Voorstellen
Geplaatst: 2 januari 2013, 11:20
Hallo Allemaal,
Graag wil ik me aan jullie voorstellen ik ben Jolein 26 jaar en wij zijn nu bijna 2 jaar bezig helaas nog zonder geluk.
Oktober 2010 gestopt met de pil en begin 2011 begonnen.
Afgelopen oktober zijn wij gestart met onderzoek in het ziekenhuis, bij mij is gelukkig alles goed. mijn man heeft langzaam zaad maar volgens de Gyn verder niks ernstig en zijn we onverklaarbaar niet zwanger.
Nu moeten wij weer een half jaar proberen voordat we beginnen met IUI, natuurlijk heel fijn nieuws en zijn met goede moed weer gaan klussen.
Helaas ben ik op dit moment alleen echt een emotioneel wrak en merk ik dat ik mijn verhaal kwijt moet aan mensen die mij begrijpen.
Zoals veel andere krijg ik veel goed bedoelde adviezen!
Om ons heen zijn er op dit moment 8 mensen zwanger, wat natuurlijk geweldig is en ik gun het ze ook van harte. Allemaal zijn ze binnen een half zwanger geworden, dit is eigenlijk het enige wat ik omheen ken.
Zo zijn we ook begonnen met het idee binnen een aantal maanden zwanger te zijn.
De week van kerst dacht ik echt dat ik zwanger was, alle symptomen waren aanwezig (deze zijn er vaker geweest). Helaas afgelopen zondag ongesteld geworden.
Op de ene of andere manier kan ik mezelf niet meer bij elkaar pakken om positief aan de volgende ronde te beginnen. Ik ben er alleen maar mee bezig en kan het niet uitschakelen.
Heeft iemand tips voor mij om hier goed mee om te gaan. Natuurlijk mag ik het verdriet wel voelen, maar nu neemt het de overhand en krijg ik steeds minder vertrouwen in.
Groeten
Jolein
Graag wil ik me aan jullie voorstellen ik ben Jolein 26 jaar en wij zijn nu bijna 2 jaar bezig helaas nog zonder geluk.
Oktober 2010 gestopt met de pil en begin 2011 begonnen.
Afgelopen oktober zijn wij gestart met onderzoek in het ziekenhuis, bij mij is gelukkig alles goed. mijn man heeft langzaam zaad maar volgens de Gyn verder niks ernstig en zijn we onverklaarbaar niet zwanger.
Nu moeten wij weer een half jaar proberen voordat we beginnen met IUI, natuurlijk heel fijn nieuws en zijn met goede moed weer gaan klussen.
Helaas ben ik op dit moment alleen echt een emotioneel wrak en merk ik dat ik mijn verhaal kwijt moet aan mensen die mij begrijpen.
Zoals veel andere krijg ik veel goed bedoelde adviezen!
Om ons heen zijn er op dit moment 8 mensen zwanger, wat natuurlijk geweldig is en ik gun het ze ook van harte. Allemaal zijn ze binnen een half zwanger geworden, dit is eigenlijk het enige wat ik omheen ken.
Zo zijn we ook begonnen met het idee binnen een aantal maanden zwanger te zijn.
De week van kerst dacht ik echt dat ik zwanger was, alle symptomen waren aanwezig (deze zijn er vaker geweest). Helaas afgelopen zondag ongesteld geworden.
Op de ene of andere manier kan ik mezelf niet meer bij elkaar pakken om positief aan de volgende ronde te beginnen. Ik ben er alleen maar mee bezig en kan het niet uitschakelen.
Heeft iemand tips voor mij om hier goed mee om te gaan. Natuurlijk mag ik het verdriet wel voelen, maar nu neemt het de overhand en krijg ik steeds minder vertrouwen in.
Groeten
Jolein