Vervelende gevoelens

[Juultje]

Ondanks dat ik vrolijk en optimistisch in het leven sta word ik af en toe overspoeld door een golf van negatieve emoties: gevoelens van eenzaamheid, onbegrip, angst en jaloezie.

Eenzaamheid, omdat ik het gevoel heb buiten 'lotgenotengroepen' te vallen, omdat ik een dubbel 'probleem' heb: Ik heb een lesbische relatie en een kinderwens, én een erfelijke ziekte.
Andere vrouwen in lesbische relaties praten kunnen met ZI, KID of evt. IVF vaak zwanger worden, ze hebben geen ziekte in de familie en hoeven geen PGD te doen. Ik wil mijn erfelijke ziekte niet doorgeven (en dus PGD doen) maar heb geen mannelijke partner (dus ook geen sperma, zijn dus aangewezen op donor, maar kan ik dan nog wel PGD doen?)
Ik vind dit heel moeilijk.

Onbegrip en angst omdat ik niet goed durf te praten over mijn kinderwens, omdat ik mezelf soms egoïstisch vind (en de indruk krijg dat anderen vinden dat ik erg ver ga in mijn wens te willen waarmaken door alle problematiek en moeilijkheden heen wil worstelen) en ik geen zin heb om dat steeds te moeten verantwoorden. Ik heb net als zoveel andere vrouwen een kinderwens. Was ik níet lesbisch of had ik geen erfelijke ziekte dan was het allemaal zoveel makkelijker! Maar de combinatie is zo verschrikkelijk moeilijk en ik hoop dat de artsen mijn wens echt serieus zullen nemen...

Jaloezie omdat ik er soms heel veel moeite mee heb dat ik in mijn omgeving mensen 'makkelijk' zwanger zie worden. Er worden zoveel babietjes geboren en oke, misschien hebben veel meer mensen een moeilijk traject doorlopen, maar het voelt soms wel heel verdrietig omdat het voor anderen zo eenvoudig lijkt te zijn. En dat terwijl ik echt iedereen die een kind wenst, dat kindje echt van harte gun. Ik wil niet jaloers zijn en ik ben me daar ook niet altijd bewust van, maar ik droom 's nachts heel vaak dat kennissen of vrienden van ons zwanger zijn en word dan wakker met pijn in mijn hart. Ik vind het de laatste tijd ook moeilijk zwangere vrouwen en vrouwen achter de kinderwagen te zien, zeker als deze vrouwen jonger zijn dan ik. Moeilijk, het is af en toe zo moeilijk.

[Lie_29]

Dag Juultje,

Ik weet niet of het kan helpen, maar één van mijn beste vriendinnen zat in een min of meer gelijkaardige situatie als jij: zelf een erfelijke ziekte waarvan ze zelf zware gevolgen zal dragen of oudere leeftijd en ze wil dat d'r kind niet aan doen + lesbisch.
Ze wou ook heeeeeel graag zwanger zijn en mama worden, maar heeft na lang beraad besloten om het niet te doen.
Ze IS wel mama hoor, haar vriendin heeft een jaar of 2 later via een donor een gezonde dochter gekregen die zij geadopteerd heeft en ze is daar SUPERBLIJ mee.

Ik weet niet of je iets hebt aan dit verhaal, maar wou het je graag meegeven.

Ik hoop heel hard dat je je moederwens op gelijk welke manier mag waarmaken.

[Juultje]

Hoi Lie,

Ik heb zeker wat aan je reactie. Alleen al het feit om te vernemen dat er meerdere vrouwen bestaan die een soortgelijke situatie hebben meegemaakt, voor keuzes komen te staan waar ik ook voor sta.
Ik heb het hier uiteraard ook met mijn eigen vriendin over gehad. Zij heeft ook een kinderwens maar ziet/zag erg op tegen zwanger zijn/bevalling etc., terwijl ik dat juist graag zou willen doen. Inmiddels staat zij daar gelukkig wel open voor! Zij heeft geen erfelijke ziektes en er van uitgaande dat ze vruchtbaar is, hebben we aan KID (in eerste instantie) voldoende om mama te worden.

Bij mij groeit en groeit alleen de wens om zelf moeder te willen worden. Ik kan die wens niet uitleggen, maar misschien begrijpen jullie wel wat ik bedoel. Zelf zwanger, liefst met een eigen gezonde eicel... Maar daarvoor is een PGD behandeling nodig en voorzover ik weet (gelezen heb, ervaringen) is het niet gebruikelijk PGD uit te voeren met donorzaad. Vrouwen die PGD willen ondergaan worden kunstmatig bevrucht (IVF) van het sperma van hun partner.

Misschien kan het wel hoor, ik spreek komende week een arts hierover, maar als ik zoek op PGD kom ik ervaringen tegen van heterostellen. Zoek ik op lesbisch ouderschap, vind ik allerlei informatie uiteenlopend van ZI tot IVF... maar geen PGD.

Als optie hebben we ook nog dat een eicel van mijn vriendin, bevrucht bij mij teruggeplaatst kan worden. Als zijnde een soort van 'eiceldonatie'. Ik weet wel dat dit bij lesbische vrouwen gebeurt, soms ook zonder medische noodzaak. Voor mij zou het een ideale uitkomst zijn om tóch zwanger te kunnen worden, als PGD bij mij niet kan.

Verder ben ik 'bang' voor flauwe opmerkingen in mijn omgeving. Ongetwijfeld gaan mensen zeggen dat ik 'het mannetje' ben als mijn vriendin zwanger wordt. Ik ben ook bang om buitengesloten te worden, of om mij zo te voelen. Dat mensen het toch meer zien als alléén het kind van mijn vriendin, of quasi aardigbedoelde opmerkingen als 'voel jij je ook wel een klein beetje mama?' Ik laat me in mijn hoofd al helemaal gek maken door mogelijke opmerkingen, terwijl er nog niet eens sprake is van een zwangerschap.

[BlijvenHopen]

Hey Juultje,
Mijn man en ik zijn al 6 jaar bezig en het lukt maar niet. Lopen al jaren bij t ziekenhuis, ondertussen via IUI, zonder resultaat Oorzaak onbekend, kunnen ze niet achter komen.
Dus een andere situatie als bij jou, maar ik denk met dezelfde emoties. Verdriet dat een ander wel zwanger wordt, jaloezie wat je niet wilt omdat je het een ander gunt maar jezelf ook, frustraties, onbegrip (je kan toch ook adopteren?? is er wel es gezegd), goedbedoelde adviezen (laat het los dan lukt het wel), etc. Je moet een hele brede rug hebben en alles er af laten glijden. Dat is makkelijk gezegd, maar anders laat je je helemaal gek maken. Het lukt mij de ene keer beter dan de andere keer, en opmerkingen etc doen mij ook echt wel pijn, maar dan jank ik flink, ik praat erover of lucht mn hart op dit forum en dan ga ik weer verder. Omdat het moet, anders red je het niet.
Probeer vooral te kijken naar wat jullie willen, het gaat om jullie en jullie moeten erachter staan. Wat de rest van de wereld vindt is dan onbelangrijk. Laat ze maar kletsen, het is jullie leven, jullie wens, jullie lichamen, jullie weten wat het beste is.
Succes met het traject en beslissen hoe jullie het gaan doen, luister naar je hart!!
Liefs B