Pagina 1 van 1

brief aan mijn dochter

Geplaatst: 6 november 2008, 17:40
door marb
Hoi allemaal,

ik kijk al een hele tijd op het forum, maar nu pas schrijf ik iets.
Het is een brief aan mijn ongeboren dochter.
Ik deel 'm graag met jullie in de hoop dat iemand er troost uit kan putten.

Lieve dochter,

je bent er al, ook al ben je er nog niet
zoals rouwen na de dood komt
kom jij voor het leven
je bent het omgekeerde van rouw
ook al lijk je er op
als een palindroom
als een acht op een omgekantelde acht
een omgekantelde eeuwigheid
je bent een belofte
en hoop
een duizendmaal gefluisterd verlangen

we denken elke dag aan je
kan dat?
denken aan iemand die er niet is?
nog niet is?
nee, dat klopt niet,
je bent er al, je bestaat al
ook al ben je er nog niet
zelfs al zal je er nooit zijn
dan nog ben je er al
je bent een God in het diepst van onze gedachten
ik mis je
elke dag
we tellen niet langer de dagen
we tellen de halve
en vanaf morgen de uren
en dan de minuten en seconden

nu er een vreemde soort rust over ons is gekomen
is er plaats voor de nieuwe onrust
blijkbaar kunnen we niet meer zonder
zijn we verslaafd
de trein van de ziekenhuizen
we weten alleen niet waar naar toe ze ons brengt
en langs hoeveel stations
daar komt de onrust van

het gaat zo:
er is een verrassing voor je!
doe deze blinddoek om,
niet kijken hoor
…
tadaa!
maar tussen die 'niet kijken hoor' en die 'tadaa!'
ligt ze
de oceaan van wachten
van ongeduld, van onrust
wachten op iets waarvan je niet weet of het komt
of iemand

het lijkt soms alsof ik dit aan een personage uit een boek schrijf
die bestaan ook niet, ook al zijn ze er
Lolita, Ophelia, Julia,
allemaal a's
je moeder verklaart me vast voor gek
brieven schrijven aan iemand die er niet is
maar ben je er niet?
je bent pas echt dood als niemand meer aan je denkt, als niemand je nog herinnert
er wordt aan je gedacht
zoals een kunstenaar die denkt aan het nog niet gemaakte kunstwerk
jij bent ons schilderij, onze symfonie
we moeten je alleen nog even op de wereld zetten
maar je bent er al, je bestaat al

vandaag heb ik weer om je gehuild
voel je daar niet schuldig om, jij kan er ook niet aan doen dat je verdwaald bent
verdwaald in ellenlange ziekenhuisgangen
ik zou je zo graag de weg wijzen
maar ik ben mee verdwaald
samen zijn we verdwaald
samen dolen we
hand in hand in hand, je mama, jij, ik
en ik voel me machteloos
hebben ze daar geen medicijn voor?
in één van die gangen?

een zoen,
je vader.

Geplaatst: 6 november 2008, 21:39
door fluffie
amai hier word ik stil van...

prachtig geschreven, en zo herkenbaar, voor iedereen hier denk ik.

Veel moed!

Vero.

Geplaatst: 7 november 2008, 9:12
door wat is er mis?
Idd super geschreven. Het verwoord helemaal wat we hier allemaal voelen denk ik. Ik heb ook al eens gezegd dat het spreekwoord "wat je niet kent, kan je niet missen" klopt niet. Want ik mis vreselijk datgene wat ik niet ken, moeder zijn, een dochter of een zoon hebben. Ik mis mijn dochter of zoon!

Ooit zal die dag komen dat we die niet meer moeten missen!!!!

Groetjes,

Bokje

Geplaatst: 7 november 2008, 15:27
door Nilli
Lieve Marb,

Ik vind er geen woorden voor, want het is echt ontzettend mooi geschreven. Toen ik het las, raakte het me in m'n diepste ziel.

Proficiat Marb, dat je dit toch op de site plaatste.
Wij zijn hier om mekaar te steunen en te luisteren naar mekanders verhaal. Dat voelt zo goed aan, dat je bij mensen met dezelfde situaties toch terecht kan.

Het doet deugd dat een zeldzame man hier ook zijn hart komt luchten, hopelijk spoor je er anderen mee aan...want het is voor iedereen emotioneel zwaar en moeilijk verteerbaar.


Nilli

Geplaatst: 8 november 2008, 15:04
door leeuwtje
Hey Marb,

heel erg bedankt voor die mooie tekst.
Het zegt alles wat wij voelen denk ik.
Mooi, het maakt m'n dag goed om zoiets te mogen
lezen.

brief aan mijn dochter

Geplaatst: 10 november 2008, 13:52
door MA
Beste Marb,

Je brief raakt mij recht in het hart. Zo mooi en zo toepasbaar op ons momenteel. Je verwoordt heel treffend waar wij nu mee worstelen. Volgende week maandag moeten wij onze zwangerschap laten stopzetten op 24 weken wegens zware genetische afwijkingen en bijkomende complicaties, en ik voer nu dergelijke gesprekken met mijn dochtertje, om haar te laten voelen dat ze mijn alles is, mijn dierbaarste geluk, dat ik nooit levend in mijn armen zal houden. Ik weet niet wat jullie verhaal is, maar 'k wens je alle sterkte toe .

Audrey

Geplaatst: 11 november 2008, 21:52
door kathleenchris
Mooi, geen woorden, zo recht uit het hart, en zo reëel

mama van een bengeltje, een engelenmeisje en een groeiend droompje

Geplaatst: 29 november 2008, 13:39
door marb
het bed is wederom
geen belofte van een kraambed geworden
de lakens en gedachten vuil
roerloos staat de wieg
en met de bladeren aan de boom
vallen hoop en verlangen
tot op de bruine grond
tot op mij
die daar ligt en tracht
zijn moed bijeen te vegen
zijn moed die in de modder ligt
ik zucht en denk aan vroeger
toen ik nog niet zwanger was van verlangen
maar ik begeer
te zeer

Geplaatst: 29 november 2008, 17:38
door MA
Marb,
Wederom heb je ons aller verdriet treffend verwoord...Als ik je naam zie verschijnen, ga ik altijd lezen, want jouw poezie uit het hart raakt mij steeds. Misschien kan een volgend boek van de verdwaalde ooievaar ook deze teksten opnemen...
Bedankt om ze met ons te delen en veel sterkte,

Audrey, Mama van Renéetje*

Geplaatst: 18 februari 2009, 13:36
door marb
ik ben natuur geworden
de breedste traagste rivier
zoals ik lopen moet
loop ik
ik heb geen macht
en wacht
op wat komen moet
geduldig en gedurig
en tezelfdertijd
ben ik geen natuur
niets loopt zoals het lopen moet
ik heb geen macht
en wacht
ongeduldig
ongedurig

Geplaatst: 18 februari 2009, 13:53
door MA
Marb, weer heel mooi en treffend verwoord, Audrey