alweer een tijdje geleden omdat het de laatste tijd ook wel druk was om alles op tijd klaar te krijgen.
Maaaaaar, 2 weken geleden zijn mijn man & ik trotste ouders geworden van een mooie baby boy
Ons zoontje hebben we Miran genoemd, woog 3,224 kg & was 50 cm groot
Normaal was de keizersnede gepland vorige week donderdag maar ons zoontje had echter andere plannen en had beslist om alsnog 1 weekje vroeger te komen.
Bijna was hij geboren op mijn verjaardag, 10 mei maar omdat hij met een keizersnede geboren zou worden en de OK (operatiezaal) nog bezet was doordater nog een andere opratie plaatsvond, is hij geboren op 11 mei om 1.22u 'snachts.
In het begin doet het raar dat ze je baby uit je buik halen omdat je daar maar ligt en je je baby niet kan vasthouden, maar vanaf ik op de kamer was en mijn kleine man in men armen kon houden, ik kan jullie verzekeren, er is geen mooier moment
Dat deze kleine man er gekomen is dmv een eicel van iemand anders, daar denk je absoluut niet meer aan. Dit is ons kindje, van mijn man en mezelf, ons klein wondertje en we zijn er zooooooo verliefd op Wel heb ik weëen gehad en die vond ik echter niet zo fijn, die doen verdomme veel pijn, dus ik was heel blij dat ik mijn epidurale kreeg
De keizersnede op zich voel je niks van, alleen wanneer ze de epidurale afkoppelen, 1 dag na de keizersnede, ja watte, dat is wel effe kapot gaan van de pijn
De dagen erna gaan stilletjes aan beter en beter, ik moet alleen geduld hebben zei de dokter Ondertussen is onze kleine man al 2 weken en 3 dagen oud
Echt een mooi en braaf ventje, alleen heeft hij wat last van reflux, iets wat een veel voorkomend probleem is bij baby's zeggen ze. Ook al geef ik borstvoeding, hij ziet er toch van af
Hij geeft soms terug over, stampt met zen beetjes, zwaait met zen armpjes en huilt en jammer genoeg kan je als moeder niets doen Heeft iemand van jullie hier ok mee te maken gehad en zoja wat hebben jullie hier aan gedaan?
Wij hebben bij de apotheek gaviscon voor baby's gaan halen, maar als we het hem in zijn mondje willen geven, wil hij niets slikken en spuwt hij het terug uit. Volgende week gaan we ermee naar de osteopaat want volgens mijn man zouden die dat ook kunnen verhelpen / genezen.
Ook slaapt hij snachts nog niet door, hij vraagt soms om de 2 a 3 uur voor borstvoeding. Volgens de vroedvrouw zou hij nu toch al moeten beginnen doorslapen maar weet gewoon niet hoe ik dit moet doen. Kan hem toch moeilijk 1 of 2 uur liggen laten huilen?
Enige tips?
Groetjes,
Woodstockske
) Bij ons was het huilen op z'n ergst rond een week of 6-7. Toen was ze 's avonds vaak urenlang ontroostbaar. Maar daarna ging het dus beter, en kon ik telkens een voeding schrappen, omdat ze bleef slapen.