Al een klein jaar aan het proberen maar het lukt niet...

[Roosje26]

Hallo

Ik stopte met m'n pil in mei 2010. Ik was net als voor ik de pil nam onregelmatig. Ik gaf m'n lichaam een jaar tijd om op z'n plooi te komen. Die cyclus verbeterde wel, maar het bleef toch zeer lang 40 à 45 dagen. Daarna ben ik ten rade gegaan bij een specialist. Na de nodige onderzoeken beslisten we dat IUI een gepaste behandeling zou zijn. Ondertussen neem ik 3 cyclussen clomid waardoor m'n cyclus inderdaad regelmatiger is en met 2 keer zeker een eisprong (na een spuitje pregnyl) De eerste cyclus was er geen eisprong waardoor de dosis clomid werd aangepast. M'n eerste IUI was zonder succes en m'n tweede IUI is nog afwachten, zit nu in de wachtweken. Bij IUI is de kans op een zwangerschap ongeveer 10 procent per cyclus. Niet zo heel veel, maar de moeite om te proberen!
In elk geval veel succes en hopelijk zijn jullie snel zwanger!

[Pan]

Hey Roosje,

Inderdaad 10% kans is beter dan met een onregelmatige cyclus. Ik hoop dat mijn gyn net als mijn huisarts eerder zei hormonen zal aanbevelen om mee te starten. Ik hoop na het verdict dan ook snel mijn maandstonden te mogen ontvangen die nu nog steeds niet gekomen zijn...

Moet je trouwens veel naar de gynaecoloog tijdens deze behandeling?

Wens je heel veel succes toe Hoop binnenkort positief nieuws van je te mogen ontvangen

Groeten
Pan

[Fien83]

Ik heb de antwoorden niet kunnen lezen omwille van weinig tijd, maar hier mijn verhaal.

Gestopt met de pil, zo'n 5 jaar geleden en ook een onregelmatige cyclus. Ik ben denk ik na een maand of 8 naar de gyn gegaan (routinecontrole) en heb het daar toen ter sprake gebracht. Hij zag meteen dat ik een vorm van PCO had en schreef duphaston voor om een bloeding op te wekken en clomid om een cyclus op gang te brengen. Hij vond het niet nodig om me verder op te volgen, ik mocht gewoon mijn ding doen. Na wat gegoogle vond ik het toch beter om van gyn te veranderen en ben dan naar een gewone gyn in het UZA gegaan die mij zo'n 4 cycli opgevolgd heeft op deze manier met een wisselend resultaat. De ene keer geen follikelrijping, de andere keer ineens 4 follikels,... Het liep niet zoals het moest lopen en de gyn vond het beter om me door te sturen naar het CRG van het UZA. Daar bleek dat het zaad van mijn man bijzonder slecht was en dat we onmiddellijk aangewezen waren op ICSI. Wat de frequentie van controles betreft, hangt het er een beetje vanaf hoe je lichaam reageert op medicatie en welke behandeling je moet volgen. Onderutssen ben ik de dolgelukkige mama van een meisje van bijna 8 maanden dus de aanhouder wint vaak hoor. Veel succes!

[Roosje26]

@pan: Tijdens een IUI behandeling moet je een folikkelmeting laten doen rond dag 11/12 van je cyclus. Als de F nog niet groot genoeg is moet je een paar dagen later terug een meting laten uitvoeren.
Is de F groot genoeg, dan moet ik 's avonds een pregnylspuit laten zetten. en dan twee dagen later vindt de IUI plaats. Dus iedere cyclus moet ik wel een keer of 4 naar gyne/ziekenhuis en dat allemaal ongeveer in dezelfde week. De rest van de maand is afwachten en aftellen..

In jullie geval zou het nog steeds kunnen dat een IUI niet nodig is, als de zwemmers van je partner ok zijn...? Ik vermoed dat ze je dan hormonen zullen voorschrijven, je op dezelfde manier zullen opvolgen, maar jullie dan thuis jullie huiswerk moeten maken...

Héél veel succes en niet te bang zijn van de onderzoeken, dat moet je er echt bijnemen...

[Pan]

@ Roosje

Op dit moment hebben we zijn zwemmers nog niet laten controleren, heb hem gevraagt of hij dit ziet zitten om te doen omdat dit inderdaad de behandeling zou kunnen beinvloeden. Grootste reden is omdat ik dacht dat het aan mezelf zou liggen. Mijn ouders hadden namelijk dezelfde problemen (13 jaar geprobeerd, met allerlei behandelingen, KID, ivf, hormonen...hebben dan te horen gekregen dat het hen niet zal lukken maar uiteindelijk toch spontaan zwanger geworden) hun verhaal maakte me wel wat bang dus ben ik met testen begonnen..

Groeten
Pan

[jufellen]

Heyhey,

Ik ben gisteren dus naar de gynaecoloog geweest.
Daar hebben ze een echo gemaakt en het ziet er niet zo goed uit.
Heb het PCO-syndroom. Mijn eierstokken zijn 'lui' en hebben dus ook weinig of geen eisprong. Ik maak hiervoor teveel mannelijk hormoon aan.
Nu hebben ze nog maar eens bloed getrokken om een extra controle en mijn man moet ook een zaadstaal binnenbrengen.
Nadien gaan ze wrs hormonen opstarten en moet ik een meting laten doen van het aantal eicellen. Ze spraken ook al over inseminatie....
Kmoet zeggen dat ik er serieus emotioneel door ben. De tranen zijn al gevloeid! De mooie droom valt in duigen...

Het zal een lang proces worden!


Groetjes
Ellen

[Shari]

Hey Ellen,

Ik wil je even moed inspreken, ik weet dat het hard aankomt, die diagnose. Ik heb zelf ook PCO en wij zijn met inseminaties bezig. Je moet daar echt niet bang voor zijn, ook niet voor de Clomid of andere hormonen. Ik was daar ook ongelooflijk bang voor, zo van: ah neen, wij kunnen dat niet zelf! Maar het valt echt mee hoor, die behandelingen. Het is wel wat stress als je controle hebt of FM, maar je geraakt daar door. Ik had zo het gevoel dat er toch iets gebeurde, dat we geholpen werden...

Veel moed en vooral veel succes!

[Pan]

@Jufellen

Ik ken het gevoel van superemotioneel zijn Gisteren naar de gynaecoloog geweest na lang wachten en bij een inwendige echo blijkt dat ik ook PCO heb. De eerste dag was ik gewoon kotsmisselijk.. nu nog steeds een heel zwaar emotioneel gevoel.. 30 maart naar een andere dokter voor medicatie... Ben benieuwd wat hij gaat zeggen...

[jufellen]

Hey allemaal,

Gisteren ben ik voor de tweede keer bij de gynaecoloog geweest.
We kregen de resultaten van mijn bloedtesten en de resultaten van mijn man.
Met mijn man was alles inorde, dus het probleem ligt bij mij.
Mijn bloed heeft bevestigd wat de dokter vermoede tijdens mijn eerste echo. Ik heb polycistische eierstokken.
Ik heb geen regels, dus ook geen ovulatie omdat ik teveel mannelijk hormoon aanmaak.
Toen ik de eerste keer langsging sprak de gynaecoloog al over insimineren. Dat heeft ze ondertussen al weer even uitgesteld.
Ik krijg nu eerst een middel om mijn regels terug op te wekken, dan moet ik hormonen nemen en nadien een spuit die een ovulatie uitlokt. Wanneer ik deze spuit krijg moet ik enkele dagen achtereen naar het ziekenhuis voor een echo en natuurlijk veel klussen thuis.

Ik heb me er ondertussen ook bij neergelegd dat het ons meer moeite gaat kosten. Maar het is niet onmogelijk. Ik ben gisteren buitengestapt bij de gynaecoloog zonder dat ik volledig van streek was.
Ik ben ergens trots op mezelf.... (Raar omdat van mezelf te zeggen.

Dit was even een update...

Groetjes
Ellen

[jufellen]

Hey Pan,

Dan zitten we een beetje in het zelfde schuitje. Allebei PCO.
Mijn gyn. heeft me gisteren echter wel gerust kunnen stellen, ze zei ook dat ik altijd mocht bellen als ik het moeilijk had en met vragen zat.
Probeer als je je niet goed voelt bij je gyn. gewoon een andere.

Ik hoop jou verhaal hier binnenkort ook te lezen. Misschien kunnen we elkaar er wat doortrekken door ervaringen te delen.

Groetjes
Ellen

[Pan]

Hey Juffelen,

Mijn gemoed is ondertussen al wat beter. Ik heb 2 weken geleden een suikertest moeten doen en dan hebben ze een paar keer mijn bloed getrokken (om mijn suiker en hormonen te controleren). 25 april mag ik dan terug naar de gyneacoloog om de resultaten te bespreken. Deze test was noodzakelijk voor de hormonen die ze me zouden geven (Ze beinvloeden men insuline, dus als men test niet goed is wordt er naar iets anders gekeken) Ondertussen ben ik nu 7 maanden niet meer ongesteld geworden

Ik hoop voor je dat het lukt met de hormonen, denk dat inseminatie echt een emotioneel iets is..

Groeten
Pan

[Pan]

Hallo,

Net terug van de endocroloog. Na 3 weken wachten heb ik de resultaten van mijn suikertest. Geen diabetis (oef) maar heb veel te veel insuline en mannelijk hormoon. Dus nuchter was mijn suiker 80 (tussen 80-120 is het goed) met de suiker 112 en als laatste 62 (te laag). Een normaal insuline bevat 30 en ik had er 270! Vrijdagmorgen gaan ze een CT-scan doen om te kijken of ik gezwellen heb op mijn bijnieren (ze vermoed van niet, maar speelt liever op zeker) Dus nu ga ik voorlopig Metformax nemen om dat op peil te houden. Op die manier zouden de rode russen misschien wat vaker op bezoek komen, in ieder geval word ik na de ct-scan nog eens verwacht bij de gynaecoloog. Ik hoop echt dat dit mag helpen maar eerlijk heb ik er niet alle vertrouwen in

Groeten Pan

[jufellen]

Hey Pan,

De moed houden hé!
Alles één voor één aanpakken en het komt wel in orde.
Ik weet dat het een dobber is wanneer het ni zo snel gaat als je verwacht.

Een tijdje geleden ben ik moeten beginnen met duphaston omdat mijn regels al 5 maanden uitbleven na het stoppen met de pil.
Nu, 2 weken na het nemen van duphaston kreeg ik steeds meer pijn in mijn buik en rug. Na dit 3 dagen vol te hebben gehouden, werd het alleen maar erger. Ik kon niet meer rechtstaan, zitten, liggen, ... Dus ben na het bellen met de gynaecoloog meteen mogen gaan.
Ze heeft toen vanalles doorgeprikt in mijn baarmoeder om het bloeden op gang te krijgen, maar nog steeds zonder resultaat. Dat deed ernorm pijn!

Ze gaf me nog 4 dagen, wanneer ik dan nog niet mijn regels had, wil ze gaan kijken met een kijkoperatie en eventueel alles eens goed doorspoelen.
Het is nu zondag en als ik morgen geen regels heb, moet ik dinsdag binnen.
Ergens heb ik heel veel schrik, maar deze pijn kan ook niet blijven duren. Ik leef op dit moment op pijnstillers en ontstekingsremmers.

Dus weer een tegenvaller, maar moet erdoor zeker...

Netzoals jij Pan! We hebben weinig keuze...

[jufellen]

Dag allemaal,

Gisteren heb ik mijn kijkoperatie gehad om mijn pijn in buik en rug te verklaren.
We zijn er spijtig genoeg niks wijzer uit geworden.
Ze hebben wel een cortage gedaan (alles even netjes gemaakt) en nu heb ik wel minder pijn. Maar de pijn is er nog wel.

Nu moet ik weer 2 weken wachten, als dan mijn regels nog niet doorgekomen zijn wordt terug mijn anticonceptiepil voor een maand opgestart.

Wat duurt het allemaal zo lang!!!!

Groetjes
Ellen

[jufellen]

Dag allemaal,

Mjah, ben er achter gekomen dat ik geen curretage heb gehad... Blijkbaar heeft de gyn. beslist op het laatste moment om dit niet te doen en enkel te spoelen met steriel water. Ook heeft ze een bioptie gedaan.

MAAR !!!!
Omdat ik me laatste tijd zo ziek voelde, heb ik een zwangerschapstest gedaan. Ik viel van mijn stoel toen ik het resultaat zag. Volgens de test was ik zwanger.
Ik dacht even terug: Pilletjes om mijn regels op te wekken, ik werd ziek. Daarom pilletjes voor de pijn en tot eindelijk die operatie. Zwanger zijn was geen optie.
Dus heb onmiddelijk de gyn. gebeld en gevraagd wat ik moest doen.
Moest diezelfde dag nog langskomen in de voormiddag. Ze deden een echo en wat zagen ze daar? Een embryo van 6 weken en 1 dag oud....
Dus al die pilletjes, pijnstillers, biopties, ... zijn voor niets geweest...
Ik was gewoon in tussentijd al zwanger.
Vraag me niet hoe het komt dat ze dat niet hebben gezien tijdens de kijkoperatie maar kom...

Nu blijkt het wel dat ik een pijnstiller gekregen heb die een miskraam kan opwekken. Ik had een doosje van 12 stuks, maar heb er tot eindelijk maar 2 van genomen.
Omdat ik deze twee pilletjes genomen heb wordt ik wel van dichtbij opgevolgd tijdens mijn verdere zwangerschap. Krijg extra echo's en op 20 weken een extra speciale echo van het hartje van het babytje.
De kans dat het misgaat is wel groter dan bij een normale zwangerschap.

Vorige week wist ik nog van niks en zat ik in zak en as en nu!
Wonderen gebeuren wel degelijk en wat mij kan overkomen, kan bij jullie zeker ook gebeuren.
Wat er ook gebeurt, de moed NOOIT opgeven!

Groetjes
Ellen