.

Algemeen Discussieforum
Plaats reactie
maeske
Berichten: 75
Lid geworden op: 23 augustus 2013, 15:01

.

Bericht door maeske » 11 januari 2014, 12:31

.
Laatst gewijzigd door maeske op 21 september 2014, 8:50, 1 keer totaal gewijzigd.

Janelle
Berichten: 24
Lid geworden op: 2 december 2013, 14:35

Bericht door Janelle » 26 februari 2014, 15:47

Hallo,

Ik las net je topic. Hoe is het verlopen in Jette? Veel moed, ik hoop dat je snel een baby'tje in je armen mag sluiten.

Groetjes
Janelle

maeske
Berichten: 75
Lid geworden op: 23 augustus 2013, 15:01

Bericht door maeske » 28 februari 2014, 9:05

@ janelle :
het is in jette niet verlopen zoals we gehoopt en verwacht hadden. de gynaecologe wou ons niet eens onderzoeken, want nu komt ze aandraven met het feit dat ik gezien mijn medische situatie toch niet in aanmerking zou komen voor 'medische hulp'. ik was om dood te vallen. dus om het kort samen te vatten : als het niet op de natuurlijke weg lukt, zal er geen baby'tje komen jammer genoeg. ondertussen merk ik ook dat het tussen mij en mijn man komt te staan. we proberen nu zo hard om het op de natuurlijke weg te laten lukken,maar we weten niet eens of dat wel mogelijk is. voor hetzelfde geld is hij bijvoorbeeld onvruchtbaar om maar iets te zeggen, of is er bij mij iets niet pluis. ik zou idd naar een ander ziekenhuis kunnen gaan en daar heel de boel opnieuw in gang steken, maar heb er momenteel de moed niet voor. ik twijfel soms of we onze kinderwens niet beter opbergen, dan nog jaren te liggen hopen op iets wat misschien nooit zal komen. ik kan het ook niet 'loslaten' en zien wat de toekomst brengt, daar ben ik jammer genoeg geen mens voor. als ik iets wil, ga ik ervoor, ofwel laat ik het los.... maar ik heb wel schrik dat ik later spijt ga hebben. ofwel spijt dat we jaren van ons leven veel energie hierin gestoken hebben zonder resultaat, ofwel spijt dat we het niet lang genoeg geprobeerd hebben en dus ook met lege handen achterblijven en ons blijven afvragen : als we nog 1 cyclus hadden geprobeerd, had het dan misschien gelukt? ik lig er al weken wakker van, vooral omdat ik nu mijn vruchtbare dagen heb, en ik ben er nog steeds niet uit wat ik moet doen. mijn man wil er voorlopig voor blijven gaan, maar hij beseft niet wat een klap het is als vrouw om iedere keer tot het besef te moeten komen dat het weer niet gelukt is, en dat de geboortekaartjes rond je oren vliegen (krijg dan zoveel zin om die kaartjes gewoon terug te sturen, lelijk, ik weet het). komt er ook nog bij dat mijn lichaam mij iedere maand zo voor de gek weet te houden dat ik steeds weer denk : nu kan het niet anders dan gelukt zijn. ik durf de keren niet te tellen dat ik al bloed heb laten nemen bij de huisarts en dat hij (ondertussen al per mail) doorstuurt dat mijn HCG 0 is.... moeilijke periode dus met veel twijfels over het belangrijkste in mijn leven.. gaan we ermee door of laten we het voor wat het is en maken we zonder kind het beste van ons leven?

Janelle
Berichten: 24
Lid geworden op: 2 december 2013, 14:35

Bericht door Janelle » 3 maart 2014, 13:51

Zo erg dit te moeten vernemen. Moet inderdaad een rotsituatie zijn.
Ik denk dat je momenteel overmand bent door allerlei negatieve gevoelens wat logisch is.

Ik zou in jouw plaats eerlijk gezegd door blijven gaan. Er definitief mee stoppen lijkt me zo drastisch, wetende dat je zo graag een kindje zou willen? Ik denk dat je momenteel zo denkt omdat je al zoveel ontgoochelingen hebt gehad en dat je nieuwe ontgoochelingen wil vermijden. En dat is perfect te begrijpen!
Maar ik denk dat je later misschien spijt gaat hebben dat je niet hebt gedacht: had ik nog maar een half jaartje langer geprobeerd.
Misschien moet je het 'moeten' wat loslaten want het is nu exact de juiste dag van de maand om te klussen en moet je het meer zijn gangetje laten gaan? Op die manier zal je misschien ook iets rustiger zijn en zal de ontgoocheling ook kleiner zijn als je dan terug ongesteld bent? En dat zal je relatie ook ten goede komen als je man merkt dat het minder van 'moeten' is en dat je meer vrijt uit liefde dan uit het 'moeten een kind maken'. Misschien komt alles dan wel vanzelf, hopelijk met een goede afloop.

Van jou is het blijkbaar het probleem dat je niet zwanger raakt. Bij mij is het probleem dat ik niet zwanger blijf met mijn 2 miskramen op een half jaar tijd... Dus ik begrijp je hoop die je telkens koestert, je ontgoochelingen, je jaloezie op andere koppels die geboortekaartjes sturen en dergelijke... Ik ben ook razend als ik een kaartje in de bus krijg en dan dik tegen mijn goesting 25 EUR moet gaan storten op een pamperrekening (ook al heb ik die mensen graag en gun ik hun hun baby'tje 300%, HET DOET GEWOON ZO'N PIJN VOOR JEZELF!)
Ik besef het als geen ander want zit in hetzelfde schuitje. Toch ga ik verder proberen gaan. Dan kan ik me dat alvast nooit verwijten later mocht het toch nooit lukken. Wat hebben we te verliezen? Misschien (in mijn geval, niet het jouwe lees ik) de medische molen waarin we kunnen belanden (maar als ik daarmee geholpen zou zijn, graag) of anderzijds nog verdere miskramen. Dit laatste is absoluut niet leuk. Maar ja, wat kan je doen? Als ik zou weten dat ik nog 3 miskramen zal hebben, maar dat het die 4e keer goed afloopt, dan zou ik ervoor gaan en zou ik het accepteren. Maar die garantie heb ik helaas niet.

Kop op, meid. Het zijn moeilijke momenten, maar ooit zal het allemaal wel beter worden. Daar moeten we op hopen, vanuit gaan en met zo'n spirit verder leven!

groetjes
Janelle

Vraagtekens
Berichten: 2445
Lid geworden op: 17 augustus 2012, 10:43

Bericht door Vraagtekens » 3 maart 2014, 14:00

oh maeske..
ik weet natuurlijk niet wat je medisch verleden is...
maar was dat een gynaecologe in jette of was je op dienst fertiliteit?
ik zou hier toch nog eens verder op ingaan.
je huisarts kan trouwens het zaad van je partner ook laten controleren als je dat wenst.
weet je daar al wat meer over!!!

knuffel!

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 19 gasten