Wie momenteel bezig met KID?

[Beesje]

Even deze topic wat nieuw leven inblazen. Wie is er momenteel allemaa bezig met kid? Wij komen waarschijnlijk binnen 2 weken op de wachtlijst te staan. Aangezien mijn man geen zaadcelletjes heeft, is dit (bijna) de enige oplossing voor ons.

Hoe staan jullie tegenover kid, en vooral hoe staat jullie partner hier tegenover? Vertellen jullie het aan jullie omgeving, of liever niet? En waarom? En hoe reageert jullie omgeving hierop?

Wij zitten nog met zoveel vragen en bedenkingen, en soms hebben we het idee dat we bijna de enigen op de wereld zijn die in deze situatie zitten. Daarom, lotgenoten, laat nog eens iets van jullie horen!

[Vïenna]

Hallo Beesje,

Mijn man en ik zijn al een tijdje bezig met KID.
Het is ook voor ons de enige manier om in verwachting te geraken. Mijn man en ik willen graag kinderen en we hebben niet lang moeten nadenken voor we met de behandelingen startten.

Het lijkt inderdaad alsof er weinig koppels zijn die hetzelfde doormaken alhoewel dit maar schijn is. Alleen wordt er erg weinig over gesproken omdat het een gevoelig onderwerp is, zeker als het met donor is.
Mijn man praat weinig over zijn gevoelens maar door kleine opmerkingen merk ik dat hij het er moeilijk mee heeft. Hij kan dan weer beter praten met enkele mannelijke collega's over dit onderwerp.
Ik heb het zelf ook af en toe moeilijk maar dit is met ups en downs. Ik ben dan weer meer een babbelkont en kan er gelukkig over praten met mijn familie en vriendinnen (alhoewel ik niet altijd alles vertel). Op het werk heb ik niets vertelt omdat ik geen vast contract heb. Om het risico op geen verlenging van mn contract te vermijden. Het is echter niet altijd makkelijk om alles verborgen te houden. Ik had tot nu toe 'geluk' dat het altijd paste binnen mn werkuren.

Je bekijkt best samen met je partner tegen wie je wat wil zeggen.

Ik wil je alvast veel succes wensen met je komende behandelingen.
Groetjes
Vïenna

[sahra]

Beesje, hier nog een lotgeval.

Wij kunnen ook enkel via KID zwanger worden. Het heeft toch een hele tijd geduurd tussen de negatieve test bij de uroloog en de eerste KID poging. We zijn momenteel aan ronde 3 van de inseminaties.

We hebben het een plaatsje gegeven, maar het blijft geen faits divers. Emotioneel is de behandeling zwaar en het brengt ons af en toe terug bij het verdriet niet zwanger te kunnen worden door een paar keer te rollebollen. Veel praten met je partner is noodzakelijk.

Enkel een beperkt aantal mensen weten over onze situatie.Weet je, men weet in de omgeving zo weinig over vruchtbaarheidsbehandelingen en men denkt dat de stap naar KID ook meteen zwanger worden betekent + men doet zeer zwaarwichtig over gebruik van donorsperma. Het is allemaal nog een beetje taboe hé.

We beschermen onszelf in deze fase, maar als het kindje ooit komt, dan zullen we er open over communiceren. Hier kan ik nog niets over zeggen, want het is ons nog niet overkomen.

Hopelijk ben je hier iets mee.
Sara

[Tam]

Hallo,

Ook hier een lotgenoot... Wij hebben net 3 pogingen achter de rug en wachten nu op ons evaluatie gesprek in januari.

Het blijft een harde noot en ik denk dat het iets is wat je u leven lang mee zal dragen met ups and downs.
Wij zijn nu in totaal al 2jaar en een half bezig en hebben een jaar geleden na verschillende tests en een TESE te horen gekregen dat KID één van de laatste opties is voor ons...In eerste instantie was het een nee voor mijn man maar beetje bij beetje (staat hier makkelijker geschreven en bondiger dan het was )is hij bijgedraaid en staat hij er nu voor de volle 100% achter.

@ Sahra, ik snap volledig wat je bedoeld met het feit dat mensen denken dat éénmaal je met KID begint alles vanzelf gaat gaan en zonder problemen... daar heb ik het eerlijk gezegd het moeilijkste mee met die reactie ... waardoor ik mij emotioneel ook wel afsluit en alles puur sec zonder iets vertel... terwijl er constant massa's emoties door mij heen aan het razen zijn. Met iedere poging die mislukt worden mijn angst gevoelens dat het nooit zal lukken alleen maar groter... Normaal zeker?

Als ik daar dan lig voor de inseminatie dan denk ik waar is de romantiek... maarja.

@ beesje: blijf positief denken en met elkaar praten over alles wat er door u heen gaat. Ik persoonlijk had het echt onderschat (weet niet hoe de anderen dit ervaren?) het heen en weer lopen naar het ziekenhuis, het wachten, hopen, de angst, wanhoop... Maar je komt er ontzettend sterk uit als koppel en als persoon.
Blijf positief denken want het lukt echt, bij de één duurt het wat langer als bij de andere maar het lukt en als je het even moeilijk hebt laat alles er dan even uit en krop alles zeker niet op!!

Wij hebben het aan onze ouders en beste vrienden verteld en zijn ook van plan om open kaart te spelen tav ons kind. Eerlijkheid is zeer belangrijk voor ons.


Als je nog vragen hebt just shoot!

Heel veel sterkte en moed!!

Grtjs,

PS: sorry als mijn antw iet wat chaotisch is maar zo ben ik een nuchtere chaoot

[Beesje]

Dag Lotgenootjes,

Fijn om te weten dat we niet de enigen zijn! En dat alle verhalen en gevoelens zo gelijkaardig zijn ...

Wij hebben op 8 oktober ook net na de TESE te horen gekregen dat er niets gevonden is, en dat donorsperma nog de enige oplossing is. En sindsdien gaat het met ups en downs. Meestal gaat het eigenlijk redelijk goed, maar in het algemeen ben ik gewoon veel neerslachtiger de laatste tijd. Soms kan ik echt uitkijken naar ons kindje, maar het lange wachten is er mij echt te veel aan. Ik wil gewoon beginnen!! Na 2 gesprekken bij de psycholoog wordt er donderdag op de stafvergadering besproken of we met kid verder mogen of niet. En dan is het wachten ... Ofwel 6 maand als we geen donor aanbrengen, ofwel 2 maand als we wel iemand vinden die wil doneren (voor iemand anders dan he). Momenteel heeft er zich nog niemand aangeboden, dus het wordt misschien nog eens 6 maanden niks doen en wachten wachten. En inderdaad, wie weet hoeveel pogingen je dan nog moet doen, want dan starten we eigenlijk pas vanaf 0 zoals andere koppels. De kans dat je zwanger geraakt met IUI-D is blijkbaar wel iets hoger, maar dan is de kans nog klein he. Bovendien moet ik nog alle onderzoeken bij mij laten doen (HSG enzo), dus wie weet wat mankeer ik nog allemaal! Heb enkel een echo gehad in juni, en daar leek alles vrij normaal. Dus laten we hopen dat bij mij alles in orde is want anders word ik helemaal gek.

't Is inderdaad moeilijk, omdat je het niet tegen iedereen gaat vertellen. Ik kan er gelukkig met enkele vriendinnen en familie, en vooral mijn man goed over praten. Maar hier op het werk weet maar 1 collega het, en het is moeilijk om hier altijd de vrolijke uit te hangen. Net na de operatie is iedereen die het weet wel geinteresseerd, maar ondertussen gebeurt er niet veel, dus hoewel je er nog veel over wil praten, wordt er minder over gepraat omdat er niks 'nieuw' te vertellen valt. Daarom ben ik zo blij dat er een forum als dit bestaat!

Een vraagje, hoe wordt bij jullie de juiste tijd voor de inseminatie eigenlijk bepaald? Nemen jullie ook hormonen? En mogen jullie elke maand opnieuw proberen? Dat is dan toch telkens van dezelfde donor? En stel dat je nu een aantal keer moet proberen, ben je dan nog zeker dat je tweede kindje van dezelfde donor kan zijn?

[Orchidee]

Beesje,
'k zal je heel mijn verhaal besparen, dat vind je op andere topics maar 'k wilde je toch antwoorden ivm je laatste vraagjes. Ik kan natuurlijk alleen maar spreken over CRG Brugge want ik weet dat ze soms een andere methode hanteren in andere centra. Ik moest 18 'sperma-rietjes' kopen. Voor iedere KID gebruikten ze 3 rietjes, dus 6 keer - helaas nog niet gelukt na 6 keer, dan weer 18 gekocht maar dan van een andere donor. Na 3 mislukte KID's met die nieuwe donor overgestapt naar ICSI want ze zeiden dat ze geen IVF doen met donorsperma. Voor ieder ICSI poging hebben ze dan maar 1 rietje nodig, daar zitten miljoenen zaadcelleks in en ze hebben er maar het aantal nodig dan het aantal eitjes die ze bij jou 'geplukt' hebben. Wat een 2e kindje betreft hebben ze mij gezegd, als je geen rietjes meer over hebt (want hoe dan ook blijven die van jullie) moet je binnen de 3 maanden na de bevalling laten weten als je van dezelfde donor nog een kindje wilt of niet.
'k hoop dat ik je met deze info wat kon helpen. groetjes orchidee