Single mama - nog een kinderwens
Geplaatst: 7 september 2020, 16:42
Hey iedereen,
mijn eerste berichtje hier op dit forum, ik hoop mss iemand te vinden die in dezelfde situatie zit.
Ik ben een single mama met een kindje van 8. De wens voor een tweede kindje is er altijd geweest, maar de relatie is na de geboorte van mijn kindje zo slecht geworden dat het niet verstandig was om nog voor een tweede te gaan met mijn ex-man.
Intussen zijn we al even gescheiden en houdt de wens voor een tweede me steeds meer bezig.
Ik word 37, het is nu of nooit. In een nieuwe relatie heb ik totaal geen zin, daarvoor is er in de afgelopen jaren te veel gebeurd.
Maar ik twijfel zo hard, al die vragen...
Kan je een kind dat wel aandoen om nooit te weten wie je vader is, van wie je afstamt? Op jonge leeftijd kan je dat nog wel uitleggen, maar wordt dat geen trauma eens ze puber zijn?
Is het leeftijdsverschil niet te groot? Ik zal morgen niet zwanger zijn, mss zit er wel 10 jaar tussen?
Gaat het me praktisch en financieel wel lukken? Mijn ex heeft nooit naar ons kind omgekeken, ik ben het dus gewend van alles alleen te doen maar nu zou het écht alleen zijn. Alles is gemakkelijk nu, ik kan mijn kind alles geven en heb meer dan voldoende tijd, maar gaat dat zo blijven? Ga ik ons gemakkelijke leven niet kapot maken en zal dat ten koste van mijn eerste kindje zijn?
Gaat het medisch gezien wel lukken? Ik heb endometriose, wss gaat het dus niet vanzelf.
Bijkomend zijn mijn ouders er helemaal tegen. Ze zien alleen maar problemen en de negatieve kanten.
Ik heb geen grote vriendengroep maar wel een paar hele goeie vriendinnen op wie ik altijd kan rekenen, zij zijn gelukkig wel enthousiast.
Twijfel twijfel twijfel...
mijn eerste berichtje hier op dit forum, ik hoop mss iemand te vinden die in dezelfde situatie zit.
Ik ben een single mama met een kindje van 8. De wens voor een tweede kindje is er altijd geweest, maar de relatie is na de geboorte van mijn kindje zo slecht geworden dat het niet verstandig was om nog voor een tweede te gaan met mijn ex-man.
Intussen zijn we al even gescheiden en houdt de wens voor een tweede me steeds meer bezig.
Ik word 37, het is nu of nooit. In een nieuwe relatie heb ik totaal geen zin, daarvoor is er in de afgelopen jaren te veel gebeurd.
Maar ik twijfel zo hard, al die vragen...
Kan je een kind dat wel aandoen om nooit te weten wie je vader is, van wie je afstamt? Op jonge leeftijd kan je dat nog wel uitleggen, maar wordt dat geen trauma eens ze puber zijn?
Is het leeftijdsverschil niet te groot? Ik zal morgen niet zwanger zijn, mss zit er wel 10 jaar tussen?
Gaat het me praktisch en financieel wel lukken? Mijn ex heeft nooit naar ons kind omgekeken, ik ben het dus gewend van alles alleen te doen maar nu zou het écht alleen zijn. Alles is gemakkelijk nu, ik kan mijn kind alles geven en heb meer dan voldoende tijd, maar gaat dat zo blijven? Ga ik ons gemakkelijke leven niet kapot maken en zal dat ten koste van mijn eerste kindje zijn?
Gaat het medisch gezien wel lukken? Ik heb endometriose, wss gaat het dus niet vanzelf.
Bijkomend zijn mijn ouders er helemaal tegen. Ze zien alleen maar problemen en de negatieve kanten.
Ik heb geen grote vriendengroep maar wel een paar hele goeie vriendinnen op wie ik altijd kan rekenen, zij zijn gelukkig wel enthousiast.
Twijfel twijfel twijfel...