Miskraam

[My_endless_love]

Hey

Ik ben 23 jaar en mama van een dochtertje van 2.5 jaar.
in oktober 2007 heb ik een miskraam gehad
wij zijn nu van december aan het proberen voor een 2de
zonder ervoor bij te rekenen eigenlijk
ik weet niet vanaf wanneer je eigenlijk hulp moeten zoeken in zo een situaties,
ik heb het er al heel moeilijk mee gehad , ik ben onrustig en gespannen...en dat is ook niet echt positief als je zwanger wilt worden waarschijnlijk
...

xxx

[Desi]

Hoi. Ik kan me voorstellen dat je erg verdrietig en onzeker bent hierover. Ik heb zelf binnen 2 jaar tijd 2 miskramen gehad. Vorig jaar miskraam in maart gehad en we hebben in nov. de gynacoloog ingeschakeld. Dit ook dat ik de leeftijd van 38 jaar nu heb, en de tijd begint bij ons ook mee te spelen.
We zijn nu bezig met onze 5e IUI poging, en als het bij de 6e nog niet geslaagd is gaan we over op IVF. Is het misschien een idee dat je eerst met de ovulatietesten aan de gang gaat. Met deze testen kan je precies bekijken wanneer je in de vruchtbare periode zit. Je kan deze testen halen bij de apotheek. Als je nog vragen heb, dan mag je ze altijd stellen. Ieder geval heel veel sterkte.
Desi

[kathleenchris]

Hallo,

De regel is dat je een jaar probeert, en indien het niet lukt verdere hulp gaan zoeken.
Het is inderdaad niet gemakkelijk.
Ik ben een fiere mama van ondertussen al een bijna 5 jarige zoon. Een flink kereltje dus. We moesten 2 jaar wachten, maar ik ben op natuurlijk manier zwanger geraakt van hem.
In 2005 was ik zwanger van een dochterje, onverwacht snel (6 maande proberen). Maar na 7 maanden zwangerschap liep het mis. Ze is in de knoop geraakt met de navelstreng. De geboorte werd in gang gezet en na een dag vol emonties en arbeid was ze geboren. Het is bijna 2.5 jaar geleden en het is en blijft moeilijk. We willen graag een derde kindje en hopen dat het nog kan. 10 weken na de bevalling was ik terug regelmatig. Een jaar daarna heb ik de stap zelf gezet om naar het fertilteitscentrum te gaan. We moeten nu naar IVF overstapen maar geef mezelf even de rust. M'n zoontje heeft recht op een mama die klaar staat voor hem en de behandelingen deden me absoluut geen deugd. Ik mis m'n meisje dan enorm en voel me vaak eenzaam daarin. Velen denken dat ik het verwerkt heb, maar dat is niet zo. Het heeft een betere plaats gekregen en je kan beter met je verdriet om, maar het blijft een dagelijks gevecht.
In het jaar na m'n bevalling heb ik moeten leren luisteren naar m'n lichaam. Ik was wel regelmatig, maar m'n hormonen waren volledig uit evenwicht. Ik moest 'ontzwangeren' hoe graag ik ook terug zwanger was. Nu hebben ze geen oorzaak waarom we niet zwanger zijn, maar we gaan verder. En probeer te luisteren naar wat m'n lichaam zegt, ook al wilt m'n hart iets anders.

liefs
kathleen
mama van een bengel en een engeltje

[TanteTina]

Hallo Endless,

Als je graag herkenning wilt bij het omgaan met het verlies van jouw kindje, met jouw miskraam, dan moet je ook eens kijken op www.miskramen.nl. Ik heb er zelf, ook nu bij mijn tweede miskraam, heel veel steun aan gehad. Allemaal vrouwen en meiden die in hetzelfde schuitje hebben gezeten, die wèten hoe het is, een kindje verliezen !

Liefs,


TT

[Jumi]

Hallo

Ik weet precies hoe je je voelt. Ikzelf heb al vijf miskramen achter de rug. De laatste is pas 4 weken geleden. Maar ik ben ook de trotse mama van een zoontje en een dochter. Voor de geboorte van mijn eerste heb ik drie miskramen gehad. Ik was voor de vierde maal zwanger in een jaar. Na mijn zoon was ik onmiddelijk probleemloos zwanger van mijn dochter. Maar toen we voor een derde kindje wilden gaan, bleek dat weer wat moeilijker. Ik was praktisch onmiddelijk zwanger, maar weer voor niet lang. Pas na een jaar was ik weer zwanger, maar ook dit keer niet voor lang. Ik werd er echt depri van en het gevoel ging m'n hele denken beheersen. Mijn gynaecoloog vond dat ik maar wat sterker moest zijn en me zo niet laten gaan. Omdat ook mijn cyclus steeds langer en langer werd, werd ik echt ongerust. Ben ondertussen verandert van gyn. en sinds vandaag gestart met clomid om weer een kortere cyclus te krijgen. En hopelijk met een goed resultaat, en eentje zonder verlies...

Veel sterkte
xxx

[lise]

Hoi,

Ik ben ondertussen ook een gelukkige en trotse mama van twee zoontjes, 4,5j en 2,5j. Na twee extra-uterine zwangerschappen, het wegnemen van mijn eileiders zit natuurlijk zwanger worden er voor ons niet in. Onze twee zoontjes hebben we gekregen via IVF, allebei van de eerste keer gelukt. Wat een geluk hebben we toen gehad.
Maar de wens voor een derde kindje blijft spoken....We proberen, maar het lukt niet, ondertussen zitten we al aan poging 5. Deze keer was ik zwanger, maar twee weken geleden, bij de eerste echo, klopte het hartje niet. Vorige week kreeg ik een curettage. De dokter zei dat deze keer bewees dat het allemaal nog werkt en stelde ons voor toch nog een keer te proberen...ik wil wel, maar ben bang! Onze omgeving reageert allemaal van:"...maar jullie hebben al twee schatten, dus waarom u nog zo in de fysische en psychische problemen wringen...".
De volgende poging staat vrij snel op 't programma, voor eind juni, per toeval omdat er iemand annuleerde. Ik weet het niet, voel het zo dubbelzinnig aan, misschien zijn het die verdomde hormonen die me parten spelen...Waarom kan ik niet gewoon zeggen, ik stop ermee?

[Jumi]

Helaba lise

Ook ik heb al twee schatten van kinderen maar de wens voor een derde is zo groot! Ben bang voor "wat als het weer misgaat" maar tegelijk wil ik zo graag voor een derde kindje gaan. Ook onze omgeving reageert zo, van je hebt er toch al twee, maar daar trek ik mij nu niks van aan. Wij weten wat we willen en daar gaan we voor!

[lise]

Dank je wel Jumi voor je reactie. Ben blij dat ik niet de enige ben met die "gekke dwang" voor een derde ...wens je heel veel geluk!!

[Katy]

hallo


Sinds gisteren weet ik dat mijn zesde miskraam een feit is.
Als gevolg van de spanningen binnen onze relatie, die heel die toestand met zich meebrengt, zal ik genoodzaakt zijn afscheid te nemen van dit forum.
Ik hoop voor jullie allemaal het beste.

groetjes

katy

[kathleenchris]

Lieve Katy,

Ik hoop het allerbeste voor je en een hele mooie en fijne toekomst. Het ziet er misschien allemaal anders uit dan verwacht, maar geloof me, ze is het zeker waard.

liefs

mama van een bengel en een engeltje

[Tiny]

Hallo,

De regel is dat je een jaar probeert, en indien het niet lukt verdere hulp gaan zoeken.
Het is inderdaad niet gemakkelijk.
Ik ben een fiere mama van ondertussen al een bijna 5 jarige zoon. Een flink kereltje dus. We moesten 2 jaar wachten, maar ik ben op natuurlijk manier zwanger geraakt van hem.
In 2005 was ik zwanger van een dochterje, onverwacht snel (6 maande proberen). Maar na 7 maanden zwangerschap liep het mis. Ze is in de knoop geraakt met de navelstreng. De geboorte werd in gang gezet en na een dag vol emonties en arbeid was ze geboren. Het is bijna 2.5 jaar geleden en het is en blijft moeilijk. We willen graag een derde kindje en hopen dat het nog kan. 10 weken na de bevalling was ik terug regelmatig. Een jaar daarna heb ik de stap zelf gezet om naar het fertilteitscentrum te gaan. We moeten nu naar IVF overstapen maar geef mezelf even de rust. M'n zoontje heeft recht op een mama die klaar staat voor hem en de behandelingen deden me absoluut geen deugd. Ik mis m'n meisje dan enorm en voel me vaak eenzaam daarin. Velen denken dat ik het verwerkt heb, maar dat is niet zo. Het heeft een betere plaats gekregen en je kan beter met je verdriet om, maar het blijft een dagelijks gevecht.
In het jaar na m'n bevalling heb ik moeten leren luisteren naar m'n lichaam. Ik was wel regelmatig, maar m'n hormonen waren volledig uit evenwicht. Ik moest 'ontzwangeren' hoe graag ik ook terug zwanger was. Nu hebben ze geen oorzaak waarom we niet zwanger zijn, maar we gaan verder. En probeer te luisteren naar wat m'n lichaam zegt, ook al wilt m'n hart iets anders.

liefs
kathleen
mama van een bengel en een engeltje