Hallo,
Na 2 mislukte PGD behandelingen is mijn vrouw zwanger. Nu had ze zaterdagnacht enorme pijn en na een 7 tal uren wachten op de gynaecoloog want het was blijkbaar niet nodig om daarvoor naar het ziekenhuis te komen, bleek dat het om een gedraaide eierstok ging. enorm veel pijn gehad. Daarna is mijn vrouw direct geopereerd (kijkoperatie). Ze is nu een 8-tal weken zwanger. Gelukkig alles ok met de baby's. zijn er mensen die hiermee ervaring hebben?
mvg,
lmo
gedraaide eierstok (torsie)
-
solvi
- Berichten: 1
- Lid geworden op: 18 augustus 2012, 23:01
Re: gedraaide eierstok (torsie)
Helaas heb ik dit vorig jaar ook meegemaakt en ben ik afgelopen januari bevallen van een gezonde dochter.
Het is erg zeldzaam dus je zult niet veel lotgenoten tegenkomen vrees ik.
Hieronder mijn verhaal:
Al 8 weken liep ik met pijn rond na een ICSI poging, constant gemeld in ziekenhuis (ook toen ik zwanger bleek te zijn), maar er werd niets mee gedaan. Behalve dan het advies veel water te drinken en de opmerking dat het vast gewoon 'bandenpijn' was.
Ik had een overstimulatie die door het ziekenhuis niet was opgemerkt. Ondanks dat ik meerdere keren in de avond mij gemeld heb met hevige pijnen.
Uiteindelijk was het zo extreem heftig midden in de nacht dat ik met de ambulance naar het ziekenhuis ben gebracht.
Na 5 uur schreeuwen van de pijn (kreeg geen verdoving van de pijn) en het stomme gepraat over bandenpijn was er eindelijk na de dienstwisseling een gynaecoloog die écht luisterde en serieus keek naar de echo en zag dat mijn rechter eierstok 7 cm groot was en er 8 cystes (eiblaasjes overgebleven na de punctie) aan hingen van ieder minimaal 3,5 cm. Links was 5 cm groot en had 3 vergelijkende cystes. Als je weet dat een eierstok normaal 2 tot 3 cm groot is begrijp ik echt niet dat ze mij iedere keer weer naar huis hebben gestuurd met 'bandenpijn' of 'groeipijn'.
10 minuten nadat deze arts dit had geconstateerd met spoed naar de OK gebracht, mijn rechter eierstok had zich 3 keer om zijn as gedraaid (als een wokkel) omdat deze het gewicht niet meer aan kon. Erg eng en pijnlijk allemaal, zeker omdat ik bang was dat onze kleine wonder het niet zou redden.
Volgens de chirurg iets dat bijna nooit voorkomt en heel uniek is. Kans op nogmaals draaien was niet aanwezig. Ik lachte nog met mijn man: 'met mijn geluk gebeurt het vast opnieuw'. En ja hoor, 11 uur later opnieuw helse pijn en eierstok weer gedraaid dus weer met spoed naar OK en toen vastgezet aan bekkenwand. God zij dank dat wij ons niet lieten afwimpelen die nacht voor de eerste OK en dat ik erna een paar dagen moest blijven waardoor ze de tweede keer snel konden ingrijpen.
Enfin, na twee maal narcose en morfine (erg eng wat voor gevolgen dit kon hebben voor de kleine), veel pijnstillers, antibioticakuren, pijn, stress, verdriet, angst, onzekerheid en vele vele extra controles en een aantal eerste hulpopnames later beginnen we voorzichtig te geloven dat het allemaal goed komt.
Als onze kleine wondertje dit allemaal gezond overleefd dan is het echt een superwonder. Ik ben nu 15 weken en 1 dag dus ben al over onze 'deadline' heen (in december verloren wij onze eerste wondertje met 14,5 week) maar wij hebben de periode even verlengt tot de 20 weken echo.
Ik wil echt tegen iedereen zeggen dat je goed moet luisteren naar je lichaam en je niet moet laten wegsturen als je zeker weet dat het niet pluis is. Ook ondanks dat ze blijven zeggen 'is allemaal normaal' of 'je lijkt er niet onder te lijden'. Ik gaf al 8 weken aan dat ik pijn had aan eierstokken. Veel water drinken kreeg ik als advies. Ik heb mij helemaal lens gedronken en dit heeft bij mij niets uitgemaakt.
Door de gedraaide eierstok is mijn AMH (eicelreserve) catastrophaal gedaald en is de kwaliteit van de eicellen nu ver te zoeken. Ik kreeg dan ook van Dr Scholtes in Dusseldorf de tip om zsm te beginnen voor een 2e kind als wij deze wensten. Inmiddels net op 9 aug de punctie gehad en afgelopen 14 aug de terugplaatsing en helaas heb ik wederom ontzettend veel last van mijn eierstokken.
Angstvallig probeer ik het zo rustig mogelijk aan te doen en veel te drinken maar het voelt weer precies als toen en rustig aan doen met een kleine meid van 8 mnd is erg moeilijk
Hoe is het nu met je vrouw en de baby's?
Het is erg zeldzaam dus je zult niet veel lotgenoten tegenkomen vrees ik.
Hieronder mijn verhaal:
Al 8 weken liep ik met pijn rond na een ICSI poging, constant gemeld in ziekenhuis (ook toen ik zwanger bleek te zijn), maar er werd niets mee gedaan. Behalve dan het advies veel water te drinken en de opmerking dat het vast gewoon 'bandenpijn' was.
Ik had een overstimulatie die door het ziekenhuis niet was opgemerkt. Ondanks dat ik meerdere keren in de avond mij gemeld heb met hevige pijnen.
Uiteindelijk was het zo extreem heftig midden in de nacht dat ik met de ambulance naar het ziekenhuis ben gebracht.
Na 5 uur schreeuwen van de pijn (kreeg geen verdoving van de pijn) en het stomme gepraat over bandenpijn was er eindelijk na de dienstwisseling een gynaecoloog die écht luisterde en serieus keek naar de echo en zag dat mijn rechter eierstok 7 cm groot was en er 8 cystes (eiblaasjes overgebleven na de punctie) aan hingen van ieder minimaal 3,5 cm. Links was 5 cm groot en had 3 vergelijkende cystes. Als je weet dat een eierstok normaal 2 tot 3 cm groot is begrijp ik echt niet dat ze mij iedere keer weer naar huis hebben gestuurd met 'bandenpijn' of 'groeipijn'.
10 minuten nadat deze arts dit had geconstateerd met spoed naar de OK gebracht, mijn rechter eierstok had zich 3 keer om zijn as gedraaid (als een wokkel) omdat deze het gewicht niet meer aan kon. Erg eng en pijnlijk allemaal, zeker omdat ik bang was dat onze kleine wonder het niet zou redden.
Volgens de chirurg iets dat bijna nooit voorkomt en heel uniek is. Kans op nogmaals draaien was niet aanwezig. Ik lachte nog met mijn man: 'met mijn geluk gebeurt het vast opnieuw'. En ja hoor, 11 uur later opnieuw helse pijn en eierstok weer gedraaid dus weer met spoed naar OK en toen vastgezet aan bekkenwand. God zij dank dat wij ons niet lieten afwimpelen die nacht voor de eerste OK en dat ik erna een paar dagen moest blijven waardoor ze de tweede keer snel konden ingrijpen.
Enfin, na twee maal narcose en morfine (erg eng wat voor gevolgen dit kon hebben voor de kleine), veel pijnstillers, antibioticakuren, pijn, stress, verdriet, angst, onzekerheid en vele vele extra controles en een aantal eerste hulpopnames later beginnen we voorzichtig te geloven dat het allemaal goed komt.
Als onze kleine wondertje dit allemaal gezond overleefd dan is het echt een superwonder. Ik ben nu 15 weken en 1 dag dus ben al over onze 'deadline' heen (in december verloren wij onze eerste wondertje met 14,5 week) maar wij hebben de periode even verlengt tot de 20 weken echo.
Ik wil echt tegen iedereen zeggen dat je goed moet luisteren naar je lichaam en je niet moet laten wegsturen als je zeker weet dat het niet pluis is. Ook ondanks dat ze blijven zeggen 'is allemaal normaal' of 'je lijkt er niet onder te lijden'. Ik gaf al 8 weken aan dat ik pijn had aan eierstokken. Veel water drinken kreeg ik als advies. Ik heb mij helemaal lens gedronken en dit heeft bij mij niets uitgemaakt.
Door de gedraaide eierstok is mijn AMH (eicelreserve) catastrophaal gedaald en is de kwaliteit van de eicellen nu ver te zoeken. Ik kreeg dan ook van Dr Scholtes in Dusseldorf de tip om zsm te beginnen voor een 2e kind als wij deze wensten. Inmiddels net op 9 aug de punctie gehad en afgelopen 14 aug de terugplaatsing en helaas heb ik wederom ontzettend veel last van mijn eierstokken.
Angstvallig probeer ik het zo rustig mogelijk aan te doen en veel te drinken maar het voelt weer precies als toen en rustig aan doen met een kleine meid van 8 mnd is erg moeilijk
Hoe is het nu met je vrouw en de baby's?
-
lodisa
- Berichten: 2
- Lid geworden op: 29 juni 2012, 6:58
Hallo,
Bedankt voor de steun solvi,
alles is ok met de babys et met mijn vrouw. het ergste is voorbij. voor mijn vrouw is het ook moeilijk om stil te zitten want we hebben ook een zoontje van 2,5 jaar. maar hij was heel begripvol wanneer zijn mama in het ziekenhuis lag. ik ben blij dat alles tot nu toe goed gaat maar we zullen pas gerust zijn wanneer ze geboren zullen zijn.Wanneer we de 2 zwangerschappen vergelijken is ze nu veel meer moe dan van de eerste zwangerschap. Is dit omdat er 2 zijn of door die eierstokken of door die hormonenstimulatie?
Mijn vrouw is bij de ombudsdienst geweest omm haar verhaal te doen. Dit om te vermijden dat er nog iemand het zelfde zou meemaken met de zelfde gynaecologe. Helaas was dit ook een teleurstelling. Ze moest zelf vragen om feedback te krijgen. Want anders wordt dit gewoon in de doofpot gestoken. Het is niet de bedoeling voor de gynaecologe te straffen maar alleen dat ze niet licht moeten omspringen met klachten van patienten.
Blijkbaar heb jij het ook niet onder de markt. veel sterkte alvast.
mvg
Bedankt voor de steun solvi,
alles is ok met de babys et met mijn vrouw. het ergste is voorbij. voor mijn vrouw is het ook moeilijk om stil te zitten want we hebben ook een zoontje van 2,5 jaar. maar hij was heel begripvol wanneer zijn mama in het ziekenhuis lag. ik ben blij dat alles tot nu toe goed gaat maar we zullen pas gerust zijn wanneer ze geboren zullen zijn.Wanneer we de 2 zwangerschappen vergelijken is ze nu veel meer moe dan van de eerste zwangerschap. Is dit omdat er 2 zijn of door die eierstokken of door die hormonenstimulatie?
Mijn vrouw is bij de ombudsdienst geweest omm haar verhaal te doen. Dit om te vermijden dat er nog iemand het zelfde zou meemaken met de zelfde gynaecologe. Helaas was dit ook een teleurstelling. Ze moest zelf vragen om feedback te krijgen. Want anders wordt dit gewoon in de doofpot gestoken. Het is niet de bedoeling voor de gynaecologe te straffen maar alleen dat ze niet licht moeten omspringen met klachten van patienten.
Blijkbaar heb jij het ook niet onder de markt. veel sterkte alvast.
mvg
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 47 gasten