stiefkinderen en IVF

[patatje]

Mijn vriend heeft al kids die om de twee weekends bij ons zijn en een paar weken in de vakantie. We willen nog graag eentje van ons twee , maar starten in september met IVF. Ik zie de kids graag ( t zijn al pubers), maar toch confronteren ze me telkens weer met het gemis en het verlangen naar een kindje van ons beiden. T Is moeilijk uit te leggen denk ik... Herkent iemand dit en hoe ge je ermee om?

[yérini]

Hallo patatje

mijn man heeft ook 3 kinderen uit zijn eerste huwelijk die om de 14 dagen een weekend bij ons zijn, net zoals de kinderen van jou man. Ik kan me dus heel goed in jou inleven. Hoe is de relatie tussen jou en de kinderen van jou man? Wij zijn vorig jaar ook met icsi begonnen omdat ik een kindje wwilde van ons samen (van mijn man hoefde dit niet, maar omdat ik dit echt wilde is hij er toch voor gegaan). Ondertussen ben ik 21 weken zwanger en weten we dat het een jongetje zal worden. Wat mijn man fantastisch vindt aangezien hij nog geen zoontje had.
We wisten ook niet hoe zijn kinderen zouden reageren op het nieuws dat er een kindje bij zou komen. Het eerste moment waren ze er niet echt happy mee. Maar ondertussen nu mijn buikje begint te groeien zijn ze toch al wat enthousiaster.
Jammer genoeg zijn ze nu met de vakantie een heel eind bij hun moeder en heeft ze er nu weer meer vat op. Wat het fus weer moeilijker zal maken als ze terug bij ons zijn. Het is van het eerste weekend van juli geleden dat ze bij ons geweest zijn en ze komen pas 26 juli terug bij ons. Dan wel voor 2 weken.
Vorige week wisten we dat het een jongetje zal zijn en ik wilde dat mijn man het liet weten aan zijn dochters omdat ze de laatste keer gevraagd hadden of we het al wisten.
Dus mijn man een sms gezonden 'jullie krijgen er een broertje bij'.
Eerste reactie was: 'hopelijk zit hij niet heel de tijd te wenen'.
Waarop mijn man terug gezonden had dat het evenveel zou zijn als dat zij geweend hadden.
Een uurtje later krijgen we dan een sms 'dat is wel ons broertje niet'
waaruit ik dus afleid dat ze het verteld hebben aan hun moeder en dat zij dit zegt.
Ergens doet mij dat wel pijn om dit te moeten lezen. Ik kom zelf uit een gezin waarbij mijn vader al 2 kinderen had uit zijn eerste huwelijk en met mijn moeder heeft hij ook 4 kinderen en wij zijn ook allemaal broers en zussen. Ik kan mij op zo'n moment er dan wel druk in maken dat dit hun moeder allemaal niet aangaat en dat ze haar daar niet moet mee bemoeien... Heb het altijd jammer gevonden dat mijn man geen co-ouderschap heeft. Maar dit was al lang geschreven van voor ik mijn man leerde kennen en daar kunnen we nu niets meer aan veranderen...
Ik zie zijn dochters enorm graag maar telkens zit de schrik er wel in dat hun moeder hen weer zal bewerkt hebben tegen dat ze terug bij ons zijn. De laatste tijd viel dit nochtans mee, maar in de vakantie is dit het ergste.

[Vooron]

Mijn vriend heeft ook al een zoontje uit zijn vorige relatie. Ik snap wat je zegt: dat het je confronteert met het feit dat je zelf geen kinderen hebt.
Maar tegelijk ben ik ook wel heel blij dat we de helft van de tijd (co-ouderschap hier) toch gewoon samen opvoeden en zorgen voor, en dat we toch kinderdingen doen. Ik denk soms dat ik het nog moeilijker zouden hebben, als we dat niet hadden.
Dus voor mij geldt: enerzijds confronterend, maar anderzijds toch ook verzachtend.
Al lees ik dat jouw stiefkinderen al pubers zijn, dan is dat waarschijnlijk anders, hier was zijn zoontje pas 2 toen we gingen samenwonen, en nu is ie al 7.

Yérini, mijn hart bloedt als ik lees hoe jouw stiefkinderen soms reageren op hun broertje dat eraan komt. Het zou me zo kwetsen als er hier zo'n dingen gezegd zouden worden!
Gelukkig is de verstandhouding met de mama hier best ok, en staan we er allemaal achter dat alles in het belang van het kind is en er dus niet opgestookt wordt. Ik prijs me gelukkig.
En ik hoop ten volle dat we niet dezelfde scenario's gaan tegenkomen als we hier gaan vertellen dat er een brusje op komt is (we zijn nu - hout vasthouden - 6 weken zwanger na ICSI).

[yérini]

een dikke proficiat vooron!! heb je al je eerste echo gehad?? ik had mijn eerste echo aan 6w 2d en vondt dit geweldig. ondertussen nog enkele echo's gehad, maar die eerste echo blijft voor mij het speciaalst... dat kleine dingetje die je nog niet zo goed kunt zien, maar toch al een kindje is met een hartje die je hoort kloppen, prachtig gewoon...

ik voel me inderdaad soms echt gekwetst door de reacties die ik soms krijg, vooral op de momenten waarvan je denkt dat het nu toch allemaal in zijn plooi begint te vallen.

ik weet dat zijn ex niet aan mij is, ik verschil wel 18 jaar met mijn man, maar het belangrijkste is toch dat we gelukkig zijn en dat de kinderen altijd welkom zijn en dat ze alles hebben wat ze nodig hebben als ze bij ons zijn? de reacties die ik van zijn ex gekregen heb in het begin dat we samen waren zal ik nooit vergeten, en moest me op dat moment echt wel inhouden om niets terug te zeggen, maar wat bereik je ermee als je erop reageert?? niets?!
mijn man kreeg achter zijn hoofd geslingerd dat hij met 4 kinderen op baan was ipv met 3, en dat iedereen hem uitlachte etc... het ergste vond ik op dat moment dat ze dit allemaal zei terwijl de kinderen erbij stonden. ondertussen is dit allemaal voorbij en zou ze ook al eens iets zeggen tegen mij, maar ik hoop zo voor ons zoontje dat hij zo'n dingen niet moet horen, niet van zijn ex en al helemaal niet van zijn zusjes.

ik hoop een keer dat hij geboren zal zijn, dat ze hem in hun hartje zullen sluiten zoals zusjes bij een broertje moeten doen. maar jammer genoeg zullen we dat maar weten een keertje dat hij er is.

ik hoop ook als ze niet bij ons zijn op het moment dat hij geboren wordt, dat mijn man de kindjes mag gaan halen om te komen kijken, en dat ze niet zegt dat hij er niet mag achtergaan. want weet dat mijn man dit verschrikkelijk zou vinden.

[Vooron]

Oh Yéreni, dat laatste hoop ik echt mee met jou! Dat wil je toch gewoon het liefst dan he, de zusjes met hun broertje laten kennismaken, en omgekeerd. Dat wil de papa zeker, maar jij ook waarschijnlijk want de zusjes liggen jou sowieso ook na aan het hart.
Ik denk er hier ook al vaak aan, al loop ik nogal op de feiten vooruit natuurlijk. Mijn eerste echo heb ik pas volgende week, het zal toch spannend worden...

Wat ik in jouw situatie zo spijtig vind, is dat er zo weinig rekening wordt gehouden met de kinderen als de mama zo'n uitspraken doet. Wat moeten die kinderen daar mee? Die zien papa toch gewoon graag en willen het toch gewoon overal fijn kunnen hebben?

Sterkte ermee! En geniet nog van je zwangerschap!

[yérini]

vindt het zelf ook erg, dat de mama er niet echt rekening mee houdt dat de zusjes dit allemaal horen. vindt het vooral voor hen erg, maar wat kan ik eraan doen he?? ik probeer ervoor te zorgen dat ze het goed hebben als ze bij ons zijn, en dat ze zeker niets te kort komen. ik wil geen mama voor hen zijn, want ik ben hun mama niet, maar ik wil wel hebben dat ze weten dat ze veel voor mij betekenen en dat ze altijd bij mij terrecht kunnen met alles. vindt het zo jammer dat ze zo weinig bij ons zijn...

we zullen wel zien hoe alles loopt eens het kleintje er is, hopelijk veel beter dan ik denk, dat zou echt een droom zijn om hen gewoon te zien binnenkomen met hun papa en dat ze uit zichzelf vragen of hun broertje even bij hen mag zitten. zou zo'n mooi moment zijn...

nu inderdaad zoveel mogelijk genieten van de zwangerschap, en hopen dat de temperatuur niet meer nog meer omhoog gaat, want zit nu al heel de dag door te zweten. ik zou moeten kunnen ik loop de hele dag in mijn blootje om maar een beetje afkoeling te hebben, maar dat kan je moeilijk doen he xD

[patatje]

Gelukkig is de verstandhouding met de mama min of meer ok. Al verloopt de communicatie meestal via de kids.
T zijn idd al pubers: 13,14 en 16! Mijn vriend en ik zijn nu twee jaar samen en willen beiden graag een kindje van ons twee; onze pubers hebben we nog niet ingelicht...
Hetgeen ik het moeilijkst vindt is dat ik een bepaald idee heb over opvoeden wat niet strookt met de manier waarop de kids worden opgevoed, vnl door mama. Dat zal aanpassing vergen....