ergerlijke uitspraken

Algemeen Discussieforum
to'ke
Berichten: 344
Lid geworden op: 4 februari 2012, 14:39

Bericht door to'ke » 10 oktober 2012, 16:33

hallo iedereen,

@ nessatje, haha... fertillas!!! geweldig gevonden!!! Count me in!!!:wink:

Ik ga gewoon werken met de feestdagen... Groot voordeel dat je als opvoedster ook weekends en feestdagen draait... :) + w nog eens extra betaald + geen gezaag van familie rond m'n hoofd... Ideaal!!!

@ Marijke, bij mij is het net andersom... Zodra m'n vriendinnen of iemand i d familie ofzo een buikje krijgt, vermijd ik hen zoveel ik kan. ( ik zeg dit ook eerlijk tegen hen. ) Vanaf het moment dat ze bevallen zijn, is alles terug redelijk oké, zolang ik maar genoeg dieje kleine mag pakken en geen commentaar krijg van " het staat u wel, zo'n baby'ke" is alles in orde.

nog snel eentje : "je moet niet altijd kijken naar al die gezinnetjes, je moet kijken naar de mensen van jouw leeftijd die nog geen vriend/man hebben, die hebben nog een langere weg af te leggen... " ( als ik in mijne goeie ben, vind ik soms de opmerkingen van de mensen echt lachwekkend, ze zijn toch zo onwetend.)

Nog eentje om het af te leren : " ik begrijp je hoor, maar als ik mij in jouw plaats moest stellen zou ik toch proberen om alles een beetje uit je hoofd te zetten..." ( jazeker, met die dagelijkse hormonenspuiten, 3 vaginale tabletten per dag, follikelmetingen om de 3 dagen en dan nog die verschikkelijke bloednames met mijn mega goede aders die ik dan ook nog eens heb, dan nog gezwegen met al dat volk dat zwanger w in mijn omgeving,... zie ik het helemaal voor mij dat jij ( die ondertussen al 2 bengels heeft rondlopen ) je helemaal in mijn plaats kan inbeelden... )

Ik ben dit nu allemaal een beetje in het belachelijke aan het trekken, ik weet heel goed dat zulke uitspraken de meesten onder ons kwetsen, mij trouwens ook hoor... maar ben er nu wel stilletjes aan achter gekomen dat de mensen dit toch gaan blijven doen dus kunnen we maar beter lachen met hun onwetendheid, of gewoon recht toe, recht aan, zeggen waar het op staat.

groetjes to'ke

Marijke 84
Berichten: 57
Lid geworden op: 17 februari 2012, 17:33

Bericht door Marijke 84 » 10 oktober 2012, 18:18

Ik moet zeggen dat ik haar na mijn miskraam niet meer echt heb gezien (twee keer héél snel), terwijl ik ervoor vaak afsprak met haar. Die dikke buik is me té confronterend. Maar haar baby zal dat ook zijn. Ik denk niet dat ik hem kan vastpakken zonder te bleiten :cry: .

Morgen hele dag babyverhalen op 't werk. Pffft... emo-momentje :cry:

to'ke
Berichten: 344
Lid geworden op: 4 februari 2012, 14:39

Bericht door to'ke » 10 oktober 2012, 19:35

@ marijke,

Ik heb gewacht met op babybezoek te gaan tot dat ze thuis waren en alles terug wat rustiger was voor iedereen, ik kon niet naar het moedershuis want dat zou te confronterend zijn, dus heb ik mezelf wat tijd gegund en na bijna 2 weken heb ik dan toch dat stap gezet om op bezoek te gaan op een avond. Heb toen heel de dag zenuwen gehad en 1000 keer tegen mezelf gezegd 'niet wenen straks, niet wenen straks' en uiteindelijk viel het wel mee... Tot over m'n oren verliefd op die kleine spruit. Als je dan thuiskomt is het wel even slikken natuurlijk...

Hopelijk valt het op het werk wat mee morgen... Sterkte meid en mag het snel onze beurt zijn!

groetjes to'ke

Marijke 84
Berichten: 57
Lid geworden op: 17 februari 2012, 17:33

Bericht door Marijke 84 » 10 oktober 2012, 19:51

to'ke schreef:@ marijke,

Ik heb gewacht met op babybezoek te gaan tot dat ze thuis waren en alles terug wat rustiger was voor iedereen, ik kon niet naar het moedershuis want dat zou te confronterend zijn, dus heb ik mezelf wat tijd gegund en na bijna 2 weken heb ik dan toch dat stap gezet om op bezoek te gaan op een avond. Heb toen heel de dag zenuwen gehad en 1000 keer tegen mezelf gezegd 'niet wenen straks, niet wenen straks' en uiteindelijk viel het wel mee... Tot over m'n oren verliefd op die kleine spruit. Als je dan thuiskomt is het wel even slikken natuurlijk...

Hopelijk valt het op het werk wat mee morgen... Sterkte meid en mag het snel onze beurt zijn!

groetjes to'ke
Was ik inderdaad ook van plan... Mijn nicht begrijpt dit gelukkig. Het erge? Zij is van de eerste keer zwanger (echt), woont op een piepklein appartement, ziet haar man bijna nooit (getrouwd met werk en fiets) en heeft geen vast werk. Ze geloofde niet dat ze geen problemen ging hebben (en ik die maar constant geruststellen dat "we" wel niet te lang zouden moeten wachten/ dat ze niet van 't ergste mocht uitgaan/...). Ze zegt echter zelf dat als 't leven eerlijk zou zijn, dat IK dan de zwangere zou zijn en niet zij. Ze is echt geweldig, niet alleen familie maar ook een zeer goede vriendin. Maar dat maakt het nu er niet minder pijnlijk op natuurlijk.

Zucht...

DVO pixi
DVO Moderator
Berichten: 576
Lid geworden op: 29 november 2008, 14:18

Bericht door DVO pixi » 10 oktober 2012, 21:47

dit las ik op een ander forum, nochtans eentje met zeer bewuste en kritische dames/mama's, waar ik al veel boeiende en intelligente conversaties volgde:

Een die haar kinderen baart, is moeder voor een deel. Maar die haar kinderen zoogt, is moeder in het geheel. Jacob Cats, 1577-1660

het stond als onderschrift bij 1 van de schrijfsters

ik was er even niet goed van :cry:

Wat word ik dan? een stuk meubilair? een missiezuster? Ik zal (waarschijnlijk) nooit dragen en word ook niet 1 van die hardnekkige, wereldverbeterende geiten- wollen-sokken adoptiemoeders die gaat proberen haar adoptiekind een wildvreemde borst op te dringen '-omdat bv zooooooo natuurlijk is!!!-'...

als je zo dingen leest en ziet dat het blijkbaar ook een lijfmotto is van een hedendaagse moderne (alhoewel) moeder is, dan heb ik echt zin om die meid eens flink door elkaar te schudden en eens ferm goe te vloeken! shit maat

Asa
Berichten: 245
Lid geworden op: 28 augustus 2012, 23:09

Bericht door Asa » 21 oktober 2012, 22:46

Fantastisch bezoekje van mijn schoonzus vandaag: 'Ben jij nu NOG bezig met die behandelingen??' ....en dat zo'n mens mij dan nog tot tranen krijgt he :roll:

flien
Berichten: 1187
Lid geworden op: 3 januari 2012, 8:55

Bericht door flien » 22 oktober 2012, 9:30

die reactie zou ik ook krijgen van mijn eigen familiekant dan. Daarom weten die niet meer dat we nog bezig zijn met behandelen.
Als ze niet eens de moeite deden om mij sterkte of beste te wensen na een miskraam, vind ik ook niet dat ik ze nog moet betrekken bij volgende behandelingen.
Tis hard misschien maar het was voor mij nog kwetsender om geen steun te krijgen.

dauwdropje
DVO Lid
DVO Lid
Berichten: 514
Lid geworden op: 5 oktober 2011, 23:47

Bericht door dauwdropje » 22 oktober 2012, 18:23

amaai, allemaal zo herkenbaar hé! dit jaar zal wel 3e op rij zijn met vele kaartjes, met ons gelukje gewenst dat we het nu eindelijk verdienen, en om 12 u als we kussen zuln mijn maatjes dat ook wel zeggen, dan zal ik wss wel efkes traantjes laten mezelf kennende, en stress hebbende omdat het bij ons thuis is dit jaar. tenzij natuurlijk (wat ik niet echt verwacht) bij deze behandeling zwanger geraak, dan leef ik op mijn roze wolk.

maar mensen kunnen zo cru zijn hé! ik krijg echt tvliegend skit ( sorry voor de taal) van mensen die vragen achter jun verhaal, ge brengt die en dan direct beginnen met verhalen van die ene nicht of zus of vriendin die dat ook heeft gehad en zoooo veel langer heeft moeten proberen (3 jaar tot nu is al lang genoeg voor mij) en dan natuurlijk zwanger geraakt zijn nadien , en mss denk je toch te veel en.... en... en..... grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr dat ze 1 dag voelen hoe we op de slechtste dag zijn van 1 behandeling! wenen ze hun dood dat ze zo doen tegen ons !!

maar ik weet 1 ding! alle meiden die dit doormaken zijn sterke meiden!! gelijk hoe je reageerd

Asa
Berichten: 245
Lid geworden op: 28 augustus 2012, 23:09

Bericht door Asa » 22 oktober 2012, 18:49

Zo is het dauwdropje! En excuseer je maar niet voor je taal, jij zegt wat ik denk :wink: You rule, sterke meid! Knuffel

En flien, herkenbaar herkenbaar! Eindejaar, jakkes! Bij mij al 5 jaar van datte... Ik heb het 'geluk' dat ik heel veel wel-begrijpende familieleden heb, maar dit exemplaar... man man man :evil:

De Verdwaalde Ooievaar
Webmaster
Berichten: 46
Lid geworden op: 20 december 2010, 15:32

Bericht door De Verdwaalde Ooievaar » 23 oktober 2012, 9:42


dauwdropje
DVO Lid
DVO Lid
Berichten: 514
Lid geworden op: 5 oktober 2011, 23:47

Bericht door dauwdropje » 23 oktober 2012, 9:51

dvo, idd prachtige tekst, op ons lijf geschreven! heb het ondmiddellijk als facebookstatus gezet!

tijger86
Berichten: 16
Lid geworden op: 26 oktober 2012, 10:09

Bericht door tijger86 » 26 oktober 2012, 14:03

Hier misschien nog niet zo lang bezig als anderen hierzo maar toch af en toe opmerkingen waar je niks mee kan, zoals:
Het komt wel goed, het duurt alleen wat langer (ja, dat het langer duurt had ik zelf ook al door, maar er is echt geen garantie dat het goed komt)
Je moet er niet zo mee bezig zijn, dan komt het vanzelf (alsof wat voor vruchtbaarheidsbehandeling dan ook effect zou kunnen hebben als dat waar was)
Of van iemand die het niet wist: Ik vraag me af waarom er na ruim twee jaar huwelijk nog geen kinderen zijn.
Toen heb ik gewoon botweg geantwoord dat dat kwam omdat ik verminderd vruchtbaar ben, hij was helemaal geschokt. Dan moet je dat soort onnadekende dingen ook niet zeggen :roll:

Paula
Berichten: 50
Lid geworden op: 16 april 2012, 17:55

Bericht door Paula » 4 november 2012, 19:37

Mensen zeggen toch maar wat. Wij hebben recent een huis gekocht. Een vriendin zegt me nu: 'je zult zien, als je een dak boven het hoofd hebt, zul je direct zwanger zijn, bij mij was het zo, en ik ken er nog veel hoor, die 'psychisch belemmerd werden' om zwanger te worden....'
Hoe erg kan het zijn, dat 'de mensen' echt zeker zijn van de 'psychische belemmering' van een zwangerschap. Als iemand daar meer over zou weten (onderzoek, literatuur, voorbeelden) dan hoor ik het graag!

Fleurtje
Berichten: 6
Lid geworden op: 26 juni 2011, 21:28

Bericht door Fleurtje » 7 november 2012, 20:14

Amai seg, als ik dit allemaal lees ... tja dan komt het spijtig genoeg heel bekend voor ... Ik ben echt van mening dat je het zelf moet meegemaakt hebben, voor je kan zeggen "het komt wel goed, ik vind het erg voor jou", ... . Ik heb heel lang getwijfeld om ons probleem tegen iemand te vertellen. Uiteindelijk heb ik dit toch gedaan tegen (dacht ik toen) een vriendin. Nu kom ik mensen tegen die wij beide kennen en zij spreken mij over ons "probleem" aan ... rarara wie heeft het hen verteld ? Ik voel mij zo bedrogen, belogen, ... ik heb het gevoel dat ik mijn ziel verkocht heb aan de duivel ... hoe hard kan je jezelf in iemand vergissen ? Pff ... ik heb haar alles verteld : de spanningen in je relatie, de onmacht, het onbegrip, ... en nu is het precies of ze mij gewoonweg uitlacht en het tegen iedereen gaat vertellen ... spijtig, maar mijn vriendenlijstje is vandaag weer korter geworden ... !

flien
Berichten: 1187
Lid geworden op: 3 januari 2012, 8:55

Bericht door flien » 8 november 2012, 9:35

dikke knuf Fleurtje. Kdenk dat we allemaal hier wel ervaring hebben met mensen uit de buitenwereld die ons teleurstellen.
Tis pas als je erin zit dat je weet hoe erg emotioneel, hoe ingrijpend, hoe relationeel belastend die behandelingen zijn.
Ik ben sinds deze mmm ook al enkele 'vriendinnen' armer. Maar ik ben er ook gelukkig enkele 'rijker'. En vooral hier vind je het begrip die je echt nodig hebt !
Alles zelf alleen verwerken is echt niet te doen, je moet het inderdaad van je af kunnen praten, schrijven. Maar dat er inderdaad door je vriendin doorverteld wordt vind ik niet echt kunnen. Ik zou het er met haar zeker nog eens over hebben, hoe teleurgesteld je bent. Misschien heeft ze het gewoon niet door hoor.
Dikke knuffel.

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 43 gasten