Besloten om hulp te gaan vragen.

[pcs]

Hee,

Ik zit nooit op een forum en voel me ook vrij nieuw hier.

Heb een beetje het gevoel bij de AA te zitten, ik zeg mijn naam en mijn probleem en dan zegt iedereen in koor: "welkom...."

In ieder geval. Dit is mijn verhaal.

Mijn man en ik kennen elkaar 1,5 jaar en hebben direct nadat wij elkaar leerde kennen besloten om op latere leeftijd toch te proberen een kindje te maken. Binnen een maand was ik zwanger maar dat ging mis. vervolgens binnen een half jaar weer zwanger en ook dat ging mis.
Nu zijn we in totaal 1,5 jaar bezig en het is na mijn laatste miskraam niet meer gelukt om zwanger te worden.

Vandaag heb ik besloten om het ziekenhuis te bellen die de miskramen heeft onderzocht en wij hebben besloten om het traject in te gaan. We worden allebei 40 deze zomer en de kansen raken op. Nou ben ik gezegend met een 9 jarige dochter. Maar compleet is mijn gezin nog niet.

Wat mij het meest pijn doet is al die dikke buiken en alle vrouwen die maar "gewoon" zwanger worden. Alsof ik gestraft word voor iets en hun beloond worden. Ik ben in de fase dat ik ook echt niet meer blij kan zijn voor een ander. Het raakt mij iedere keer weer. En het raakt me dat ik zo egoïstisch ben. Ik ben helemaal niet egoïstisch en wil ook zo niet zijn. Mijn man heeft nog geen eigen kinderen en ik wil hem heel graag een vader maken. Buiten dat wil ik al heel lang een tweede kindje.

Mijn allereerste zwangerschap was op mijn 21ste. Dat heb ik afgebroken omdat mijn toenmalige vriend losse handjes had. (wat heb ik daar een spijt van gehad). Vervolgens een gezonde dochter gekregen op mijn 30ste en nu met mijn man alleen nog maar miskramen.

Welk traject wij ingaan en wat er gaat gebeuren weet ik nog niet. Maar ik kan wel heel goed wat steun en tips gebruiken.

groetjes

[FantaCola]

Welkom pcs
Ik heb ook soms echt het gevoel dat het leven niet eerlijk is...
En dat egoistisch zijn: OOOOHJA, iedere stoeme tiener wordt zwanger in een wip; en wie er lang hard over nadenkt en in een mooie stabiele relatie zit moet er soms jaren op wachten... LIFE SUCKS...
Hopelijk kan je hier wat steun vinden...

[maeske]

.

[mich75]

Hey pcs,

Wij zijn bijna 4jaar samen en worden 39 deze zomer. Net zoals jullie vanaf het begin beslist dat er een kindje mocht komen, we hebben geen van beide kinderen. Na 1,5 jaar ( zonder enig succes) kwam dit bij de huisarts ter sprake en hij zei dat we er dringend werk van moesten maken gezien onze leeftijd. We hadden een vermoeden dat het probleem bij mijn man lag en vroegen om een zaadanalyse. Maar dat ging toen niet en si en la. Wij gewoon voort gedaan en elke keer hopen.
Tot begin april dit jaar mijn man iets had van ik wil een analyse en ga ze krijgen. Ons vermoeden werd bevestigd maar volgens de dr. Was het een hopeloze zaak. Een heel klein kansje mits een operatie bij mijn man.
We waren totaal van slag, maar na wat surfen kreeg ik toch wat hoop. Een afspraak gemaakt bij fertikliniek.
Op 20/5 eerste consultatie, al enkele onderzoeken ondergaan, nog 1 onderzoek en 2 gesprekken en als dat goed gaat begin ik half juli.
Een goede raad: maak een afspraak en ga er achteraan en dan kan je nog altijd zien. Ik heb de indruk dat het bij ons snel gaat omdat onze leeftijd een belangrijke factor is.
Ik heb het ook moeilijk met al die zwangeren en zeker als het dichtbij is. In de kliniek heb ik het ook soms moeilijk als is al die buiken zie, maar aan de andere kant geeft het me ook veel hoop dat er toch een kans is dat het binnenkort onze beurt is.
Ga er voor!

[pcs]

Iedereen bedankt voor de reacties.

Wij hebben half juli een afspraak in het ziekenhuis en dan gaan we kijken wat de mogelijkheden zijn.
Ik merk bij mezelf dat ik het de ene dag beter kan handelen dan de andere dag. Hormonen hebben soms een greep op mij en dan zie ik het somber in. Maar zoals vandaag gaat het iets beter.

Ik hoop dat het bij jullie gaat lukken. Ik hoop hetzelfde voor ons.

Ik hou jullie op de hoogte.

Liefs

[angel1983]

succes, ik hoop op veel voorspoed voor jullie
ik herken het wel dat je het geluk van een ander moeilijk vind die 'gewoon zwanger'
worden....*zucht* de medische wereld wordt steeds beter. toitoitoi
grAngela

[xiore]

hallo,

heel herkenbaar hoor..dat je het moeilijk vindt om vrouwen om je heen zo makkelijk zwanger te zien worden.

dat hebben we allemaal hier denk ik...

Ik wil ook niet zo zijn en ik wil het niet voelen..maar het blijft gewoon moeilijk



veel sterkte!

[pcs]

Hee,

We zijn in het ziekenhuis geweest met de vraag of wij hulp konden krijgen bij het zwanger worden. De arts heeft een echo gemaakt en daar zag ze dat ik zelfs een dubbele eisprong had klaarstaan. Deze kon binnen een paar dagen gaan "springen".

We gingen weg met een "we zien wel" gevoel en een aantal afspraken op zak. Ik moest gaan temperaturen zodra ik ongesteld werd en met dag 3 moest ik bloed laten afnemen voor wat algemene onderzoeken. Ook mijn man moest een donatie doen.

Ondertussen kwam er veel op ons pad. Veel financiële problemen en vaak contact met advocaten e.d. Wij hebben besloten dat de stress wat daarmee kwam kijken behoorlijk in de weg zou kunnen staan van een zwangerschap en hoe moeilijk het ook was hebben wij de vervolg afspraken bij het ziekenhuis moeten afzeggen.

Afgelopen weekend (een paar dagen nadat ik ongesteld had moeten worden) had ik een feestje en ik wou weten of ik een wijntje kon drinken of dat het niet toevallig toch raak zou zijn...

Dat werd geen wijntje drinken! Het is nog heel pril allemaal maar we zijn zwanger en ik ga denk ik maar voor cup "Pamela" ga. Het lijkt net alsof ik nooit een borstverkleining heb gehad.

In ieder geval hebben we een afspraak staan voor een echo en we hopen zo dat het dit keer wel goed zit. Ik droom letterlijk over een bevalling, nog nooit zo'n makkelijke bevalling gehad

Ik hou jullie op de hoogte.

Blijf positief, zelfs bij ons is het gelukt.

Liefs...

[DVO Marijke]

Wat een prettig nieuws breng je ons... met alle mogelijkheden die vandaag binnen de fertiliteitscentra geboden wordt, vergeten we soms dat ook zonder hulp nog wonderen mogelijk zijn...

Het DVO-bestuur

[Psyche]

Binnenkort 1ste afspraak met UZ Jette...fingers crossed

In de reeks : UZ Jette :

Eerste afspraak op 7/10. Ze waren erg vriendelijk, wel lang moeten wachten, want de wachtkamer zat stampvol en wij waren ver de oudste, denk ik... ik zat zowat te daveren op mijn stoel

Enfin. Vragenlijst ingevuld bij een lokale vrouwenarts, bloed laten afnemen (een hele boterham aan zaken die ze gaan nakijken...) ik moest vijf buisjes bloed inleveren, mijn man zo'n drie

Donderdag 16/10 ga ik bij mijn gynaecoloog voor een echografie, klonk redelijk positief (mooie eicelreserve), een verpleegster heeft nog een buisje bloed afgenomen om een beter beeld te hebben van mijn hormonenspiegel

Zaadstaal binnengebracht op 31/10

Volgende afspraak: dinsdag 16/12 samen naar het UZ voor de bespreking van de bloed- zaad-en echografieresultaten...dan kunnen we eindelijk aan het traject beginnen...


5/1/15: hysteroscopie in het operatiekwartier. Ik heb bijna de hele tijd zitten babbelen met de artsen en de verpleegkundigen om de aandacht van de ingreep wat af te leiden, want leuk is iets helemaal anders. Ik moest een ziekenhuishemd aantrekken, plastic sokjes over mijn voeten trekken en een haarnetje dragen. Ik heb drie inwendige prikken gekregen om de organen te verdoven. ( ;-( , wat haatte ik dat!). Ze hebben met een camera gekeken en een biopsie verricht. Baarmoeder en eierstokken zien er goed uit, dus dat is toch al een beetje positief nieuws... Ik was draaierig en misselijk achteraf, dus ik heb nog een halfuur op een rustbed gelegen.

14/1 : de psycholoog verwacht ons allebei. De 20ste bespreken we met de arts de resultaten van de biopsie . Dan volgt counseling, medicatie en dan kunnen ze overgaan tot een oogst van de eitjes+de terugplaatsing kort daarna. Voor de pick-up kan ik een beroep doen op een sedatief (licht verdovingsmiddel) via de anesthesist, omdat ik dan 4 prikken krijg en ik heb zo'n hekel aan naalden, zeker als ze op een extreem gevoelige en kwetsbare plek gebruikt worden...

Resultaten biopsie en hysteroscopie + gesprek met psycholoog waren positief. 27/1 afspraak bij de counselor. Hebben ook geïnformeerd naar de medicatie : menopur en orgalutran.

25/2 vier eitjes geoogst. 28/2 terugplaatsing van één negencellig embryo, het beste van de drie overlevers. 12/3 bloedprik. Negatief en geen cryo's. Twee dagen aan één stuk gehuild. 15/3 bloedprik. Hormonale waarden oké. 31/3 weer afspraak met de vrouwenarts

3/4 Opnieuw bloedprik. Als we dan groen licht krijgen van de Dagelijkse Monitoring, starten met de lange procedure met agonisten. Dat wil zeggen : Gonapeptyl, Elonva, Menopur o.v. en terugplaatsing van twee tot drie embryo's, want mijn leeftijd (ondertussen 41) was de grote boosdoener. Zelfs al geïnformeerd over eiceldonatie... ik ben zo kwaad op mezelf

Vanaf 4/4 Gonapeptyl spuiten. 10/4, bloedprik. Hormonale waarden oké. 16/4 weer bloedafname en echografie. 's Middags meldt de DM dat ik 's avonds tussen 18 en 20 uur Elonva (als ik dat allemaal lees, lijkt dit wel een paardenmiddel) mag injecteren. 23/4 nogmaals een bloedprik en een echo, dan weten ze of ik nog 300 eenheden Menopur nodig heb om zoveel mogelijk eitjes aan te maken. Een negental follikels gezien op het scherm, maar ze zijn nog niet volgroeid (ideale grootte : 17 mm). Verdict : doorgaan met Gonapeptyl 's ochtends en vanaf 23/4 's avonds nog 300 eenheden Menupur bijzetten. 26/4 opnieuw bloedprik en echo. Na de prik van 27/4 mocht ik dinsdagavond de Pregnylspuit zetten. Op 29/4 vindt pick-up nummer twee plaats. Elf eitjes hebben ze geoogst...ik viel bijna van de operatietafel toen ik het hoorde...nu hopen dat ze er iets mee kunnen doen, dat de follikels van goede kwaliteit zijn en dat ze bevrucht kunnen worden. 2/5: Zeven zijn normaal bevrucht, drie teruggeplaatst na drie dagen.

12/5 ineens bloeding gekregen. Noodbloedafname laten nemen door het labo : negatief ;( Blijkbaar gaat er steeds iets mis bij het innestelen (2de poging met verse embryo's mislukt). Wel 3 cryo's in de vriezer. Valt dus onder ICSI 2.1. Nu wachten op telefoon voor terugplaatsing van 2 cryo's in natuurlijke cyclus. Vandaag opnieuw bloedafname+een echografie ( 10 buisjes bloed, waaronder de stollingstest, want blijkbaar speelt die ook een belangrijke rol bij het innestelingsproces.

Balen, balen
Laat ze ons alstublieft kunnen helpen, want we willen zo graag een baby...