Wij doorspartelden ook een aantal jaren behandeling, we wisten vooraf dat het niet evident zou worden, zelfs met ivf, maar gaven het toch een kans.
Tis begrijpelijk dat je vol vragen zit, je bent net een nieuwe weg ingeslagen, onbekend, terwijl de fertiwereld onderhand al weinig geheimen voor je had...daar was je een ervaringsdeskundige aant worden, hier ben je weer een groentje, daar verloor je stilaan moed, hoop en energie, en dit pad brengt je weer een kans, een toekomst, blijdschap, verwachtingen, spanning...
Wij hebben in aanloop van ons maatschappelijk onderzoek (wij kozen voor interlandelijke) veel gelezen over adoptie, van luchtige dingen tot echt zware lectuur, dit gaf ons echt een gevarieerd beeld van adoptie. Ook gesprekken met adoptieouders en geadopteerden hebben ons veel geholpen. Ik denk dat de infosessies je al veel wijzer zullen maken , maar eerlijk gezegd weet ik niet zoveel van binnenlandse adoptie, maar ik wens je uiteraard veel succes!!
wij hebben ons aangemeld in de lente van 2009, en nu staan we (geduldig
) te wachten op de wachtlijst voor een kindje uit Zuid-Afrika, en als het lot ons goedgezind is, dan wordt 2012 het jaar waarin we mama en papa worden, na 6 jaar dromen van een kindje...alle wachten, geduld, inspanningen worden uiteindelijk beloond , dat is iets wat je nooit mag vergeten! groetjes
Laten jullie iets weten hoe de infosessie is meegevallen?
. Inderdaad geduld is een schone deugd en we kunnen alleen maar afwachten.
. We blijven optimistisch hé 
