Niet op zoek naar biologische ouders...

[hanneke75]

Hallo, ik heb een vriendin die is geadopteerd uit Zuid-Korea. Nou gaan zij en haar vriend volgende maand dit land bezoeken, omdat zij haar roots wil Toch heeft zij geen behoefte om haar biologische ouders op te gaan zoeken. Ik heb haar gezegd dat zij daar later wellicht spijt van gaat krijgen. Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Ik ben benieuwd naar andere verhalen, in de hoop dat zij toch de kans pakt, al is het maar voor 1 keer...

[Maru123]

Waaruit maak jij op dat zij spijt zal krijgen? Ik denk niet dat jij dit voor iemand anders kan uitmaken. Ze reist naar haar land van herkomst, naar haar roots en als zij behoefte had om haar biologische ouders op te zoeken had ze daar vast wel stappen voor ondernomen. Misschien is haar geboorte grond onder haar voeten voelen voldoende? Dit is toch voor ieder persoon anders! Ik heb ook een vriend die geadopteerd is uit Z-Korea. Hij hoeft zelfs niet naar zijn geboorteland, er is helemaal niets wat hem daar naartoe trekt. Hij is toevallig daar geboren, meer ook niet en hij voelt ook niet de behoefte om er zoveel meer over te weten. Wat niet wegneemt dat hij trots is op zijn aziatische trekken. Feit is dat iedereen hier anders mee omgaat, of jij verwacht dat ze spijt gaat krijgen staat daar helemaal los van.

[Ann S]

Vrienden van ons adopteerden twee keer een kindje in België. Eerst een meisje (nu 26 jaar oud), later een jongen (nu 24 jaar oud). Het meisje is in haar puberteit op zoek gegaan naar haar biologische moeder en heeft daar alle mogelijke moeite voor gedaan. De jongen daarentegen, die de beste vriend is van mijn oudste zoon, heeft nooit interesse gehad om zijn biologische achtergrond te ontdekken. Ik heb er al vaak met hem over gepraat, hij vindt het gezin waarin hij is opgegroeid écht "zijn" gezin. Ik denk dus inderdaad dat het voor elke geadopteerde weer anders is ...

[hanneke75]

Ik wil alleen maar een vriendin voor haar zijn en haar steunen. Ik heb nooit vastgesteld of beweerd dat zij hier daadwerkelijk spijt van zal gaan krijgen (vandaar het woord: wellicht). Ik vind dat ik als vriendin zijnde haar ook de andere kant moet belichten, wat het gevolg kan zijn van (non)acties (in dit geval het niet op zoek gaan). Ik wil haar behoeden voor eventuele spijt, dat mag toch? Uiteindelijk blijft het haar keuze, natuurlijk respecteer ik dat. Maar mijn motto is altijd: Ge kunt beter spijt hebben van dingen die ge gedaan hebt dan van dingen die ge nie gedaan hebt.

[Maru123]

Als goede vriendin steun je haar gewoon in haar beslissing. Ik kan me niet voorstellen dat ze zelf niet over de gevolgen van haar keuzes heeft nagedacht! Toch klinkt het mij alsof je haar wil "overhalen" om te gaan zoeken. Natuurlijk kan je je mening geven tegen haar, maar je staat niet in haar schoenen. Dus met je eigen mening te geven stopt het dan toch ook, tenzij je er zelf ervaring mee hebt die je met haar kan delen. En dan nog kiest ze zelf. En persoonlijk kan ik me totaal niet vinden in jouw motto hoor, dus je ziet, alles is persoonlijk! Misschien is de ontmoeting zo'n zware teleurstelling, dat weet je ook niet op voorhand...

[hanneke75]

Ja, natuurlijk blijft het haar keuze en ik ben de laatste die haar zal dwingen. Het is haar leven en zij moet het invullen zoals zij dat graag wil. Natuurlijk is niet iedereen het eens met mijn motto, ik spreek ook voor mezelf dat ik liever teleurgesteld wordt en het dan af kan sluiten dan nooit te zullen weten hoe het had kunnen zijn...

[marb]

ik bleef mij maar afvragen wat je eigenlijk op dit forum doet, tot ik je 'goeie'link zag. Toen werd alles duidelijk.
Webmaster, doet u er iets aan?

EDIT: Danku webmaster.