Pagina 1 van 1

De MMM

Geplaatst: 28 januari 2014, 23:55
door cma
De MMM is lastig omdat het een hobbelig en onvoorspelbaar parcours is, maar dat is de menselijke voortplanting altijd natuurlijk. Toch verwacht je dat het op de een of andere manier 'voorspelbaarder' zal zijn. Dag 1 controle op cysten, dag 3 tot 5 de duivel in jezelf opwekken met Clomid, dag 10 folikkelmeting, de volgende dagen waarschijnlijk ook, tot het ronde balletje op het scherm groot genoeg wordt geacht om te springen. Springen gebeurt nooit zomaar, daarvoor krijg je een spuitje op een vooraf afgesproken tijdstip. 36 u erna zal de overrijpe follikel in je schoot bevruchtensklaar liggen wachten op de zwemmers die -na zorgvuldige selectie in een labo- zijn uitverkoren om tot de schat te worden toegelaten.
Dit goedje wordt op een welbepaald tijdstip door de dokters ter bestemming gebracht. Daarna wacht je netjes 14 dagen af - jezelf al dan niet 3 keer daags volproppend (letterlijk!) met witte bolletjes, om het kleinood dat zich eventueel netjes verborgen houdt in je lichaam op zijn plaats te houden- om te weten of het wonder zich heeft voltrokken of dat het een nieuw rondje in de carrousel wordt. Duidelijk omlijnd, strak getimed en medisch omkaderd, zo lijkt het wel.
Een koopje dankzij onze uitstekende ziekteverzekering! Bijna makkelijker dan het lukraak rondklussen om nadien tot de conclusie te komen dat je helemaal fout gerekend had! Het tegendeel is waar:
Het lijkt een ziekelijke versie van ganzenbord, waarvan de eindmeet op voorhand onbekend is. Een aflevering van Wat als...?, maar dan in de minder gezellige vorm. Statistieken die allerlei en gene garanties geven. Wat als je bij die 1 procent hoort die een buitenbaarmoederlijke zwangerschap krijgt? Wat als je bij die 0,5 procent behoort die een infectie krijgt na een IUI? Wat als je bij die X procent behoort die net niet zwanger is na de 6e ivf-poging? Wat als...? (Aan te vullen door de dames op het forum)...
Bestaat er zoiets als het lot? Beslist 'de natuur' om een of andere duistere reden dat jij bij de 'gelukkigen' hoort of niet? Waarom bestaan er wonderbaby's en krijg ik die 'goeie kansen' heb volgens de dokters geen 'wonderbaby'? Gewoon 'per ongeluk' en liefst puur natuur?
Natuurlijk kunnen de artsen het ook niet helpen, ze doen hun best, ze doen wat ze kunnen binnen de mogelijkheden van de wetenschap. Ze zijn gepokt en gemazeld in een parcours dat niet het hunne is. Deze morgen beeldde ik me in dat fertiliteitsbehandelingen enkel zouden worden uitgevoerd door artsen en verplegers die zelf fertiliteitsproblemen hebben of gehad hebben -los van het feit dat ik denk dat dit te pijnlijk is voor de mensen in kwestie- vond ik het wel een interessante denkoefening. Dokters denken dat ze ons begrijpen, maar weten toch niet echt wat het in den lijve met je doet? Ze weten dat het ellendig is, omdat ze het al zo vaak gezien hebben, maar dat is niet hetzelfde als het zelf ondergaan, toch?
Soms heb ik het gevoel dat fertiliteitsartsen met statistieken goochelend vooral de successen benadrukken (hey, normaal, dat is waar zij en ook wij het voor doen) en te weinig stilstaan bij de enorme invloed die het hele parcours heeft op je leven. Dat ze te weinig praten over de grote tegenslagen die een mens op zijn weg kan tegenkomen.
We gaan elke maand verschillende malen naar het ziekenhuis, proppen onszelf vol met pillen in allerlei lichaamsopeningen met als einddoel: dat ene unieke wezentje waar we diep vanbinnen zo sterk naar verlangen.
Natuurlijk is de vraag: indien de dokters doodeerlijk zouden zijn over elk risico, zou jij het nog doen? Waarop wij allen in koor antwoorden: ja!
:)

Geplaatst: 30 januari 2014, 10:45
door DVO Marijke
Wat een mooie, eerlijke reflectie geef je ons hier. Graag wou ik je toelating vragen om in mijn contacten met de centra hier eventueel uit te citeren..

Geplaatst: 31 januari 2014, 21:12
door dauwdropje
heel juist wat je hier zegt, dit alles allemaal al eens gedacht.