Who's who

[bereke]

Ik geloof niet dat ik me al voorgesteld heb maar heb al wel een vraag (of 2) gesteld. Dus zal me toch maar alsnog even netjes voorstellen .

Ik ben 27 en mijn man is er 28. We zijn iets meer dan een jaar getrouwd en zijn ongeveer een jaar aan het proberen om zwanger te geraken (ik dan hé ).

Ondertussen is gebleken dat het voor ons waarschijnlijk onmiddellijk icsi zal worden aangezien de kwaliteit van mijn man z'n sperma echt slecht is. Ik zeg wel waarschijnlijk want we hebben nog lang niet alle onderzoeken achter de rug.

We zijn nu bezig met alles een beetje te laten bezinken en te wennen aan het idee dat het waarschijnlijk onmiddellijk icsi wordt. Verder zijn we ook serieus aan het twijfelen over wel ziekenhuis het gaat worden. Je hoort het, ik ga nog veel raad moeten vragen hier op het forum .

Liefs

[Dieke]

BERICHT AANGEPAST

Ook gauw even voorstellen... Dieke, 30 jaar en diagnose ICSI omdat het ventje slechte zaadkwaliteit heeft.

- Zondag 5 juli 1ste pick-up: 16 eicellen
- Vrijdag 10 juli TP van een blastocyste (ben dat toch even gaan opzoeken )
- Nu afwachten tot de bloedprik van 22 juli
- Geen bloedprik want de maandstondjes kwamen in alle heftigheid en getrouwheid toe op 22/07
- Pas nieuwe afspraak met Jette voor TP begin september
- De secretaresse had blijkbaar mijn dossier niet helemaal gelezen, en ik mag alvast terug op 14/08 voor een mogelijke TP begin september... Pfiew!
- 08/09/2009: bmslijmvlies en follikeltje zien er goed uit voor een TP in natuurlijke cyclus. Duimen maar!

[Joke'84]

Hallo iedereen,

ik ben nieuw hier, dus even voorstellen:

ik ben Joke, 24 jaar, sinds juli 2007 zijn mijn man (28 jaar) en ik aan het proberen om onze kinderwens te vervullen. Na het stoppen met de pil een aantal maanden gewacht op menstruatie, maar deze kwam niet op gang. Gyneacoloog diagnosticeerde PCOD .

Een half jaar behandelingen met clomid (steeds zwaardere dosissen) gaf geen enkel resultaat. Na doorverwijzing naar Gent, zijn we begonnen met menopur en pregnyl. Eerste drie reeksen gaven resultaat: ik zou moeten kunnen zwanger worden . Elke cyclus opnieuw heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop en uiteindelijk teleurstelling. In juli rustmaand ingebouwd, en ... op natuurlijke wijze zwanger geraakt! Helaas kreeg ik na twee weken een miskraam. In augustus de vierde reeks met menopur begonnen en extra medicatie ultrogestan voor innesteling. Deze keer kregen wij goed nieuws, ik ben zwanger . Jammer genoeg lukt het mij (nog) niet van onze prille zwangerschap (nu twee en een halve week)te genieten. Elk gevoelletje in onderbuik of borsten en elke stemmingswisseling worden geanalyseerd als goed of slecht voorteken. Het ene moment kan ik niet wachten tot ons kindje er eindelijk is, het andere moment ben ik ervan overtuigd dat wij ons kindje terug zullen verliezen. Mijn man en ik geraken er zelf niet uit of het het beste is te hopen of er nog niet aan te denken tot we wat zekerder zijn. Maar, ik ben wat teveel aan het uitweiden op de verkeerde plaats in het forum ...

ik ben blij dat dit forum er is, en vooral opgelucht te merken dat ik niet de enige ben die het zo moeilijk heeft met de behandelingen en ermee gepaarde emotionele rollercoaster .

liefs

[kleinke]

ik ben 28jaar, mijn vriend is 29jaar. ik ben met de pil gestopt in januari 2008. na een jaar proberen ben ik naar de gyn gegaan en zijn de testen begonnen. ik had ni elke maand een eisprong en mijn vriend zijn zaad is ni optimaal. ik heb al 7rondes met clomid en pregnyl achter de rug (we probeerden altijd zelf)ondertussen werden we doorverwezen naar uza om te onderzoeken wat er het beste is voor ons iui of ivf. woensdag word er gestard met iui,afwachten of dit een positief resultaat gaat geven.

[Teetje]

Hebben een kindje van bijna twee. Ondertussen alweer bijna een jaar aan het proberen terug zwanger te worden. Aangezien het de eerste keer 2 jaar geduurd heeft om zwanger te geraken en dan nog maar van de 5de IUI poging, werd beslist om ons niet nodeloos te lang zelf te laten aanmodderen. Zijn niet meer van de jongsten en dus speelt de tijd niet in ons voordeel.
Voor ons eerste kindje had een miskraam (10de ronde) en een jaar later was het nog niet terug gelukt. na de 10e rond na de MK heeft mijn man het één en ander laten nakijken: resultaat: slechte zaadstaal, bleek een spatader te hebben (had er als puber al één laten wegdoen), deze spatader werd verwijderd en nadat ik een HSG had laten doen (rechter eileider bleek niet doorgankelijk maar naar het schijnt is één eileider voldoende om dat die zowel de eicelletjes van de eigen als van de andere kant kan oppikken) zijn we gestart met IUI's. eerst binnen eigen cyclus maar mijn eicelletjes leken nogal vroeg te springen dus toch maar met Clomid en Pregnyl begonnen. Na de 5de IUI zwanger en na een spannend begin (bloedverlies en dus een déjà vu-gevoel en heel veel angst) heb ik een heel goeie zwangerschap, een superbevalling en een heerlijk kindje gekregen. Ik gun dit iedereen!!!

Ondertussen 5de IUI achter de rug! Aanvankelijk zonder clomid maar wel met Pregnyl. Deze ronde voor de eerste keer ook met Clomid.

[L***]

heb ik mij eigenlijk al voorgesteld?
ik noem mezelf L*** (naar gedicht van Leonard Nolens)

- 32 jaar intussen
- pogingen sinds december 2007
- bloed, echo, sperma-onderzoek bij gyn december 2008, alles oké, raadt aan nog jaar te proberen
- mei 2009: emoties kunnen jaar wachten niet meer aan, na gesprek met gyn besloten om over te stappen naar fertiliteit en ineens gekozen voor nieuwe gyn (die ook ferti is)
- juli 2009: gesprek met fertiliteitsarts, beslist tot 'cyclusoptimalisatie' na reizen
- augustus 2009: eerste IUI, sperma plots slechte kwaliteit, negatief resultaat
- september 2009: sperma iets verbeterd, afwachten (waarschijnlijk gedaalde kwaliteit door ziek te zijn)
- 10 september 09: laparoscopie, geen problemen gevonden, enkel lichte endometriose
- 18 september: consult bij arts, bespreking laparo, misschien volgende IUI-poging

[Sanjacky]

Hoi iedereen...

Ik ben Sandra en wij zijn aangewezen op ivf omdat ik gesteriliseerd ben op mijn 25ste na een slecht huwelijk... Ik ben nu 34 en sinds een zestal jaar heel gelukkig hertrouwd had nooit gedacht dat dit mij nog kon overkomen anders had ik mij nooit laten steriliseren toen... Na jaren twijfelen en het verlangen die groeide hebben mijn man en ik besloten om toch aan een kindje van ons twee te beginnen... We hebben onze eerste ivf poging achter de rug en die was jammer genoeg negatief... We hebben nog 6 cryootjes in de diepvries en in augustus gaan we voor een Tp van 2 cryootjes...xxx...

Update: onze tweede poging is ook negatief onze 2 cryootjes zijn niet blijven plakken... op naar poging 3... we hebben nog 4 cryootjes over en mogen dadelijk doorstarten...

Update: Ik heb 2 cryootjes TP gekregen en vandaag jammer genoeg te horen gekregen dat ze niet zijn blijven plakken...We hebben nog 2 cryootjes over nu...

[Kimzie]

Mijzelf even voorstellen:
Ik bn Kimzie, 30 jaar.
Sinds mei 2008 proberen we natuurlijk zwanger te geraken. Door heel regelmatige cyclus en het telkens voelen van mijn eisprong besloot de gyn om mij direct door te verwijzen. Op naar het UZA. Mijn man en ik getest. Bij mij bloed en HSG, bij mijn man bloed en sperma. Bij mij geen probleem, wel gekantelde BM en dus kronkels in mijn rechtereileider. Bij mijn man verminderde kwaliteit van het sperma: slechte morfologie, wel goede beweeglijkheid. Natuur compenseert bij hem door erg veel zaadcellen te produceren (tss de 80 en 90 milj).
In juli 2009 behandeling gestart met IUI, zonder medicatie, dus weinig ingrijpend.
1ste poging: niks
augustus: rustmaand wegens op vakantie
2de poging: al 9 dagen na IUI lichte bloeding, ms komen door op de gewone dag. Volgens arts had ik wel een bevruchting, maar werd die onmiddellijk afgestoten.
volgende week: 3de poging

[winneke]

Hey allemaal,

Ik wordt 24 jaar in december en mijn man is 26 jaar. Ik ben in juli 2008 gestopt met mijn pil. Al heel snel vermoedde ik dat er iets niet klopte. Ik kreeg mijn maandstonden bijna niet door en had heel lange cyclussen. Toen ik uiteindelijk in februari naar de gynaecoloog ging, stelde hij PCO vast. Mijn wereld stortte in. Ik stemde er mee in om onmiddellijk met Clomid te beginnen als ik mijn maandstonden kreeg. Zoals altijd had ik weer heel weinig bloedverlies, maar toch startte ik met Clomid. Bij de follikelmeting deed mijn gynaecoloog een geweldige ontdekking: blijkbaar had ik een innestelingsbloeding gehad en bleek ik zwanger te zijn. Jammer genoeg steeg mijn HCG niet voldoende en kreeg ik een miskraam. Ik heb een week afgewacht, maar uiteindelijk hebben ze toch nog een curettage uitgevoerd. Hierna heb ik terug een maand de pil in genomen. Het bizarre is dat er sindsdien geen sporen meer zijn van PCO, dus dat is positief nieuws.
Minder goed nieuws is dat mijn man ondertussen zijn sperma liet onderzoeken en dit bleek ook niet goed te zijn. Blijkbaar heeft hij een spatader. Dus wij hebben een dubbel probleem.

Onze gynaecoloog heeft ons dan doorgestuurd naar het UZA en daar zijn wij nu in behandeling. Ik ben nu bezig aan mijn 2e IUI behandeling zonder medicatie, enkel pregnyl.

Ik vind het allemaal emotioneel tamelijk zwaar, zeker nu mijn zus voor de 2e maal zwanger blijkt te zijn.
Ik ben blij dat ik dit forum ontdekt heb en ik hoop hier wat steun te vinden.

groetjes

[Sanjacky]

Hoi iedereen...

Ik ben Sandra en wij zijn aangewezen op ivf omdat ik gesteriliseerd ben op mijn 25ste na een slecht huwelijk... Ik ben nu 34 en sinds een zestal jaar heel gelukkig hertrouwd had nooit gedacht dat dit mij nog kon overkomen anders had ik mij nooit laten steriliseren toen... Na jaren twijfelen en het verlangen die groeide hebben mijn man en ik besloten om toch aan een kindje van ons twee te beginnen... We hebben onze eerste ivf poging achter de rug en die was jammer genoeg negatief... We hebben nog 6 cryootjes in de diepvries en in augustus gaan we voor een Tp van 2 cryootjes...xxx...

Update: onze tweede poging is ook negatief onze 2 cryootjes zijn niet blijven plakken... op naar poging 3... we hebben nog 4 cryootjes over en mogen dadelijk doorstarten...

Update: Ik heb 2 cryootjes TP gekregen en vandaag jammer genoeg te horen gekregen dat ze niet zijn blijven plakken...We hebben nog 2 cryootjes over nu...

We hebben besloten om een pauze te nemen tot na de feestdagen...

[LiLLiBi]

Ik ben Carmen, een 24 jarige mama van een dochtertje Zoë.

Mijn verhaal...
Vorig jaar in augustus ben ik met de pil gestopt.
Van mijn dochtertje was ik zwanger in ronde drie dus de hoop was er dat ook deze keer het niet zolang zou duren. Maand na maand telleurgeteld en talloze zwangerschapstesten gingen voorbij. Juni dit jaar besloot ik naar de gyn te gaan. Hij vond het ook raar dat het nog niet raak was en ik mocht hem bellen wanneer ik ongesteld werd voor een afspraak voor een HSG. Tot mijn grote verbazing doe ik een positieve zwangerschapstest. 1 week vreugde en langer mocht het niet duren. Ik kreeg verschrikkelijke pijn. In het ziekenhuis dachten ze dat ik gevoelig was aan innesteling (na telefonisch gesprek).
s'Avonds verging ik van de pijn, ik begon te hyperventileren en had het gevoel dat ik elke moment kon neervallen. We zijn dan naar spoed gegaan waar ik meteen een spoedoperatie moest laten doen. Ik had een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en mijn eileider was geknapt. Ik had 800 ml bloed in mijn buik en het vruchtje en rechtereileider zijn verwijderd, en ook vele vergroeiingen. Na mijn volgende maandstonden heb ik dan een HSG laten doen aan mijn linkereileider. Die resultaten waren niet optimaal maar zeker niet slecht. Het sperma van men vriend is ook niet optimaal maar zeker ook niet slecht. Alleen in combinatie zal het nog heel moeilijk zijn om 'gewoon' nog zwanger te worden. Deze maand gingen we dan starten met IUI. Ik heb de pech gehad dat ik deze maand een eisprong had aan de kant zonder eileider. Dus een hele verloren maand. Ik had hier mijn hoop opgezet en dat was weer een hele klap. Vandaag heb ik te horen gekregen dat mijn buurvrouw uitgerekend is wanneer ikzelf ook uitgerekend zou zijn geweest. Dat was effe slikken. Daarom ben ik nu op zoek gegaan naar mensen die ook IUI doen. Anderen zeggen nogal snel "het komt wel goed" of "heb geduld" maar ze weten meestal niet waarover ze het hebben.

[Vereltje]

Helaba, ik ben Vereltje, 29 jaar. Wij zijn sinds januari 2007 aan het proberen.

In mei 2008 zijn we voor het eerst naar de gynaecoloog gestapt voor onderzoeken. Op het eerste zicht was er niks mis dus hebben we een aantal maanden geprobeerd met follikelmetingen en bloednames om de eisprong te bepalen.

Toen dat niet lukte, werd met een laparoscopie (op 3 oktober 2008) vastgesteld dat ik uitgebreide endometriose en afgesloten eileiders heb.

Behandeling: tot eind januari 2009 kunstmatige menopauze met Decapeptyl. Laparo op 20 januari om te kijken of het voldoende verbeterd is en om eventueel nog endo weg te nemen.

Laparo was op 20 januari, en goed nieuws: de endo is genoeg verdwenen / verwijderd om op natuurlijke wijze zwanger te kunnen worden! Nu moet de decapeptyl nog helemaal uit mijn lichaam verdwijnen, en als de russen dan een keer gepasseerd zijn, kunnen we erin vliegen!

Ondertussen is het 6 april en zijn er nog steeds geen russen te zien. Bij een controle een maand geleden zag de gyne wel een follikel klaarzitten, dus had ik intussen al lang mijn gehad moeten hebben... Daarom daarnet even bloedname gedaan, straks weten we wat er hormonaal aan de hand is!

Twee uur na mijn bloedname kwamen de russen, dus dat was ook weer duidelijk. Ondertussen is er weer een cyclus gepasseerd zonder resultaat. Nog twee te gaan voor de volgende stap.

Intussen naar een fertiliteitsarts overgestapt ipv de gewone gyne. Die gaat meteen over tot actie, eerste IUI gepland voor juli (na onze vakantie).

Op 20 juli hadden we onze eerste zeer vlotte IUI. Die is echter niet gelukt.
In augustus is onze tweede poging mislukt door slechte timing (van ons, niet van de gyne).
Op 15 september is dan onze tweede goeie poging geweest, en dat was een goeie!!!

We zijn nu een dikke zes weken zwanger, ons kindje is uitgerekend voor 8 juni 2010!

[bereke]

Ik geloof niet dat ik me al voorgesteld heb maar heb al wel een vraag (of 2) gesteld. Dus zal me toch maar alsnog even netjes voorstellen .

Ik ben 27 en mijn man is er 28. We zijn iets meer dan een jaar getrouwd en zijn ongeveer een jaar aan het proberen om zwanger te geraken (ik dan hé ).

Ondertussen is gebleken dat het voor ons waarschijnlijk onmiddellijk icsi zal worden aangezien de kwaliteit van mijn man z'n sperma echt slecht is. Ik zeg wel waarschijnlijk want we hebben nog lang niet alle onderzoeken achter de rug.

We zijn nu bezig met alles een beetje te laten bezinken en te wennen aan het idee dat het waarschijnlijk onmiddellijk icsi wordt. Verder zijn we ook serieus aan het twijfelen over wel ziekenhuis het gaat worden. Je hoort het, ik ga nog veel raad moeten vragen hier op het forum .

Liefs

Ondertussen is het ziekenhuis gekozen (een combinatie van Jette met een "lokale" gyn voor bloednames en echo's) en is de startdatum min of meer vastgesteld rond eind november, begin december! Het echte aftellen kan dus beginnen!

[Mona Lisa]

ik heb me nog niet voorgesteld, maar ben al een tijdje actief op het forum.

-ik ben 25 jaar, mijn vriend 27
-jan 2008 gestopt met de pil
-maart 2008 gestart aan onze droom
-sept 2008: eindelijk oorzaak gevonden van lange cyclussen = PCO
-dec 2008: gestart met clomid met opvolging van gyn
-maart 2008: clomid pillen uit miserie in de vuilbak gegooid en naar een fertiliteitsarts gestapt
-april 2009: gestart met menopur
-juni 2009: menopur in combinatie met IUI
-okt 2009: eerst IVF, geen terugplaatsing owv overstimulatie; 15 embryo's in de vriezer
-nov 2009: eerste terugplaatsing op 19/11

[boterham]

Ik ben "boterham", 26 j; mijn man is 31.
- ruim 1.5 jaar geleden gestopt met de pil (april 2008): routinecontrole: alles lijkt normaal. Go!
- na 11 maanden (maart 2009): urologisch probleem bij mijn man, daarom ook zaadstaal getest: goed nieuws (alles normaal, net genoeg en goede morfologie). Daar was de gyne verbaasd over, omdat ventje 1 niet-ingedaalde teelbal had.
- na 12 maanden: controle, alles leek weer normaal bij mij, eitje zat ook net klaar om te springen, dus weer veel hoop en nog 6m wachten. Op dat moment was ik ook echt niet klaar om "aan de hormonen te gaan". - Na 3-4 maanden echter zag ik weer helemaal niet meer zitten. Ik had zeer regelmatige cyclus, voelde de helft van de keren mijn eisprong en alles leek normaal, maar toch gebeurde er niets...
- zomer 2009 was ramp op vlak van humeur en daardoor veel ruzie gehad. oplossing: koe bij de hoorns vatten en afspraak gemaakt.
- na 18 maanden (oktober 2009): toch maar in actie schieten: volgende cyclus clomid + pregnyl
- eind oktober 2009: de follikelmeting was zeer goed, clomid (5x 2) heeft zijn werk gedaan, alleen nogal dun baarmoederslijmvlies, maar dus wachten...
- op controle na goed 14d: bloedwaarden waren de vorige keer (van tijdens de fm) zeer goed geweest, maar toch niks...
- nu: ronde 2 met clomid, maar ik voel me er slecht van... onverklaarbare huilbuien, warmteopwellingen, stronthumeur, pffff... ik weet niet of ik (en mijn ventje! ) dit lang gaan volhouden.

Het verontrust me dat alles altijd goed nieuws is en alles is perfect en alles lijkt normaal, maar waarom geraak ik dan niet zwanger???

Morgen FM, dus dan kan ik eens mijn lijstje vragen stellen

Ik wil er nog even aan toevoegen dat ik heel goed besef dat ik misschien "nog niet mag klagen"(alhoewel ik vermoed dat iemand die in dezelfde situatie zit/zat, dat niet zal denken). We zijn immers nog niet bezig met IVF/ICSI. En tenzij er een onderzoek komt naar de oorzaak van niet zwanger worden, zal het nog wel een tijd duren eer ik met IVF/ICSI bezig ben, maar toch ... Momenteel ben ik erg teleurgesteld omdat we de oorzaak niet kennen en het gemis wordt elke maand zwaarder om dragen.