'k Ga mijn verhaal ook nog eens komen vertellen.
Soms voel ik me schuldig dat ik zoveel geluk gehad heb, maar ik hoop dat jullie er hoop uit putten!
Gestopt met de pil in april 2003. Na een jaar nog steeds niks, en dan op aanraden van de gyne begonnen met een spermastaal van mijn man te laten nemen. Daar kwam direct de oorzaak aan het licht: slechte kwaliteit, te weinig, bijna geen kans op een spontane zwangerschap.
Harde slag, maar toch afspraak gemaakt bij fertiliteitscentrum (Leuven, Gasthuisberg).
Daar tot dezelfde conclusies gekomen na een hele batterij onderzoeken: bij mij alles oke, maar bij mijn man heel slechte zaadkwaliteit. Alleen met icsi zou het lukken, kans op ooit een natuurlijke zwangerschap was ongeveer 5%.
In februari 2005 gestart met een icsi-poging, en tot onze stomme verbazing (ik was er echt van overtuigd dat hun slaagpercentage van 30% zwaar overdreven was), is die eerste poging gelukt!
Na een hele zwangerschap van extreme misselijkheid en naar het einde toe ook nog eens een zwangerschapsvergiftiging, werd onze dochter geboren. En zoals Kim al zei: ongetwijfeld het mooiste moment uit mijn leven, al de miserie was op slag vergeten!
Toen ze een jaar was, wilden we starten met een nieuwe poging voor een tweede kindje. Bloedonderzoeken, spermastaal ter controle en we konden starten. Waarom weet ik niet, maar ik had er vanaf het begin een negatief gevoel bij, had wel een stuk of 12 follikels en zo, dus op zich zeker niet slecht. Maar ik heb daar liggen huilen op mijn bed, niet de gepaste moment om de wereld in vraag te stellen, maar toch... Het was een zondag, maar de vroedvrouwen hebben toch de psychologe erbij gehaald, om nog even een babbeltje te doen met mij. Uiteindelijk was mijn voorgevoel wel juist, want de poging mislukte.
Ik nam direct de draad weer op, van de dokter mocht ik bij mijn volgende maandstonden direct op echo komen en starten met een nieuwe poging. Papieren in orde gebracht, medicatie gaan halen in de ziekenhuisapotheek, en dan wachten op de menstruatie. Op 2 januari moest ik voor mijn basisecho gaan. Maar ik had nog steeds mijn maandstonden niet! In alle staten naar fertiliteit gebeld om die basisecho te verschuiven naar de volgende dag, terwijl die vroedvrouw vroeg: en heb je al getest? Duh, waarvoor zou ik moeten testen?
Toen viel mijn frank, en ik denk dat ik gewoon wit weggetrokken ben
Dit kon niet, dit was niet mogelijk, er zou wel een andere reden zijn voor het uitblijven van mijn regels.
Uiteindelijk al mijn moed bijeengeraapt en toch maar een test gaan halen! 5% kans dat het spontaan zou lukken, en zomaar, na een mislukte behandeling was ik zwanger van dochter nummer 2!!! Weer heel de zwangerschap kotsmisselijk geweest, wéér te hoge bloeddruk en wéér een inleiding, maar zeker geen gemopper, dolblij met onze dochter waren we!
Hoewel we ons geluk niet opkunnen met onze twee meisjes, blijft het kriebelen voor die nummer 3... Terug naar fertiliteit, waar ze ons direct met onze neus op de feiten drukten: de vorige zwangerschap was echt wel een wonder en daar moesten we zeker geen tweede keer op hopen.
Dus zijn we nu bezig aan onze eerste ICSI voor een derde kindje. Nog maar net aan de suprefact en Puregon begonnen, ik heb maandag pas mijn eerste follikelmeting. We zullen wel zien, ik besef maar al te goed dat we een geweldig parcours afgelegd hebben tot hiertoe!
Als ik het er soms met vriendinnen over heb (die natuurlijk al zwanger worden als hun man naar hen kijkt!), krijg je dikwijls de commentaar: amai, al dieje last zou ik er toch niet voor over hebben hoor!
En dan denk ik: ach zwijg mens, je hebt geen idee hoever je zou gaan voor een kind als het niet evident is!
Zaad nog slechtere morfologie dan eerst, op het randje voor ICSI.
En ik had ook steeds mijn regels heel mooi op tijd. Daar hebben we de standaard tests ondergaan (baarmoedercontrole, zaad ventje,...) en daar was voorlopig niets op te zien. Ik moest beginnen temperaturen om te volgen wanneer ik een eisprong maakte. 6maand later mocht ik terugkomen als er nog steeds niets was. Dus 6maanden later opnieuw bij de gyne en daar kreeg ik het verder verloop te horen. Eerst ging ze eens kijken of de eileiders doorgankelijk waren (doorspuiten met vloeistof) daarna kon ik starten met clomid voor een extra stimulans. Ik zag het helemaal zitten en mocht diezelfde week nog terug voor mijn eileiders. Daar stelde de gyne mij gerust dat ook alles ok was.