Wat gaat 2010 ons brengen????

[babske]

2010 wordt voor ons 'het' beslissende jaar... Het jaar waarin we zullen weten of we ooit mama en papa mogen worden....
Het doet pijn alleen al als ik er nog maar aan denk!
Ondertussen hebben we al 6x IUI, 4x ICSI en 1x cryo achter de rug.... nog steeds zonder resultaat
Dus we hebben nu nog twee pogingen voor de boeg. Het geeft me een heel beangstigend gevoel... Volgend jaar rond deze tijd kan ons leven er heel anders uitzien en gaan we nog een mooie toekomst tegemoet ofwel zullen we ons leven lang een groot 'gemis' met ons meedragen!!
Ik krijg al de tranen in m'n ogen als ik eraan denk dat we nooit kindjes zullen krijgen.... In ons leven horen kindjes...
Ik weet, we mogen de moed nog niet opgeven, maar toch blijft het moeilijk om optimistisch te blijven denken. We hebben ondertussen al zoveel tegenslagen moeten verwerken.
Ik voel me de laatste tijd vaak alleen, onbegrepen,... Op het werk, in onze vriendenkring, .. overal waar we komen worden we geconfronteerd met kindjes. En wij....wij zitten er dan maar bij... want meepraten met de anderen kunnen we niet. We kunnen alleen maar luisteren naar het geluk van anderen.
Het doet allemaal zoveel pijn!

Samen met jullie hoop ik dat 2010 voor elk van ons een prachtjaar mag worden, een jaar waarin onze dromen ook eens mogen uitkomen!!!

liefs babske x

[Cassyke]

Lieve babske,

Jouw verhaal heeft me enorm gepakt. Ik vind het zo erg voor jullie! Al deze tegenslagen moeten verwerken is zo emotioneel moeilijk. Chapeau dat jullie al tot hier zijn geraakt, echt waar! Wij zijn nog maar aan het begin van ons ICSI-avontuur maar hebben heel onverwacht ook alle andere stappen overgeslagen. Het was een schock! Maar als ik je verhaal hoor heb ik echt respect voor jullie als individu maar ook als koppel.

Ik begrijp je volledig met het feit dat je je onbegrepen en alleen voelt. Hier heb ik hetzelfde voor. Al mijn vrienden/vriendinnen hebben al kinderen, hetzelfde met mijn collega's en eveneens met mijn zussen (eentje is nu zelfs opnieuw zwanger). Als ik met deze koppels een conversatie voer dan schakelt dit onvermijdelijk over in een gesprek waar kinderen/baby's/zwangerschap centraal staat. Dan wordt je ineens uit de conversatie gerukt omdat je er niet kunt over meespreken. De mensen aan tafel die staan er niet bij stil dat je daar maar zit te zitten en die blijven maar doorpraten. Wat voor de andere koppels een heel gezellig gesprek is, is voor ons gewoonweg een hel!

Bovendien komt het contact met prille ouders/zwangeren overeen met een messteek in je hart. Ik krijg dan altijd een krop in mijn keel en zou zo graag willen wegrennen maar dit gaat dan niet!

Er zijn dan nog mensen die denken die alles beter te weten. Zo heeft mijn beste vriendin mij verweten dat ik niet naar het eerste verjaardagsfeestje van haar dochter ben geweest, terwijl ik haar heb uitgelegd waarom. Haar antwoord: "Ik begrijp je toch niet hoor, ok het is niet natuurlijk maar wat maakt dat nu uit? Het heeft mij wel pijn gedaan!" Ik heb HAAR pijn gedaan?! Ze weet nochtans heel ons verhaal. Ze weet ook dat toen haar dochter geboren is, dat wij dachten dat we zwanger waren en dat we nog vol met hoop waren en dat een paar dagen erna onze droom werd verbroken, dat we datzelfde jaar een miskraam te verwerken kregen en dat we bovendien iets voor haar verjaardag te horen kregen dat ICSI onze enige oplossing zou zijn! Als zij zich een goede vriendin noemt dan zal ik eens mijn definitie van "goede vriendin" moeten herzien vrees ik!
Dit geeft mij het gevoel van alleen te zijn met dit probleem. Op zo'n momenten snak ik dan naar het forum van DVO. Hier word ik begrepen en aanvaard en minimaliseren ze jouw probleem niet en dat vind ik gewoon super!

Anyway, genoeg gezaag over mij. Ik duim 200% voor je mee en hoop dat 2010 je veel geluk en een klein wondertje zal brengen. JIJ VERDIENT HET!

Greetz
Cassyke

http://onvervuldewens.blogspot.com/

[liezeke]

lieverds,

ik weet niet wat 2010 zal brengen. ik zit nog maar aan mijn tweede IUI na 3 gestimuleerde trials (en vooral errors). en als ik je relaas lees zit ik aan het einde van 2010 misschien met dezelfde vraag als jij nu; 2011 brengt het antwoord op onze kinderwens voor ons... maar mijn glazen bol is kapot en kijken in de toekomst kan ik niet. heeft het ook zin?
één ding weet ik wel, deze rottige periode in ons leven gaat voorbij en dan begint een andere fase met misschien een ander onoverkomelijk pijnlijk probleem of een fantastische geluk, wie weet.
en zoals Luuk Gruwez het zo mooi beschrijft: alles gaat voorbij, maar niets gaat over....

toch denk ik ook positief en voor mij geldt er maar één ding;
the best is yet to come!

en misschien in 2010...

veel geluk!

liesje

[truffel]

Babske en andere dames,


Allemaal zooooooo herkenbaar wat je neerpent.Wij zitten ongeveer in dezelfde situatie. Ikzelf heb van de zomer een dikke 2 maanden na onze mislukte 3e icsi bij de dokter gezeten. Ik trok het ook nietmeer. Wat als de wetenschap voor ons geen oplossing biedt? Moeten we dan echt verder zonder kinderen........ik kon en kan het me nog steeds niet voorstellen. Er over praten met een compleet buitenstaander (m'n huisarts) heeft voor mij opheldering gebracht waardoor er ook rust kon komen. Uiteindelijk hebben we dan in september de draad weer opgepakt voor een cryo maar ook hier helaas geen cryo om terug te plaatsen. We staan nu voor onze 4e icsi (begin januari starten) maar oooooh wat ben ik bang. Ik tracht nu mijn vragen, angsten doemgedachten en hoopgedachten bij de 4e icsi te houden en niet verder.

Wat bij mij ook geholpen heeft is in een blanco schriftje het volgende te doen. Aan een zijde schrijf je wel icsi aan de andere zijde geen icsi. Bij elk schrijf je lukraak wat je erbij voelt, denkt, eventuele alternatieven,.... Zowel de positieve als de negatieve gedachten (mag gewoon door elkaar staan). Laat het een paar dagen liggen en als je in die paar dagen nog aan wat denkt er gewoon bij neerpennen (niet gaan herlezen alleen neerpennen). Na een dikke week kan je alles eens rustig overlezen en dan zal je zien dat het je toch een duidelijke kijk geeft op het hele gebeuren en dat je misschien wel een grens aan het bereiken bent. Begrijp me niet verkeerd hé.....ik bedoel zeker niet dat je moet stoppen maar dat je misschien de grens bereikt vanBV een rustperiode in te lassen, of dat de combinatie behandeling en werk te zwaar is (ik ga nu zelf 4/5 werken want met de onregelmatige werkuren en de behandeling erbij gaf nog eens extra stress en ben ondertussen ook aan de accupuntuur voor toch een beetje me-time te hebben)

Dames, de moed mogen we wel eens verliezen maar de hoop niet!!!

Ik hoop dus uit de grond van mijn hart dat 2010 voor ons wat kan beteken!!


Geen lange gedichten
onze wens is maar klein
dat het nieuwe jaar
gelukkig zal zijn!!!

Heel veel liefs en dikke knuffel.

Truffel

[Wendel]

Hey meisjes,

De feestdagen.. brrr.. Het idee alleen maakt me angstig. Maar zoals iemand (Cassyke?) hier al ergens schreef, zie ik het nu als iets nieuws. Dat rottige 2009 is bijna voorbij! Op naar het nieuwe jaar, wat het ook mag brengen!

Maar dan moet ik er natuurlijk bij zeggen, 2010 wordt voor mij het jaar van eindelijk starten met de behandelingen.. Nog maar 1 iui'tje achter de rug, nog 'zoveel' mogelijkheden voor ons.. Volgend jaar zal dat ook al andere koek zijn.

Ik duim heel hard dat 2010 voor ons allen, en vooral ook voor Babske en Truffel, HET jaar wordt! Dat er eindelijk een positief einde mag komen aan deze harde levensles.. Ik hoop het voor jullie allemaal met gans mijn hart! Een échte, oprechte nieuwsjaarswens voor jullie, zonder cliché's:
"een kindje vandejaar!"

[grootgevaarke]

Geen grote woorden
Geen materiële wensen
Niets wat je in de winkel koopt,
maar wel wat je stilletjes hoopt,

Dat wens ik jullie voor 2010!


Liefs,

GG

PS: Hier kunnen jullie gelukkig WEL altijd terecht voor een begrijpend oor, want niet-lotgenoten beseffen gewoon niet wat het is

[babske]

Dag lieve meiden!!

Eerst en vooral wil ik jullie allemaal bedanken voor jullie lieve woorden! Het doet écht deugd te weten dat er mensen zijn die je begrijpen. Dan besef je weer dat je niet de enige bent met zoveel verdriet, miserie, pijn, groot verlangen,....

Cassyke, ook al zit je nog maar pas in de medische mallemolen en heb je nog niet veel behandelingen achter de rug.... voor jullie is het net even moeilijk en even erg dan voor zij die al heel wat hebben meegemaakt wat behandelingen betreft!!
Ik vind alleen dat het psychisch nOg zwaarder wordt naarmate het einde van de behandelingen meer in zicht komt. Want je begint je vragen te stellen hoe je leven er verder zal uitzien.
En wat die 'vriendin' van je betreft... je moet idd je definitie eens gaan herzien Het is duidelijk dat zij niet begrijpt wat jullie meemaken! Maar hier ben je altijd welkom. Hier kan je je hartje altijd luchten wetende dat iedereen hier begrijpt wat je meemaakt. Dus...

Liezeke, tof dat je zo positief kan denken... the best is yet to come Ik duim met je mee!!

Truffelke, bedankt voor de tip met het tijdschrift. Ik heb heel lang een dagboekje bijgehouden waarin ik alles noteerde ivm het hele "avontuur", maar uiteindelijk ben ik ermee gestopt omdat ik op 't laatste telkens maar weer hetzelfde aan 't schrijven was. Ik doe nu ook ong 1.5j acupunctuur en daar voel ik me heel goed bij. Hier kan ik me lekker ontspannen! En ook ben ik al gedurende een jaartje 3/4 aan 't werken zodat ik meer thuis kan zijn. Want daar voel ik me het best. Geen vervelende vragen, geen verhalen waar je liever niet naar luistert, gewoon mezelf kunnen zijn!

Wendel, jullie hebben idd nog héél veel kansen. Maar ik hoop keihard voor je dat je al die kansen niet meer nodig zult hebben en dat je weldra goed nieuws zal brengen!

Grootgevaarke, mooie wens!! Merciekes meid!

Dames, ik hoop héél hard dat 2010 ONS jaar zal worden zodat wij hier eindelijk ook eens goed nieuws mogen komen vertellen!!!!
Ik duim voor elk van jullie, want jullie verdienen het!!!

LIeve groetjes Babske x x x

[bereke]

Heel heel veel suces voor jullie allemaal gewenst! Dat het voor ons allemaal hét jaar mag worden!

[PRUTS.ke]

Dames allemaal,

Net als jullie heb ik het in deze periode moeilijk om mee te doen met de uitbundige en vrolijke feestvierders. De eindejaarsperiode heeft me nog nooit echt geboeid, maar nu heb ik het ook moeilijk.
Ik mag dan misschien niet klagen omdat ik in een betere positie zit (ik heb al 2 dochtertjes van bijna 6 en bijna 4), maar de 2 miskramen die ik in 2009 heb gehad wegen toch wel door. Ik ben er onlangs 40 geworden en besef heel goed dat de klok tikt en het alsmaar moeilijker zal worden om nog zwanger te geraken. In januari starten we met IUI omdat mijn man kampt met verminderde vruchtbaarheid (dat was ook al zo bij de vorige zwangerschappen, maar volgens de dokters heb ik 2 wondertjes rondlopen, ze hadden ons gezegd dat we er nooit zouden in slagen om op natuurlijk wijze zwanger te worden, en toch). Voeg daar nog mijn hoge leeftijd aan toe en jullie snappen wel dat het niet makkelijk zal zijn.
Ik vind het ook heel moeilijk om hier open over te zijn met anderen. Veel mensen snappen het niet omdat ze zelf nooit problemen hebben gehad om kinderen te krijgen.
Toch merk ik toch af en toe dat er mensen zijn die moeite willen doen om het te begrijpen. Deze week hoorde ik op Radio 1 in het programma "Stories" het verhaal van een zekere Myriam uit het Mechelse die reageerde op een oproep van Wouter Deprez. Deze dame was in Mechelen naar de show "Eelt" gaan zien van Wouter Deprez en had zich uitgelaten over een zin die Wouter Deprez had uitgesproken tijdens zijn zaalshow. Het kwam erop neer dat de vrouwen maar meer moesten seks hebben om meer kinderen te krijgen. Deze damen had heel adrem vanop het balkon geroepen: "t Is niet omdat je meer gaat poepen, dat je ook zwanger geraakt"
Blijkbaar heeft Wouter Deprez het hier heel lastig mee gehad en heeft hij de moeite gedaan om achteraf deze dame op te sporen om met haar een gesprek te hebben. Ik vond dat echt ontroerend. Het heeft mij echt aangegrepen en deugd gedaan. Laat dit voor ieder van ons een hart onder de riem zijn om er in 2010 met volle moed tegen aan te gaan.
PRUTS.ke

[PRUTS.ke]

Dames allemaal,

Net als jullie heb ik het in deze periode moeilijk om mee te doen met de uitbundige en vrolijke feestvierders. De eindejaarsperiode heeft me nog nooit echt geboeid, maar nu heb ik het ook moeilijk.
Ik mag dan misschien niet klagen omdat ik in een betere positie zit (ik heb al 2 dochtertjes van bijna 6 en bijna 4), maar de 2 miskramen die ik in 2009 heb gehad wegen toch wel door. Ik ben er onlangs 40 geworden en besef heel goed dat de klok tikt en het alsmaar moeilijker zal worden om nog zwanger te geraken. In januari starten we met IUI omdat mijn man kampt met verminderde vruchtbaarheid (dat was ook al zo bij de vorige zwangerschappen, maar volgens de dokters heb ik 2 wondertjes rondlopen, ze hadden ons gezegd dat we er nooit zouden in slagen om op natuurlijk wijze zwanger te worden, en toch). Voeg daar nog mijn hoge leeftijd aan toe en jullie snappen wel dat het niet makkelijk zal zijn.
Ik vind het ook heel moeilijk om hier open over te zijn met anderen. Veel mensen snappen het niet omdat ze zelf nooit problemen hebben gehad om kinderen te krijgen.
Toch merk ik toch af en toe dat er mensen zijn die moeite willen doen om het te begrijpen. Deze week hoorde ik op Radio 1 in het programma "Stories" het verhaal van een zekere Myriam uit het Mechelse die reageerde op een oproep van Wouter Deprez. Deze dame was in Mechelen naar de show "Eelt" gaan zien van Wouter Deprez en had zich uitgelaten over een zin die Wouter Deprez had uitgesproken tijdens zijn zaalshow. Het kwam erop neer dat de vrouwen maar meer moesten seks hebben om meer kinderen te krijgen. Deze damen had heel adrem vanop het balkon geroepen: "t Is niet omdat je meer gaat poepen, dat je ook zwanger geraakt"
Blijkbaar heeft Wouter Deprez het hier heel lastig mee gehad en heeft hij de moeite gedaan om achteraf deze dame op te sporen om met haar een gesprek te hebben. Ik vond dat echt ontroerend. Het heeft mij echt aangegrepen en deugd gedaan. Laat dit voor ieder van ons een hart onder de riem zijn om er in 2010 met volle moed tegen aan te gaan.
PRUTS.ke

[liezeke]

leuk prutske dat je die anekdote van wouter deprez erbij haalt,
de vriendin van wouter is namelijk een vriendin van mij...

hmmm, vlaanderen is klein en wouterkes zijn ook kleine kabouterkes!
en zelfs kabouterkes krijgen is niet evident, hé, zelfs niet als je er kabouters (lees gyne's) voor inschakelt...

liesje

[L***]

[Repelsteeltje]

Dank je Pruts.ke voor de tip van de uitzending. Ontroerend!

[babske]

PRUTS.ke, awel das wel heel mooi van Wouter dat hij dat heeft gedaan hoor (die vrouw uit het publiek heeft opgespoord). Ik ga ook heel graag naar een stand-up-comedian zien, maar heb ook altijd schrik over uitspraken die zijn hierover doen... Je gaat tenslotte voor ontspanning en dan beginnen ze ook nog grapjes te maken over zwanger worden.... Erg pijnlijk!!! Zo zijn wij naar Alex Agnew geweest. Die had het zowat de hele show over zijn pasgeboren dochtertje. Hieruit blijkt nogmaals dat je er voortdurend mee wordt geconfronteerd!!

Ook voor jou nog veel succes met jullie behandelingen!

[marb]

wie Stories wil horen, kan het het hier downloaden:
http://www.radio1.be/programmas/stories ... 7#comments