Ben Ik Verkeerd? of is hij verkeerd?

[Sarahtjé]

Hallo die oogjés op mijn verhaal gericht

ik ben dus sarah..22jaartjés oud,
zit in een relatie van 4jaar en had alltijd het
gevoel dat het goed klikte.

maar de laatste jaar is er niets anders dan ruzie
hij weet niet wat hij wilt & ik weet dat maar al te goed.

het eerste jaar dat we samen waren dachten we dat het zover was ...dat ik zwanger zou kunnen zijn?
tuurlijk ik was al volledig ermee eens dat ik eindelijk mama zou kunnen worden van een boy or a Girl
maakte me eig niet uit als het maar gezond was
maar dag na dat ik mijn bloed liet testen kreeg ik dan toch mijn regels naar lang wachten
ik was toen al ontgocheld want voelde echt goed aan alleen al de gedachten...

maanden erna werd ik depressief van de iedere maand te denken dat het eindelijk zover was, niet dus....

ik zie mijn partner heel graag maar ik weet niet hoelang ik dit nog ga kunnen volhouden?
al 4jaar zijn we ver dat (ik) probeer maar lukt niet
onlangs vroeg ik hem zou je dan geen kind willen?
als het komt,dan komt het zei hij erop..

ik weet en hij weet waarschijnlijk ook dat er iets niet klopt maar hem intereseert het gewoon niet !!

ik heb echt het gevoel dat er iets ontbreekt in mijn wereld en ik kan het niet krijgen maakt me echt zo down op sommige dagen

tussen ons is er eigenlijk zo goed als geen sexueel contact meer Omdat ik het gewoon niet meer wil
alsof mijn lichaam het afstoot


is er iemand die dit kan snappen?


....Sarah Xjés

[Pan]

Hallo Sarahtjé,

Jou verhaal komt me bekend voor inderdaad, zelf ben ik ook 22 jaar en weet hoeveel pijn het kan doen als je ervoor wilt gaan en het niet lukt. Het beste wat je kan doen is eens naar je huisarts gaan en dit met hem bespreken. Hij zal dan bloed trekken en je waarden controleren en doorverwijzen naar de gynaecoloog. Hij zal dan waarschijnlijk wat onderzoeken doen en je kunnen vertellen wat er de oorzaak van kan zijn.

Maar toch even een vraagje: Ben je onregelmatig?

Groeten
Pan

[Sarahtjé]

Hallo Sarahtjé,

Jou verhaal komt me bekend voor inderdaad, zelf ben ik ook 22 jaar en weet hoeveel pijn het kan doen als je ervoor wilt gaan en het niet lukt. Het beste wat je kan doen is eens naar je huisarts gaan en dit met hem bespreken. Hij zal dan bloed trekken en je waarden controleren en doorverwijzen naar de gynaecoloog. Hij zal dan waarschijnlijk wat onderzoeken doen en je kunnen vertellen wat er de oorzaak van kan zijn.

Maar toch even een vraagje: Ben je onregelmatig?

Groeten
Pan

ik ben alltijd onregelmatig & heb ze meestal maar 1dag

[Pan]

Hallo,

In dit geval zou ik toch even naar de gynaecoloog gaan omdat hij je dan misschien kan helpen. 1 dag ze maar hebben is niet echt volgens normale waarden, ikzelf ben ook onregelmatig maar heb ze dan wel voor meer dan een week. Ik weet dat dit een grote stap is maar geloof me als je weet waar je staat ben je toch al wat zekerder dan wanneer je twijfelt.

Groeten
Pan

[Sarahtjé]

Hallo,

In dit geval zou ik toch even naar de gynaecoloog gaan omdat hij je dan misschien kan helpen. 1 dag ze maar hebben is niet echt volgens normale waarden, ikzelf ben ook onregelmatig maar heb ze dan wel voor meer dan een week. Ik weet dat dit een grote stap is maar geloof me als je weet waar je staat ben je toch al wat zekerder dan wanneer je twijfelt.

Groeten
Pan

klopt is helemaal niet gezond volgens mij..
maar om naar een gynaecoloog te gaan kijk ik toch enorm tegen op
en mss ook ergens bang hartje

[Pan]

Ik begrijp wel wat je bedoelt, en je moet enkel gaan wanneer je er klaar voor bent. Het heeft mij ook enige tijd gekost om te zeggen en nu ga ik kijken waarom het niet lukt. Dat ga je zelf wel aanvoelen wanneer het zo ver is. Bij mij was dit na de zoveelste negatieve test. Die ontgoocheling en het twijfelen van misschien kan ik het gewoon niet, ik kon dat gewoon niet meer aan. Uiteindelijk verstand op 0 gezet en naar de huisarts gestapt en zo beginnen zoeken wat er mis was. Die onzekerheid speelt enorm parten en ik koos voor zekerheid, ik wou het gewoon weten..

[Sarahtjé]

Ik begrijp wel wat je bedoelt, en je moet enkel gaan wanneer je er klaar voor bent. Het heeft mij ook enige tijd gekost om te zeggen en nu ga ik kijken waarom het niet lukt. Dat ga je zelf wel aanvoelen wanneer het zo ver is. Bij mij was dit na de zoveelste negatieve test. Die ontgoocheling en het twijfelen van misschien kan ik het gewoon niet, ik kon dat gewoon niet meer aan. Uiteindelijk verstand op 0 gezet en naar de huisarts gestapt en zo beginnen zoeken wat er mis was. Die onzekerheid speelt enorm parten en ik koos voor zekerheid, ik wou het gewoon weten..

Heb ik echt bewondering voor, ik heb angst dat het nooit zal lukken want dat zou iets zijn dat ik nooit zal kunnen verwerken