iui en baarmoederslijmvlies
Geplaatst: 30 oktober 2008, 15:27
Waar zal ik mijn verhaal beginnen?
Anderhalf jaar geleden besloten mijn man en ik dat het tijd werd om aan kindjes te beginnen. We trouwden eind mei en durfden dus niet te vroeg te stoppen met de pil. Ik moest maar eens van de eerste keer zwanger zijn! Een maand voor onze trouwdatum heb ik dan toch mijn laatste pil genomen. Ik had ergens gelezen dat je mocht rekenen op een dik half jaar vooraleer je zwanger bent. Dat vond ik ideaal. Dan zou ik in het voorjaar van 2008 bevallen.
Niet dus …
Na een 4-tal maanden had ik nog steeds geen maandstonden gekregen. Veel zwangerschapstesten, bloedcontroles en evenveel teleurstellingen later wist ik dat er iets niet in orde was en klopte ik aan bij de gynaecoloog. Zij stelde bij mij pco vast. Het was wel een klap, maar tegelijkertijd ook een opluchting. Ik wist nu wat er mis was, zou dit oplossen en zou dan wel snel zwanger worden.
Ik moest mbv Duphaston mijn regels laten doorkomen. De gyn schreef mij van dag 3 tem dag 7 één tabletje Clomid per dag voor. Op dag 12 moest ik dan voor een follikelmeting bij haar langskomen. Ik kreeg goed nieuws deze keer, want de follikel was mooi aan het groeien. 2 dagen later zou ik mijn eisprong wel krijgen, zei ze. Na 2 weken wachten groeide mijn hoop weer want ik had nog geen maandstonden. Na een bloedcontrole bij de huisarts bleek dat ik wel een eisprong gehad had, niet zwanger was en dat maandstonden in aantocht waren. Ik had blijkbaar een latere eisprong gehad dan de gyn voorspeld had. Aangezien ik als gevolg van de Clomid een schimmelinfectie had opgelopen, hadden wij onze seksuele activiteiten beperkt tot de tijdstippen die de gyn ons had aangeraden.
De volgende maand begon ik weer met 1 tablet Clomid. Na 12 dagen weer op controle, maar geen follikelgroei. Nog maar eens 5 dagen 2 tabletten dan en de week nadien terug op controle komen. Follikel was nu wel in actie geschoten. Voor alle zekerheid moest ik 2 dagen later pregnyl laten zetten. Toch mislukte ook deze poging.
De volgende keer mocht ik direct starten met 2 tabletten. Ik reageerde goed: een mooie follikel, 2 dagen later Pregnyl … 14 dagen later maandstonden!
Op naar poging 4! Ik begon weer met 2 tabletten, maar mijn eierstokken deden deze keer niets. Ik was de wanhoop nabij. De gyn zei me dat we nog 1 maal de dosis konden verhogen. Dus nam ik de 5 daaropvolgende dagen 3 tabletten. Ik was misselijk, draaierig en kreeg enorme opvliegers, maar mijn eitje groeide! Ik kreeg weer Pregnyl en moest wachten. 2 lange weken later, kwamen de maandstonden door.
De gyn besloot toen om mijn eileiders te controleren op doorgankelijkheid en het sperma van mijn man te controleren. Het was toen de kerstperiode en we gingen die maand skiën. Het was dus een goede rustmaand. Alle resultaten van de onderzoeken waren in orde: mijn eileiders waren open en mijn man zijn sperma was van topkwaliteit. Geen reden dus tot paniek.
We begonnen het nieuwe jaar met goede moed. We hadden toen 4 pogingen, maar alles verliep zeer moeizaam. Follikels rijpten niet zoals het hoorde en ik verloor de moed. Tot overmaat van ramp werd een bevriend koppel in die periode zwanger. Ik beleefde echt een zwarte periode. In april onderging ik een kijkoperatie om te zien of ik geen endometriose had en of de baarmoeder in orde was. Ook hier bleek alles in orde te zijn.
De gyn raadde ons aan om over te schakelen op iui. Eigenlijk hadden we dat allemaal niet nodig. Het was gewoon een kwestie van mijn eisprong op gang te brengen, maar omdat we toch al bijna een jaar aan het behandelen waren, vond ze toch dat we maar beter een stap verder konden gaan. Ik begon dus weer braafjes Clomid te nemen.
Onze eerste poging na de operatie is niet kunnen doorgaan: ik had te vroeg een eisprong gehad! De aanloop naar onze tweede poging verliep alweer moeizaam owv trage reactie op Clomid. Toen de uiteindelijke inseminatie moest doorgaan, hadden wij een weekendje aan zee gepland.
De derde keer konden we dan eindelijk voor onze eerste iui gaan. De eisprong viel juist in een weekend en ik moest bij de gyn van wacht. Dat viel echt niet mee. Ik was een jonge vrouw gewend, en moest nu bij een oude man gaan. Vooral mijn man kon zich niet vinden in zijn aanpak. Voor hem was de ingreep emotioneel zwaar, maar we beten toch door.
Ook onze tweede inseminatie viel in een weekend, weer bij dokter van wacht, weer bij diezelfde man. Mijn ventje weigerde en daarom hebben we de iui een dag eerder laten doorgaan bij mijn eigen vertrouwde gyn. Ook deze poging mislukte.
Het is ondertussen oktober en deze mislukte poging valt mij zwaarder dan verwacht. Ik weet juist op mijn verjaardag dat de bloedtest negatief is en dat weekend kom ik ook te weten dat maar liefst 4 mensen uit mijn omgeving zwanger zijn. Ik zet toch door en neem mijn Clomidjes, ondertussen weer 2 per dag. Ik ga op woensdag op controle en heb 2 follikels: eentje van 11,9 en eentje van 12,7 mm. De gyn wil me vrijdag terug zien om te zien of de follikels goed gegroeid zijn, maar het blijkt dat mijn twee follikeltjes niet meer te zien zijn en baarmoederslijmvlies is aan het afnemen. Ik ben de wanhoop nabij. Ik voel me echt doodongelukkig. Ik moet bloed laten nemen om te zien of ik een eisprong gehad heb. 2 uur later mag ik voor het resultaat bellen. Ik bel, maar vraag of de gyn die avond voor mij nog tijd wil vrijmaken om te overleggen wat er moet gebeuren. Dit kan ik niet langer aan.
De gyn neemt die avond rustig de tijd om ons uit te leggen dat ik geen eisprong heb gehad, maar waarschijnlijk niet goed reageerde op de Clomid. Ze stelt voor om nog 1 keer de dosis te verhogen naar 3 tabletten en de week nadien terug te komen. Als deze poging niet zou lukken, schakel ik volgende maand over op een hrf pompje. Daarop reageert men meestal beter op dan op Clomid volgens de gyn. Na een week ga ik terug op controle en ik blijk een eitje te hebben van 19,5 mm groot. Ik krijg ook onmiddellijk mijn Pregnyl en moet 2 dagen later voor inseminatie komen. Op zaterdag … bij de dokter van wacht! We zien dit echt niet zitten. Mijn gyn heeft me dan haar gsm-nummer gegeven, zodat ik zaterdag kon bellen als ik op het labo vertrok. Dan kon ik toch bij haar komen. Zalig!
En nu zit ik dus in die 2 wachtweken. Normaal mag ik op 10/11 voor een bloedcontrole, maar omdat de dokter dan verlof heeft, kan ik pas woensdag 12/11 gaan.
Ik heb dit weekend plat gelegen. Naar ’t schijnt, is dat niet nodig, maar je weet maar nooit!
Maandag ben ik terug gaan sporten, maar had een hele hoge hartslag. Heeft dit te maken met de Pregnyl, met mijn eisprong of is het een eerste teken van …? Ik durf er niet aan denken. Het maakt me echt gek.
Ik heb dus al wel een hele weg afgelegd, maar heb toch nog veel vragen.
Weet er iemand van jullie hoe dik je baarmoederslijmvlies moet zijn om een goede innesteling te hebben?
Waar zou die hoge hartslag vandaan komen?
Wat zijn de bijwerkingen van de Utrogestan?
Vanaf wanneer kan je de eerste zwangerschapstekenen voelen?
Dankjewel om mijn verhaal te lezen. Het deed echt deugd om het eens van me af te schrijven. Hopelijk is het ook voor anderen een steun dat je weet dat er nog zijn waarvoor zwanger worden geen vanzelfsprekendheid is.
Anderhalf jaar geleden besloten mijn man en ik dat het tijd werd om aan kindjes te beginnen. We trouwden eind mei en durfden dus niet te vroeg te stoppen met de pil. Ik moest maar eens van de eerste keer zwanger zijn! Een maand voor onze trouwdatum heb ik dan toch mijn laatste pil genomen. Ik had ergens gelezen dat je mocht rekenen op een dik half jaar vooraleer je zwanger bent. Dat vond ik ideaal. Dan zou ik in het voorjaar van 2008 bevallen.
Niet dus …
Na een 4-tal maanden had ik nog steeds geen maandstonden gekregen. Veel zwangerschapstesten, bloedcontroles en evenveel teleurstellingen later wist ik dat er iets niet in orde was en klopte ik aan bij de gynaecoloog. Zij stelde bij mij pco vast. Het was wel een klap, maar tegelijkertijd ook een opluchting. Ik wist nu wat er mis was, zou dit oplossen en zou dan wel snel zwanger worden.
Ik moest mbv Duphaston mijn regels laten doorkomen. De gyn schreef mij van dag 3 tem dag 7 één tabletje Clomid per dag voor. Op dag 12 moest ik dan voor een follikelmeting bij haar langskomen. Ik kreeg goed nieuws deze keer, want de follikel was mooi aan het groeien. 2 dagen later zou ik mijn eisprong wel krijgen, zei ze. Na 2 weken wachten groeide mijn hoop weer want ik had nog geen maandstonden. Na een bloedcontrole bij de huisarts bleek dat ik wel een eisprong gehad had, niet zwanger was en dat maandstonden in aantocht waren. Ik had blijkbaar een latere eisprong gehad dan de gyn voorspeld had. Aangezien ik als gevolg van de Clomid een schimmelinfectie had opgelopen, hadden wij onze seksuele activiteiten beperkt tot de tijdstippen die de gyn ons had aangeraden.
De volgende maand begon ik weer met 1 tablet Clomid. Na 12 dagen weer op controle, maar geen follikelgroei. Nog maar eens 5 dagen 2 tabletten dan en de week nadien terug op controle komen. Follikel was nu wel in actie geschoten. Voor alle zekerheid moest ik 2 dagen later pregnyl laten zetten. Toch mislukte ook deze poging.
De volgende keer mocht ik direct starten met 2 tabletten. Ik reageerde goed: een mooie follikel, 2 dagen later Pregnyl … 14 dagen later maandstonden!
Op naar poging 4! Ik begon weer met 2 tabletten, maar mijn eierstokken deden deze keer niets. Ik was de wanhoop nabij. De gyn zei me dat we nog 1 maal de dosis konden verhogen. Dus nam ik de 5 daaropvolgende dagen 3 tabletten. Ik was misselijk, draaierig en kreeg enorme opvliegers, maar mijn eitje groeide! Ik kreeg weer Pregnyl en moest wachten. 2 lange weken later, kwamen de maandstonden door.
De gyn besloot toen om mijn eileiders te controleren op doorgankelijkheid en het sperma van mijn man te controleren. Het was toen de kerstperiode en we gingen die maand skiën. Het was dus een goede rustmaand. Alle resultaten van de onderzoeken waren in orde: mijn eileiders waren open en mijn man zijn sperma was van topkwaliteit. Geen reden dus tot paniek.
We begonnen het nieuwe jaar met goede moed. We hadden toen 4 pogingen, maar alles verliep zeer moeizaam. Follikels rijpten niet zoals het hoorde en ik verloor de moed. Tot overmaat van ramp werd een bevriend koppel in die periode zwanger. Ik beleefde echt een zwarte periode. In april onderging ik een kijkoperatie om te zien of ik geen endometriose had en of de baarmoeder in orde was. Ook hier bleek alles in orde te zijn.
De gyn raadde ons aan om over te schakelen op iui. Eigenlijk hadden we dat allemaal niet nodig. Het was gewoon een kwestie van mijn eisprong op gang te brengen, maar omdat we toch al bijna een jaar aan het behandelen waren, vond ze toch dat we maar beter een stap verder konden gaan. Ik begon dus weer braafjes Clomid te nemen.
Onze eerste poging na de operatie is niet kunnen doorgaan: ik had te vroeg een eisprong gehad! De aanloop naar onze tweede poging verliep alweer moeizaam owv trage reactie op Clomid. Toen de uiteindelijke inseminatie moest doorgaan, hadden wij een weekendje aan zee gepland.
De derde keer konden we dan eindelijk voor onze eerste iui gaan. De eisprong viel juist in een weekend en ik moest bij de gyn van wacht. Dat viel echt niet mee. Ik was een jonge vrouw gewend, en moest nu bij een oude man gaan. Vooral mijn man kon zich niet vinden in zijn aanpak. Voor hem was de ingreep emotioneel zwaar, maar we beten toch door.
Ook onze tweede inseminatie viel in een weekend, weer bij dokter van wacht, weer bij diezelfde man. Mijn ventje weigerde en daarom hebben we de iui een dag eerder laten doorgaan bij mijn eigen vertrouwde gyn. Ook deze poging mislukte.
Het is ondertussen oktober en deze mislukte poging valt mij zwaarder dan verwacht. Ik weet juist op mijn verjaardag dat de bloedtest negatief is en dat weekend kom ik ook te weten dat maar liefst 4 mensen uit mijn omgeving zwanger zijn. Ik zet toch door en neem mijn Clomidjes, ondertussen weer 2 per dag. Ik ga op woensdag op controle en heb 2 follikels: eentje van 11,9 en eentje van 12,7 mm. De gyn wil me vrijdag terug zien om te zien of de follikels goed gegroeid zijn, maar het blijkt dat mijn twee follikeltjes niet meer te zien zijn en baarmoederslijmvlies is aan het afnemen. Ik ben de wanhoop nabij. Ik voel me echt doodongelukkig. Ik moet bloed laten nemen om te zien of ik een eisprong gehad heb. 2 uur later mag ik voor het resultaat bellen. Ik bel, maar vraag of de gyn die avond voor mij nog tijd wil vrijmaken om te overleggen wat er moet gebeuren. Dit kan ik niet langer aan.
De gyn neemt die avond rustig de tijd om ons uit te leggen dat ik geen eisprong heb gehad, maar waarschijnlijk niet goed reageerde op de Clomid. Ze stelt voor om nog 1 keer de dosis te verhogen naar 3 tabletten en de week nadien terug te komen. Als deze poging niet zou lukken, schakel ik volgende maand over op een hrf pompje. Daarop reageert men meestal beter op dan op Clomid volgens de gyn. Na een week ga ik terug op controle en ik blijk een eitje te hebben van 19,5 mm groot. Ik krijg ook onmiddellijk mijn Pregnyl en moet 2 dagen later voor inseminatie komen. Op zaterdag … bij de dokter van wacht! We zien dit echt niet zitten. Mijn gyn heeft me dan haar gsm-nummer gegeven, zodat ik zaterdag kon bellen als ik op het labo vertrok. Dan kon ik toch bij haar komen. Zalig!
En nu zit ik dus in die 2 wachtweken. Normaal mag ik op 10/11 voor een bloedcontrole, maar omdat de dokter dan verlof heeft, kan ik pas woensdag 12/11 gaan.
Ik heb dit weekend plat gelegen. Naar ’t schijnt, is dat niet nodig, maar je weet maar nooit!
Maandag ben ik terug gaan sporten, maar had een hele hoge hartslag. Heeft dit te maken met de Pregnyl, met mijn eisprong of is het een eerste teken van …? Ik durf er niet aan denken. Het maakt me echt gek.
Ik heb dus al wel een hele weg afgelegd, maar heb toch nog veel vragen.
Weet er iemand van jullie hoe dik je baarmoederslijmvlies moet zijn om een goede innesteling te hebben?
Waar zou die hoge hartslag vandaan komen?
Wat zijn de bijwerkingen van de Utrogestan?
Vanaf wanneer kan je de eerste zwangerschapstekenen voelen?
Dankjewel om mijn verhaal te lezen. Het deed echt deugd om het eens van me af te schrijven. Hopelijk is het ook voor anderen een steun dat je weet dat er nog zijn waarvoor zwanger worden geen vanzelfsprekendheid is.