hopeloos

Algemeen Discussieforum
Plaats reactie
Big Dream
Berichten: 3
Lid geworden op: 13 augustus 2013, 21:46

hopeloos

Bericht door Big Dream » 13 augustus 2013, 22:12

Wij zijn 2 jaar bezig om onze grote droom in vervulling te brengen
Ons liefdes Baby
Voor vele mensen is dit een gemakkelijke klus maar niet iedereen kan dit zeggen zoals jij en wij niet.
Ik ben mijn motivatie kwijt ik moest 1 maand wachten om terug te kunnen beginnen met mij volgende IVF maar mij partner had een mid weekje geboekt dus moest ik 2 maanden wachten om terug te kunnen starten de datum kort in
Dat raar gevoel dat ik niet kan beschrijven stroomt door m'n lijf en ik twijfel aan mezelf, aan mij relatie, aan mijn partner, aan alles.
Wat als alles terug voor niets is geweest altijd te horen krijgen
Helaas mevrouw de bloed waarden zijn negatief , nog een prettige dag verder
Ik ben dan in alle staten en meestal ben ik alleen als ik dit te horen krijg.
Mijn grote ergernis is dat mijn partner geen prater is hij in een gesloten persoon maar in zo een periode moet je je verhaal kwijt toch?
Laatst gewijzigd door Big Dream op 15 augustus 2013, 11:23, 1 keer totaal gewijzigd.

Emeltje
Berichten: 346
Lid geworden op: 22 januari 2012, 22:55

Bericht door Emeltje » 13 augustus 2013, 23:23

Dag big dream,
Herken heel goed wat je verteld. Ik ben onverklaard onvruchtbaar met een minimum kans om natuurlijk zwanger te raken.
Na 2, 5 jaar proberen waarvan een jaar met hormonen, eerst clomid en dan menopur voor ovulatie inductie gingen we overstappen naar lui. Tot overmaat van ramp moesten we een maand overslaan, ik voelde me zo verloren. Mijn ventje is ook geen grote prater, zeker niet wanneer het over gevoelens gaat. Ik zag wel dat hij het ook moeilijk had, vooral als we opnieuw het nieuws kregen dat het weeral niet gelukt was... tot hij plots op een nacht begon te hyperventileren, eindelijk vertelde hij wat er allemaal op zijn lever lach. En toen, net tijdens die maand van rust, het in orde brengen van de hele papierwinkel gebeurde ons wonder. Nu, is onze wonderbare, een dochtertje ondertussen 9 maand... geef dus de moed niet op, jullie beurt komt nog en jullie slaan er jullie ook wel doorgeen!!! Wat je niet kapotmaakt, maakt je sterker!!! Vooral blijven hopen, en kom op het forum gerust je zorgen van je afschrijven!!! Succes!!!

Diablo
Berichten: 97
Lid geworden op: 3 augustus 2013, 15:26

Bericht door Diablo » 14 augustus 2013, 10:29

Big dream, na anderhalf jaar proberen, kan ik zeggen dat ik weet wat je voelt en doormaakt.

Elke nieuwe ontgoocheling is er een te veel en maakt dat enorme verdriet nog groter dan dat het was.
Telkens opnieuw die klap verwerken, opnieuw moed vinden, opstaan en doorgaan, het is een proces dat heel zwaar is.

Ik merk dat het verwerken steeds langer duurt, de moed steeds moeilijker te vinden is en opstaan er nog amper van komt. Doorgaan is ondergaan geworden.

Die ene wens bepaald je hele leven, je staat er mee op en gaat er mee slapen. Je leven staat op stil, jij bent (voor je gevoel) die enige in een grote bubbel pijn en verdriet terwijl alles om je heen vrolijk doordraait... vrienden en vriendinnen krijgen kinderen en wij staan aan de grijze zijlijn te kijken...

Ik weet wat het is en ik heb zeer vaak sombere en depressieve gevoelens. Die kan ik amper nog zelf verwerken en de afgrond komt steeds dichter en sneller op me af. Misschien is het niet onverstandig om psychologische hulp te zoeken. Ik ben dat ook van plan.

Ik wil graag leren omgaan met mijn neerslachtige, depressieve gevoelens, het leren loslaten en toch een beetje proberen te genieten van mijn jonge leven dat nu in een waas aan mij voorbij gaat...

Heel veel succes, moed en sterkte... Het is allemaal ongelooflijk oneerlijk en heel zwaar.

Big Dream
Berichten: 3
Lid geworden op: 13 augustus 2013, 21:46

Re: hopeloos

Bericht door Big Dream » 14 augustus 2013, 20:07

Bedankt voor de reactie, het doet deugd om reactie te krijgen, mensen die mij eindelijk eens begrijpen.
Ik ben zo content voor jou dat je zo een super wondertje hebt ik hoop dat ik dat ook zou meemaken want ik heb er zou nog problemen mee enkele mensen weten van onze grote kinderwens en hopelijk om ons eindelijk gelukkig te zie maar voor over voelt het niet meer als een liefdes baby maar nu zijn we al 2 jaar bezig en ik wil niet hebben als we plots zwanger zijn dat we zeggen oef eindelijk.
Het is niet een liefdesbaby gelijk bij iedereen en een verrassing. Ik weet bijna niet hoe zeggen maar vele mensen rond mij gaan met tijd zeggen;
ooh ik ben content tis hun eindelijk geluk ik wou dat ik gewoon iedereen kon verrassen ermee.
het klinkt raar é

Emeltje
Berichten: 346
Lid geworden op: 22 januari 2012, 22:55

Bericht door Emeltje » 14 augustus 2013, 21:08

helemaal niet hoor, ik versta het maar al te goe.
Mijn ouders, broers en zussen wisten allemaal waarmee we bezig waren. Zij wisten beter wanneer mijn nod was dan ikzelf bij wijze van spreken. Dus als de dag aanbrak was het meteen van en,en,en, ...
Vond ik soms heel frustrerend, vooral als het weer maar eens slecht nieuws was dat we kregen.
Des te groter was de verrassing voor hen ook die maand dat we zwanger werden, niemand die het verwacht had dat het toen zou lukken.

Even over die liefdesbaby, ik denk dat er geen groter bewijs is van hoe sterk de liefde tussen een koppel is als het doorstaan van een 'avontuur' als dat waar wij ons doorworstelen.

evi81
Berichten: 61
Lid geworden op: 24 september 2010, 21:23

Bericht door evi81 » 14 augustus 2013, 21:44

*Even reactie op diablo...

Ik heb het ook ontzettend moeilijk gehad met achja laat me eerlijk zijn, soort van haatgevoelens naar zwangere vrouwen toe, ze poeppen gelijk konijnen soms en de marginaalste eerst :-D enfin weet ge wel...

Ik heb daar zo eens een namiddagje met een relaxatiethherapeut over gebabbeld (weinig geholpen eigenlijk) maar ik heb een boek gekregen, Denk eens aan de koe.

En eerlijk gezegd, op momenten dat ik het wat kon relativeren, en effectief aan die koe dacht, schoot ik in de lach.

Stel, je rijdt een parkeergebouw in, ziet een vrij plaatsje en plots snijdt er iemand je de pas af en zet zijn grote dikke bak op jouw parkeerplaats.
Reactie? Ne keer goe vloeken en u dik maken.

Hetzelfde scenario ... je wil de parkeerplaats oprijden en ... er staat een koe op die moehhhh zegt.
Wat gaat ge doen? :-)

Raar uitgelegd mss en weinig lijkt goed te zijn wat er gezegd wordt op de moment dat je u slecht voelt tijdens de behandeling. Wees gerust, wij worden daar allemaal mee geconfronteerd.


Het allerspijtigste is dat ik persoonlijk ondervonden heb dat veel vrouwen er niet over durven praten. Of in de familie en vriendenkring zo zeggen: ach ge hebt nog tijd ge zijt jong. Of 'jama ik ken iemand die al zolang bezig is en poef ze denkt er ni meer aan en ze is zwanger' of 'kent ge de die niet, die heeft toch ook al 4 miskramen gehad en die kan ook nog lachen' OF de leukste: "ge denkt er teveel aan tis u eigen fout."

WTF!? HOE in godsnaam kunt ge er niet aan denken als ge elke dag spuiten moet zetten op 1bepaald uur, als ge om de 3 dagen naar de echo moet, als ge na de inseminatie elke dag 3 utrogs moet opsteken om dan nog es 14 dagen te zenuwen gelijk zot om te horen of ge zwanger bent of niet en om dàn nog geluk te hebben dat er hartactiviteit is?? Maar ondertussen moogt ge er niet te veel mee bezig zijn ...

Ik heb mij daar ook ontzettend hard in geërgerd toen. Ik ben toenb 5x naar de accupunctuur geweest en raar maar waar die heeft mij voor minstens 4 maand kalm gekregen vanbinnen. Tot ik mijn 12weken miskraam had dan was het weer mis :)

Big Dream
Berichten: 3
Lid geworden op: 13 augustus 2013, 21:46

bang wat er komen zou

Bericht door Big Dream » 19 augustus 2013, 15:47

Eerdere dagen begin ik terug met mij volgende poging Ivf
Ik ben zo bang wat er komen zou of wat er misschien toch niet van zou komen
Ik ben bang dat ik niet zou toe komen met mijn 6 beurten ,hoe raar het ook klinkt.
Door dat we 2 maanden gestopt waren met de behandeling hoopte mijn partner en ik ook stilletje op een verrassing een wondertje zonder behandeling enzo maar gisteren een test gedaan en die was negatief.
Dit ging te mooi zijn niet? :?
De gynaecoloog vertelde me dat ik veel spuiten zal moeten krijgen in 1 week om in deze tijd veel eitjes te hebben en dan zullen ze dit laten dempen en kalm aan zullen gelijktijdig laten groeien.
Iemand dit ook gehad of bezig?
Zal ik dit aan kunnen? Zal ik terug zoveel bijkomen en niet in mijn kleren kunnen en me terug voelen als een olifant?
Ik heb er alles voor over voor onze grote kinderwens maar om telkens te horen als het negatief is en je zit opgezwollen tot en met door de hormonen en het water dat je ophoudt knaagt dan serieus aan me en de mensen die me telkens aan kijken gelijk van alle moet je niets zeggen...
of ergens ik ging naar de winkel om wat topjes en tshirt. Ik vroeg vriendelijk naar een verkoopster of dat ze nog zo een topjes had maar langer model? reactie van die verkoopster was toen, ze keek zo naar me en ze zei tegen mij in jou geval zou je beter toch kijken bij de zwangerschapskledij.
Ik was er niet goed van ik verstond langs 1 kant wel dat ze het zei maar er zijn toch meer en meer vrouwen die in de zelfde schoenen staan gelijk mij en weet dat dit erg kwetsend aan komt.
:?

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 18 gasten