Oktober - november - december 2024
Geplaatst: 12 maart 2024, 17:27
Even een groepje opstarten voor alle dames die uitgeteld zijn voor eind 2024
Netwerk Fertiliteit
https://www.deverdwaaldeooievaar.be/forum/
https://www.deverdwaaldeooievaar.be/forum/viewtopic.php?f=29&t=14879
Ooooh, een meisje! Proficiat! Had je een voorkeur? Waarschijnlijk zijn je HCG waarden ook iets hoger aangezien het een meisje is deze keer? En als je al zo sterk reageerde de eerste keer, lijkt het me wel normaal dat het nu ook iets langer duurt... Maar dat maakt het natuurlijk helemaal niet leuk eh! Gaat het nu al beter?Johanna1991 schreef: ↑11 april 2024, 17:52Ik heb me al een paar keer voorgenomen hier actiever te worden, maar ik erger me nogal te pletter aan de AI-chatbots die het forum lijken te hebben overgenomen
Heel lief dat je ernaar vraagt, we hebben sinds vorige week ons resultaat binnen inderdaad en alles was in orde en deze keer is het een meisje. Ik had schrik dat er door paasweekend vertraging zou zitten op de resultaten, maar we hebben maar 5 werkdagen moeten wachten tot het op mijn app stond (bloed afgenomen in HH Leuven maar UZ Leuven is degene die de NIPT doet). Een grote fjoew dus bij mij en mijn partner!
Een goede echo op 7 weken is al een belangrijke mijlpaal!
@Lien: ik vind het zo erg om te lezen, voel me zelfs een beetje schuldig dat ik je nog heb proberen opvrolijken en ik vind het, naast alles wat je dan moet meemaken, ook echt héél erg dat je zelf zo moet zitten aandringen op een echo. Hopelijk heb je de voorbije weken wat kunnen rusten en het verwerken of wat je ook nodig hebt. Ik zou het ook zeker begrijpen als je even niet meer op dit forum komt. Ik heb dat ook af en toe gedaan tijdens 'verplichte pauzes' en dat hielp me wel.
Ik heb geprobeerd om op 12 weken te stoppen met Navalit, ik dacht, het ergste moet nu toch voorbij zijn. Dat was geen goed idee: ik begon meteen terug over te geven. Ter info: ik neem sowieso maar 1 pilletje per dag, enkel 's ochtends. Ik voel me altijd in de namiddag en avond het slechtste, dus ik heb nooit 's avonds pilletjes genomen "voor de ochtendmisselijkheid", ik wilde er zo weinig mogelijk nemen. Dan heb ik op 14 weken nog eens geprobeerd om te stoppen, maar nee hoor, meteen terug overgeven.
Ik heb al een paar vriendinnen horen zeggen: waarom wil je daar per se mee stoppen, desnoods blijf je het nemen tot aan de bevalling, kan geen kwaad. Ik weet wel dat het geen kwaad kan, maar ik heb zo'n fobie van pillen slikken en meteen terug overgeven, ik moet me elke ochtend nog steeds er mentaal overzetten dat die pil gaat helpen en dat ik niet ga moeten overgeven. Ik heb ook het gevoel dat mijn lichaam nu niet meer tegen die hoge HCG-waardes kan, omdat ik het altijd met hulp van Navalit heb zitten 'onderdrukken'. Dit klinkt waarschijnlijk allemaal heel raar voor anderen. Maar ik heb het wel een beetje gehad ondertussen. Ik voel zeker een verschil met een paar weken geleden, dat ik meer kan eten en meer energie heb, maar ergens hoopte ik me toch te voelen zoals bij mijn zoontje 3 jaar geleden, toen was dat tweede semester heel aangenaam.
Hey Johanna,Johanna1991 schreef: ↑13 maart 2024, 10:11Ik ben uitgerekend op 05/10/24. Dat lijkt nog heel ver maar als ik nadenk dat ik eind september dus mag stoppen met werken lijkt het ineens minder ver
Ergens vind ik het ook wel symbolisch, omdat ik nu helemaal dezelfde weg afleg als mijn mama. Ik ben zelf eind december geboren (zoals mijn zoontje), en mijn broer volgde 2 jaar en 9 maanden later, eind september. Mama is uiteindelijk twee weken te vroeg bevallen, op 22/09, dus ik ben benieuwd of de geschiedenis zich helemaal gaat herhalen :p
Ze heeft ook altijd gezegd dat het gemakkelijk was dat ik al naar school ging toen mijn broer kwam, dus hopelijk is dat hier hetzelfde, al lijkt die stap van crèche naar school me ook wel heel spannend.
Om op je vraag uit de andere topic te antwoorden:
de misselijkheid begon bij mij tussen week 6 en week 7; tot nu toe verloopt alles eigenlijk exact zoals bij mijn eerste zwangerschap. Ze zeggen wel dat elke zwangerschap anders is, maar ik ken mijn lichaam, ik reageer gewoon heel fel op zowel die HCG als de progesteron (Utrogestan helpt dus absoluut niet maar is helaas noodzakelijk). Vorige keer belandde ik rond week 9 met een HG-zwangerschap (hyperemesis gravidarum) in het ziekenhuis. Maar ergens stelde me dat toen gerust. Ik kreeg tenminste even vocht en vitaminen binnen. Nu heb ik mijn uiterste best gedaan om niet in het ziekenhuis te belanden, telkens Navalit genomen zelfs al moest ik het terug overgeven, maar ik hoop dat ik er geen kwaad aan gedaan heb, want het is moeilijk voor te stellen dat een embryo gezond kan groeien als je zelf zo miserabel bent, ook al zijn ze dan wel parasieten die het beste uit je lichaam halen. Ik geef mijn foliumzuur ook terug over, wat me ook zorgen baart. Multivitamine is al helemaal onmogelijk om in te slikken, veel te vettige en dikke pil.
Nu wil ik niemand bang maken uiteraard :p Ik denk wel dat ik een 'uitzonderlijk' geval ben, ik heb ook heel veel last van reflux zelfs al ben ik kerngezond en niet zwanger, en in de vorige zwangerschapstopic waar ik in zat, was ik ook de enige die in het ziekenhuis is beland. Ik vind het alleen jammer dat sommige vrouwen zelfs een beetje lacherig doen over misselijkheid (even overgeven en weer verder doen, sorry maar dat kan ik niet), of dat ze er automatisch vanuit gaan dat je enkel in de ochtend misselijk bent (heb ik nog nooit meegemaakt).
Maar ik merk (ook doordat ik hier zo'n lang verhaal begin te typen) dat ik er mentaal ook erg van af zie omdat ik een prachtig zoontje heb rondlopen en ik naar hem kijk en ik gewoon niks voel. Alleen maar depri dat ik niet kan eten en drinken.
Het is hier dus serieus aftellen naar week 12 in de hoop dat het dan beter gaat, wat bij mijn zoontje ook zo was (ben nu 10w4d).