IVF/ICSI

[Jo'tje]

Ik las al enkele keren op het forum dat er na de terugplaatsing per brief vermeld werd aan de patiënte dat er zoveel eicellen per IVF en zoveel met ICSI bevrucht werden.
Mijn vraag is aan de vrouwen bij wie dit gebeurde: was dit vooraf afgesproken, of wordt er soms tot ICSI overgegaan zonder dat dit met je besproken is?

Ik heb bij de intake uitdrukkelijk vermeld dat we eerst "gewoon" IVF wensten te proberen. Maar kan je dat eigenlijk controleren? (voor mij ligt de grens bij IVF)
Ik ben ongerust na het artikel in de krant vandaag waarbij een prof vermeldt dat in sommige centra nu altijd ICSI gebruikt wordt.

[lyse]

Hey Jotje,
Bij ons zou er voor de eerste ivf 50% ivf en 50% icsi gebeuren. Wij hebben op voorhand afzonderlijke formulieren moeten tekenen om toelating te geven voor de icsi. Omdat ik maar 5 rijpe eicellen had en het bevroren spermastaal na ontdooiing niet meer van zo'n goeie kwaliteit was, hebben ze uiteindelijk 100% icsi toegepast. Daarvoor hebben ze niet expliciet om onze toestemming gevraagd maar ik had er geen probleem mee. Ik sta niet afwijzend t.o.v. icsi en uiteindelijk hebben ze zo 4 van de 5 eicellen kunnen bevruchten. Ik denk dat het feit dat we de icsi papieren al getekend hadden, maakte dat ze geen toestemming meer gevraagd hebben om uiteindelijk alles met icsi te doen.

Uiteindelijk is het een kwestie van vertrouwen te hebben in de integriteit van je centrum, denk ik. Onlangs zijn er hier op het forum o.a. Mani (die ook in GHB gaat) en Gezochte Ooievaar geweest bij wie er geen enkele eicel bevrucht was via ivf en aan wie aangeraden werd om bij de volgende poging icsi te doen. Vreselijk jammer voor hen natuurlijk, maar wel een indicatie dat alvast deze centra zich wel degelijk aan de op voorhand met de patient gemaakte afspraken houden. Als er ivf is afgesproken, dan gebeurt er ook ivf. Zeker in GHB kan ik me voorstellen dat ze hier voorzichtig mee omgaan...

No worries dus, zou ik zo zeggen...

[Jo'tje]

merci Lyse voor je reaktie!

[Cassyke]

Hey Jo'tje,

Volgens mij doen ze dit niet zonder toestemming maar controleren kan je nooit. Normaal moet je steeds een toestemmingsformulier ondertekenen i.v.m. de behandeling die ze gaan uitvoeren en mogen ze hiervan ook niet afwijken tenzij er op dit formulier zou staan dat, indien de zaadcellen niet goed genoeg zijn, ze een stapje hoger mogen gaan. Of dat ze je een ander formulier laten tekenen zoals lyse.

Ik weet niet waar je de behandeling gedaan hebt maar in het UZ Brussel vallen ICSI en IVF op dezelfde lijn, ze zijn beiden aangekruist, dus hier kan je er niets tegen doen omdat je voor de twee tekent.

Op zich is er tussen IVF en ICSI niet veel verschil hoor. Maar jullie moeten er inderdaad voor zijn dat ze de zaadcel in de eicel brengen en dat dit proces niet op de "normale" manier gebeurd. Wij hadden er geen probleem mee omdat we kost wat kost een kind wouden. Adoptie en donoren is, daarentegen, wel een stap te ver voor ons. We willen een kind van ons twee, met onze genen.

Greetz
Cassyke

http://onvervuldewens.blogspot.com/

[Jo'tje]

wel Cassyke, ik denk dat op de contracten die wij tekenden ook steeds " IVF/ICSI " staat.

Ik had het al moeilijk om met fertiliteitsbehandeling te starten, omdat ik toch steeds ergens denk: er is een reden waarom dit niet vanzelf gaat. Uiteindelijk durfde ik dan toch de stap naar IVF zetten, deels om te weten of het probleem werkelijk bij het "bevruchten" zou liggen.
Als dat niet zou lukken, zou het voor mij duidelijk zijn dat het niet voor ons weggelegd was, en zou ik me daar bij neerleggen. Pas op, dit is puur persoonlijk, ik wil niet in anderen hun plaats denken!

Nu ik erover denk, vermoed ik wel dat men het toch wel ergens vermeld zou hebben, moest er ICSI aan te pas gekomen zijn.

We zijn trouwens heel pril zwanger van de eerste IVF poging, maar ik heb nog moeite om dit te vatten. Ik word helemaal niks gewaar.

[Cassyke]

Hey Jo'tje,

Tuurlijk dat jij zo moogt denken. Iedereen is vrij om te denken wat hij/zij wil en ik begrijp je standpunt volledig. Ik had ook zoiets van "er is een reden voor alles" en het is niet gemakkelijk om die stap te nemen omdat de ethiek toch wel op dat moment naar boven komt. Maar eens je de beslissing genomen hebt dan valt het allemaal redelijk goed mee vind ik.

Ik vond ICSI ook een heeeeeel moeilijke stap. Maar uiteindelijk was mijn wens voor een kind veel te sterk. Had dit niet gelukt dan was het voor ons game-over geweest. Gelukkig is het goed afgelopen.

Als ik tegen mensen zeg dat adoptie/donorschap bij ons niet zal gebeuren dan vinden ze dit egoïstisch maar het is ieder zijn keuze vind ik. Zij denken misschien niet zo maar wij willen echt een kindje van ONS tweetjes. Als dit niet gaat dan willen we er gewoonweg geen.

Jaja ik ken je van "Net zwanger: bevallen in najaar 2010" Nog eens proficiat!!!

Greetz
Cassyke

http://onvervuldewens.blogspot.com/

[Repelsteeltje]

Even reageren, want mijn hart bloedde toen ik dit las, waarschijnlijk niet slecht bedoeld, maar toch ontzettend pijnlijk.

Als ik tegen mensen zeg dat adoptie/donorschap bij ons niet zal gebeuren dan vinden ze dit egoïstisch maar het is ieder zijn keuze vind ik. Zij denken misschien niet zo maar wij willen echt een kindje van ONS tweetjes. Als dit niet gaat dan willen we er gewoonweg geen.

Wij zullen hopelijk ooit een KID-kindje hebben, maar het gaat 100% (nee, niet 90%, echt wel 100%) ons kindje zijn. Trekjes hebben van de mama en trekjes van de papa, dus helemaal ons kindje!!

Zeg niet te snel, donorschap is een brug te ver. Wat als je voor de keuze staat. Zoiets kan je pas echt zeggen als je echt voor de keuze staat. Wij hadden 2 mogelijkheden: donor of adoptie. Maar nooit, maar dan ook nooooit nooit een kleintje in je buik kunnen voelen???? Neen, dat wou ik me niet voorstellen. Nooit een gezinnetje, kinderstemmetjes in huis...

Het is uit schrik voor zo'n uitspraken dat amper iemand uit onze omgeving weet waar we mee bezig zijn. Dat ik elke dag minstens 1 keer slik, als mijn gevoelens op het puntje van mijn tong liggen en ik graag mijn hart eens zou storten.

[youki]

Hey Dames,

Ik ben ook al een heel tijdje in de MMM (18 maanden waarvan 15 maanden behandelingen) en eerlijk gezegd dachten wij dat het vlug ging gaan.

Zelfs de dokters begrijpen niet hoe dat het komt dat ik nog altijd niet zwanger ben.

Hoe meer teleurstelligen dat je krijgt, hoe meer je begint te beseffen wat echt belangrijk is en voor mij is het niet een kindje die genetsch van ons twee is MAAR MET TWEE een kindje krijgen en opvoeden.
Als het via donors of zelfs adoptie is , is niet belangrijk want de liefde de je krijgt van UW kind is het mooiste wat je kunt hebben is het leven.
En ik zou, persoonlijk, er alles voor doen.

Ieder zijn mening , maar niemand moet veroordelen want zolang je niet in DIE situatie beland weet je absoluut niet hoe je zou reageren en handelen

Success aan iedereen

Sorry, maar met bepaalde afspraken heb ik het ook heel moeilijk

[Cassyke]

Hey repelsteeltje,

Ik vind het heel moedig dat jullie die beslissing hebben kunnen nemen en ik heb deze uitspraak zeker niet slecht bedoeld. Maar ik denk gewoon dat het ieder zijn eigen keuze is en dat je zelf moet bepalen hoe ver je wilt gaan.
Jo'tje vind bijvoorbeeld ICSI een stapje te ver, ik niet maar ik neem het haar zeker niet kwalijk dat zij zo ver niet zou willen gaan.
Ik weet ook dat je echt voor de keuze moet staan om te weten hoe je gaat reageren maar dat is één ding waarvan wij heel zeker zijn.

Op zich dacht ik eerst van "tja donorschap, ok als het moet" maar dan hebben we er beiden serieus over nagedacht en we zijn tot de conclusie gekomen dat dit voor ons iets te ver gaat. Ik weet dat er veel mensen hier dit een egoïstische uitspraak vinden en ze reageren allemaal van "amaai zeg hoe durft ze?!" maar ik geloof dat ieder zijn eigen mening mag hebben.
Sorry als het je gekwetst heeft, dat was zeker de bedoeling niet maar liegen doe ik niet echt graag.

Let op ik vind het super dat mensen deze opties wel aanspreken want er zijn zoveel kinderen die ongelukkig zijn in de wereld en het donorschap vind ik ook een heel goed idee. Maar om dit te kunnen doen moet je er beiden (als koppel) volledig achter staan. Sommige koppels hebben het daar minder moeilijk mee dan andere terwijl andere koppels er radicaal tegen zijn, dat is heel normaal.
Ik vind wel niet dat je omgeving je moet oordelen op je keuzes. Ik oordeel je zeker niet hoor, het is gewoon mijn mening en meer niet.

Ik hoop zeker voor jou dat het in orde komt en dat je zwanger wordt en nog eens sorry ik wou niemand daarmee kwetsen!

Greetz
Cassyke

http://onvervuldewens.blogspot.com/

[youki]

Hey Repelsteeltje,

Ik hoop echt dat het lukt.

Ik heb een vriendin die, spijtig genoeg, enkel jaren geleden haar eileiders heeft moeten weghalen door kanker

Nooit gedacht ze dat kinderen zou kunnen hebben.

Nu heeft ze een pracht van een dochertje vanwege een fantastische lieve dame die donor is geworden.
Zij zegt, aan wie het horen wil, dat het via donor was en er zijn veel meer mensen die daar positief reageren hoor.
Dus, als je het moet zeggen, zeg het maar.

Dikke knuffel

[Natascha]

Ik denk inderdaad dat Cassy'ke het zo niet bedoeld heeft.
Ook hier is donor geen mogelijkheid.Mijn man wil dit absoluut niet en wil liever adopteren bij geen andere uitweg.
Ik ben persoonlijk dan weer wel te vinden voor KID,maar niet voor eiceldonatie.
Het is inderdaad ieder voor zich,ik kan me ook niet voorstellen dat ik nooit geen kindje in mijn buik ga voelen stampen,terwijl dit met donor dan wel een mogelijkheid is misschien.Zo ver zijn we natuurlijk nog niet,maar uit respect voor mijn man zijn mening zou ik ook eerder voor adoptie gaan.

Ik wens jullie allemaal nog heel veel succes voor een kindje van jullie zelf,eigen dna,donor of adoptie.
Ze zullen altijd ONZE kinderen zijn.

[Repelsteeltje]

Ik was gisteren echt serieus van slag na het lezen van de conversatie hier; Ik heb het nog een keertje nagelezen (om even te checken of ik nu niet te hard aan het overreageren was), maar de uitspraken kwamen (bij mij) echt wel kwetsend over, ook al wist ik dat ze zo niet bedoeld waren.

Het was de manier waarop het geformuleerd werd en de argumenten om niet voor donorschap te kiezen, die me tegen de borst stoten. het zinnetje "Zij denken misschien niet zo maar wij willen echt een kindje van ONS tweetjes. Als dit niet gaat dan willen we er gewoonweg geen." Nogal radicaal, weinig afwegend, slechte woordkeuze.

Zoals je zegt Cassyke, iedereen moet dat voor zichzelf uitmaken of donorschap een optie is. Ik begrijp dat sommige mensen dat niet zien zitten. Ik heb mijn man gezegd (en dat geldt nog steeds), dat als hij het niet meer ziet zitten, we direct stoppen. Achter zoiets moet je met twee staan.

Ik vond je uitspraak niet egoïstisch hoor (we doen KID niet uit naastenliefde )

Maar ik blijf bij mijn standpunt: je kan dat pas beslissen als je echt voor die keuze staat. Als je mij een jaar geleden had gevraagd of ik via donor zwanger zou willen worden, ik had ook radicaal 'nee' gezegd.
Als mensen mij nu vragen hoe ver ik wil gaan, of ICSI-D een optie is bijvoorbeeld, zeg ik altijd, dat ik dat nu niet kan zeggen. Er zijn zoveel factoren die zo'n keuze kunnen beïnvloeden

Het is waarschijnlijk een ander verhaal of je bij de eerste resultaten te horen krijgt dat een zwangerschap enkel nog gaat via donor of dat je dat te horen krijgt, nadat je al een resem behandelingen hebt ondergaan.

@Youki: het doet me plezier verhalen te horen van donor-gezinnetjes en ik word al helemaal blij te horen dat ze heel goede reacties krijgt. Maaar daar zijn we nu nog niet aan toe: zoals je hierboven kon lezen, kan ik écht nog niet om met mensen die mijn keuze niet voor de volle 100% steunen. Nog even wat sterker worden, voor we de wereld inlichten.

En om af te sluiten, ik ben niet boos op iemand en wil hier zeker geen ruzie stoken, maar wou het onderwerp gewoon in een ander daglicht plaatsen en een meer genuanceerd beeld scheppen. Iedereen mag zijn mening hebben en houden, maar zorg ervoor dat je niemand kwetst.

Voor iedereen een mooi, gezond kindje toegewenst, want dat is uiteindelijk het belangrijkste!