Kruispunt

[Jessica1]

Hoi allen,
ik ben helemaal nieuw hier, en hoop dat ik even mijn verhaal kwijt kan. Ik probeer het zo kort en simpel mogelijk te houden.

Mijn partner en ik zijn sinds vijf jaar samen en gelukkig getrouwd. We hebben beiden een dochter van dezelfde leeftijd, uit een vorig huwelijk. Onze twee meiden zijn in een co-ouderschap. De dochter van mijn echtgenoot is verwekt via ICSI. Mijn dochter is natuurlijk verwekt.

Ondanks onze twee dochters, die halftijds bij ons zijn, is onze kinderwens nog niet volledig vervuld. Sinds september proberen we een kindje te krijgen, echter zonder resultaat. We weten dat we beiden niet meer 100% vruchtbaar zijn (ik heb zware ontstekingen gehad waardoor ik meer kans heb op buitenbaarmoederlijke zwangerschap, al krijg ik wel gezonde eisprongen. Mijn partner was bij het verwekken van zijn dochter zwaar obees, maar ondertussen +/- 70kg afgevallen. Zijn toenmalige echtgenote was ook niet zo vruchtbaar, maar hij zou wel kunnen verwekken bij een heel vruchtbare vrouw)

Nu weet ik op dit moment niet goed hoe we verder moeten. We willen ons huidige gezinnetje niet hypothekeren door zware vruchtbaarheidsbehandelingen te gaan volgen. Zijn er nog tussenoplossingen? Moeten we ons laten testen? Als we onze wens laten rusten, hoe doen we dat dan?

Wie herkent zich in deze situatie? Hoe geraakten jullie er door?

[Ketje]

Het is iets heel persoonlijks te bepalen hoe ver je wenst te gaan in behandelingen.
Als ik het goed uitreken dan zijn jullie nu een 8-tal maanden aan het trachten om zwanger te worden? Dat is nog niet zo erg lang, maar ik kan begrijpen dat je ongeduldig wordt.
Je kan het bvb. een jaar aanzien en daarna beginnen denken aan bepaalde onderzoeken, zoals bvb. een sperma-onderzoek bij je man. Dat is weinig ingrijpend, maar kan al een en ander duidelijk maken.

Zoek in de eerste plaas een gyn die ook fertiliteitsarts is, die hebben naar mijn aanvoelen meer de doortastendheid en zullen je niet maandenlang laten aanmodderen met hormonen zonder eerst deftig onderzoek te doen naar de oorzaak.

Ik ben destijds ook naar een fertigyn gestapt na al bijna drie jaren proberen. Ik had het er ook enorm moeilijk mee dat het niet vanzelf ging. Mar ergens besefte ik ook wel dat ik zonder medische hulp maand na maand teleurgesteld ging blijven, daar waar de wetenschap misschien wél een oplossing kon bieden. Ik heb die gyn ook vertelt dat er nog niets beslist was ivm het ondergaan van een behandeling: ik wou in de eerste plaats weten wat de oorzaak was van het uitblijven van een zwangerschap. En vanuit de resultaten van de onderzoeken heb ik dan wel een gefundeerde keuze kunnen maken.

Geef jullie zelf even de tijd om aan het idee te wennen dat het misschien niet allemaal van zelf zal gaan, maar dat je wat hulp nodig hebt. Maar wacht anderzijds ook niet té lang want op dat gebied zijn wij vrouwen helaas "beperkt houdbaar".