2x mislukt

[Nes85]

Hoi,
ik weet met mezelf even geen raad. Ik ben 9 weken zwanger geweest vorig jaar en een dag voor kerstmis kreeg ik te horen (in 2011) dat het vruchtje geen hartslag meer had. We waren er beiden kapot van. Waarom, ik deed nog zo mijn best om goed voor mijn zwanger buikje te zorgen. Het was mijn eerste zwangerschap en die is er heel snel gekomen. In september gestopt met de pil en na 2 x proberen was het al prijs. Het zwanger worden was dus geen probleem. Even tijd nodig gehad om dit een plaatsje te geven en toch wel lang bloedverlies gehad na de curettage. In april dit jaar opnieuw gestart. Na lange cyclussen van 6 weken telkens een kleine ontgoocheling bij het doorkomen van mijn maandstonden, maar het kon niet altijd zo snel gaan natuurlijk. Op vrijdag 17-8 een test gedaan, positief! Woohoo, ik was opnieuw zwanger. Ik was een week over tijd. De eerste test die ik afnam tekende negatief, toen was ik 1 dag over tijd. Dit weekend op een roze wolk geleefd, wel voorzichtig, met de vorige zwangerschap in het achterhoofd. En dan, maandagmorgen, licht bloedverlies....help, meteen naar mijn huisarts gereden. Ze stelde me gerust, waarschijnlijk de innesteling. Ze nam een bloedstaal om uit te maken hoever ik nu precies was, want met mijn lange, onregelmatige cyclus was niet echt duidelijk hoeveel weken ik was. Om 18u mocht ik bellen, ik had een slecht voorgevoel, maar ik dacht dat dit te wijten was aan onze eerdere ervaring in december. Mijn voorgevoel werd bevestigd, mijn hcg waarden staan laag. Ze zei me, kom donderdagmorgen terug, zodat we een nieuwe bloedstaal kunnen nemen, als je waarden dan verdubbelt zijn, dan is het goed nieuws. Ik had geen bloed meer verloren, dus naast mijn twijfel was er nog een klein beetje hoop. Heel slecht geslapen maandagnacht, toen ik opstond, had ik bloedverlies, dat op maandstonden leek, ook hevig pijn in de onderbuik. Ik wist hoe laat het was, een tweede miskraam zou een feit worden. Ik ga nu morgen opnieuw een bloedstaal laten nemen, maar ik leef nu al in gedachten met een miskraam. Ik verlies nog altijd bloed. Eerder kan ik de huisarts niet bezoeken, er moet 72 u tussen zijn voor de waarden in je bloed stijgen. Ik loop al 2 dagen rond als een zombie. Ontgoocheld in mezelf, boos, verdrietig, ook wat eenzaam, niemand weet van de situatie af, omdat ik niet wou dat mensen het dit keer zo vroeg wisten. Vorige keer het aan allen verteld en dan het slechte nieuws moeten vertellen maakte het alleen maar zwaarder. Nu weet niemand er van af, behalve mijn partner en mijn huisarts. Dit forum is voor mij dus een soort van 'het aan iemand kunnen vertellen die me misschien kan helpen toch positief te blijven voor een eventuele volgende zwangerschap' Iedereen rond mij is zwanger of net bevallen, alles gaat zo vlekkeloos bij hen. Ik vraag me af waarom 2x na elkaar? Wat is er mis met mijn lichaam?
Grtjs.

[valentijn]

Beste Nes85,
het is niet niets he, tot 2x toe je droom verliezen. Maar zoek zeker en vast de reden niet bij jezelf. Het is niet jouw schuld.

zelf heb ik een dochter van 3, na een gecompliceerde zwangerschap en ook al 2 sterretjes. ééntje op 8 wk en ééntje op 13 wk. Maar volgens mijn gyné is verder onderzoek aangewezen vanaf een derde miskraam. Maar het lijkt me wel een goed idee om toch weer contact op te nemen met een gyn en niet enkel met je huisarts (is mijn persoonlijke mening hé)

In mijn omgeving weten enkel slechts heel weinig mensen van onze MK en enkel mijn ouders van onze vruchtbaarheidsproblemen. Dat maakt het niet steeds eenvoudig. De confrontaties, de vragen, het is soms echt zwaar.

Ik hoop echt op een klein mirakeltje voor je.
Maar zo niet geef jezelf dan de tijd om dit te verwerken.

[LaBatsa]

Ik ben ook zo'n pechvogel: 1e zwangerschap was buitenbaarmoederlijk, 2e zws: een zoontje! 3e zws: miskraam op 7 weken, 4e zws: wéér een buitenbaarmoederlijke zws Hoe dit komt? Geen enkele oorzaak te vinden, 'gewoon' pech gehad volgens mijn gyn. Hierdoor wel beide eileiders kwijt, dus mijn 2e kindje is er gekomen via IVF (na 4 pogingen)

[flien]

gisteren curetage gehad... Was 8 weken toen de moordende echo gedaan werd.
Eindelijk na 3 jaar proberen was ik zwanger.
Eerst hadden we een jaar zelf geklust maar na dat jaar zijn we verder gegaan. Bleek dat de zaad kwaliteit met 0% goeie zwemmers verre van ondermaats was. Dan gestart met toch enkele pogingen iui. Helaas tijd verlies. Daarna overgestapt naar icsi.
Daar de ene teleurstelling na de andere. 3 icsi's ondertussen al gehad.
Nu eindelijk was het 9e teruggeplaatste embryo blijven plakken maar het mocht niet zijn.
Iedere mislukte poging is een enorme teleurstelling en nen diepe put om weer uit te klimmen en weer opnieuw te starten. Met spuiten, met slikken, met echo's enzo...
Maar deze put lijkt mij bijna te diep om nog uit te geraken. Gaat het weer 3 jaar duren tegen dat er eentje blijft hangen ? Zoveel tijd heb ik niet meer... ik wordt 38 over enkele weken.
De reden van deze mk ???? Das moeder natuur zeker.
Ewel ajet mij vraagt is moeder natuur een echte bitch.

[Nes85]

Hey,
mn waarden waren gestegen na de bloeding, maar heel lichtjes, dus is er kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Hop, in the face!
Net geweest voor een echo, ze zien niet meteen iets dat erop zou wijzen, nu opnieuw bloedstaal afwachten en maar hopen dat die gezakt zijn zodat we verder kunnen 'ploeteren'
Bedankt voor de woorden valentijn, ik hoop op een derde maar goeie keer nu... De vragen en bemerkingen van mensen zijn om gek van te worden é: "en bij jullie nog geen kindjes" en blablabla...Ochja, ze bedoelen het niet slecht natuurlijk maar, leuk is anders.

Hoe oud zijn je kindjes nu La basta? Ik hoop dat alles goed gaat met hen!

Flien, heel veel sterkte. Ik zou zeggen, geef de moed niet op, maar dat is de zwakste troost die je op dit moment kan hebben. Eigenlijk zijn er geen juiste woorden voor, nu toch nog niet, alles is te vers, maar toch, ik wens je het allerbeste!
Grtjs!

[Nes85]

Nu snap ik het helemaal niet meer, mn waarden zijn opnieuw lichtjes gestegen, maar er is niks te zien dat buitenbaarmoederlijk is...nu wachten op het telefoontje van de gyn.die overleg had met de huisarts, hoe gaan we verder....ik wacht dus niet graag en ben toch een beetje ongerust!

[LaBatsa]

Nes85, ik wil je geen angst aanjagen hoor, maar bij mijn eerste buitenbaarmoederlijke zwangerschap ging het net zo. Positieve zwangerschapstest, 2 weken nadien bloedverlies, maar toch nog licht stijgend hcg. In eerste instantie ook niks te zien op echo, pas een week later (en bij een andere gyn) was het plots wel duidelijk te zien op echo dat er een (leeg) vruchtzakje in mijn eileider zat.