Alleen met twee

Algemeen Discussieforum
Plaats reactie
Pantertje
Berichten: 1
Lid geworden op: 11 november 2018, 4:59

Alleen met twee

Bericht door Pantertje » 11 november 2018, 5:12

Dag iedereen,

Ik ben momenteel heel erg verdrietig en gelukkig op hetzelfde moment: ik heb een pracht van een zoontje van 4 maanden oud. Hij is erg lief, braaf en grappig, ik zie hem ongelofelijk graag.

De keerzijde is echter de relatie met mijn vriend. Een grote keerzijde. Mijn vriend werkt veel (van 8 tot 18, op donderdag zelfs om 6u beginnen, behalve 1 namiddag in week vrij). Voor we aan kinderen begonnen was dit niet zo: na een ontslag op zijn werk in juni (ik moest bevallen in juli) vond hij ander werk, maar wel met veel langere uren. Daarnaast voetbal hij op een redelijk niveau: 2 tot 3x per week trainen, 1x match. Om lang verhaal kort te maken: op dinsdag en donderdag zien we hem sowieso niet, op zondagmiddag en avond ook niet.

Vandaag was er eens match op zaterdag. Daarna moesten ze gaan eten met de ploeg, om middernacht zijn ze pas beginnen eten in dat restaurant. Meneer is om 2u45 thuis gekomen, nadat ik zelf belde waar hij in godsnaam bleef. Ik kan hem maar niet duidelijk maken dat ik dit niet kunnen vind: “dit is toch eenmalig”, “je bent toch aan het slapen”, “ik zal er morgen staan voor onze zoon”, “1u of 2u30 thuis, maakt dat een verschil?”, ... zijn dan dingen die ik te horen krijg.

Ik haat de mentaliteit van die voetballers, dacht dat mijn vriend anders was, en zeker met een kindje... hij ziet het als 1 keer langer weg gaan, terwijl hij al zoveel van huis is voor werk en voetbal.

Ik had hem zo anders ingeschat bij de komst van ons kindje, ik voel me zo schuldig tov mijn zoontje. Ik ben diep ongelukkig, wil graag weg bij hem, maar het geluk van mijn zoontje houdt me zo tegen. Hij is amper 4 maanden... mijn hart breekt iedere dag opnieuw...

Ik doe enorm veel alleen, sta voor de zorg van mijn zoontje er erg veel alleen voor en ik had eigenlijk verwacht dat de voetbal hem minder zou zeggen na de geboorte... ik heb de impact ervan ook enorm onderschat. Nu eindigen we iedere dag in ruzies na verwijten en frustraties. Ik wil zo graag dat hij stopt met voetballen, en zijn gezinsleven opneemt, ik vind het niet langer haalbaar met zijn werk. Aan de andere kant kan ik het niet eisen, hij zou dat zelf moeten inzien...

mich75
Berichten: 2981
Lid geworden op: 8 juni 2014, 16:28

Re: Alleen met twee

Bericht door mich75 » 11 november 2018, 7:46

Beste Pantertje,

Ik weet niet wat je verwacht door je verhaal hier neer te schrijven. Het zal alleszins deugd doen om het een keer te vertellen, maar ik denk dat je de hele situatie al goed geanalyseerd hebt.

Ik vraag me af of jullie samen voor een kindje hebben gekozen, het lijkt alsof jij voor een kindje wou gaan en jouw vriend "akkoord" was, maar dat hij niet echt weet wat de gevolgen zijn. In ieder geval is hij niet geëngageerd en jij spreekt ook de hele tijd over "jouw" zoontje en niet "ons" zoontje.
Je had blijkbaar verwachtingen dat hij zou veranderen, maar je weet ook dat jij niemand kan veranderen, dat die persoon het zelf moet doen/willen.

Dus ergens denk ik dat je de keuze al gemaakt hebt om bij je vriend weg te gaan en als je zegt dat het geluk van je zoontje je tegenhoudt, bekijk het ook eens van de andere kant.

Hoe gelukkig is een kindje met ruziënde ouders en met een ongelukkige mama. Jouw vriend zal waarschijnlijk toch de held van je zoontje worden, of je bij hem blijft of niet.
Het is een gekend verhaal, mama zorgt de hele tijd voor de kids en als papa dan thuis komt, vergeten ze mama en is papa al wat telt, ook al neemt hij (bijna) niets van de zorgen op zich.

Als je weggaat bij je vriend, ga je een nieuw leven beginnen en ontmoet je misschien een nieuwe man waarbij jij en je zoontje belangrijker zijn dan zijn werk, hobby's, vrienden,... en wordt hij de droompapa die je voor ogen had.

Ik wil je nog een laatste ding zeggen, zorg goed voor jezelf en zoek hulp indien nodig want op het moment heb je het zwaar en wil/moet je doorgaan voor je zoontje. Maar iedereen heeft zijn breekpunt en geloof me dat wil je niet meemaken.
2010: start kinderwens
2014: start mmm​
03/15: overstap Jette ​ 08/15 start icsi-d
03/17: dochter (icsi-d 6)​ 12/17: start brusje
09/18: start ecd
06/19: twins
11/20: start brusje
01/22: dochter
01/23: start brusje --> onverwacht einde verhaal 😭😭😭

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 22 gasten