Anonieme of bekende donor?

Spermadonatieforum
Forumregels
De Verdwaalde Ooievaar heeft intern meermaals de discussie gevoerd over het al dan niet toelaten van berichten over aanvraag of aanbod van donormateriaal. Ook de wetgeving hierrond is nog vrij dynamisch en actueel.

De Verdwaalde Ooievaar geeft de voorkeur aan het weren van deze oproepen, maar stelt vast dat deze hoe dan ook terugkomen in fora die hier niet voor bedoeld zijn.

Om deze reden werd een subforum voor aanbod/aanvraag van donormateriaal aangemaakt.

De Verdwaalde Ooievaar kan enkel waarschuwen voor de risico's die donatie via niet-officiële kanalen met zich meebrengt. Uit ervaringen weten wij immers dat naast een aantal goed bedoelende donors, er ook mensen zijn die hierin enkel financiële bedoelingen hebben, mensen die het niet nauw nemen met medische geschiedenis en hier al dan niet over liegen, mensen die vooral op zoek zijn naar het sexuele, enz.

Misbruik van andere fora zal streng gesanctioneerd worden.

-UPDATE- Omdat blijkt dat mensen toch respectloos andere fora blijven misbruiken voor oproepen omtrent donormateriaal, zullen de accounts van misbruikers meteen verwijderd worden. Er werd een apart forum aangemaakt, maak daar dan aub gebruik van.
Plaats reactie
edb88
Berichten: 1
Lid geworden op: 4 augustus 2014, 15:24

Anonieme of bekende donor?

Bericht door edb88 » 5 september 2014, 11:36

Hoi!
Wij waren vandaag op intake om te starten met inseminatie, als lesbisch koppel, en kregen de vraag of we hadden nagedacht over een anonieme of bekende donor. Eigenlijk hebben we hier niet echt een uitgesproken mening over, geen totale voor of tegen voor beide opties..

Hoe staan jullie hiertegenover? Waarom wel of niet kiezen voor een anonieme donor?

Valaki
Berichten: 508
Lid geworden op: 28 mei 2013, 16:21

Re: Anonieme of bekende donor?

Bericht door Valaki » 5 september 2014, 23:52

Ik zou aanvankelijk een gekende donor meepakken naar de kliniek, maar bij de eerste testjes die gedaan werden (sperma-, urine- en bloedonderzoek) bleek dat hij vrijwel onvruchtbaar was. Na lang wikken en wegen heb ik dan besloten om met een anonieme donor verder te gaan.
Wat losse gedachten van mij hieromtrent:

Gekende donor
- mogelijkheid om zelfinseminatie te doen (MAAR, dan ben je juridisch én medisch niet beschermd!!)
- een donor kan moeilijk voorspellen in welke mate hij zich gaat hechten (kan soms heftigere gevoelens met zich meebrengen dan verwacht)
- potentieel lastig verhaal dat er een biologische vader in het spel is die toch geen papa is
- kan moeilijk zijn voor een kind als de donor ook kinderen heeft die hij wél opvoedt ("waarom hen wel en mij niet?")
- onzeker hoe het contact gaat zijn tussen jou, het kindje, de donor
- kan geschikt zijn als beenmergdonor of zo als dat ooit nodig zou zijn :)
- stel dat jullie kindje karaktereigenschappen overerft van de donor, kan het mogelijkerwijs handig zijn als hij/zij daar met de donor over kan praten
- ...

Anonieme donor
- tijdens de puberteit kan de zoektocht naar de identiteit mogelijk moeilijker verlopen
- kind wordt voor een voldongen feit gezet: je gaat nooit je donor kennen. Dit kan ofwel frustrerend werken, ofwel net rust brengen
- er kunnen halfbrusjes zijn waar je nooit van op de hoogte gaat zijn
- het kan vaak langer duren vooraleer je aan het traject kan beginnen (i.v.m. de vooronderzoeken van de donor die nog moeten gebeuren)
- zolang kinderen van jongsaf aan goed ingelicht worden, hebben de meesten weinig problemen met een anonieme donor (dat lees je in wetenschappelijke artikels, maar ook op fora van donorkinderen)
- ...

Er zijn ook verschillende boeken/fora/artikels waarin je over dit thema kan lezen. Bij mij heeft dat wel geholpen. "Uit onbekende bron" is een boek dat ik zeker een aanrader vond!
Magische icsi 6!

If you don't believe in miracles
Perhaps you have forgotten you are one

Lucas
Berichten: 13
Lid geworden op: 28 februari 2012, 8:24

Re: Anonieme of bekende donor?

Bericht door Lucas » 8 februari 2015, 18:04

Ik zou oorspronkelijk een anonieme donor worden bij een spermabank, maar heb me bekeerd. Ik ben nu een bekende donor al was dat ook niet vanzelfsprekend. Mijn gedachten:

Voor gekend donorschap:
- Zeker als lesbisch koppel zal bij jullie ooit de vraag komen wie de papa is. Op die vraag geen antwoord hebben, lijkt me erg pijnlijke situatie.
- Niet ieder kind heeft er behoefte aan zijn/haar biologische vader te leren kennen. Maar het kind van een anonieme donor staat wel, zoals Valaki al stelde, voor het voldongen feit. Ik vind dat dit de keuze van het kind hoort te zijn. Wil hij/zij de donor nooit ontmoeten: prima. Wil hij/zij dat wel: dan ... niets ? Leegte? Identiteitscrisissen? In Nederland is het anonieme donorschap bij wet verboden; net om deze reden. Het is ook de reden die mij over de streep trok.
- Je kan op zoek gaan naar een donor die bij jullie past. Qua uiterlijk, maar ook qua opvattingen. Het lijkt me lastig als twee super kalme mensen een kind krijgen van een kei actieve donor die enkel geselecteerd is op oogkleur. Idem met creatievelingen, muzikanten...
- Als je meer dan één kind wil, kan je voor dezelfde donor kiezen.

Voor een anonieme donor:
Zie grotendeels Valaki's post. Ze vat het mooi samen.
- Gekend of anoniem blijft voor de wensvader gelijk al begrijp ik dat hij misschien liever niet geconfronteerd wil worden met de vader van zijn toekomstige kinderen. Mannen zijn nogal gevoelig op dat gebied. Jullie hebben dat probleem niet.
- Je wordt ook later niet geconfronteerd met de man die samen met jullie een kind heeft. Wie weet groeit er toch een hechtere band. En wat met de niet-biologische vader (voor jullie niet belangrijk)?
- Juridisch is het waterdicht.

Stuck in the middle:
Ik kende ook de voor- en nadelen en ik vond ergens een weg tussenin. Online vond ik een koppel dat ook een bekende donor zocht, maar uit hun buurt. We pasten bij elkaar en zaten op één lijn. Hadden we elkaar om een andere reden ontmoet, dan hadden we vrienden kunnen worden. We wonen echter ruim honderd kilometer uit elkaar en komen elkaar dus nooit tegen. Die afstand was een bewuste keuze. De enige die later nog kan gaan twijfelen, ben ik zelf (de donor), maar dan ben ik de enige die ik iets kan verwijten. Het was tenslotte mijn eigen keuze. Het kind kan later zelf zijn/haar keuze maken.
We kozen voor een traject via een fertiliteitscentrum. Niet makkelijk, maar wel erg veilig voor alle partijen. We maakten ook de afspraak dat ik hen op de hoogte zou houden van al "mijn" kinderen. Als ik later zelf aan kinderen begin, krijgen zij een geboortekaartje. Mocht ik later nog voor een ander koppel doneren, dan laat ik ook dat weten en ik zou ook helpen als zij nog een kind zouden willen.

De perfecte oplossing bestaat natuurlijk niet, maar ik voel me goed bij de keuze die gemaakt is.

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten