Hij wil geen kinderen ... maar ik zie hem graag

[mindy]

Ik zit momenteel in een zwaar dilemma. Momenteel ben ik 35 en ik zou dolgraag kinderen willen. Mijn biologische klok tikt, maar ik voel me rot.

Een goede 10 maanden geleden ben ik een relatie begonnen met een vriend van me. Ik zie die man doodgraag, maar hij wil geen kinderen en ik voel me daar echt rot bij.

Onze relatie wordt echt grimmiger en ik begin soms echt agressief tegenover hem te worden, omdat ik elke keer ik mijn pil neem, ik me doodongelukkig voel. Die pil ben ik begonnen omdat enkele maanden terug zware endometriose bij mij is vastgesteld. Dankzij die pil is het beter en zijn mijn eierstokken terug normaal.

Dat is een opluchting, maar mijn vriend wil absoluut geen kinderen en ik voel me er echt rot om. Ik zie hem echt graag, maar voel me echt in strijd. Ik wil echt mijn kinderwens voor hem niet opgeven, maar weet dat hij absoluut geen kinderen wil.

Een negatieve spelbreker is zijn moeder. Zij leeft echt met nazi gedachten die mijn bloed doen stollen. Volgens haar is mijn vriend gek en ze laat hem al van kleinsaf door allerlei psychiaters behandelen en vol pillen stoppen, die zware gevolgen hebben voor zijn gezondheid. Zij vindt ook dat enkel genetisch "perfecte" mensen zich mogen voortplanten en is grote voorstander van genetische manipulatie voor supermensen te creëren. Echt, haar "Brave New World" gedachtegoed doet me gewoon huiveren.

Ze is gewoon gestoord en elke afwijking waar ze over leest, heeft mijn vriend. Volgens haar heeft hij alle gebreken die hij heeft van zijn vader, met wie ze eigenlijk geen kind wou, omdat hij niet perfect is. Zo heeft hij volgens haar duidelijk het fragiel X syndroom van zijn vader geërfd. Volgen wie volgen kan, want wie de afwijkingen, mijn vriend en iets van genetica kent ... weet hoe krankzinnig ze is.

Zij wil me liefst naar de spermabank sturen, omdat daar de donors goed gecontroleerd worden, terwijl ik ook weet dat er genoeg afwijkingen bestaan, die niet genetisch bepaald zijn en in mijn ogen zijn gezonde kinderen een utopie. Ik ben er heilig van overtuigd dat niemand perfect is, maar dat we allemaal met onze kwaliteiten en gebreken complementair voor een reden op deze wereld zijn.

Ondertussen is mijn relatie in een diep dal geraakt en ik verwijt nog steeds de invloed van mijn schoonmoeder, die mijn vriend vol antidepressiva laat steken, waardoor hij soms agressief kan uitvallen. Dit bevestigd enkel haar theorie dat hij een psychopaat is. Ze aanbid de dokter die hem de pillen voorschrijft per post, maar de verdere behandeling overlaat aan een psychologe. Volgen wie volgen kan. Hij heeft dozen vol pillen liggen ze blijft hem volstoppen.

Ik zie mijn vriend ondanks alles doodgraag en zou graag een gezin met hem stichten, maar zijn moeder vind ons dus te min om kinderen te krijgen. Ik ben volgens haar gewoon te dik en te marginaal, omdat ik in een bepaalde buurt woon. Ik ben volgens haar daarom maar een hoer, terwijl ze zelf naar parenclubs ging en zelfs een strafblad heeft. Over andersvaliden spreekt ze dat het net "katten en honden" zijn.

Je kan dus goed begrijpen dat mijn schoonmoeder niet iemand is die mij ligt en dat ik haar negatieve houding niet meer aan kan.

De klapper op de vuurpijl is dat ik op mijn werk ook zwaar gepest werd door een luie collega, die mij voor al zijn fouten liet opdraaien, waardoor ik dus ook ontslagen ben en dus werkloos gevallen ben. Dit is een dobber er bovenop en maakt me helemaal kapot.

Ik wil dus kinderen en een gezin, maar voel me rot, omdat ik mijn job kwijt ben, geen zekerheid heb over mijn inkomsten en mijn toekomst en mijn vriend wil dus geen kinderen, maar als ik hem zou laten vallen, zou ik kapot zijn van hem te missen.

Ik weet dus niet meer wat te doen. Zijn moeder is zo erg, dat ze me in een conflict bijna omver reed met haar auto. Ze heeft een zwaar alcoholprobleem, maar wijst enkel op het feit dat mijn vriend en ik wel eens graag een terrasje doen. Wij zijn volgens haar de alcoholisten.

Het feit dat ik geen rijbewijs heb, neemt ze me ook kwalijk. Geen van mijn beide ouders hadden dat en daarom moet ik haar volgens hen maar afmaken. Dat kwetste mij. Mijn vader is al een tijdje overleden en ik mis hem nog steeds, terwijl mijn moeder weet waarom ze liever niet met een auto rijdt. Zelf heb ik eigenlijk nooit gedacht om auto te rijden, gewoon omdat ik het dus van thuis uit nooit gemist heb.

Ondertussen wil ik wel rijschool volgen, met oog op meer kans op werk, maar ik zou echt zo graag kinderen hebben. Het doet me elke dag pijn mijn pil te nemen en ik zou willen dat mijn vriend zich van zijn moeder zou leren afscheiden en toch kinderen zou willen, want ik vrees dat na alles een relatie breuk het laatste is wat ik nog aan kan.

Maar mijn kinderwens opgegeven doet ook enorm pijn. Ik heb de man ontmoet die ik echt graag zie en met wie ik graag kinderen zou hebben. Dat verkoos ik boven spermadonors of om het even wat. Maar blijkbaar zit dat er voor mij niet in. Wat moet ik doen? Mijn relatie of kinderen. Momenteel weet ik het niet meer, maar mijn biologische klok tikt meedogenloos verder.

Ondertussen is de relatie verbroken. Ik wens zo graag kinderen dat ik het echt niet meer uithoudt met iemand die ze niet wil. Ik wou echt graag kinderen van hem, maar hij wil het niet, maar ik wil ze zo graag, dat ik het niet meer zie zitten.

Mijn droomprofiel is een weduwenaar die al kinderen heeft en mij er nog bij wil geven. Als die bestaat, mag die altijd reageren. Bestaat hij niet, wil ik 100% voor de spermabank of adoptie gaan.

Ik hield zielsveel van deze man, maar iemand die geen kinderen wil, kan mij nooit echt gelukkig maken.

[Nes85]

Ik vind het zo rot voor je, maar volgens de beschrijving uit je verhaal, vermoed ik dat de moeder van je 'nu ex vriend?' zelf dringend een psychiater moet opzoeken. Nog gehoord van 'Münchhausen by proxy syndroom' Het zou wel eens goed zoiets kunnen zijn.
Het is normaal dat je hoop zoekt in kinderen, maar weet ook, als de relatie niet echt goed zit, dat een kindje deze dan ook niet kan redden...
Verwijt jezelf niks, en laat je niet geleefd worden, maar leef zelf!
Heel veel sterkte en succes met je keuzes!

[Sterretje]

omdat het andere topic gesloten is, maar ik toch ook graag wil reageren, zou ik mindy ook alleen maar aanraden om haar relatie te beëindigen. Als kinderwens primeert boven 'liefde', dan lijkt het me idd verstandiger om een andere partner te zoeken of alleenstaande mama te worden.

Maar idd, dit is een forum bedoeld voor vruchtbaarheidsproblemen. Relatieproblemen zijn wellicht voor een heel ander forum

[De Verdwaalde Ooievaar]

dan hier ook maar een slotje ...