Moed nodig

[rozekedozeke]

Wij beginnen volgende week met onze eerste IUI (slechte samenlevingstest, verder is alles okee) en ik zie het eigenlijk niet goed zitten. Op zich stelt IUI niks voor maar ik kan mij moeilijk over het onnatuurlijke heen zetten. Het is praktisch gezien ook een heel gedoe want de behandeling gebeurt bij dr. Valkenburg in Hove maar we zijn van 't Leuvense. Wat een stresstoestand om dat allemaal te combineren met onze agenda's (we zijn allebei freelancers) Ik weet hoe het is om natuurlijk zwanger te worden en dat is zoooo fijn.

We hebben namelijk al vier kinderen (nieuw samengesteld gezin, 2 van hem en 2 van mezelf) dus we hébben al vier schatten. Dat laatste kindje is echt wel de kers op de taart. En we verlangen er ook heel erg naar. Maar ik vind het zo een struggle. En denk dan dat het misschien gewoon niet voorbestemd is. Of dat ik het lot tart. Of dat er dan zeker iets mis gaat zijn met het kindje. Zo'n zaken. Dwaas, ik weet het.

Iemand iets zinnigs hierop te zeggen misschien?