Hey,
Ik lees al een tijdje jullie zo herkenbare verhalen. Tijdens slechte momenten zijn deze verhalen een enorme steun voor me. Wij proberen al 15 maanden zwanger te worden. Ondertussen hebben we ook al de basisonderzoeken achter de rug: controle eisprong, doorgang eileiders, spermakwaliteit en verenigbaarheid. Conclusie van de dokter: er lijkt niks aan de hand. Wat nu? Hij zegt dat we nog even kunnen proberen op de natuurlijke manier of hij wil ons dossier doorgeven aan het vruchtbaarheidscentrum. Mijn man wil het nog even zo proberen, ik denk eerlijk gezegd dat hij wat schrik heeft voor de volgende stap. Ik wil echter vooruit, want ik ben het beu om elke maand teleurgesteld te worden... Stond er iemand van jullie ook voor deze keuze? Kent iemand de volgende stappen? Alle raad en tips zijn zeker welkom! Alvast bedankt.
Gwenneke
Wat nu?
-
melika
- Berichten: 522
- Lid geworden op: 2 april 2008, 22:45
hey gwenneke,
bij ons is er ook geen probleem gevonden tijdens de onderzoeken
wij konden ook nog zo proberen maar aangezien ik bijna 30 ben en we al bijna 2 jaar bezig waren stelde de gyn iui voor.
eerst moest ik een beetje wennen aan dat idee maar ja de teleurstelling elke maand bij mij en het gemis van een kindje hebben ons toch doen beslissen om te starten met behandelingen
hebben nu 5 inseminaties achter de rug en nu opgestart met ivf
misschien kan je eerst eens een inseminatie doen zonder hormonen ?
bespreek alles eens met elkaar en denk er eens rustig over na
een behandeling is niet te onderschatten maar een onvervulde kinderwens is ook stresserend voor een koppel
als je nog vragen hebt mag je die gerust stellen hoor
groetjes melika
bij ons is er ook geen probleem gevonden tijdens de onderzoeken
wij konden ook nog zo proberen maar aangezien ik bijna 30 ben en we al bijna 2 jaar bezig waren stelde de gyn iui voor.
eerst moest ik een beetje wennen aan dat idee maar ja de teleurstelling elke maand bij mij en het gemis van een kindje hebben ons toch doen beslissen om te starten met behandelingen
hebben nu 5 inseminaties achter de rug en nu opgestart met ivf
misschien kan je eerst eens een inseminatie doen zonder hormonen ?
bespreek alles eens met elkaar en denk er eens rustig over na
een behandeling is niet te onderschatten maar een onvervulde kinderwens is ook stresserend voor een koppel
als je nog vragen hebt mag je die gerust stellen hoor
groetjes melika
-
L***
- Berichten: 2172
- Lid geworden op: 27 december 2008, 16:51
hallo, hier hetzelfde verhaal. anderhalfjaar nu. alles lijkt in orde. onze gyn zei om te blijven proberen tot 2 jaar. hoewel ik al 32 ben! ik ben ook ongeduldig en heb beslist eens bij een andere gyn te gaan luisteren. we zijn niet de enigen bij wie het zo lang duurt. en als je de medische mallemolen kan vermijden... maar tegelijk is er natuurlijk die teleurstelling elke maand, het grote verlangen en het telkens opnieuw moeilijker worden. ik informeer me eerst nog verder en ga nog eens goed op reis deze zomer en dan zien we erna wel. heb je al een ovulatietest geprobeerd? dan weet je nog exacter wanneer je het vruchtbaarst bent. de digitale van clearblue is een aanrader.
succes!
succes!
-
Hanne.lore
- Berichten: 250
- Lid geworden op: 13 juni 2008, 22:32
Zowat 90 % van de koppels wordt spontaan (en succesvol) zwanger binnen 2 jaar. Succesvol wil zeggen dat je een kindje mee naar huis neemt.
Als er niets gevonden wordt, kan het best zijn dat jullie tot nu toe gewoon pech hadden. Dan is het inderdaad zinvol om nog even gewoon zonder medische hulp verder te proberen, want het is geen pretje.
Maar waarom moet het of/of zijn? Je kan al eens langsgaan bij een fertiliteitscentrum en al eens praten met een specialist, zonder daarom meteen met behandelingen te beginnen. Wie weet is er nog een bijkomend onderzoek dat ze kunnen doen.
De regels zijn onlangs veranderd ivm behandelingen. Tegenwoordig moet je geloof ik 6x IUI doen (in principe) voor je aan IVF mag beginnen. (Dit moet je zeker eens navragen bij een fertiliteitscentrum!) 6x IUI is minimun 6 maanden, je cyclus kan al eens langer zijn of je bent eens met vakantie.
Wij zijn na 18 maanden zelf proberen begonnen met behandelingen. Toen eenmaal de stap gezet was, vond ik dat het niet snel genoeg vooruit kon gaan.
IUIs zijn niet zo zwaar, maar ik vroeg mij af wat het nut ervan was. Ze hadden geen oorzaak gevonden bij ons, dus wat verschil zou het kunnen maken om de inseminatie gecontroleerd te doen ipv gewoon thuis verder te proberen?
Je hebt geen glazen bol, dus je moet een gok doen, blijven proberen zelf of al beginnen behandelen.
Veel geluk,
H.
Als er niets gevonden wordt, kan het best zijn dat jullie tot nu toe gewoon pech hadden. Dan is het inderdaad zinvol om nog even gewoon zonder medische hulp verder te proberen, want het is geen pretje.
Maar waarom moet het of/of zijn? Je kan al eens langsgaan bij een fertiliteitscentrum en al eens praten met een specialist, zonder daarom meteen met behandelingen te beginnen. Wie weet is er nog een bijkomend onderzoek dat ze kunnen doen.
De regels zijn onlangs veranderd ivm behandelingen. Tegenwoordig moet je geloof ik 6x IUI doen (in principe) voor je aan IVF mag beginnen. (Dit moet je zeker eens navragen bij een fertiliteitscentrum!) 6x IUI is minimun 6 maanden, je cyclus kan al eens langer zijn of je bent eens met vakantie.
Wij zijn na 18 maanden zelf proberen begonnen met behandelingen. Toen eenmaal de stap gezet was, vond ik dat het niet snel genoeg vooruit kon gaan.
IUIs zijn niet zo zwaar, maar ik vroeg mij af wat het nut ervan was. Ze hadden geen oorzaak gevonden bij ons, dus wat verschil zou het kunnen maken om de inseminatie gecontroleerd te doen ipv gewoon thuis verder te proberen?
Je hebt geen glazen bol, dus je moet een gok doen, blijven proberen zelf of al beginnen behandelen.
Veel geluk,
H.
-
mies
- Berichten: 3814
- Lid geworden op: 22 maart 2009, 14:44
Dag Gwenneke!
Ik ga grotendeels akkoord met Hanne.lore. Het is niet per sé een of/of situatie he. Ikzelf ben redelijk snel bij de fertiliteitsarts terechtgekomen, en heb zelf eerst wat op de rem gestaan (hij wilde al direct beginnen met IUI, maar ik koos eerst voor gewoon hormonaal gestimuleerde cycli zonder IUI). Ook al heb je het gevoel dat je de controle kwijt zou zijn eens je in de mallemolen stapt, het is in realiteit echt niet zo. Jij en je partner blijven aan het stuur staan, jullie kunnen altijd zeggen "nee dit of dat willen wij nog niet", of even een rustpauze inlassen.
Vergeet niet dat je, afhankelijk van fertiliteitscentrum tot fertiliteitscentrum, al gemakkelijk enkele maanden moet wachten voor een eerste afspraak, en dat eventuele behandelingen als IVF meestal ook nog eens enkele maanden op zich laten wachten (misschien iets om in je achterhoofd te houden en om ook te bespreken met je man).
Anderzijds mag je ook niet ontkennen dat er een soort rouwperiode moet worden doorgemaakt als je afscheid neemt van de "volledig natuurlijke" manier tot voortplanting. Het is voor ons allemaal een droom geweest om zomaar in de slaapkamer zwanger te geraken (en liefst zo snel mogelijk), en als dat zo niet kan dan is dat een zware dobber om te verwerken. Er hangt ook een heel deel trots en zelfvertrouwen aan vast die je moet loslaten eens je je "overgeeft" aan vruchtbaarheidsbehandelingen, je moet het ook leren aanvaarden. Het kan best zijn dat jij en je man niet op hetzelfde tempo doorheen dat proces gaan, meestal is de vrouw wat rapper dan de man (omdat wij maand na maand die diepe teleurstelling meemaken en zij toch wat minder). Als dat zo is moet je natuurlijk je man ook weer respecteren zodat hij zélf zijn tijd kan nemen...
Wat ook helpt is om eens concreet tijd opzij te zetten met je man, met een boek erbij met uitleg bijvoorbeeld (bijv. uit de bibliotheek), en dan eens goed doorpraten wat die behandelingen eigenlijk echt inhouden. Wie weet is er een ongegronde angst voor het onbekende bij hem, of heeft hij ik-weet-niet-wat-voor-een indianenverhalen gehoord over vruchtbaarheidsbehandelingen... Misschien eens een idee?
(mijn man is totaal geen boekenlezer, ik moet hem echt een prentje tonen en dan de korte inhoud raprap uitleggen, daar heeft hij genoeg mee)
Alvast veel succes met je beslissing!!
Ik ga grotendeels akkoord met Hanne.lore. Het is niet per sé een of/of situatie he. Ikzelf ben redelijk snel bij de fertiliteitsarts terechtgekomen, en heb zelf eerst wat op de rem gestaan (hij wilde al direct beginnen met IUI, maar ik koos eerst voor gewoon hormonaal gestimuleerde cycli zonder IUI). Ook al heb je het gevoel dat je de controle kwijt zou zijn eens je in de mallemolen stapt, het is in realiteit echt niet zo. Jij en je partner blijven aan het stuur staan, jullie kunnen altijd zeggen "nee dit of dat willen wij nog niet", of even een rustpauze inlassen.
Vergeet niet dat je, afhankelijk van fertiliteitscentrum tot fertiliteitscentrum, al gemakkelijk enkele maanden moet wachten voor een eerste afspraak, en dat eventuele behandelingen als IVF meestal ook nog eens enkele maanden op zich laten wachten (misschien iets om in je achterhoofd te houden en om ook te bespreken met je man).
Anderzijds mag je ook niet ontkennen dat er een soort rouwperiode moet worden doorgemaakt als je afscheid neemt van de "volledig natuurlijke" manier tot voortplanting. Het is voor ons allemaal een droom geweest om zomaar in de slaapkamer zwanger te geraken (en liefst zo snel mogelijk), en als dat zo niet kan dan is dat een zware dobber om te verwerken. Er hangt ook een heel deel trots en zelfvertrouwen aan vast die je moet loslaten eens je je "overgeeft" aan vruchtbaarheidsbehandelingen, je moet het ook leren aanvaarden. Het kan best zijn dat jij en je man niet op hetzelfde tempo doorheen dat proces gaan, meestal is de vrouw wat rapper dan de man (omdat wij maand na maand die diepe teleurstelling meemaken en zij toch wat minder). Als dat zo is moet je natuurlijk je man ook weer respecteren zodat hij zélf zijn tijd kan nemen...
Wat ook helpt is om eens concreet tijd opzij te zetten met je man, met een boek erbij met uitleg bijvoorbeeld (bijv. uit de bibliotheek), en dan eens goed doorpraten wat die behandelingen eigenlijk echt inhouden. Wie weet is er een ongegronde angst voor het onbekende bij hem, of heeft hij ik-weet-niet-wat-voor-een indianenverhalen gehoord over vruchtbaarheidsbehandelingen... Misschien eens een idee?
(mijn man is totaal geen boekenlezer, ik moet hem echt een prentje tonen en dan de korte inhoud raprap uitleggen, daar heeft hij genoeg mee)
Alvast veel succes met je beslissing!!
-
Glenys
- Berichten: 586
- Lid geworden op: 19 juni 2008, 16:23
Hoi Gwenneke,
Ook bij ons zijn er geen obstakels gevonden waarom een zwangerschap zou uitblijven. Het geef idd een dubbel gevoel. Langs de ene kant ben je opgelucht omdat alles nog kan en langs de andere kant maak je je zorgen omdat je nog steeds niet weet wat er dan wél mis zou kunnen zijn.
De stap zetten naar het fertiliteitscentrum is emotioneel niet zo eenvoudig maar na een tijdje kan je het idee wel beter aanvaarden.
Ondertussen begin ik aan de vierde IUI en eerlijk toegegeven is dat fysiek niet heel erg belastend. Mijn man en ik hebben besloten om alle hormonen achterwege te laten en de natuurlijke cyclus te volgen. Ik krijg wel 2x een spuitje pregnyl. Eentje om de eisprong op tijd te laten komen en eentje om de innesteling beter te laten verlopen.
Praktisch gezien ziet mijn maand eruit als volgt:
dag 10-11: echografie: meting van het follikeltje. Als het folliketje groter is dan 18 mm, dan duurt het niet meer lang voor de inseminatie
dag 11-12: bloedafname om hormoonwaarde na te gaan (kan makkelijk voor de werkuren, ik doe dat om 8 u, het duurt een kwartiertje). S'avonds telefoontje naar de gyn voor de resultaten. Zijn die goed dan krijg ik meteen die avond een spuitje pregnyl. Daarvoor doe ik een beroep op het wit-gele kruis
dag 13-14: inseminatie in de voormiddag. Om 8u staaltje van de man binnenbrengen en om 9u inseminatie. Het kan soms vroeger zijn. Mijn man en ik krijgen een voorschriftje om de afwezigheid op het werk te verantwoorden.
dag 27-28: bloedafname om te zien of het gelukt is.
Dit is dus het praktische gedeelte. Emotioneel is het allemaal ietsje moeilijker, maar ik had daar evenveel last van toen ik nog niet bezig was met IUI.
Ondertussen zijn we bijna 2 jaar aan het proberen en soms zinkt de moed me wel in de schoenen.
Ik ben in elk geval heel blij met de beslissing om aan IUI te beginnen. Het geeft me het gevoel dat ik toch nog iets onder controle heb en dat ik iets doe aan het probleem. Het was voor mij wel in eerste instantie moeilijk om toe te geven dat een zwangerschap niet op een natuurlijke wijze kon. Daar heb ik me echter snel overheengezet!
Mijn man stond in het begin ook niet echt te springen om aan IUI te beginnen maar hij vindt het allemaal wel meevallen. Zijn bijdrage beperkt zich tot 1 x per maand en dat is best wel te doen. Hij steunt me echter wel op alle mogelijke manieren en door al die moeilijke momenten zijn wel wel veel dichter naar elkaar toegegroeid. Het is dus niet allemaal kommer en kwel.
Trouwens, op deze site zijn er ongeloofelijk veel toffe meiden die perfect weten hoe je je voelt.
Ik wens je in elk geval veel succes bij elke beslissing die je neemt!
Ook bij ons zijn er geen obstakels gevonden waarom een zwangerschap zou uitblijven. Het geef idd een dubbel gevoel. Langs de ene kant ben je opgelucht omdat alles nog kan en langs de andere kant maak je je zorgen omdat je nog steeds niet weet wat er dan wél mis zou kunnen zijn.
De stap zetten naar het fertiliteitscentrum is emotioneel niet zo eenvoudig maar na een tijdje kan je het idee wel beter aanvaarden.
Ondertussen begin ik aan de vierde IUI en eerlijk toegegeven is dat fysiek niet heel erg belastend. Mijn man en ik hebben besloten om alle hormonen achterwege te laten en de natuurlijke cyclus te volgen. Ik krijg wel 2x een spuitje pregnyl. Eentje om de eisprong op tijd te laten komen en eentje om de innesteling beter te laten verlopen.
Praktisch gezien ziet mijn maand eruit als volgt:
dag 10-11: echografie: meting van het follikeltje. Als het folliketje groter is dan 18 mm, dan duurt het niet meer lang voor de inseminatie
dag 11-12: bloedafname om hormoonwaarde na te gaan (kan makkelijk voor de werkuren, ik doe dat om 8 u, het duurt een kwartiertje). S'avonds telefoontje naar de gyn voor de resultaten. Zijn die goed dan krijg ik meteen die avond een spuitje pregnyl. Daarvoor doe ik een beroep op het wit-gele kruis
dag 13-14: inseminatie in de voormiddag. Om 8u staaltje van de man binnenbrengen en om 9u inseminatie. Het kan soms vroeger zijn. Mijn man en ik krijgen een voorschriftje om de afwezigheid op het werk te verantwoorden.
dag 27-28: bloedafname om te zien of het gelukt is.
Dit is dus het praktische gedeelte. Emotioneel is het allemaal ietsje moeilijker, maar ik had daar evenveel last van toen ik nog niet bezig was met IUI.
Ondertussen zijn we bijna 2 jaar aan het proberen en soms zinkt de moed me wel in de schoenen.
Ik ben in elk geval heel blij met de beslissing om aan IUI te beginnen. Het geeft me het gevoel dat ik toch nog iets onder controle heb en dat ik iets doe aan het probleem. Het was voor mij wel in eerste instantie moeilijk om toe te geven dat een zwangerschap niet op een natuurlijke wijze kon. Daar heb ik me echter snel overheengezet!
Mijn man stond in het begin ook niet echt te springen om aan IUI te beginnen maar hij vindt het allemaal wel meevallen. Zijn bijdrage beperkt zich tot 1 x per maand en dat is best wel te doen. Hij steunt me echter wel op alle mogelijke manieren en door al die moeilijke momenten zijn wel wel veel dichter naar elkaar toegegroeid. Het is dus niet allemaal kommer en kwel.
Trouwens, op deze site zijn er ongeloofelijk veel toffe meiden die perfect weten hoe je je voelt.
Ik wens je in elk geval veel succes bij elke beslissing die je neemt!
-
Wendel
- Berichten: 1047
- Lid geworden op: 9 maart 2009, 10:45
Hey gwenneke,
Het is alsof ik mijn eigen verhaal lees
Wij zijn ook gestopt met de pil 15 maand geleden. Na ongeveer 9 maand hebben wij een aantal onderzoeken laten doen bij de gynaecoloog, alles lijkt ook in orde.
Dan was het de vraag ook bij ons: hoe gaat het nu verder? Aan de ene kant dat verlangen om toch natuurlijk zwanger te worden, aan de andere kant mag dat ook liefst niet lang meer op zich laten wachten..
Ik ging nu in maart al de medische tour willen opgaan, maar ben dan gestart met acupunctuur. Heb dan besloten om dat nog een drietal maandjes tijd te geven, en heb een afspraak gemaakt met de fertiliteitsarts voor eind juni. Ik ben nu dus al bijna twee maand aan het 'wennen' aan het idee dat ons kindje er misschien maar zal komen via medische behandelingen, en ik moet zeggen, nu zie ik er heel erg naar uit. Ik besef ook dat mijn behandelingen zelf niet zullen starten eind juni, maar dan weet ik al hoe het verder gaat, welke onderzoeken wij nog bijkomend zullen ondergaan, welke behandeling wij wanneer kunnen/mogen/willen starten.. Dat zal voor mij toch wel gemoedsrust met zich meebrengen.
Ik hoop dat jullie er snel uitgeraken, neem de beslissingen die jullie op dit moment het beste aanvoelen. Ik hoop natuurlijk nog meer dat het toch allemaal niet nodig blijkt te zijn
Alvast veel courage,
Wendy
Het is alsof ik mijn eigen verhaal lees
Wij zijn ook gestopt met de pil 15 maand geleden. Na ongeveer 9 maand hebben wij een aantal onderzoeken laten doen bij de gynaecoloog, alles lijkt ook in orde.Dan was het de vraag ook bij ons: hoe gaat het nu verder? Aan de ene kant dat verlangen om toch natuurlijk zwanger te worden, aan de andere kant mag dat ook liefst niet lang meer op zich laten wachten..
Ik ging nu in maart al de medische tour willen opgaan, maar ben dan gestart met acupunctuur. Heb dan besloten om dat nog een drietal maandjes tijd te geven, en heb een afspraak gemaakt met de fertiliteitsarts voor eind juni. Ik ben nu dus al bijna twee maand aan het 'wennen' aan het idee dat ons kindje er misschien maar zal komen via medische behandelingen, en ik moet zeggen, nu zie ik er heel erg naar uit. Ik besef ook dat mijn behandelingen zelf niet zullen starten eind juni, maar dan weet ik al hoe het verder gaat, welke onderzoeken wij nog bijkomend zullen ondergaan, welke behandeling wij wanneer kunnen/mogen/willen starten.. Dat zal voor mij toch wel gemoedsrust met zich meebrengen.
Ik hoop dat jullie er snel uitgeraken, neem de beslissingen die jullie op dit moment het beste aanvoelen. Ik hoop natuurlijk nog meer dat het toch allemaal niet nodig blijkt te zijn
Alvast veel courage,
Wendy
-
Gwenneke
- Berichten: 26
- Lid geworden op: 3 mei 2009, 22:03
Bedankt voor de vele antwoorden! Het geeft me echt een goed gevoel dat jullie zo met ons meeleven!
We hebben er nog eens goed over gepraat en we gaan in augustus een afspraak maken in het vruchtbaarheidscentrum. We zullen dan dan net terug zijn van onze vakantie en dan kunnen we, hopelijk ontspannen, beginnen aan de nieuwe stap in het vervullen van onze kinderwens. Op deze manier geven we onszelf nog even de tijd om te wennen aan het idee dat we waarschijnlijk niet op natuurlijke wijze zwanger zullen worden. Ondertussen blijven we mijn eisprong wel bijhouden met ovulatietests... En wie weet krijgen we in de komende "pauzemaanden" wel goed nieuws Wordt in elk geval vervolgd!
Gwenneke
We hebben er nog eens goed over gepraat en we gaan in augustus een afspraak maken in het vruchtbaarheidscentrum. We zullen dan dan net terug zijn van onze vakantie en dan kunnen we, hopelijk ontspannen, beginnen aan de nieuwe stap in het vervullen van onze kinderwens. Op deze manier geven we onszelf nog even de tijd om te wennen aan het idee dat we waarschijnlijk niet op natuurlijke wijze zwanger zullen worden. Ondertussen blijven we mijn eisprong wel bijhouden met ovulatietests... En wie weet krijgen we in de komende "pauzemaanden" wel goed nieuws
Wordt in elk geval vervolgd!Gwenneke
-
Gwenneke
- Berichten: 26
- Lid geworden op: 3 mei 2009, 22:03
Hallo!
Even laten weten...
Op 17 juni mogen we bij de fertiliteitsarts in Gent op consultatie gaan voor een kennismakingsgesprek. Het is iets vroeger dan gepland, maar mijn man en ik voelen dat we er nu klaar voor zijn om die nieuwe stap te zetten.
We hebben al een vragenlijst moeten invullen ter voorbereiding van dit gesprek.
Tot nu toe voelen we ons goed bij deze beslissing. We hopen na het gesprek beter te weten waar we staan. Ik hou jullie op de hoogte!
Nog eens bedankt voor alle steun! Het lezen van jullie ervaringen geeft me zo een vertrouwd gevoel dat ik de nare opmerkingen en situaties (en die komen regelmatig voor)beter kan relativeren.
Even laten weten...
Op 17 juni mogen we bij de fertiliteitsarts in Gent op consultatie gaan voor een kennismakingsgesprek. Het is iets vroeger dan gepland, maar mijn man en ik voelen dat we er nu klaar voor zijn om die nieuwe stap te zetten.
We hebben al een vragenlijst moeten invullen ter voorbereiding van dit gesprek.
Tot nu toe voelen we ons goed bij deze beslissing. We hopen na het gesprek beter te weten waar we staan. Ik hou jullie op de hoogte!
Nog eens bedankt voor alle steun! Het lezen van jullie ervaringen geeft me zo een vertrouwd gevoel dat ik de nare opmerkingen en situaties (en die komen regelmatig voor)beter kan relativeren.
-
wat is er mis?
- Berichten: 8877
- Lid geworden op: 13 mei 2008, 16:56
-
L***
- Berichten: 2172
- Lid geworden op: 27 december 2008, 16:51
Gwenneke,
waw! zo snel een afspraak kunnen krijgen, dat is uitzonderlijk. goed voor jullie!! en het is zo: als je er klaar voor bent, dan neem je gewoon de volgende stappen. eentje per keer. en de eerste afspraak zal toch vooral praten, luisteren en aftasten worden. houd je ons op de hoogte?
succes!
waw! zo snel een afspraak kunnen krijgen, dat is uitzonderlijk. goed voor jullie!! en het is zo: als je er klaar voor bent, dan neem je gewoon de volgende stappen. eentje per keer. en de eerste afspraak zal toch vooral praten, luisteren en aftasten worden. houd je ons op de hoogte?
succes!
-
Gwenneke
- Berichten: 26
- Lid geworden op: 3 mei 2009, 22:03
Hey! Hier ben ik weer!
Vandaag de afspraak met de fertiliteitsdokter gehad!
In augustus starten we met IUI. Ik moet daarvoor eerst beginnen met het nemen van clomid en rond de eisprong dan pregnyl.
Ik heb momenteel een dubbel gevoel. Enerzijds ben ik blij dat we eindelijk concrete stappen kunnen zetten, maar anderzijds ben ik een beetje bang voor de invloed van al deze nieuwe dingen en ik blijf toch nog een beetje hopen dat we de afspraak in augustus kunnen afzeggen...
Groetjes,
Gwenneke
Vandaag de afspraak met de fertiliteitsdokter gehad!
In augustus starten we met IUI. Ik moet daarvoor eerst beginnen met het nemen van clomid en rond de eisprong dan pregnyl.
Ik heb momenteel een dubbel gevoel. Enerzijds ben ik blij dat we eindelijk concrete stappen kunnen zetten, maar anderzijds ben ik een beetje bang voor de invloed van al deze nieuwe dingen en ik blijf toch nog een beetje hopen dat we de afspraak in augustus kunnen afzeggen...
Groetjes,
Gwenneke
-
Wendel
- Berichten: 1047
- Lid geworden op: 9 maart 2009, 10:45
Hey Gwenneke,
Ik heb volgende week mijn afspraak en sta helemaal klaar om in de medische kant van de zaak te vliegen (ware het niet dat ik een zelfopgelegde pauze heb ingevoerd..)
Hopelijk is Chlomid voor jullie genoeg en is die afspraak in augustus inderdaad overbodig, maar intussen geeft het toch iets om naar uit te kijken, hé..
Ik snap je dubbel gevoel, maar als je moet kiezen tussen dit of de maandelijks terugkerende frustratie is het toch snel gekozen, nietwaar? Als je het op die manier bekijkt..
Ik wens je alvast heeeeel veeeel succes toe! (en hoop met je mee!!)
Dikke knuffel,
Wendy
Ik heb volgende week mijn afspraak en sta helemaal klaar om in de medische kant van de zaak te vliegen (ware het niet dat ik een zelfopgelegde pauze heb ingevoerd..)
Hopelijk is Chlomid voor jullie genoeg en is die afspraak in augustus inderdaad overbodig, maar intussen geeft het toch iets om naar uit te kijken, hé..
Ik snap je dubbel gevoel, maar als je moet kiezen tussen dit of de maandelijks terugkerende frustratie is het toch snel gekozen, nietwaar?
Als je het op die manier bekijkt..Ik wens je alvast heeeeel veeeel succes toe! (en hoop met je mee!!)
Dikke knuffel,
Wendy
-
L***
- Berichten: 2172
- Lid geworden op: 27 december 2008, 16:51
Gwenneke,
ik ben volledig akkoord met Wendel.
we zitten allemaal in hetzelfde schuitje hier.
ik heb 6 juli afspraak met nieuwe gyn die ook fertiliteitsarts is. we zullen na onze vakantie ook in de molen stappen. ben benieuwd wat ze zal zeggen, waarschijnlijk gelijkaardig aan jouw verhaal.
en ja, we blijven hopen dat het niet nodig is! en vooral duimen dat we binnenkort van al die frustraties af zijn!!
veel succes, houden we elkaar op de hoogte?
l***
ik ben volledig akkoord met Wendel.
we zitten allemaal in hetzelfde schuitje hier.
ik heb 6 juli afspraak met nieuwe gyn die ook fertiliteitsarts is. we zullen na onze vakantie ook in de molen stappen. ben benieuwd wat ze zal zeggen, waarschijnlijk gelijkaardig aan jouw verhaal.
en ja, we blijven hopen dat het niet nodig is! en vooral duimen dat we binnenkort van al die frustraties af zijn!!
veel succes, houden we elkaar op de hoogte?
l***
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten