Zucht ... (luisterend oor gezocht)

[Kinderwens88]

Hoi,

Sorry dat ik eventjes kom zeuren. Ik ben waarschijnlijk niet de eerste en ook helemaal niet de laatste maar ik MOET het eens kwijt want ik spreek er met niemand over enkel tegen mijn man

In januari zijn we 2 (!!!) jaar bezig om zwanger te worden. Eind januari 2012 ben ik na 3 jaar Deso30 gestopt met mijn pil om vol goede moed voor een kindje te proberen samen met mijn man.
Momenteel zijn we weer eind december 2013 en word ik stilaan wanhopig. Elke keer als ik naar de huisdokter ga vraag ik wat hij ervan vindt en of ik eens niet verder zou gaan maar hij zegt telkens dat ik nog maar 25 ben en dat ik nog tijd genoeg heb en dat het wel zal liggen aan mijn onregelmatige cyclus.

Nu is het wel zo dat ik zelf nog niet voor verdere onderzoeken ben geweest (ik vermijd mijn gynaecoloog een beetje zelfs) omdat ik heel bang ben om slecht nieuws te krijgen.
Wat als ik nooit kinderen kan krijgen? Mijn hart zou breken, ik zei al als kind dat ik een (groot) gezin wil... Dus nu heb ik zoiets van "beter geen nieuws dan slecht nieuws". Ik weet zelf wel dat dit heel dom is van mezelf, dat het iets kleins kan zijn en dat het dan misschien wel snel kan gaan. Maar ik ben zooo bang om slecht nieuws te krijgen...

Bovendien is iedereen in mijn buurt zwanger en dan bjina allemaal nog in de 1e en 2e ronde. En dan is mijn schoonzus net bevallen van haar tweede kindje en is nu de hele schoonfamilie weer helemaal gesmolten voor dat kleintje en dan kijken ze zo hoopvol naar ons van "wanneer is het nu eindelijk aan jullie" maar omdat ik daar eens heel boos over ben geworden vragen ze het niet meer. Ik doe wel alsof ik blij ben voor mijn schoonzus en schoonbroer maar binnenin ben ik stikjaloers en ga ik totaaaaal niet graag meer naar daar. Nu tijdens die feestdagen vind ik het dan ook zo erg dat er voor ons geen babystoeltje staat maar wel weer voor mijn schoonzus. Ik ben normaal helemaal niet snel jaloers maar nu is het toch echt wel erg met mij.

Mijn man zegt dat ik niet moet wanhopen, dat het wel zal komen en dat ik beter eens naar de gyne zou gaan maar hij blijft niet doordrammen.

Maar ik ben er zoooo klaar voor
En overal zie je mensen met kindjes. je krijgt kerstkaartjes met foto's van de kindjes, ...

Het doet al veel dat ik het hier eens van me kan afschrijven maar toch, het zal blijven knagen vrees ik.

Alvast bedankt voor jullie luisterend oor.

Groetjes,
Kinderwens
(ik zet bewust mijn naam niet omdat ik niemand verteld heb dat we aan het proberen zijn, gelukkig maar, zou nog pijnlijker zijn als iedereen constant vraagt hoe het nu is)

[KG]

Hey Kinderwens,

Ik, en iedereen hier, begrijpt je gevoel.

Mijn man en ik hadden ook een kinderwens en zijn in 2007 actief begonnen.
Na een jaar van teleurstelling zijn we dan een eerste keer naar de fertiliteitscentrum geweest. Alles bleek in orde en we zouden zo zwanger kunnen geraken.
Omdat we op dat moment bouwgrond gekocht hadden hebben we de wens op een lager pitje gezet maar niet opgegeven.

In 2012 zijn we ingetrokken in ons huis en daar was de wens weer. Na opnieuw een jaar van teleurstelling zijn we dan eind 2012 opnieuw naar het fertiliteitscentrum gegaan voor onderzoek. Daar bleek dan dat we niet zomaar zwanger kunnen geraken.
Ondertussen ben ik wel een jaar acupunctuur laten doen en ben ik ook naar de osteopate geweest.

Uiteindelijk zijn we in januari van dit jaar, 6 jaar na het begin van de kinderwens, gestart met icsi en ondertussen hebben we een flink zoontje van 11 weken.
Onze eerste poging was een succes.

Ik heb altijd tegen iedereen gezegd wat er aan de hand was, kwestie van die vervelende vragen niet meer te krijgen en dat ook zij wisten waarom ik minder enthousiast was als er kinderen in de buurt waren.

Met het resultaat van de onderzoeken ben je uiteraard een teleurgesteld als er iets niet in orde is. Voor mij was dat beter dan niet te weten waarom een zwangerschap uitbleef.

Ik wens je heel veel sterkte en moed. Het is allemaal niet gemakkelijk, maar probeer positief te denken...

[Kinderwens88]

Hoi KG,

Supergoed dat het jullie eindelijk gelukt is. Jullie hebben er lang op moeten wachten maar het is dan toch eindelijk gelukt. Super!

Zo'n verhalen zijn altijd leuk om te horen en dat geeft ons ook hoop

Geniet van je kindje!!!

Groetjes,
Kinderwens

[Ahiha]

Hey kinderwens,
Je hebt de juiste plaats gevonden. Veel luisterende oren en lezende ogen hier. Heb ook zo veel aan deze site gehad.
Wij hebben ons zoontje ook pas bijna 6jaar na pilstop in onze armen mogen sluiten dus oooh wat begrijp ik je goed! (en nu denk jij: ja, makkelijk praten, ik weet nog niet eens of ik uberhaupt zo'n geluk zal mogen beleven. just, niet? )
En idd, ik heb nu maybe makkelijk praten. Tis goed afgelopen. Maar ik worstelde wel met dezelfde angsten.
Ik ben wel al na 1 jaar naar de gyn gestapt. (en door omstandigheden pas jaar later echt naar ferti gegaan, op eigen initiatief)
Ik ben zonder doorverwijzing naar ferti gegaan. Ik wou weten wat er scheelde om er dan ook iets aan te kunnen doen. Het probleem aanpakken, de koe bij de horens vatten,...
Maar inderdaad... twas met een klein hartje. En heel veel gepraat en wakker gelegen. Als het aan mij ligt, wat dan? Wil mijn man dan nog bij mij blijven? Ik zou hem dat geluk niet willen ontzeggen etc.
Maar ze kunnen tegenwoordig al heeeel veel hoor. Hier op de site zul je wel meerdere succesverhalen lezen.
Hou de moed er in en eerlijk.... als je al 2 jaar probeert denk ik dat de wetenschap je een handje zal moeten helpen. Wonderen bestaan natuurlijk maar.... altijd voor een ander precies

[Kinderwens88]

Hey,

Wat zijn jullie hier allemaal lief!
Echt superbedankt om zo'n lieve antwoorden terug te schrijven.
Ik vind de site echt heel goed, zitten hier mensen die me tenminste ECHT begrijpen.

Inmiddels heb ik het verteld tegen de dichte familie en de reacties waren verdeeld. Mensen die zeggen dat ik nog genoeg tijd heb en gewoon geduld moet hebben (dat het zal gebeuren als ik het niet verwacht of als we stoppen met proberen).

Momenteel zijn mijn regels weeeeral eens doorgekomen dus weer niks. Blaaaah ...

Groetjes!

[Kinderwens88]

Hey kinderwens,
Je hebt de juiste plaats gevonden. Veel luisterende oren en lezende ogen hier. Heb ook zo veel aan deze site gehad.
Wij hebben ons zoontje ook pas bijna 6jaar na pilstop in onze armen mogen sluiten dus oooh wat begrijp ik je goed! (en nu denk jij: ja, makkelijk praten, ik weet nog niet eens of ik uberhaupt zo'n geluk zal mogen beleven. just, niet? )
En idd, ik heb nu maybe makkelijk praten. Tis goed afgelopen. Maar ik worstelde wel met dezelfde angsten.

Ik ben keiblij voor jullie! Verhalen met goede afloop lezen doet me ECHT deugd. Dan heb ik ook terug hoop...

Ik heb zo zitten wenen toen ik de reportage van het koppel dat in Spanje zwanger raakte zag.

Binnenkort toch eens verdere onderzoeken gaan doen ook al ben ik bang voor de resultaten...

[alieske]

Hallo iedereen,
Het voelt wat vreemd aan om mijn verhaal hier te doen. Wij zijn bijna twee jaar aan het proberen en ondertussen bezig met clomid. Ik word wat hopeloos en radeloos van elke maand door die teleurstelling te moeten. De gyneacoloog stelt voor om over te gaan naar inseminatie, maar ik weet niet of ik daar klaar voor ben. Wat zijn jullie ervaringen?

[Kinderwens88]

Hallo iedereen,
Het voelt wat vreemd aan om mijn verhaal hier te doen. Wij zijn bijna twee jaar aan het proberen en ondertussen bezig met clomid. Ik word wat hopeloos en radeloos van elke maand door die teleurstelling te moeten. De gyneacoloog stelt voor om over te gaan naar inseminatie, maar ik weet niet of ik daar klaar voor ben. Wat zijn jullie ervaringen?

Hoi,

Ik kan je geen ervaring delen met inseminatie maar als de gynae dat voorstelt, misschien toch es serieus over denken?

Ik ben nu aan het opzoeken over bachbloesems, maar vind er niet meteen betrouwbare ervaringen over...

Hou ons maar op de hoogte en weet vooral dat je begrepen wordt

Groetjes en veel sterkte!

[Stip]

Hallo iedereen,
Het voelt wat vreemd aan om mijn verhaal hier te doen. Wij zijn bijna twee jaar aan het proberen en ondertussen bezig met clomid. Ik word wat hopeloos en radeloos van elke maand door die teleurstelling te moeten. De gyneacoloog stelt voor om over te gaan naar inseminatie, maar ik weet niet of ik daar klaar voor ben. Wat zijn jullie ervaringen?

Hey Alieske, wij zijn na een jaar proberen na pilstop (o.a. 8 maanden met Clomid) overgestapt op inseminaties, en ik moet zeggen dat dat mij wel heeft geholpen. Ook dan hebben we nog een aantal teleurstellingen moeten slikken, maar uiteindelijk zijn we nu 2,5 jaar na pilstop en na 2 ICSI-behandelingen 12 weken in verwachting van ons eerste kindje. Het was een lange weg, met heel wat zwar(t)e momenten, maar vanaf dat we startten met behandelingen, wisten we dat onze kansen groter waren, en vonden we telkens weer de moed om terug opnieuw te starten - ook omdat je toch wel van dichtbij gevolgd (en als je wil ook begeleid) word. Dit is natuurlijk mijn persoonlijke ervaring, je moet uiteraard voor jezelf, en samen, uitmaken wanneer je hier klaar voor bent.
Veel succes in elk geval, en stuur mij gerust eens een privéberichtje als je meer wil weten van hoe wij dit ervaren hebben.

[Stip]

Kinderwens, mag jij ook doen hoor. Als 88 jouw geboortejaar is, het mijne ook en je eerste post las ik nu pas, en die is héél herkenbaar!

[Kinderwens88]

Kinderwens, mag jij ook doen hoor. Als 88 jouw geboortejaar is, het mijne ook en je eerste post las ik nu pas, en die is héél herkenbaar!

Das supertof, bedankt alvast. Wij zijn nu bezig met verschillende onderzoeken maar de resultaten krijgen we niet meteen
Heb mezelf dan toch zo ver gekregen.

En 88 is inderdaad mijn geboortejaar.

Je hoort waarschijnlijk wel terug van mij als de resultaten er zijn, momenteel gaat het weer een beetje...

[Kinderwens88]

Even een update. Ondertussen weten we dat ik PCOS heb. Dat was natuurlijk al een beetje te verwachten maar het is toch even slikken als je het verdict hoort.
Men gynae was heel lief en begripvol toen ze me het nieuws meldde en zei dat het voor veel koppels geen problemen vormt om alsnog zwanger te geraken. Zij raadde me aan om a) af te vallen en b) clomid te nemen. We zijn nu nog niet met clomid begonnen omdat ik net op dat moment ook mijn werk verloor en het voor mij te belastend/stresserend zou kunnen worden. Ik zit de laatste maanden zo in een dip dat het niet meer mooi is want ik trek het me enorm aan dat iedereen kinderen krijgt en ik niet + ik ben een enorme stresskip op alle gebied en zeker nu ik geen werk heb. We hebben besloten om eerst over het verlies van mijn werk te geraken en dan verder te proberen. Uiteindelijk ben ik nog maar 26 dus ik moet me ook nog geen zorgen maken verzekerde de gynae me.

Ik hoop wel dat ik binnen een paar maanden goede resultaten boek met clomid zodat deze lijdensweg eindelijk achter de rug is.

Bij het lezen op dit forum zag ik ook dat sommige mensen met PCOS naar de endocrinoloog waren geweest. Heeft er iemand ervaringen mee? Is dit aan te raden? Wat kan deze dokter juist doen?
Moest deze arts iets kunnen doen aan mijn hormoonhuishouding (dat vind ik terug op het internet) en moest ik natuurlijk zwanger geraken voor ik aan clomid begin, zou dit nog beter zijn natuurlijk. Ik zou heel graag natuurlijk zwanger geraken (zoals iedereen hier denk ik) zoals iedereen in de familie maar we zien wel.

Nog steeds een dipje dus. Gelukkig lees ik toch geregeld ook positieve verhalen hier. Hopelijk mag ik binnenkort hier ook een positief verhaal zetten