Nood aan herkenning en erkenning...

[Atelophobia]

Na een relatie van 3 jaar kriebelde het al enige tijd voor mij en mijn vriend om aan kinderen te beginnen.
Omwille van mijn eigen verleden had ik lange tijd mij voorgenomen geen kinderen te willen, hoe groot mijn liefde voor hen ook is.
Maar dan kwam ik mijn dekseltje tegen dat paste op mijn potje, een deksel met een kinderwens en die mijn moeder gevoel terug aanwakkerde.
Mijn wens werd in die 3 jaren groter en groter...vriendinnen, zus, iedereen kreeg kinderen.
Ik hield mezelf voor wat kilootjes eerst kwijt te spelen en dan er ook voor te gaan. Spiraal eruit en in mijn hoofd zou alles wel binnen een hap en een 'wip' in orde zijn
Om het verhaal kort te maken, blijkbaar werkt het bij mij niet zoals het moet. Pcos was het 'beestje' dat vocht tegen onze wens.
Althans dat denkt men...
Clomid gestart, alles leek hiermee goed te gaan. Tot ik bij mijn specialist kwam voor een andere metabolise aandoening. Ik vertelde haar mijn verhaal. Het kwam er op neer dat we beter onze kinderwens tot bepaalde onderzoeken aan de kant moeten zetten. Moest het ons al lukken zou het gezondheidsrisico voor zowel mij als een kind veel te hoog zijn...
Dus nu, wachten maar, ni zagen en klagen maar gwn wachten. Dat is de raad dat men mij steeds geeft, vriendinnen die er van weten, zussen,de artsen en zelfs mijn vriend...
Niemand weet wat dit met me doet, ik voel me gefaald, mijn lichaam faalt en ik moet maar wachten zonder garantie op succes. Ik wordt wakker met het gedacht 'ik wil een baby'. Ik droom erover en voel me diep ongelukkig. Niemand waar ik er echt over praten kan...het lijkt zo een belachelijk gevoel.
Maar in mijn hoofd geloof ik soms dat ik het gewoon niet verdien en dat het dan maar zo moet zijn...
Er schuilt nog zoveel meer achter daar ben ik me van bewust maar ik voel gewoon met niemand aansluiting om erkenning en vooral herkenning te krijgen in mijn gevoel zonder me belachelijk te voelen...

[Flower88]

Dag meid,
Ik heb ook pcos en weet wat je voelt... Ik ben momenteel ook aan het WACHTEN... In augustus ben ik te weten gekomen dat ik pcos heb. We zijn nu al in november en ben zelfs nog niet aan medicatie mogen beginnen, allerlei testen en onderzoeken gedaan en nu wacht ik op mijn afspraak voor een hsg-onderzoek (pas op 6 december). Daarna gaan ze ons eindelijk eens meer uitleg geven over wat/hoe/waarom/wanneer,... Het enige dat ik sinds augustus weet is dat ik pcos heb!!! Een vrouw die pas ondekt heeft dat ze op natuurlijke wijze NOOIT zwanger zal geraken met een enorme kinderwens ... 5 maanden laten wachten om maar aan iets te beginnen.... En vooral het niet weten wat je te wachten staat? Misschien nog slechter nieuws? Maakt me echt gekkk...