Stopzetten zwangerschap en hoe verder

[MA]

Anneleen, Kathleen, Tiny, dank je voor jullie hart onder de riem. Audrey

[Skael]

Heel veel sterkte en moed gewenst in deze moeilijke periode,
het is niet eenvoudig, weet dat wij aan jullie alle drie denken,
Weet dat wij je willen steunen,
Weet dat wij je begijpen,
ik wil je geen pijn doen, proficiat voor je mooie dochtertje, proficiat met je moederschap,

Niemand die weet hoeveel we van je houden
Niemand die kan zeggen hoeveel verdriet wij hebben,
maar weet dat we je nooit of nooit zullen vergeten.
Wij zijn troste ouders van mooie engeltjes en vergeten doen we ze niet. Wij vergeten Renéetje niet, wij vergeten Tibbe en Sietse niet, wij vergeten Inke niet, wij vergeten de sterrenkindjes niet, de engeltjes die spijtig genoeg van ons heen zijn moeten gaan.

Skael, mama van Thomas* en Tjörven*

[MA]

Dank je wel Skael. Zijn net terug thuis van het ziekenhuis en zo verschrikkelijk dat ze daar nu alleen ligt, in het mortuarium. Dinsdagnamiddag wordt ze normaal begraven en ik denk dat ik elke dag toch even ga kijken. Zo spijtig dat ik vandaag niet kon gaan. Ze is zo klein, ons Renéetje en zo fragiel. En mijn moederhart bloedt dat ik zo'n klein weerloos hummeltje niet kan beschermen en moet achterlaten, dat ik haar geen leven kan geven en kan zien rondrennen. Alles lijkt nu grijs grauw zinloos leeg. En de tranen blijven maar stromen.

knuffel voor alle trotse ouders van prachtige engeltjes.
Audrey
Mama van Renéetje

[Anneleen]

Audry,

Je bent nog maar net uit 't ziekenhuis en vind al de moed om hier even te komen schrijven.
Ik hoop dat de bevalling redelijk vlot verlopen is. Al begrijp ik zeer goed dat 't niet eenvoudig zal geweest zijn.
Ik wilde je gewoon even laten weten dat we hier altijd voor je klaar staan. En zeker ook in de moeilijke dagen, weken, maanden die nog zullen volgen.
Als je kan en je voelt de behoefte, ga dan zeker zo vaak als je maar wil langs bij Renée.
Renéetje, slaap zacht lieve meid.

Dikke kus en knuffel,

Anneleen
mama van Tibbe* en Sietse*

[marb]

Lieve allemaal,

jullie verhalen hebben me diep ontroerd en de grijsheid van deze dagen onuitwisbaar benadrukt.
Het is niet mijn verdriet, het is jullie verdriet, maar zonder goed te weten waarom heeft het me meer naar de keel gegrepen dan ik ooit had kunnen denken.
Jullie hebben me de volgende woorden ontlokt. Ik hoop dat ze hier en daar enig troost kunnen bieden.
Dit zijn mijn woorden.

dikke lagen
van donker
en donkerder grijs
glijden voorbij
boven kranen en bomen
de duizend dagen van geduld
leken beloond geworden
en voor wie dat zo wil
zijn ze dat ook

de nachten zijn donkerder dan de dagen
langer en trager en zwaarder te dragen
en zilter en dikker
zijn ook de nachttranen

daglicht geeft lucht
en ik wacht op de zon
die de bomen doet bloeien
en wie weet ook de kranen
want wonderen bestaan

en dan op een dag
zullen ook
die duizend nachten van geduld
beloond worden
en ontbotten de dromen
samen met de bomen
want wonderen bestaan

[Katy]

heel mooi Marb

katy

[MA]

Marb,

Bedankt voor je mooie gedicht. Het doet een straaltje zon door al die dikke grijze wolken heen piepen. Ik ga het nog vaak herlezen.

Anneleen, ook jij bedankt. We zijn deze namiddag naar Leuven naar het mortuarium gereden en ons meisje lag daar echt mooi in haar omslagdoekje tussen al haar knuffels. Deed me echt goed om haar terug te zien en haar ontzettend kleine handje te strelen en tegen haar te praten. Ik ga sowieso elke dag terug, al is het wel een tripje vanuit het Antwerpse maar moet gewoon gaan zolang het nog kan. Voor mijn meisje, zodat ik weet dat ik echt alles wat ik kon voor haar gedaan heb.
En net door een telefoontje van mijn moeder heel pijnlijk geconfronteerd geworden met het feit dat Reneetje nooit een kans gekregen heeft in dit leven, nooit de grote hartedief van haar grootouders zal zijn, nooit overstelpt zal worden door liefde, nooit met een liefje thuis zal komen... zo oneerlijk, zo pijnlijk hard oneerlijk...
Gelukkig was de bevalling zelf, na een pijnlijke aanloop, wel een zeer mooi gebeuren... de liefde die je voelt opwellen als je meisje eindelijk geboren wordt, overweldigend mooi.
Voor ons allemaal en voor al onze engeltjes, een dikke knuffel,
Audrey
Mama van Renéetje* en 3 engeltjes

[Tiny]

Beste Audry,

ook van ons nog dikke kusjes voor jullie dochter Renée. Lukt het een beetje om de dagen door te komen ?
Af en toe denk ik aan jullie, en aan de moedige strijd die je hebt geleverd.
Ik ben ervan overtuigd dat een kindje dat je met zoveel liefde in je buik hebt gedragen en op de wereld hebt gebracht, dit zeker heeft gevoeld. Renée heeft zich bij jullie gekoesterd gevoeld. En wie weet, ... nog wel.
Wat je ouders betreft, zij voelen zich wel degelijk grootouders van Renée en hebben voor haar een plaatsje in hurt hart. Wij verloren ons kindje Hoop nu 2 jaar geleden en mijn moeder legt op zijn verjaardag telkens een bloempje op zijn graf.

Als je zelf behoefte hebt om eens te babbelen, zeker doen op deze site. Er zijn hier meerdere luisterende oren. Ook bij mij doe het soms nog deugd hier mijn hart te kunnen luchten.

Audry,

ik wil je nog veel sterkte wensen, veel moed en hoop

Tot later.

Tiny

[MA]

Hi Tiny,

Bedankt voor je reactie. De dagen vliegen gek genoeg voorbij. Ik kom percies tijd tekort. Ik ga ook elke dag langs Renéetje, maar ik merk wel dat het gemis de laatste week erger geworden is. Misschien omdat ik voel dat de herinneringen al iets vager worden, misschien omdat het maandag al een maand geleden is dat we het ziekenhuis beginnen gingen, misschien omdat de eerste regels er terug aankomen en daarmee ook het besef dat we verder zullen moeten. Terwijl ik eigenlijk momenteel alleen nog maar terug wil, terug naar Renéetje. Waar ik de eerste dagen na de begrafenis vooral rust voelde en af en toe een felle aanval van verdriet, hangt dit verdriet nu percies de hele tijd zoals een onderhuidse sluier om mij heen. 'k Veronderstel dat dit een fase is in het verwerkingsproces. Weet niet of het jou bekend over komt ?
Ik hoop echt dat mijn ouders je moeders voorbeeld volgen. Wat een mooie naam trouwens 'Hoop'. En hoe gaat het met jou intussen ?
Ik heb daarstraks bij Unicef 10 kaarsjes gekocht om zondag te branden tijdens de internationale herdenkingsdag voor overleden kindjes...9 kaarsjes waren al ingenomen, het tiende zal ik branden voor Hope.

Groetjes

Audrey
Mama van Renéetje*