Re: Uitgerekend april-mei-juni 2022
Geplaatst: 16 april 2022, 19:36
Oh, hele dikke proficiat ViTa!!! 🥰 Goed om te horen dat alles vlot is verlopen! Geniet van de eerste momenten samen!
Netwerk Fertiliteit
https://www.deverdwaaldeooievaar.be/forum/
https://www.deverdwaaldeooievaar.be/forum/viewtopic.php?f=29&t=14035
Oh, hele dikke proficiat ViTa!!! 🥰 Goed om te horen dat alles vlot is verlopen! Geniet van de eerste momenten samen!
Amai Jokeds, wat een verhaal! Goed dat je binnenkort naar huis mag! Lijkt mij echt super lastig om zo lang in het ziekenhuis te liggen. Ik hoop met je mee dat je baby’tje nog even blijft zittenjokeds schreef: ↑12 april 2022, 11:42Hallo iedereen,
Ik sluit me inmiddels ook aan bij deze topic. Wij verwachten ons 2e zoontje eind juni. Jammergenoeg is ons traject ook nog niet verlopen zoals het moest. Ik ben eind 2020 - begin 2021 met mijn pil gestopt, in de hoop toen terug snel zwanger te zijn, zoals bij onze eerste zoon. Na enkele maanden waarbij mijn maandstonden telkens bleven komen, toch maar eens een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog. Verdict: baarmoederslijmvlies véél te dun. We kregen direct een doorverwijzing naar een fertiliteitsarts in het UZ van Gent. We konden pas in oktober bij deze arts terecht, dus met een wachttijd van 6 maand. In april heeft mijn gynaecoloog in Brugge dan gezegd in afwachting van het traject bij de fertiliteitsarts, toch eens bij zijn collega in Brugge langs te gaan en een diagnostische hysteroscopie te laten doen, daaruit bleek dat ik veel verklevingen had in mijn baarmoeder, die dan ook zijn weggehaald. Ter info, hiervoor had ik al 3 curretages gehad, onder meer door placentarest na bevalling van onze eerste zoon.
Goed, na deze hysteroscopie werd ons gezegd om even te proberen met een hormonenkuur en dan moest ik afgelopen zomer iedere week terugkomen voor een echo en te zien of het baarmoederslijmvlies was ingedikt. Het bleek nog altijd veel te dun (2mm), waardoor er dus niets anders op zat dan te wachten op onze afspraak bij de fertiliteitsarts in Gent. 3 dagen voor deze langverwachte afspraak kwamen mijn maandstonden niet door en ben ik een test gaan halen, deze bleek positief! Ik kon het eerst moeilijk geloven. Heb dan direct de afspraak met de arts in Gent afgebeld. Dan was het wachten op de 6 weken echo. Er was niet onmiddellijk iets te zien... Dus daar ging onze vreugde. Na lang zoeken dan toch iets gevonden en het nieuws gekregen dat het vermoedelijk een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zou zijn. Om dit 100% zeker te zijn moesten we asap naar een prof in UZ Leuven die gespecialiseerd is in echo's. We werden hier in feite reeds naartoe gestuurd met het nieuws dat we ons moesten voorbereiden op slecht nieuws. Echter, tot alle verwachtingen in, bleek er wel degelijk een vruchtje te zijn met hartactiviteit, maar door het naar achteren gekanteld zijn van mijn baarmoeder, was deze door mijn eigen gynaecoloog moeilijk te zien op 6 weken. Wij dus enorm blij.
De weken erna een paar keer bang geweest, door enorme steken in mijn buik en regelmatig helder bloedverlies. Telkens laten controleren en met het baby'tje bleek alles ok. Bij mijn vorige zwangerschap ben ik op 32 weken opgenomen met een baarmoederhals van 1,1cm en een positieve febronectine test. Uiteindelijk is onze zoon toen op 36w5d geboren door het spontaan breken van mijn vliezen. Ik was dus enorm bang hetzelfde mee te maken met de verkorte baarmoederhals.
Op 3 maart controle gehad bij de gynaecoloog, ik was toen 24 weken, en daar bleek direct dat mijn baarmoederhals in 3 weken van 3,9 naar 1,8 is gegaan. Ben toen onmiddellijk opgenomen in het ziekenhuis en lig hier inmiddels nog. Morgen heb ik de kaap van 30 weken bereikt en volgende week woensdag mag ik normaalgezien naar huis. In die 6 weken is mijn baarmoederhals niet verder verkort, ondanks harde buiken, maar mits inname progebel en extra magnesium, en stelt ons baby'tje het nog altijd zeer goed in mijn buik. Het is een enorme emotionele rollercoaster geweest tot nu toe, maar ik verlang wel echt om naar huis te kunnen, terug in mijn eigen omgeving, in de hoop dat ons baby'tje dan nog een eindje blijft zitten.
Amai, onze verhalen hebben inderdaad heel wat gelijkenissen ! Zelfs onze uitgerekende datums zullen niet ver van elkaar liggen, aangezien ik komende weken 31 weken zwanger ben.Evelyn87 schreef: ↑16 april 2022, 21:41Amai Jokeds, wat een verhaal! Goed dat je binnenkort naar huis mag! Lijkt mij echt super lastig om zo lang in het ziekenhuis te liggen. Ik hoop met je mee dat je baby’tje nog even blijft zittenjokeds schreef: ↑12 april 2022, 11:42Hallo iedereen,
Ik sluit me inmiddels ook aan bij deze topic. Wij verwachten ons 2e zoontje eind juni. Jammergenoeg is ons traject ook nog niet verlopen zoals het moest. Ik ben eind 2020 - begin 2021 met mijn pil gestopt, in de hoop toen terug snel zwanger te zijn, zoals bij onze eerste zoon. Na enkele maanden waarbij mijn maandstonden telkens bleven komen, toch maar eens een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog. Verdict: baarmoederslijmvlies véél te dun. We kregen direct een doorverwijzing naar een fertiliteitsarts in het UZ van Gent. We konden pas in oktober bij deze arts terecht, dus met een wachttijd van 6 maand. In april heeft mijn gynaecoloog in Brugge dan gezegd in afwachting van het traject bij de fertiliteitsarts, toch eens bij zijn collega in Brugge langs te gaan en een diagnostische hysteroscopie te laten doen, daaruit bleek dat ik veel verklevingen had in mijn baarmoeder, die dan ook zijn weggehaald. Ter info, hiervoor had ik al 3 curretages gehad, onder meer door placentarest na bevalling van onze eerste zoon.
Goed, na deze hysteroscopie werd ons gezegd om even te proberen met een hormonenkuur en dan moest ik afgelopen zomer iedere week terugkomen voor een echo en te zien of het baarmoederslijmvlies was ingedikt. Het bleek nog altijd veel te dun (2mm), waardoor er dus niets anders op zat dan te wachten op onze afspraak bij de fertiliteitsarts in Gent. 3 dagen voor deze langverwachte afspraak kwamen mijn maandstonden niet door en ben ik een test gaan halen, deze bleek positief! Ik kon het eerst moeilijk geloven. Heb dan direct de afspraak met de arts in Gent afgebeld. Dan was het wachten op de 6 weken echo. Er was niet onmiddellijk iets te zien... Dus daar ging onze vreugde. Na lang zoeken dan toch iets gevonden en het nieuws gekregen dat het vermoedelijk een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zou zijn. Om dit 100% zeker te zijn moesten we asap naar een prof in UZ Leuven die gespecialiseerd is in echo's. We werden hier in feite reeds naartoe gestuurd met het nieuws dat we ons moesten voorbereiden op slecht nieuws. Echter, tot alle verwachtingen in, bleek er wel degelijk een vruchtje te zijn met hartactiviteit, maar door het naar achteren gekanteld zijn van mijn baarmoeder, was deze door mijn eigen gynaecoloog moeilijk te zien op 6 weken. Wij dus enorm blij.
De weken erna een paar keer bang geweest, door enorme steken in mijn buik en regelmatig helder bloedverlies. Telkens laten controleren en met het baby'tje bleek alles ok. Bij mijn vorige zwangerschap ben ik op 32 weken opgenomen met een baarmoederhals van 1,1cm en een positieve febronectine test. Uiteindelijk is onze zoon toen op 36w5d geboren door het spontaan breken van mijn vliezen. Ik was dus enorm bang hetzelfde mee te maken met de verkorte baarmoederhals.
Op 3 maart controle gehad bij de gynaecoloog, ik was toen 24 weken, en daar bleek direct dat mijn baarmoederhals in 3 weken van 3,9 naar 1,8 is gegaan. Ben toen onmiddellijk opgenomen in het ziekenhuis en lig hier inmiddels nog. Morgen heb ik de kaap van 30 weken bereikt en volgende week woensdag mag ik normaalgezien naar huis. In die 6 weken is mijn baarmoederhals niet verder verkort, ondanks harde buiken, maar mits inname progebel en extra magnesium, en stelt ons baby'tje het nog altijd zeer goed in mijn buik. Het is een enorme emotionele rollercoaster geweest tot nu toe, maar ik verlang wel echt om naar huis te kunnen, terug in mijn eigen omgeving, in de hoop dat ons baby'tje dan nog een eindje blijft zitten.
Ik herken wel bepaalde stukken in je verhaal. Zelf zijn er vorig jaar in mei bij mij ook verklevingen vastgesteld, als gevolg van mijn laatste curettage na een miskraam in mei’20. Mijn regels kwamen er elke maand door, dus aan verklevingen werd niet gedacht. Pas toen ik na een jaar niet opnieuw zwanger was, hebben ze in Jette dan een diagnostische hysteroscopie gedaan om echt alles uit te sluiten. Er zijn toen 2 ingrepen nodig geweest om de verklevingen weg te nemen want echt alles zat dicht en nadien 2 maanden een hormoonkuur. Een eileider was nog na de ingrepen nog altijd niet goed toegankelijk. Aangezien de verklevingen konden terugkomen, zouden we in oktober op aanraden in Jette met inseminatie (max 3 pogingen) en nadien IVF beginnen om sneller zwanger te worden. Op de 1e dag van mijn nieuwe cyclus in oktober moest ik naar Jette bellen om met een inseminatie cyclus te starten, maar toen bleek ik opeens terug spontaan zwanger te zijn. Ik ben daarna vanaf week 6 tot week 13 van ‘s morgens tot ‘s avonds misselijk geweest. Door mijn vorige 3 miskramen waren het vreselijk lange weken wachten, maar op de 12 weken echo bleek gelukkig alles deze keer in orde te zijn
Een dikke 2 weken geleden op 29 weken heeft mijn gynaecoloog gezien dat ik blijkbaar al een verkorte baarmoederhals van maar 18-19mm had (ik had toen 22mm verstaan, maar blijkbaar was het nog korter). Waarschijnlijk als het gevolg van alle ingrepen. Ik ben naar de monitoring geweest in Jette, maar met de baby is gelukkig alles nog in orde. Ik moest het een weekje rustig aan doen, max 30 min per dag wandelen en de rest van de dag rusten. Ik neem nu ook Utrogestan 3x per dag. Ik heb gelukkig nog geen harde buiken. Maandag bleek het stabiel te zijn en mocht ik zelf terug op het gemak werken, aangezien ik bureau werk doe en meestal van thuis kan werken. Volgende donderdag moet ik weer op controle, moest het dan slechter zijn dan ga ik waarschijnlijk moeten stoppen met werken. Momenteel ben ik 31 weken zwanger.
Ik verschiet nu wel wat van jouw verhaal en dat ik eigenlijk nog wel een beetje mag bewegen en zelfs terug gaan werken. Waarschijnlijk omdat jij vorige keer nog een veel kortere baarmoederhals had op 32 weken, vroeger bevallen bent en nu terug al heel snel met een verkorte baarmoederhals en harde buiken zat? Mijn baby’tje moet toch ook nog wel even blijven zitten. Ik ga mij rustig houden de komende dagen en hopelijk krijg ik donderdag dan weer goed nieuws
Dikke proficiat Hope88 met de geboorte van je zoontje!!! Alles precies ook redelijk vlot gelopen! Ik duim heel hard met je mee voor de verdere onderzoeken morgenHope88 schreef: ↑18 april 2022, 14:56Amai, Joke. Dat is idd een heel verhaal. Heavy seg!
Proficiat met de geboorte van je dochtertje ViTa! Wat goed dat het zo vlot is gegaan.
Ik ben er even niet geweest, maar het is hier de voorbije dagen dan ook druk geweest.
Afgelopen dinsdag had ik opnieuw controle: eerst monitor, nadien echo bij de gynae. Maar 5 minuten voor het einde van de monitor is mijn water spontaan gebroken. Ze hebben me toen opgenoen, maar had niets van weeën of harde buiken. 1u later de eerste wee gehad en 3u later is onze Aiden geboren. 3.755 kg en 51.5 cm.
Vrijdag hebben ze dan een echo van zijn nieren gedaan en jammer genoeg is zijn linker nier wel degelijk vergroot. Morgen moeten we dus naar het UZ in Gent voor verdere onderzoeken. Maar onze jongen doet het goed en zit al bijna terug op zijn geboortegewicht.
Dikke proficiat! Hopelijk brengen de onderzoeken morgen meer duidelijkheid.Hope88 schreef: ↑18 april 2022, 14:56Amai, Joke. Dat is idd een heel verhaal. Heavy seg!
Proficiat met de geboorte van je dochtertje ViTa! Wat goed dat het zo vlot is gegaan.
Ik ben er even niet geweest, maar het is hier de voorbije dagen dan ook druk geweest.
Afgelopen dinsdag had ik opnieuw controle: eerst monitor, nadien echo bij de gynae. Maar 5 minuten voor het einde van de monitor is mijn water spontaan gebroken. Ze hebben me toen opgenoen, maar had niets van weeën of harde buiken. 1u later de eerste wee gehad en 3u later is onze Aiden geboren. 3.755 kg en 51.5 cm.
Vrijdag hebben ze dan een echo van zijn nieren gedaan en jammer genoeg is zijn linker nier wel degelijk vergroot. Morgen moeten we dus naar het UZ in Gent voor verdere onderzoeken. Maar onze jongen doet het goed en zit al bijna terug op zijn geboortegewicht.
Dankjewel.Hope88 schreef: ↑19 april 2022, 17:44Vandaag hebben ze opnieuw een echo gedaan en eigenlijk heeft dit enkel bevestigd wat we al wisten: zijn linkernier is wat vergroot. Hier kunnen verschillende redenen voor zijn. Voorlopig moeten we 1 maand zijn medicatie verder geven en volgende maand gaan ze opnieuw een echo doen. Indien zijn nier dan beter is, gaan ze waarschijnlijk verder afwachten en kan het zijn dat hij er gewoon vanzelf uit groeit. Is de niet de volgende controle idem of slechter dan volgt er mogelijks een verder onderzoek waarbij ze contrastvloeistof inspuiten in zijn blaas om te kijken of er urine terugstroomt naar zijn nieren. Nog even afwachten dus.
Maar het belangrijkste is dat onze jongen er geen last van heeft en het verder goed doet.
@ZonderZorgen: Hoe gaat het intussen met jou? Ik dacht gelezen te hebben dat je intussen ook in Jette bent opgestart? Hopelijk is dat voor jullie de sleutel tot een blijvende zwangerschap. Ik blijf iig voor je duimen!
Hoe is het gisteren geweest?Evelyn87 schreef: ↑16 april 2022, 21:41Amai Jokeds, wat een verhaal! Goed dat je binnenkort naar huis mag! Lijkt mij echt super lastig om zo lang in het ziekenhuis te liggen. Ik hoop met je mee dat je baby’tje nog even blijft zittenjokeds schreef: ↑12 april 2022, 11:42Hallo iedereen,
Ik sluit me inmiddels ook aan bij deze topic. Wij verwachten ons 2e zoontje eind juni. Jammergenoeg is ons traject ook nog niet verlopen zoals het moest. Ik ben eind 2020 - begin 2021 met mijn pil gestopt, in de hoop toen terug snel zwanger te zijn, zoals bij onze eerste zoon. Na enkele maanden waarbij mijn maandstonden telkens bleven komen, toch maar eens een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog. Verdict: baarmoederslijmvlies véél te dun. We kregen direct een doorverwijzing naar een fertiliteitsarts in het UZ van Gent. We konden pas in oktober bij deze arts terecht, dus met een wachttijd van 6 maand. In april heeft mijn gynaecoloog in Brugge dan gezegd in afwachting van het traject bij de fertiliteitsarts, toch eens bij zijn collega in Brugge langs te gaan en een diagnostische hysteroscopie te laten doen, daaruit bleek dat ik veel verklevingen had in mijn baarmoeder, die dan ook zijn weggehaald. Ter info, hiervoor had ik al 3 curretages gehad, onder meer door placentarest na bevalling van onze eerste zoon.
Goed, na deze hysteroscopie werd ons gezegd om even te proberen met een hormonenkuur en dan moest ik afgelopen zomer iedere week terugkomen voor een echo en te zien of het baarmoederslijmvlies was ingedikt. Het bleek nog altijd veel te dun (2mm), waardoor er dus niets anders op zat dan te wachten op onze afspraak bij de fertiliteitsarts in Gent. 3 dagen voor deze langverwachte afspraak kwamen mijn maandstonden niet door en ben ik een test gaan halen, deze bleek positief! Ik kon het eerst moeilijk geloven. Heb dan direct de afspraak met de arts in Gent afgebeld. Dan was het wachten op de 6 weken echo. Er was niet onmiddellijk iets te zien... Dus daar ging onze vreugde. Na lang zoeken dan toch iets gevonden en het nieuws gekregen dat het vermoedelijk een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zou zijn. Om dit 100% zeker te zijn moesten we asap naar een prof in UZ Leuven die gespecialiseerd is in echo's. We werden hier in feite reeds naartoe gestuurd met het nieuws dat we ons moesten voorbereiden op slecht nieuws. Echter, tot alle verwachtingen in, bleek er wel degelijk een vruchtje te zijn met hartactiviteit, maar door het naar achteren gekanteld zijn van mijn baarmoeder, was deze door mijn eigen gynaecoloog moeilijk te zien op 6 weken. Wij dus enorm blij.
De weken erna een paar keer bang geweest, door enorme steken in mijn buik en regelmatig helder bloedverlies. Telkens laten controleren en met het baby'tje bleek alles ok. Bij mijn vorige zwangerschap ben ik op 32 weken opgenomen met een baarmoederhals van 1,1cm en een positieve febronectine test. Uiteindelijk is onze zoon toen op 36w5d geboren door het spontaan breken van mijn vliezen. Ik was dus enorm bang hetzelfde mee te maken met de verkorte baarmoederhals.
Op 3 maart controle gehad bij de gynaecoloog, ik was toen 24 weken, en daar bleek direct dat mijn baarmoederhals in 3 weken van 3,9 naar 1,8 is gegaan. Ben toen onmiddellijk opgenomen in het ziekenhuis en lig hier inmiddels nog. Morgen heb ik de kaap van 30 weken bereikt en volgende week woensdag mag ik normaalgezien naar huis. In die 6 weken is mijn baarmoederhals niet verder verkort, ondanks harde buiken, maar mits inname progebel en extra magnesium, en stelt ons baby'tje het nog altijd zeer goed in mijn buik. Het is een enorme emotionele rollercoaster geweest tot nu toe, maar ik verlang wel echt om naar huis te kunnen, terug in mijn eigen omgeving, in de hoop dat ons baby'tje dan nog een eindje blijft zitten.
Ik herken wel bepaalde stukken in je verhaal. Zelf zijn er vorig jaar in mei bij mij ook verklevingen vastgesteld, als gevolg van mijn laatste curettage na een miskraam in mei’20. Mijn regels kwamen er elke maand door, dus aan verklevingen werd niet gedacht. Pas toen ik na een jaar niet opnieuw zwanger was, hebben ze in Jette dan een diagnostische hysteroscopie gedaan om echt alles uit te sluiten. Er zijn toen 2 ingrepen nodig geweest om de verklevingen weg te nemen want echt alles zat dicht en nadien 2 maanden een hormoonkuur. Een eileider was nog na de ingrepen nog altijd niet goed toegankelijk. Aangezien de verklevingen konden terugkomen, zouden we in oktober op aanraden in Jette met inseminatie (max 3 pogingen) en nadien IVF beginnen om sneller zwanger te worden. Op de 1e dag van mijn nieuwe cyclus in oktober moest ik naar Jette bellen om met een inseminatie cyclus te starten, maar toen bleek ik opeens terug spontaan zwanger te zijn. Ik ben daarna vanaf week 6 tot week 13 van ‘s morgens tot ‘s avonds misselijk geweest. Door mijn vorige 3 miskramen waren het vreselijk lange weken wachten, maar op de 12 weken echo bleek gelukkig alles deze keer in orde te zijn
Een dikke 2 weken geleden op 29 weken heeft mijn gynaecoloog gezien dat ik blijkbaar al een verkorte baarmoederhals van maar 18-19mm had (ik had toen 22mm verstaan, maar blijkbaar was het nog korter). Waarschijnlijk als het gevolg van alle ingrepen. Ik ben naar de monitoring geweest in Jette, maar met de baby is gelukkig alles nog in orde. Ik moest het een weekje rustig aan doen, max 30 min per dag wandelen en de rest van de dag rusten. Ik neem nu ook Utrogestan 3x per dag. Ik heb gelukkig nog geen harde buiken. Maandag bleek het stabiel te zijn en mocht ik zelf terug op het gemak werken, aangezien ik bureau werk doe en meestal van thuis kan werken. Volgende donderdag moet ik weer op controle, moest het dan slechter zijn dan ga ik waarschijnlijk moeten stoppen met werken. Momenteel ben ik 31 weken zwanger.
Ik verschiet nu wel wat van jouw verhaal en dat ik eigenlijk nog wel een beetje mag bewegen en zelfs terug gaan werken. Waarschijnlijk omdat jij vorige keer nog een veel kortere baarmoederhals had op 32 weken, vroeger bevallen bent en nu terug al heel snel met een verkorte baarmoederhals en harde buiken zat? Mijn baby’tje moet toch ook nog wel even blijven zitten. Ik ga mij rustig houden de komende dagen en hopelijk krijg ik donderdag dan weer goed nieuws