Pagina 1 van 1

IUI

Geplaatst: 12 januari 2018, 21:20
door miawallace
Hallo iedereen,

Even voorstellen: een 33-jarig groentje in de wereld van de fertiliteit, en ondertussen een jaartje bezig.
We zijn vol goede moed aan het avontuur begonnen: gestopt met de pil, zelfzeker dat we binnen de 3 maanden gingen zwanger zijn, maar al snel gemerkt dat dit niet van een leien dakje liep... vervolgens overgestapt op ovulatietesten en gemerkt dat ik mijn eisprong had op dag 16, terwijl mijn cyclus ongeveer 26-27 dagen duurt. Altijd heel regelmatig, dus we wisten niet goed wat er precies fout liep...
In juni 2017 testen uitgevoerd (doorgankelijkheid van de eileiders checken, spermatest) en toen bleek dat er bij mij een blockage zat aan de rechter eierstok, en er bij mijn man ook problemen zijn. Bij hem werd 'asthenoteratozoospermie' vastgesteld, in een moeilijk woord dus 'te lage beweeglijkheid'. Hierbij was vooral de score 'morfologie' slecht: 1,3% ipv 3 à 4%, en de beweeglijkheid 65,50% Immotiel, 8,50% non-progressief en progressief 25,50%.
Het verdict: IUI !
In september werd bij mij een kijkoperatie gedaan, toen werd de blockage in mijn eileider hersteld, maar ben ik (wonderbaarlijk) na deze operatie natuurlijk zwanger geworden. (volgens de dokters komt dit vaak voor na een laproscopie, vreemd genoeg)
We waren in de zevende hemel, maar helaas kreeg ik na 6 weken een miskraam :( wat voor mij er toch serieus heeft ingehakt. De hele rollercoaster van teleurstelling, hoop, triestig zijn, dolgelukkig zijn, zweven, dan weer keihard naar beneden vallen, het is toch echt heel echt zwaar vind ik.
Gelukkig is mijn vriend een hele steun en een nuchter klankbord (typisch mannen ;-) ) die niet snel de hoop opgeeft.
We zijn er direct terug ingevlogen, maar toen hebben ze 2 cycli mijn eisprong gemist (of niet gevonden), uiteindelijk dan toch maar het CRG in Brugge was dicht (jaarlijks onderhoud labo), waardoor ik in december naar Kortrijk moest voor onze eerste IUI. Deze is heel goed verlopen en ook het staal van mijn man was goed, maar liefst 15 miljoen goede celletjes!!

Vandaag kreeg ik dan de uitslag (2 weken na de IUI) en helaas bleek die negatief.
Opnieuw vind ik dit toch een zware opdoffer die we moeten incasseren, dus dacht ik: misschien lucht het op om dit even van mij af te schrijven. Als je hoort wat de kansen zijn om zwanger te worden via IUI (in ons geval zeiden ze 18 à 20%) en om dan toch een miskraam te krijgen eens je zwanger bent (20%), dan zakt de moed mij in de schoenen. Ik vraag me dan ook af hoe jullie het doen om elke keer zo positief te blijven en wat jullie ervaringen zijn met IUI in een spontane cyclus, want ik kan eventjes wat peptalk gebruiken :shock: