er kan alweer n lachje af

lang leve scherpenheuvel!
laat ons realistisch zijn en zeggen dat er met de hulp van die medische toestanden toch n baby in ons buik moet zitten binnen een jaar, voor ons allemaal hier, wat vinden jullie daarvan?
hoe voelt een eisprong trouwens? ik voel daar nooit iets van, maar moet zeggen dat ik hier het laatste half uur toch wat (een heel klein beetje) maandstonden-achtige gevoelens en steekjes heb aan linkerkant (maar ik weet natuurlijk niet meer aan welke kant die follikel moest springen, uilskuiken da'k ben)... ik zal dan toch maar wat dromen dat het ei nog moet springen, dat die capacitatie die paar zaadcellekes enorme kracht heeft gegeven, dat de utrogestan voor een heerlijk zacht innestelbedje zorgt en dat ik die wachttijd glimlachend doorkom

bedankt lieve madammen