Vechten tegen doemgedachten

[Orchidee]

Hallo,
vannacht heb ik zo'n vreselijke droom gehad. Ik ging naar Brugge voor mijn laatste gesprek en mijn dossier en daar zeiden ze vlakaf dat er echt niets meer te doen was met zo'n slecht resultaat de laatste keer. Toen ben ik wakkergeschoten, dit kan niet, die mag niet. Natuurlijk voel ik me vandaag weer veel minder ... stel dat die droom echt is ....
Op 5 febr mag ik voor een 1e gesprek naar Jette, nog 7 weken ...maar 'k ben al blij dat het geen maanden is. De 2e afspraak is op 25 febr. En hopelijk kunnen ze me dan vlug 'behandelen'.
Als ik de vragen krijg van mensen die ik nog niet ken of mij niet kennen van "en heb jij kindjes", dan zeg ik altijd, "jammer genoeg niet" en dan verschieten ze meestal en 'stokt' het gesprek. Ja, ik kan niet anders meer antwoorden, vroeger (15-20 jaar geleden) durfde ik nog eens te zeggen .. "ik ben nog alleen" en dan kreeg je steevast het antwoord ...."je hebt daar niemand voor nodig hoor", en dat deed me dan dubbel pijn want ik verlang naar een gezinneke, MET man en kindjes!! Snappen zij dat dan niet?
'k zit hier weeral te huilen, ik kan gewoon niet meer. Hopelijk is het vlug 5 febr en zeggen ze me in Jette dat ze me willen en kunnen helpen.
Veel sterkte allemaal xxx

[liezeke]

lieverds,

logost; ik ben heel blij dat je zo luisterend bent, eigenlijk is dat gewoon wat ik nodig heb momenteel. ventje is van wacht, normaal ga ik dan bij hem zitten maar het is net iets te gevaarlijk op de baan dus zit ik hier, alleen,tranen met tuiten te wenen. ik kan nergens heen en wil nergens heen. vanbinnen ontploft het, vanbinnen bevriest het. mijn hormonale uitspattingen zijn verschrikkelijk en veroorzaken meer ravage dan de sneeuw op de wegen. gisteren nog ventje de volle hormonale laag gegeven.
aanleiding; schoonzus die pas een kindje heeft gekregen mailde dat haar kindje zo'n tiranneke is en mevrouwtje heel de dag gepakt wil worden. en schoonzus weet nochtans van ons probleem en weet dat het heel gevoelig ligt. ik mailde dat nogmaals terug. met als antwoord dat we maar moeten genieten van onze 'vrije tijd' die we hebben met elkaar want voor haar relatie is het niet goed dat ze zo weinig momenten met elkaar hebben... maar het ergste was: ventje nam het voor haar op! gevolg: een roepende, schreeuwende tierende liesje die de lelijkste dingen uit de diepste gedrochten van haar zieltje scheurde tegen haar ventje. tja, die vrije tijd is inderdaad beter voor de relatie, hé.
ach, ook omdat ik in mijn beroep (ben kinderkiné) heel veel met kinderen en hun ouders en de problemen die met opvoeden gepaard gaan te maken heb, ken ik en respecteer ik de gevoelens die in de leefwereld van mijn schoonzus passen enorm maar momenteel heb ik er geen zin in. momenteel kan ze den kerstboom in (sorry bij deze).
ben dan ook opgelucht dat ik niet naar kerstavond-feest bij schoonfamilie ga, ontploffen zou ik toch (die hormonen zijn hoogst ontplofbaar) en luisteren zullen ze daar niet doen, denk ik.
werken met kinderen bevalt me enorm, meer nog ik haal er enorm veel energie uit, en zoals je zegt, het is de wereld rondom mij die beslist dat ik werk moet maken van kinderen krijgen, dat 'het tijd wordt' en dat 'ik achter zit op mijn zus, die er al twee heeft'... dat zijn de dingen die het meest pijn doen, de dingen die de wereld rondom ons uitgestippeld heeft...
maar het is niet de wereld tegen ons, ik heb een ventje die nadat ik hem verrot heb gescholden zegt dat hij het begrijpt me vastpakt en zegt dat hij me graag ziet,ik heb een superlieve familie (die nu jammergenoeg allemaal in zwitserland zitten), ben gezegend met een zus die fertiliteitspsychologe is en die onrechtstreeks ook enorm veel doet voor jullie, heb een paar (een stuk of vijf) vriendinnen die echt meeleven en doen waar ik eigenlijk nog het meeste nood aan heb: gewoon luisteren en er zijn zonder meteen DE oplossing of remedie voor mijn verdriet hebben.
en ik heb jullie. en grey's anatomy
en daarbij gaan mijn gedachten meteen naar orchidee; als jij (als alleenstaande) dat allemaal alleen moet verwerken dan kan ik alleen maar diep respect voor je opbrengen. en ook naar jouw verhaal luisteren en je steunen in alles wat je doet en voelt!.
op dagen als deze word ik lekker nostalgisch en haal de doos van herinneringen en gevoelens boven van op zolder en snuister in herinneringen, leuke en minder leuke die gemaakt hebben wie ik nu ben. ik stuitte daarbij op een gedichtje dat een vriendin schreef toen ik me heel slecht voelde in mijn studietijd. het gaat als volgt:

Life goes up
life goes down
and if you want it or not
you have to go on

But sometimes things are hard
and difficult to overcome
yet always remember
you are not alone


niet echt om de nobelprijs mee te winnen maar wel genoeg om me hoe fysiek ik nu alleen bij de kerstboom zit me niet alleen te 'voelen'

abrazo muy fuerte

liesje

[Lie_29]

Ik mag eigenlijk niet echt spreken van verdriet. Tuurlijk heb ik dat wel, maar dat uit zich bij mij in ergernis.
Ik erger mij het laatste jaar veel te veel en da's ook nergens goed voor. Zwangere trienen die bijna een orgasme krijgen bij het zien van een teddybeer in gelijk welke winkel, mensen die er dwaze praat uitslaan, een dokter die altijd maar zegt dat er 'geen probleem zit', kennissen en familie die stoppen met de pil en direct zwanger zijn, een moeder die me niet echt steunt, enz...
Ik kan het allemaal niet meer verdràgen en geef regelmatig botte antwoorden terug.
Oh nee, ik ben echt niet meer het leukste gezelschap...
En volgens mij hoort dit topic bij 'zwangeren', niet?

[Orchidee]

dankje liesje...

en als je het dan al hebt durven vertellen tegen vrienden, mama, papa, broer .... dan krijg je telkens die vraag ..."en WAAROM lukt het niet?" en dan geef ik telkens hetzelfde antwoord..... 'moesten ze dat weten in de wetenschapswereld, dan waren er niet zoveel die zolang in die MMM zitten, dat is het net dat ze niet vinden'

en dan zit ik daar weer .... alleen....

daarnet belde nog een vriendin om me mee te nemen met een bende naar een Kerstmarkt ... IK HEB GEEN ZIN ...
vroeger durfde ik dat nooit te zeggen en ging ik altijd mee, maar nu durf ik al zeggen, ' 'k blijf liever thuis'

Lieseke, hopelijk gaat het een beetje beter, ... en zoals ik het lees, je hebt een schat van een ventje, die ECHT weet wat er vanbinnen zit maar niet zo vanbuiten uitkomt.

Logos, waarom zou ik kwaad zijn op jou? MIsschien op heel de wereld maar zeker niet op alle mensen op het forum die ik zo hard nodig heb. We zijn er om mekaar uit dit dal te halen en te helpen, al is het maar een beetje, maar vele beetjes helpen ook!!

dikke knuffel

[Cassyke]

Hey meisjes!

Het is precies wel druk geweest op dit forum sinds de laatste keer dat ik ben komen piepen

Orchidee ik vind het vreselijk voor jou, ik hoop dat je droom geen voorspelling was! Maar ik denk eerder dat het komt doordat je (onbewust) nerveus bent voor je afspraak in Jette. Het is nog eventjes wachten en dan weet je meer!

Zoals jullie kan ik mij eveneens ergeren in de reacties van de omgeving. Onlangs waren wij uitgenodigd op de eerste verjaardag van het kindje van mijn beste vriendin. Ik kon het op dat moment niet aan, al die lachende gezichten... Dus stuur ik haar een mailtje met de uitleg dat we juist negatief nieuws te weten gekomen zijn en dat we niet gaan komen omdat we ons down voelen en echt geen goesting hebben om te vieren. En weet je wat die antwoordt????!!!!
"Het doet mij wel pijn dat je zo doet, bovendien begrijp ik niet waarom je je zo voelt hoor, ok het is niet op de natuurlijke manier maar wat maakt dat nu uit?" Ik verwacht toch andere reacties van mijn beste vriendin... Ik was zodanig kwaad dat ik haar op haar plaats heb terug gezet. Sorry maar tegen zo iemand kan ik echt niet! Dat is geen respect hebben voor iemand zijn gevoelens

Hetzelfde met mijn mama, ik kan er ongelooflijk goed mee praten maar ze begrijpt niet hoe ik me voel bij heel de situatie en ze vind dat ik "stom"/"raar" reageer, zij zou daar geen problemen mee hebben dus ik moet dat ook niet hebben of wat?! Wel sorry maar dat kan ik niet! Ik probeer ze dan uit te leggen dat je niet kunt weten hoe je in zo'n situatie gaat reageren maar tevergeefs

En nog leuker: ik heb weer te maken met een voorbijstekertje joepie Mijn nicht, die heel lang na ons begonnen is, is zwanger! Ze was al aan het klagen en ze was pas bezig, ze heeft nog geen jaar moeten proberen denk ik! Het is gewoon niet eerlijk

Aan al de rest hier veel moed en veel succes!

Greetz
Cassyke

http://onvervuldewens.blogspot.com/

[logost]

Hey,

Orchidee: Marco Borsato zingt "de meeste dromen zijn bedrog..." In Jette zijn de professoren en dokters volgens mij teveel gedreven om een behandeling bij iemand te stoppen. Maar ik begrijp je angst heus wel. Gelukkig is het inderdaad al binnen 7 weken dat je langs mag. Bij welke dokter ga je?

Liezeke: Je hebt geluk dat er zoveel mensen rond je zijn die zo met je inzitten en dat je ventje zo enorm begrijpend is. Ik ben echt waar blij voor je dat je dat geluk dan toch hebt. Misschien heb je het al eens geprobeerd maar een maand geleden voelde ik me nog slechter dan nu en ik heb echt gewoon alle gevoelens toe gelaten toen. Hele dagen geweend, tussen de behandelingen van de patiënten door, 's avonds zelfs 's nachts. Ik dacht dat de enige oplossing was om me te laten gaan. Gelukkig ben ook ik gezegend met een heel lieve man die me daar wel doorsleurde. Ik kwam de periodes van behandelen wel door maar de stopperiodes waren ondragelijk.
Ik heb niemand die me begrijpt. Mijn mama weet van mijn probleem en heeft toen alleen maar zitten treuren om zichzelf en dat zij het zo erg vond en dat ze er niet van kon slapen... Tja, en ik dan? MIJN kinderwens gaat niet in vervulling. Hoe langer dit duurt hoe langer dat ik geen liefde of sympathie meer voor haar voel. Ik heb ook geen zus wel twee lieve broers maar die zijn 19 en 22 en dus echt nog niet bezig met zo'n serieuze zaken. Alleen mijn schoonzus die is al aan heel de familie gaan vertellen dat ze meteen na de trouw aan kinderen gaan beginnen (7 november) dus ja wie weet ik ze al zwanger en is ze ons dus voor en zorgt ZIJ voor het EERSTE kleinkind in de familie.... AAAAARG als dat gebeurt dan...Enfin het is dus gelukkig zo ver nog niet. Dan hebben we het verteld tegen 1 vriendin (een psychologe NB) die reageerde: "ik vind het zo leuk om te weten dat jullie bezig zijn dan kunnen we samen later lekker op reis met de kinderen". Daarna vertelde ze doodleuk hoe het was met haar eerste echo en dat je dat kindje dan echt al kan zien bewegen... Tja, ik vond toen nog van mezelf dat ik me maar wat meer moest inleven in dat fantastisch gelukzalig moment van haar. Nu denk ik daar echter anders over en zou ik haar het liefst niet meer zien. Maar goed ook dit moment zal wel weer beteren.
Maar als ik je één tip kan geven: misschien is het niet slecht om eerst eens heel diep te gaan en te zoeken waar je wel nog voor wilt leven en u daar dan aan vast te houden. Ik wil nog leven voor mijn man en dat dat misschien zonder kinderen is, daar kom ik later wel achter. Eerst vastklampen aan het geluk met de man. We hebben toen ook afgesproken om elke week op woensdag samen te gaan eten en NIET over kinderen te praten en onze weekends wat meer voor ons te houden ipv altijd bij die andere gelukkige kindergezinnen te zitten.
Alleszins ook nog heel erg bedankt voor je gedichtje. Het past heel mooi in onze situatie

Cassyke: mocht ik van jou zijn zou ik haar de brief van DVO met 'hoe kunnen vrienden en familie helpen' eens doorsturen. Als ze ook daar zo grof op reageert zou ik daar mijn conclusies uit trekken. Dat mama's zo onbegrijpend kunnen reageren begrijp ik niet maar ik zie daar ook niet meteen een oplossing voor.

Veel lieve knuffels en warmte en liefde en vooral BEGRIP!

[PRUTS.ke]

Hallo dames,

Ook ik herken jullie gevoelens ook al heb ik misschien minder redenen tot klagen dan anderen hier op het forum. Ik ben de mama van 2 lieve dochters van bijna 6 en bijna 4. We zijn ondertussen al bijna 2 jaar aan het proberen voor een broertje of zusje, maar zonder succes. Onze 2 dochters zijn eigenlijk al een medisch wonder op zich omdat de dokters ons hadden verzekerd dat het sperma van mijn man totaal niet geschikt was om op natuurlijke wijze kinderen te verwekken, en toch. Ik ben dit jaar al 2 maal zwanger geweest, de eerste maal is het in februari misgelopen na 5 weken en de 2de maal na 8 weken in de maand september. Dit is dan uitgedraaid op een curretage omdat het vruchtje niet werd uitgedreven.
Vanaf januari starten we met IUI, ik had het deze maand al gewild, maar het lukt niet met de feestdagen. We zullen dus eerst nog een maandje op moeder natuur moeten rekenen. Ik ben er deze maand 40 geworden en begin er minder en minder in te geloven. Allicht is 2 maal fout gelopen wegens een genetisch defect, op de leeftijd van 40 jaar heb je één kans op 5 dat het fout loopt als je zwanger wordt.
En ook ik heb het moeilijk als ik zwangere vrouwen zie of vrouwen met babietjes. 't Is alsof je ze overal tegenkomt waar je gaat.
En ook met de zwangerschap van mijn zus heb ik het moeilijk. Ze wordt er in februari 39 en is nu zwanger van haar 5de (ze heeft al 4 kinderen tussen de 7 en 19 jaar). Blijkbaar is het bij haar vanzelf gelopen en ze is nu al bijna 4 maand zwanger en dat doet me pijn. Vooral ook omdat ze in een heel slecht financiële situatie zit en ze als koppel er nauwelijks in slagen om de kinderen die ze al hebben te geven wat ze nodig hebben. De oudste zit nu in haar eerste jaar van de hogeschool en heeft alles zelf moeten bekostigen. Ikzelf en mijn man zitten in een meer confortabele positie (niet dat we grootverdieners zijn, wel tweeverdieners) en het is ons niet gegund. Ik weet wel dat ik niet mag klagen omdat ik al 2 schatten van dochters heb, maar toch blijft die drang naar een 3de kindje bestaan.
Ik hoop dat we ons allemaal in deze sombere dagen kunnen herpakken en het nieuwe jaar vol moed tegemoet kunnen gaan.
Ik wens iedereen het beste voor 2010.
PRUTS.ke

[Cassyke]

Hey iedereen!

@Logost: het ergste van al is dat die brief, samen met de do's en don'ts, op mijn blog staat en die leest dat regelmatig Ik snap dat ook niet, mijn zus die heeft al twee kindjes en die is natuurlijk zwanger geworden zonder problemen en die verstaat mij 200%! Ach ik denk gewoon dat ze niet erg medelevend is maar o wee als jij niet met haar te doen hebt he! Tsss ik had dat nooit verwacht van mijn beste vriendin. Maar zoals je zegt ik zal mijn conclusies moeten trekken. Het is stout om te zeggen maar ik hoop dat ze hetzelfde voor heeft met haar tweede (ze beginnen in 2011)

@PRUTS.ke: of je nu al kinderen hebt, of je er al 1/2/3/4/... hebt, als je verlangt naar een kind dan is de pijn er hoor! En het excuus van sommige mensen: "je hebt er toch al" dat maakt niet uit en is zeer pijnlijk op zo'n moment. Je hebt het recht je slecht te voelen en ja het is misschien niet zo erg als anderen maar JIJ ervaart het erg voor jou waardoor je je slecht voelt en bij deze heb je zeker het recht je gevoelens te uiten op deze site! Ik voelde mij ook zo in het begin "we zijn nog niet zooo lang bezig vergeleken met sommigen hier, bij ons is het minder erg als bij anderen, ..." maar het feit is dat iedereen je hier verstaat en aanvaardt hoe je bent en welke gevoelens je hebt. Ze troosten je hier ongeacht wat je voor hebt. We staan voor elkaar klaar ongeacht welke vorm van onvruchtbaarheid je maar kunt hebben!
Het moet inderdaad pijnlijk zijn. Mijn zus is ook zwanger (van haar tweede) en ze zitten ook in geldnood. Zoals jullie hebben wij het ook "goed" en op zo'n moment snap je niet waarom die kinderen kunnen hebben (pas op ik gun het haar wel dat is het niet) en wij er weer voor moeten vechten
Ik duim mee voor jou dat je een derde wondertje kunt krijgen echt waar je verdient het!
Ik denk niet dat je je teveel zorgen moet maken, de technieken zijn heel erg ontwikkeld vergeleken met een paar jaar geleden en de geneeskunde kan heeeeeel veel! Ik wens je heel veel succes en twijfel zeker niet om hier je gevoelens neer te pennen!

Greetz
Cassyke

http://onvervuldewens.blogspot.com/

[Orchidee]

Logost,
een vriendin van me heeft bij dr Blockeel geboekt. Gezien je je 'crg-dokter' toch niet zo veel ziet, maakte het mij eigenlijk niet uit want ik wilde zo vlug mogelijk gaan .... 25/2 dus bij dr Blockeel. Eerst moet ik nog naar een psychologe op 5/2.
'k heb weer een doel, ik heb weer hoop ... ik kan weer lachen.... maar de traantjes komen even vlug

dikke knuffel aan iedereen en een Vredevol Kerstfeest en een Nieuw Jaar met op de 1e plaats een heel goeie gezondheid, en daarnaast, dat onze grote droom toch eindelijk mag uitkomen. Probeer toch een beetje van de Kerstsfeer te genieten en volle moed 2010 tegemoet te zien

liefs
orchidee

[Cassyke]

Hey orchidee,

Ik ga eveneens bij dr. Blockeel. Inderdaad je ziet de dokter niet zo veel he, maar ik had wel zo iets van "ik hoop dat het een vriendelijke en een goede is" en dit is ook zo. Hij is ook recht voor de raap en dit apprecieer ik enorm. Hij zegt wat er te zeggen valt en draait niet rond de pot.

Ik wens je een mooi, gezond kindje toe!

Greetz
Cassyke

http://onvervuldewens.blogspot.com/