'Je moet er zo niet mee bezig zijn' - mogelijke antwoorden

Algemeen Discussieforum
Vi
Berichten: 708
Lid geworden op: 5 november 2010, 11:51

Bericht door Vi » 9 november 2010, 17:13

Wie van jullie heeft dit ooit te horen gekregen?

Een ex-collega/vriendin zei enkele jaren terug (toen ik nog bezig was met IUI) tegen mij: ik zou toch zo niet laten brielen met mijn lichaam. Ik stond aan de grond genageld. Makkelijk praten als je na 1 maand stoppen met de pil meteen zwanger bent. Sindsdien staat het contact met deze persoon op een heel laag pitje en heb ik haar al helemaal niet op de hoogte gebracht toen we gestart zijn met ICSI.

Een andere vriendin die in diezelfde periode tegen me zei dat ik er zo veel niet mee mocht bezig zijn vertelde me op een dag (ik denk een jaar later of zo) dat ze al 6 maanden aan het proberen was voor een tweede kindje en dat het maar niet wilde lukken. Als het de maand erop nog niet lukte zou ze naar de gyneacoloog gaan. Toen heb ik haar toch wel gezegd dat ik haar hetzelfde antwoord zou geven als zij mij gegeveven had: je mag er zoveel niet mee bezig zijn. Enkele maanden later was ze zwanger.

Groetjes Vi

grootgevaarke
Berichten: 4815
Lid geworden op: 15 juli 2008, 14:20

Bericht door grootgevaarke » 10 november 2010, 13:27

:? klote!!!

rainbow
Berichten: 731
Lid geworden op: 17 februari 2010, 14:31

Bericht door rainbow » 11 november 2010, 0:24

wat ergerlijk!! dan denk je 'typisch dat het wel weer bij haar lukt en niet bij mij..' :(
lucky her..

Lindsey
Berichten: 124
Lid geworden op: 22 februari 2010, 11:28

Bericht door Lindsey » 16 november 2010, 17:29

Hallo,
ik vind het interessant om dit allemaal te lezen. Ik heb nu toch al wat tips voor de volgende keer als ik een ambetante vraag krijg. Meestal als er iemand iets vraagt in de trant van: gaan jullie nog niet aan kindjes beginnen, zeg ik dat we aan het trainen zijn. Ze gaan hier meestal niet verder op in en lachen een keer.
Bij het boodschappen doen kwam ik eens iemand tegen die ik al een tijdje niet meer gezien had. De vraag: heb je al kindjes kwam er natuurlijk weer.Ik zei: we zien wel. Ik dacht, die zal me wel doorhebben, maar dat mens bleef doorvragen, vroeg zelfs hoe oud ik was en zei dat ik toch niet meer moest wachten. Ik ben dan maar van onderwerp veranderd en heb niet lang meer gepraat.
Groetjes.

lyse
Berichten: 1447
Lid geworden op: 19 juni 2009, 16:59

Bericht door lyse » 25 februari 2011, 14:23

Net de resultaten van een nieuwe studie gelezen online:

Fertility treatment success is not prevented by stress

http://www.bbc.co.uk/news/health-12567103

Een stap in de goede richting om degenen die zeggen dat we ons niet mogen opjagen en er niet zo mee bezig moeten zijn, voorgoed het zwijgen op te leggen...

rainbow
Berichten: 731
Lid geworden op: 17 februari 2010, 14:31

Bericht door rainbow » 25 februari 2011, 17:53

lyse: super!

Ik denk dat ik het artikel ga afdrukken en steeds op zak ga houden. Dan kunnen mensen het lezen als ze weer denken te weten hoe het komt dat wij nog niet zwanger zijn. Nee, het is niet de stress :D
Bedankt om dit te delen!

groetjes

Babs01
Berichten: 99
Lid geworden op: 26 juli 2010, 16:31

Bericht door Babs01 » 25 februari 2011, 18:05

Amai, ja, dat is eindelijk een 'wetenschappelijk' antwoord op al die irritante commentaar over 'er teveel mee bezig zijn'. Ik heb het opgeslagen en ga het ook eens afprinten en afgeven aan mensen die er nog mee afkomen :-) (als ik dat durf tenminste)

Bedankt Lyse!

xxx

Soerke
Berichten: 53
Lid geworden op: 9 oktober 2009, 19:42

Bericht door Soerke » 9 maart 2011, 19:42

en als het bij ons eindelijk is gelukt om zwanger te worden, dan ga ik van de daken schreeuwen dat ik er al 3 jaar heel hard mee bezig ben!!!

marb
Berichten: 485
Lid geworden op: 25 augustus 2008, 11:53

Bericht door marb » 5 april 2011, 14:01

Herman Finkers weet exact wat te zeggen:
http://www.youtube.com/watch?v=eSuh3YiUh3M
:wink:

Lie_29
Berichten: 1063
Lid geworden op: 12 januari 2009, 23:18

Bericht door Lie_29 » 5 april 2011, 17:16

Nja, mijn schoonmoeder heeft onlangs ook een mooi antwoord gegeven. Ze zei dat ik 'teveel ineens wou'. Een huwelijk, een huis, een baby. Dat het niet lukt omdat ik teveel zou 'rushen'.
Du-uh. En dan? Ben alles bij elkaar al meer dan 5 jaar bezig, er valt niet veel meer te haasten.

Als ik erbij vertel dat mijn schoonmoeder na 3 maand verloofd was, na 9 maand getrouwd en na 18 maand moeder, kan jij dan nog volgen?

'k Heb gezwegen en schaapachtig gelachen, maar in gedachten gaf ik ze een flinke mep op d'r teut :roll: :wink:

grootgevaarke
Berichten: 4815
Lid geworden op: 15 juli 2008, 14:20

Bericht door grootgevaarke » 6 april 2011, 11:54

Lie_29 schreef: maar in gedachten gaf ik ze een flinke mep op d'r teut :roll: :wink:
ik hoop dat het deugd gedaan heeft :P

BlijvenHopen
Berichten: 75
Lid geworden op: 15 juni 2011, 14:30

Bericht door BlijvenHopen » 25 juni 2011, 21:47

Oooooooooooooh lieve meiden, wat herkenbaar allemaal :(
Vreselijk he die opmerking. Mensen hebben echt geen idee hoe zoiets aankomt. Vaak is mijn antwoord: "Ja, dat zegt bijna iedereen, maar als je 10x per maand naar het ziekenhuis moet en ook nog eens thuis tseten moet doen gaat dat ook wel makkelijk he"
Vaak zijn ze dan stil.
is niet heel aardig, maar op een gegeven moment ben ik er gewoon zat van.
En ook 'jullie moeten gewoon eens lekker 2 maanden op vakantie gaan' krijgt bij mij een standaard antwoord: " Dat zou ik wel willen, regel jij t met ons werk en betaal jij voor ons?"
Ook daarna stilte.

Ik weet dat mensen het vaak goed bedoelen of dit zeggen omdat ze het anders niet weten. Maar toch, pfff.
Ook de goedbedoelde verhalen van mensen bij wie het toch lukte (toen ze er even niet aan dachten ;) ) weten we nu wel. Dan is mijn atnwoord: "Dat is super voor ze, maar wij zijn er nog lang niet aan toe het op te geven", dan ook geen reactie meer.

Ach ja...
Ook krijgen we nu al vragen: als het niet lukt, wil je dan adoptie, plegen of draagmoeder? Mijn antwoord is dan: " Daar zijn we nog niet mee bezig, we geven de moed nog niet op". Tuurlijk hebben wij hier samen wel gesprekken over, maar dat gaat ze nog niks aan! En hopen niet zover te hoeven komen.
En ' tips' als: eet je man wel genoeg fruit, vermijdt stress (Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr), gebruik een kussen onder je kont, eet gezond, eet je man genoeg ei..... zucht!!

Dus dames, heel herkenbaar.
Eigenlijk moeten we denken: ze weten niet beter, laat ze maar kletsen, en laat je t maar over je heen komen zonder er bij stil te staan.
Maar op dat moment zelf is het heel lastig he!!

Liefs

Juultje
Berichten: 14
Lid geworden op: 15 mei 2011, 10:30

Bericht door Juultje » 5 juli 2011, 19:20

Vandaag ook weer van die lullige opmerkingen over me heen gekregen.
Ging -dacht ik- gezellig een kopje koffie drinken met een vriendin. Ze is een stuk jonger dan ik, zit nog helemaal niet in de modus 'bezig zijn met kinderen' maar voor mijn verhaal kon ze nauwelijks begrip opbrengen.
Vond dat ik maar moest adopteren ipv met allerlei ziekenhuisbezoek 'per se' zelf een kind ter wereld te moeten brengen.
En later zei ze: Kun je niet gewoon een hond nemen?

Op dat moment heb ik nog vrij kalm gereageerd dat ik dat toch echt iets heel anders vindt. Dat het wel of niet nemen van een hond los staat van mijn kinderwens. Het lijkt me overigens heerlijk om ooit ook een hond te hebben, maar dan wel als we groter wonen, niet een appartement driehoog. Maar dat heeft helemaal niks te maken met de wens een gezin te vormen.

Nu ik een halve dag later er aan terug denk voel ik pas hoeveel pijn ze me doet met die opmerking (of meer, met het feit hoe zij denkt over mijn kinderwens). :(

Sterretje
Berichten: 12336
Lid geworden op: 18 december 2007, 15:11

Bericht door Sterretje » 5 juli 2011, 21:15

rot opmerking hé ...
jammer genoeg reageren veel mensen zo... en dat komt omdat ze zelf geen idee hebben wat het is om zo intens, met elke vezel van je lichaam te verlangen naar een kindje van jezelf!
'k wist ook nooit goed hoe te reageren op zo een opmerkingen, maar eigenlijk zou je je stoute schoenen moeten aantrekken en een pleidooi moeten geven waarom je dat kind wil en hoe zwaar het wel niet is om die opmerkingen te horen te krijgen
soms wil je gewoon een luisteren oor, een erkenning van je problemen, een beetje begrip. met al die goede raad en goedbedoelde steunbetuigingen ben je anders ook niet veel...

Juultje
Berichten: 14
Lid geworden op: 15 mei 2011, 10:30

Bericht door Juultje » 5 juli 2011, 21:22

Inderdaad Sterretje. Eigenlijk zou ik dat gewoon moeten (kunnen) zeggen en uitleggen. Maar het stomme is dat ik me op dat moment nog schuldig ga zitten voelen ook. Waarom is adopteren of een pleegkind 'niet goed genoeg' voor me, ik voel me er egoïstisch door...
En waarom vind ik geen voldoening in het zorgen voor een huisdier? (Hoewel ik de vergelijking raar vind, een dier vergt een heel ander soort verzorging/benadering dan een kind, de band is anders)

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 24 gasten