Hier even mijn reactie op de tendens van je posts (kwestie van het topic "opkuis" niet te veel te verwateren, en omdat het op zich wel een interessante, op zichzelf staande discussie kan zijn).
Ik maak uit je posts op dat je idd serieuze intenties hebt (oa een van de weinige mannen die openlijk zegt het niet erg te vinden met "ziekenhuisgedoe" mee te werken) maar dat je je beledigd lijkt te voelen omdat niemand op je aanbod in wil gaan. Ik begrijp dat je voelt dat je goed bedoelde intenties vertrappeld worden. Mensen dromen nu eenmaal van "het perfecte kind" (hoewel elk kind dat ze krijgen wel als "perfect" zal beschouwd worden: "eigen kind schoon kind" blijft een realistische uitspraak), maar mensen streven er naar het kind zoveel mogelijk kansen te geven, en stellen daarbij hoge (onrealistische?) eisen aan een donor die ze uitkiezen. Hoe langer hoe meer wordt ons nl ingepeperd dat genen alles zijn (hoewel opvoeding volgens mij minstens even belangrijk is). Niet leuk om dan niet "uitgekozen" te worden, zoals het niet leuk was om als laatste te blijven staan als de teams in het balspel gevormd worden. Helaas iets van alle tijden en leeftijden.
Wat betreft vleeskeuring: idd daar lijkt het soms wel op ja, hoewel het meer keuring is van genetisch materiaal, het vlees is daar maar een van de vele uitdrukkingen hiervan.
De vraag die ik mezelf soms stel (en ik denk vele dames hier ook) is waarom mannen hier hun diensten aanbieden: sommige enkel uit goede bedoelingen, sommigen voor geld, sommigen in de hoop op (onbeschermde), vrijblijvende sex. Voor de mensen met goede bedoelingen: waarom via het forum? Is het om contact te kunnen houden met het kind, of zelfs een rol te spelen in zijn leven (iets wat maar weinig vrouwen via het internet zoeken in een donor)? Is het omdat ze in een spermabank geweigerd zijn (onvoldoende kwaliteit, leeftijd, medische problemen)? Ik heb al gelezen van iemand die ook in een bank heeft gedoneerd (of nog doet?). In het laatste geval vraag ik me dan af of ze dan niet beseffen dat ze bepaalde veiligheidsregels dan omzeilen: er bestaan "nationale quota's" van gezinnen/kinderen per donor, gebaseerd op statistische berekeningen over de kans dat genetisch verwante mensen elkaar zouden tegenkomen. Nu is het systeem in Belgie wel op zijn Belgisch georganiseerd: geen communicatie, dus eigenlijk kan 1 donor in verschillende banken doneren en hiermee verschillende malen zijn quota halen. In Nederland is er een centraal registratie systeem dat dit in principe verhindert.
Een andere reden dat ik kan bedenken dat mannen niet via een spermabank doneren is omdat ze vinden dat het kind een keuze moet hebben: het zogenaamde "open profiel" systeem, waarbij een kind op een bepaald moment (bv 18 jaar) identificeerbare gegevens over de donor kan krijgen, en hem evt contacteren voor vragen. Een systeem dat in Belgie wettelijk niet kan, de ethiek van dingen probeert maar in Nederland en bv het VK het enige mogelijke is.
De vragen die ik me stel zijn zeker niet bedoeld om over iemand te oordelen, maar uit curiositeit. Ik ben nu eenmaal iemand ben die continu (te veel) over dingen nadenkt, en alle kanten en perspectieven wil beschouwen.
Ten slotte op je laatste opmerking: een "donorcontract" (of hoe je het ook wil noemen) moet voor beide partijen aanvaardbaar zijn. Als je buiten een bank om werkt moeten er nu eenmaal dingen vast staan, ter bescherming van beide partijen. Dingen die volgens mij toch belangrijk zijn (echter ik weet zeker dat er nog meer dingen zijn):
- uiteraard moeten beide partijen akkoord zijn dat de kansen op een gezond kind en de belangen van dit kind voorop moeten staan. Beide partijen moeten de andere een goede kandidaat vinden, en factoren die daarin mee kunnen spelen zijn idd dingen als leeftijd, gezondheidstoestand, medische voorgeschiedenis etc. Via een bank heeft een donor hier idd geen inspraak in, maar in gevallen waar de 2 partijen elkaar ontmoeten moet ook de donor hier akkoord zijn.
- akkoord over hoe de donatie technisch in zijn werk gaat (inclusief plaats etc)
- eventuele vergoeding (betreft hier ook onkosten-vergoeding)
- relatie (in de brede zin van het woord!) na de conceptie: houdt de donor contact en op welke manier, wordt hij enkel gecontacteerd door de wensouder(s) of kan het in 2 richtingen? Mag het kind later contact opnemen? Dit aspect lijkt me nog een van de moeilijkste van het hele contract, zeker als een van de 2 partijen zich op een bepaald moment bedenkt.
Voor mij is het voor wensouders (en eigenlijk ook voor de donor, hoewel de inspraak hier in geval van spermabank zeer klein is eenmaal de "waren" geleverd: een donor is altijd vrij in de keuze al dan niet te doneren) het belangrijkste dat men nadenkt over de belangen van het kind: de wens naar een lief babytje is groot, maar hou er rekening mee dat dat lief babytje uit groeit tot een zelfstandige volwassene, met eigen rechten. Gaat het eigen recht op een kind (op welke manier dan ook) boven de rechten van de persoon die op deze manier ontstaat? Iets waar ik veel over na heb gedacht de laatste maanden
. Zelf heb ik de conclusie bereikt dat geen enkel kind ervoor kiest om op deze aarde te komen: het is altijd het gevolg van een beslissing/handeling (al dan niet bewust) van meerdere personen. Of het nu een ongelukje, een bewuste spontane zwangerschap of een medisch geassisteerde zwangerschap is (zelfs in het geval van een solo-mama is het kind ook een gevolg van de beslissing van de donor om te doneren, en van eventuele artsen die mee de keuzes maken). Eenmaal het kind er is vormen we het grotendeels door de opvoeding en kansen die we het geven en de keuzes die het kan maken, maar soms hangen de opties die het kind heeft (bv het al dan niet opsporen van zijn donor) af van beslissingen die wij op voorhand maken.