Prenatale depressie

Plaats reactie
Lady babywish
Berichten: 27
Lid geworden op: 24 oktober 2009, 10:17

Prenatale depressie

Bericht door Lady babywish » 15 november 2009, 22:55

Hallo

Is er nog iemand die last heeft van prenatale depressie en er met niemand over durft te praten ...bang dat ze je niet begrijpen? :cry:

Liefje
Berichten: 1369
Lid geworden op: 4 juni 2009, 12:44

Bericht door Liefje » 16 november 2009, 10:32

hey Lady B, betreft het jezelf? Mijn raad zou zijn om niet lang te wachten met het zoeken bij hulp, via je huisarts of gynaecoloog. Zij kunnen je eventueel doorverwijzen. Sterkte!

Bjorn en Kim
Berichten: 4308
Lid geworden op: 24 augustus 2007, 10:56

Bericht door Bjorn en Kim » 16 november 2009, 10:34

Hey,

ik kan hier niet van meespreken maar als het even erg is als een postnatale zou ik hulp zoeken hoor meid.

Ik heb een flinke babyblues gehad na mijn bevalling maar dat gaat vanzelf (met de nodige tranen) wel over.

Veel moed en een dikke knuffel!

Vereltje
Berichten: 1948
Lid geworden op: 16 mei 2008, 10:02

Bericht door Vereltje » 16 november 2009, 11:05

Hey Lady Babywish, wat jammer dat je het moeilijk hebt. Hormonen kunnen gekke dingen doen met je. Ik zou je toch ook zeker aanraden snel hulp te zoeken. Dat is geen teken van zwakte, integendeel! Door goed voor jezelf te zorgen zorg je ook goed voor je kindje, en ben je er helemaal klaar voor als hij/zij er eenmaal is.
Dit is niks om je over te schamen, je bent niet de eerste die er last van heeft en zal zeker ook niet de laatste zijn. Veel sterkte, en hopelijk voel je je snel beter. x

wat is er mis?
Berichten: 8877
Lid geworden op: 13 mei 2008, 16:56

Bericht door wat is er mis? » 16 november 2009, 12:36

Ook ik kan er niet over meespreken.
Kan je iets meer vertellen over de "ernst"?
En wees aub niet beschaamd. Voel je niet schuldig! Het is zoals het is. Je vraagt hier ook niet om.

Liefs,

Bokje

Lady babywish
Berichten: 27
Lid geworden op: 24 oktober 2009, 10:17

Bericht door Lady babywish » 16 november 2009, 15:45

Bedankt voor de steun, donderdag moet ik bij de gynaecoloog zijn en dan ga ik vragen wat ik kan doen. Ik neem ook geen vitaminen, heb gevonden dat vitamine B6 en visolie goed is om je beter te voelen. Dat is mij nooit vertelt geweest.

Ik zou het wat willen beschrijven maar weet niet hoe ik dat moet doen. Heb al 3 keer geprobeerd het neer te schrijven en zelfs dat lukt niet. :cry:

Liefje
Berichten: 1369
Lid geworden op: 4 juni 2009, 12:44

Bericht door Liefje » 16 november 2009, 17:57

Lady B, ruim twee jaar geleden heb ik ook een lastige periode doorgemaakt. Alles zat tegen - voor mijn gevoel toch. De wereld leek elke dag somber, ik maakte me overal ongerust over en bijna niks kon me opvrolijken. Bovenal voelde ik me heel erg onzeker. Over alles. Achteraf gezien ben ik heel blij dat ik toen hulp gezocht heb bij een psycholoog. Daar heb ik de dingen terug op een rijtje kunnen zetten. Ook heb ik veel ingezien waarvan ik in eerste instantie niet wist dat het met mijn probleem te maken had. Psychische hulp zoeken is niets om je voor te schamen - je bent zeker niet de enige!
Overigens helpt sporten vaak om je beter in je vel te voelen - gaan lopen maakt bijv. endorfines vrij waar je een 'kick' van krijgt. Of simpelweg elke dag een halfuurtje gaan wandelen. Dit weer helpt natuurlijk niet mee, maar probeer zoveel mogelijk zonnestraaltjes op te pikken. Sterkte!

Lady babywish
Berichten: 27
Lid geworden op: 24 oktober 2009, 10:17

Bericht door Lady babywish » 16 november 2009, 19:01

Lief van jullie om me goede tips te geven.
Sporten zal moeilijk gaan ben bijna 24 weken zwanger. Ik deed wel aan fitness voor ik zwanger was.
Het ligt echt wel aan de zwangerschap dat ik me zo slecht voel, ik heb angstgevoelens gekweekt waar ik ze eerder niet had. Ik durf bijvoorbeeld geen autosnelweg meer op en als ik dat toch doe ga ik door een hel en onderga ik doodsangsten vooral als het regent. Een verschrikkelijke ervaring. Mijn lichaam haalt me gewoon naar beneden. Ik heb ook geen gevoel voor humor meer en ben altijd iemand geweest die zoveel lachtte en grapte waar het maar kon. Ik moet wel toegeven dat nu ik zwanger ben de mensen waar ik mee uitging me hebben laten stikken, ze doen geen moeite om te bellen of om langs te komen. Het is altijd langs mijne kant geweest dat de moeite kwam en nu zie ik wie mijne echte vrienden zijn. Altijd klaargestaan voor iedereen en nu ik zwanger ben lijk ik niet meer interessant. Ja sommige mensen die geen kinderen hebben begrijpen ook niet dat het niet meer zo gaat en je kan er ook je ervaringen niet mee delen omdat ze zelf geen kinderen hebben.
Dan heb ik ook nog huilbuien die dan de hele dag doorgaan.
:roll:
Ik praat wel veel met mijn zussen en vriendin en dat helpt de dag door te komen. Ik moet hier nog even door en ze zeggen wel dat het over gaat na de bevalling, daar put ik mijjn kracht dan weer uit, of probeer ik toch

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Google [Bot], Majestic-12 [Bot] en 30 gasten