Geslaagde behandelingen

[Glenys]

Toen ik op het forum aan het rondkijken was stootte ik op een zeer interessante topic. Het gaf me een echte boost om vast te stellen dat er zoveel behandelingen slagen. Hieronder de resultaten:

Wappie: Ging net starten met clomid, uiteindelijk niet nodig geweest! spontane zw
Ikke:ICSI
Inge: 5x clomid,4IUI,1 IVF/ICSI,2cryo, spontaan zw mbv acupunctuur
Bokje: 4 IUI
Hope to be: 2x ICSI, 2x tp cryo's
Sterretje: 4x Clomid, 3x IVF
Natheke: 1 IUI
Nala: 4 IUI, 1 ICSI
Katl1: 4 IUI, 1 IVF
Jufke: 1 ICSI
Loeki: 3 IUI, 2 IVF
alanis: 2e ICSI = dochter, daarna na 1 cryo en 5e ICSI van 6 in totaal
Grieteke: 5X menopur en 4X IUI met acupunctuur, spontaan net voor IVF
Girl: 2 ICSI
Janus: 4x IUI, 1x ICSI
Sandy: 8 IUI, 1 ICSI, 1 cryo
Nijntje9: 2de IUI
Grootgevaarke: 1 ICSI
Missziggy: 1 ISCI
Eleni: 02 ICSI, laatste met Acupunctuur
Iris7: 3IUI, 4 ICSI
Liefje&marB: 3 IUI, 1 pauzemaand
Véro: accupunctuur
Fieke 13: 6IUI, 2ICSI
JD: 4IUI's, 2 IVF's zonder punctie, 1e ICSI met eiceldonatie
Lisa Marie : 5 x ICSI

[liezeke]

Goe Glenys!

Yes we can! (too)

liesje

[grootgevaarke]

In antwoord op de vraag van Glenys (en om jullie een hart onder de riem te steken): we hebben 2jaar en 7maand gesukkeld vooraleer onze eerste behandeling geslaagd was. Na een jaar proberen zijn we gestart met de eerste onderzoeken. Er was geen enkele aantoonbare reden waarom het niet lukte. We worden doorverwezen naar fertiliteit in St Niklaas. Op de dag van de eerste afspraak vernam ik van mijn huisarts dat ik zwanger was. Die zwangerschap is echter na 10 weken geëindigd in een miskraam aangezien mijn eicel 2 maal bevrucht was. Omwille van die 'technische' fout zijn we dan direct moeten overstappen op ICSI. Ik had een mooi resultaat bij de pick-up (10 eicellen), daags nadien vernam ik dat er 7 bevruchte eicellen waren. Bij de TP was er slechts 1 goed embryo, de rest was gestopt met delen (wat zou kunnen wijzen op een genetische "mismatch" en dus meteen de verklaring zijn voor het uitblijven van een zwangerschap). Het éne embryo was wel eentje van goud. Ik ben ondertussen 23 weken zwanger en 36 jaar oud (en de klok zegt tik-tik).

[Loeki]

Ik volg.

Wij begonnen er nietsvermoedend aan in september 2006. Ik kende temperaturen door en door en had een mooie cyclus, dus dat ging een eitje worden dachten we. Maar nee, na een jaar nog niet zwanger. Dus deden we zo'n thuistest om het sperma te testen. Die was ok.

In januari 2008 dan toch maar de telefoon genomen en gebeld voor die eerste afspraak... Uiteindelijk pas in augustus 2008 kunnen beginnen met de eerste IUI, en wij intussen maar ijverig verder proberen...
Het verdict was toch "slecht" sperma (morfologie, wat de thuistest niet aantoonde). Anderzijds, sommige mensen worden wel degelijk zwanger met zulk sperma zeiden ze me. Dus ja, onbekende vrouwelijke factor?

De eerste IUI viel wel mee. Mislukt maar toch, het viel eigenlijk wel mee. De tweede IUI was een ramp. Ik reageerde veel te hevig op de hormonen en ze moesten constant bijsturen, waarop mijn hormoonspiegel zich als een rollercoaster begon te gedragen (en dat heb ik zeker geweten). Toen ze wilden opgeven vroeg ik nog een paar dagen door te stimuleren, en ja hoor, een mooie follikel. Helaas weer negatief.
Ik had nood aan een hormonale rustpauze maar kon de moed niet opbrengen. Dus een derde IUI in eigen cyclus. Nog nooit had ik zo snel zo'n mooie follikel, dus ik lag zeer goedgezind op de "IUI-tafel". Toen de zaadjes erin zaten zeiden ze ons dat we deze keer maar niet teveel moesten hopen, er waren maar weinig zaadjes. Meteen naar IVF was het advies.

Dus hop, in januari met goede moed op naar IVF. Vier follikels waren er, wel met vier rijpe eicellen, maar er werd maar één eitje bevrucht. Te laag percentage dus. Hier hebben we mogelijk de vrouwelijke oorzaak zeiden ze me, lage respons én slechte eicelkwaliteit. Het embryootje was ook maar van matige kwaliteit.

Resultaat negatief. Na vier weken hormoonvrij te leven had ik wel zin om er terug aan te beginnen. Intussen hebben we al een consultatie gehad, en aangezien ik denk nog geen eisprong gehad te hebben (wat ze bevestigen met echo en bloed), mag ik op "dag 21" beginnen met suprefact. Geen pil deze keer, en minder suprefact. Ook andere en meer stimulatiehormonen. En als ik meer dan 10 eitjes heb, doen ze 50/50 IVF/ICSI. Anders 100% ICSI. Iets helemaal anders dus. Resultaat : wel 10 follikels met net 10 rijpe eitjes. Dilemma, 100% ICSI of 50%? Het ventje haalt mij over, probeer toch maar 50% IVF. Men een bang hartje stem ik toe.

's Anderendaags blijkt dat van de 5 eitjes die ze wilden bevruchten met IVF, er wel 5 embryootjes zijn! Van de 5 eitjes met ICSI is er maar 1 embryo. Niemand begrijpt het bevruchtingsresultaat, maar wat ben ik blij met de beslissing van het ventje! Het ICSI embryootje valt al gauw af, van de anderen blijven er twee "goeikes" over en één middelmaatje. De twee goeikes krijg ik terug en het middelmaatje gaat in de diepvries.

Na twee lange lange lange ... wachtweken krijg ik op 27/4 telefoon. Veel te vroeg. Om 12u al, terwijl ze normaal gezien pas bellen vanaf half drie. Dus op de moment dat de telefoon gaat, weet ik het eigenlijk al. Met een bibberend stemmetje neem ik op. Mevrouw, ik ga uw dag goedmaken vandaag zegt de stem aan de lijn. Ik antwoord nog "alleen vandaag of de rest van mijn leven?". De test is positief, je bent zwanger, proficiat. De rest van het gesprek weet ik niet zo goed meer. Ik herinner me dat ik vroeg naar het hcg, dat stond op 214 en was heel goed.

Ik leg op en begin vreselijk hard te huilen. Ik ben zelfs nog niet blij, gewoon opgelucht. Het enige wat ik kan denken is "eindelijk". Ik bel naar het ventje en vraag hem of hij nog steeds papa wil worden.

En de rest, tja, dat staat bij zwanger en blij. En ook best wel veel bij zwanger en bang. Waar ik nog steeds rondhang, nu "alweer" 26 weken zwanger. Soms sta ik voor de spiegel, bekijk mijn ronde buik, en kan ik het nog altijd maar moeilijk geloven...

[Sterretje]

Even in het 'kort' mijn verhaal:

Wij stopten begin 2007 met de pil, met de veronderstelling binnen enkele maanden zwanger te zijn. Niet dus. Zelfs na mijn 1e bloeding kreeg ik mijn regels niet meer. In mijn naiviteit dacht ik toen YES! Niets was minder maar.... De gyn concludeerde al snel PCO: ik maakte van nature uit geen of nauwelijks een eisprong aan. Al vrij snel konden we starten met hormonen: Clomid/Menopur/Duphaston/Pregnyl.... Dit hebben wij zo een half jaar geprobeerd, zonder resultaat. Soms was er zelfs na de Pregnyl geen eisprong.
Januari 2008 laparoscopie gedaan: klein beetje endometriose gezien, poliep op de baarmoeder en een drilling van de eierstokken gedaan.
Maart 2008: 1e IVF! Vol verwachting gingen we van start met slikken en spuiten.
Na de 1e terugplaatsing: overstimulatie + ziekenhuisopname: negatief
2e terugplaatsing was cryo: positief! Jammer genoeg ging het om een biochemische zwangerschap (vals beeld door hormonen) en was het terug naar af.
Na de 2e mislukte IVF (vers + cryo) zijn we veranderd van fertiliteitscentrum omdat ze in het centrum waar ik ging, heel weinig begrip toonden voor mijn 'ongeduld'. Er werd ook geen verder onderzoek gedaan, we hadden 'gewoon pech'.
In het nieuwe centrum deden ze toch maar eerst een hele reeks bloedtests. Daaruit bleek dat een bepaalde waarde van mijn schildklierhormoon net onder de minimumgrens viel. En bepaalde onderzoeken hadden aangetoond dat dit de innesteling zou belemmeren.
Ik kreeg dus eenvoudige pilletjes voor de schildklier.

De 1e verse IVF (3e poging dus) in UZ Gent zag er niet goed uit : slechts 2 emmy's goed voor terugplaatsing, mindere kwaliteit, geen cryo's.
Ook twee ellenlange wachtweken en zeer zenuwslopend. Maar toch: goed nieuws. HCG was positief: mevrouw, u bent zwanger! Een supersterk embryo heeft zich lekker ingenesteld.
Ongelooflijke verbazing en ongeloof.
In maart 2009 was ik zwanger, twee jaar na de start van onze lijdensweg.
De eerste weken angstig en onzeker, maar toch langzaamaan het vertrouwen opgebouwd, en momenteel ben ik in de 33e zwangerschapsweek.
We tellen dus af!

Als ik 1 raad mag meegeven: blijf geloven in een goede afloop, neem de tijd om een teleurstelling te verwerken, praat VEEEEEEEL met je partner en geniet van de kleine dingen in het leven.
Laat je hele leven niet meeslepen door de behandelingen. Heel moeilijk, maar wel een goede raad vind ik!

Groetjes en succes aan iedereen
http://eindelijkzwanger.skynetblogs.be/

[pelkie]

Ik sta niet in't lijstje:

heb een flinke gezonde dochter van de 3e ICSI

[MA]

Ik ook niet...

Gestopt met pil juni 2006.
Vanaf begin 2007:
- Even on hold owv huidkanker (jan07)
- Spontaan zwanger (miskraam apr07),
- 2x clomid,
- zwanger tweeling na 1ste menopur (miskraam owv chromosoomafwijkingen feb08),
- 2x menopur,
- spontaan zwanger (doodgeboorte 24 weken owv chromosoomafwijking nov08),
- spontaan zwanger (miskraam feb09),
- IVF met PGD (jun09) en nu 18 weken zwanger (en intussen 39j.)

Hoewel niet altijd makkelijk, is erin blijven geloven en intussen proberen van het leven te genieten, ook mijn devies...Succes Audrey

[Bjorn en Kim]

Hey,

Ik ben ook niet terug te vinden.

1 jaar natuurlijk proberen zwanger worden maar ging niet door te weinig niet beweegbare zaadcellen bij mijn man en wat hormoonrommelingen bij mij.

Direct ICSI en na de 1e ICSI geluk. Ondertussen een flinke zoon van 9 maand!

Groetjes,

Kim

[Wendel]

Gooooh, ik krijg zowaar pinkelende oogjes van al deze verhalen!

Aan de mama's: enjoy
Aan de bijna-mama's: enjoy Ik wens jullie allemaal een wolk van een beebje toe!
Aan de bijna-bijna-mama's: dit zijn allemaal verhalen van mensen die in onze schoenen gestaan hebben! Ooit mogen wij hier ook ons successverhaal typen! (can't wait! )

[liezeke]

ooooooooooooooh,

zo ontroerend!
mijn traankliertjes zijn ook in actie geschoten...
ja wendel, misschien dat we een nieuw topic moeten oprichten. met een lijstje van iedereen die volgend jaar meegaat naar bellewaerde met duizenden chocoladetaarten...

we zijn al met twee:

Liesje
Wendel


nog kandidaten (gewoon chocoladetaart eten mag ook zunnu)


liesje

[Glenys]

Loekie, grootgevaarke, Bjorn en Kim, MA, Pelkie, Sterretje: bedankt om jullie verhaal te delen!

Telkens als ik de hoop verlies in een goede afloop dan helpen jullie verhalen me erdoor!

Sorry voor degenen die per ongeluk niet in het lijstje staan; dat is zeker niet de bedoeling hoor!

MA, je hebt gelijk, we blijven erin geloven!

Liezeke en Wendel, mijn oogjes zijn ook niet droog gebleven, het raakt je echt wel hé

[Zabbie]

Heel in het kort ons verhaal.
Miskraam in mei 2006 na 7 weken zwangerschap, ontstaan door Clomid en Pregnyl.
Daarna in juli 2006 opnieuw mogen beginnen, moeten wachten tot januari 2007 tot een positieve test. In oktober 2007 bevallen van een wolk van een zoon. Probleemzwangerschap gehad (gaande van waterpokken op 16 weken tot vroegtijdige contracties op 26 weken), maar dat ben je snel vergeten als ze je wondertje op je buik leggen.
In mei 2008 begon het opnieuw te kriebelen, dus wij naar gynae voor nieuwe behandeling. September mochten we starten. Na 5 pogingen met Menopur en gewone betrekkingen, moesten we overgaan naar IUI. Intussen nog in maart 2009 een ovariële drilling gehad. Mei 2009 IUI, in combinatie met accupunctuur en joepie! Positief. Wij verwachten nu een tweeling voor februari.
Ik weet dat er mensen zijn die er veel langer op moeten hebben wachten, dus dat wij eigenlijk al bij al nog geluk gehad hebben.
En inderdaad, proberen om ook nog te leven naast alle behandelingen en de moed niet te verliezen, is heel belangrijk...

[wat is er mis?]

Ik leek het een beetje "onnozel" te vinden om mijn verhaal hier te posten, omdat ik dacht iedereen zal dat wel kennen. Maar ik zal het toch maar snel doen;

We zijn gestart in augustus 2007 met het idee "we gaan een kindje maken". Ergens wist ik wel dat het kon dat dit niet onmiddellijk zou gebeuren, maar dat dit mij zou overkomen had ik eigenlijk niet gedacht. Mijn mama was tenslotte telkens van de eerste keer zwanger, dus ik zou ook wel vruchtbaar zijn. Dus eigenlijk begon ik al vrij snel te hopen dat het raak was.
Na 10 maanden en 11 cycli begon ik het "op mijn heupen" al te krijgen. Dus we besloten een afspraak te maken bij het fertiliteitscentrum, met het idee dat we daar toch niet onmiddellijk terecht zouden kunnen. Maar buiten onze verwachtingen hadden we reeds een afspraak 4wkn later. We vulden vooraf de vragenlijst in en kregen ons eerste gesprek. De eerste onderzoeken volgden vrij snel. De basisonderzoeken waren allemaal prima. Aangezien ik heel pijnlijke maandstonden had, werd besloten een laparoscopie te doen. En ja hoor, de oorzaak kwam aan het licht; endometriose. Ze verwijderden alle zichtbare letsels. Ik had veel geluk want mijn eileiders waren vrij, hoewel deze wel kronkels maakten wat het de zaadjes iets lastiger maakt. Daarnaast werd ook gedacht aan adenomyose, waarvoor ik een NMR kreeg.
Uiteindelijk werd in september 2008 met de eerste IUI gestart: clomid en Pregnyl. De eerste twee IUI's werden een flop. En de derde werd een maand uitgesteld omwille van cysten: een maandje pillen dus. Ondertussen kregen we een tussentijdse evaluatie bij de fertiliteitsarts en werd besloten om ons op de wachtlijst voor IVF te zetten (de endo blijft ook maar groeien terug). We kregen nog twee IUI's. De derde was opnieuw mislukt. Voor mij was alle hoop dat het met IUI zou lukken weg. Maar de laatste, net toen al onze aandacht naar IVF ging, bleek een succes te zijn. Het was ook de enige waarbij ik drie follikels had.
Ik ben ondertussen een dikke 38wkn zwanger.

Ik was jullie allemaal evenveel geluk en dat jullie een even kort of liefst zelfs nog korter traject mogen doorlopen.

Liefs,

Bokje

[stefanie]

hoi

ook hier een verhaal van een geslaagde poging
na vele vele jaren.
je kan het hier lezen op de site van de
verdwaalde ooievaar.

vele groeten
en geef de moed niet op.

stefanie
xxx



http://www.deverdwaaldeooievaar.be/deel ... celdonatie

[SN]

ook ik kan me bij de bijna-mama's tellen...

ben nu 37,5 weken zwanger van tweeling na 2 IUI, 5 IVF (waarvan 4 verse pogingen) en 1 ICSI en dit alles over een termijn van bijna 4 jaar.

mijn verhaal vind je ook terug onder "deel je verhaal" : sylvie legt een ei.

heel weldra zal ik hierop nog een verhaal kunnen neerpennen over de geboorte van onze mirakelkindjes...

groetjes