Hey Liezeke,
Ben een beetje ziekjes, bijna het bedje in. Maar wou toch even reageren.
Ik ben niet kwaad. Ik heb het donorgegeven een plaats gegeven en leef een fijn en stabiel leven. Ik ben zeer gelukkig en heb dit gegeven ook beter kunnen verwekken omdat ik het kon delen met mijn broer en zus. Vele anderen kunnen en mogen dit niet delen.
Dit neemt niet weg dat ik vast stel dat een keuze om voor een donorkind te gaan, men gewoon vergeet is onze basisrechten toe te kennen. Dat recht, is het recht op genetische roots.
Ik vermoed dat door je ooit op de adoptie-wachtlijst hebt gestaan, je dit gegeven niet onbekend is.
Ik tracht op te komen voor rechten die ons nooit ontzegd hadden mogen worden. Ik kom op om het taboe door te breken, voor bewustwording te creeëren bij al die mannen die weldra een kwakje in het bakje doen, aan 50 euro het potje. Ze staan er niet bij stil (of niemand licht de donoren ook in) dat van hun donatie er later kinderen zullen rondlopen, kinderen die wel vragen zullen hebben naar hun genetische roots.
Ook bewustwording aan wensouders/mama's dat een kind zal verwelkomen die later wel issues kan hebben met het donorgegeven.
Groet,
Steph
Media en reportage Panorama
Forumregels
De Verdwaalde Ooievaar heeft intern meermaals de discussie gevoerd over het al dan niet toelaten van berichten over aanvraag of aanbod van donormateriaal. Ook de wetgeving hierrond is nog vrij dynamisch en actueel.
De Verdwaalde Ooievaar geeft de voorkeur aan het weren van deze oproepen, maar stelt vast dat deze hoe dan ook terugkomen in fora die hier niet voor bedoeld zijn.
Om deze reden werd een subforum voor aanbod/aanvraag van donormateriaal aangemaakt.
De Verdwaalde Ooievaar kan enkel waarschuwen voor de risico's die donatie via niet-officiële kanalen met zich meebrengt. Uit ervaringen weten wij immers dat naast een aantal goed bedoelende donors, er ook mensen zijn die hierin enkel financiële bedoelingen hebben, mensen die het niet nauw nemen met medische geschiedenis en hier al dan niet over liegen, mensen die vooral op zoek zijn naar het sexuele, enz.
Misbruik van andere fora zal streng gesanctioneerd worden.
-UPDATE- Omdat blijkt dat mensen toch respectloos andere fora blijven misbruiken voor oproepen omtrent donormateriaal, zullen de accounts van misbruikers meteen verwijderd worden. Er werd een apart forum aangemaakt, maak daar dan aub gebruik van.
De Verdwaalde Ooievaar heeft intern meermaals de discussie gevoerd over het al dan niet toelaten van berichten over aanvraag of aanbod van donormateriaal. Ook de wetgeving hierrond is nog vrij dynamisch en actueel.
De Verdwaalde Ooievaar geeft de voorkeur aan het weren van deze oproepen, maar stelt vast dat deze hoe dan ook terugkomen in fora die hier niet voor bedoeld zijn.
Om deze reden werd een subforum voor aanbod/aanvraag van donormateriaal aangemaakt.
De Verdwaalde Ooievaar kan enkel waarschuwen voor de risico's die donatie via niet-officiële kanalen met zich meebrengt. Uit ervaringen weten wij immers dat naast een aantal goed bedoelende donors, er ook mensen zijn die hierin enkel financiële bedoelingen hebben, mensen die het niet nauw nemen met medische geschiedenis en hier al dan niet over liegen, mensen die vooral op zoek zijn naar het sexuele, enz.
Misbruik van andere fora zal streng gesanctioneerd worden.
-UPDATE- Omdat blijkt dat mensen toch respectloos andere fora blijven misbruiken voor oproepen omtrent donormateriaal, zullen de accounts van misbruikers meteen verwijderd worden. Er werd een apart forum aangemaakt, maak daar dan aub gebruik van.
-
Vraagtekens
- Berichten: 2445
- Lid geworden op: 17 augustus 2012, 10:43
@Stephkid
antwoord van CRG brussel op status dossier enop vraag of we eventueel gebruik konden maken van een niet anonieme donor:
Beste,
De wachtlijst is ongeveer 8 maand. U staat er op sinds 27/8/2012. Dus waarschijnlijk nog een wachttijd van ongeveer 3 maand, een exacte termijn geven is moeilijk aangezien dit afhankelijk is van het aantal nieuwe spermadonoren die zich zullen aanbieden de komende maanden. Bovendien moeten we ook rekening houden dat de donorkeuze overeenkomt met de kenmerken van uw echtgenoot.
Wij werken enkel met anonieme spermadonoren, er wordt enkel met een gekende donor gewerkt indien de acceptor zelf haar donor meebrengt, en na goedkeuring van de reflectiecel en de nodige onderzoeken.
Met vriendelijke groeten
antwoord van CRG brussel op status dossier enop vraag of we eventueel gebruik konden maken van een niet anonieme donor:
Beste,
De wachtlijst is ongeveer 8 maand. U staat er op sinds 27/8/2012. Dus waarschijnlijk nog een wachttijd van ongeveer 3 maand, een exacte termijn geven is moeilijk aangezien dit afhankelijk is van het aantal nieuwe spermadonoren die zich zullen aanbieden de komende maanden. Bovendien moeten we ook rekening houden dat de donorkeuze overeenkomt met de kenmerken van uw echtgenoot.
Wij werken enkel met anonieme spermadonoren, er wordt enkel met een gekende donor gewerkt indien de acceptor zelf haar donor meebrengt, en na goedkeuring van de reflectiecel en de nodige onderzoeken.
Met vriendelijke groeten
-
Vooron
- Berichten: 233
- Lid geworden op: 15 april 2010, 23:33
@Vraagtekens
Die 'als de acceptor zelf haar donor meebrengt' is hier heel ruim te interpreteren. Er wordt ook mee bedoeld dat jij zelf een donor kan 'kopen' in het buitenland (waar er geen verplichte anonimiteit heerst) en die dan meenemen naar hen.
Voor meer info, stuur maar PM.
@StephKid
Ik snap je punt, maar probeer toch niet te kort door de bocht te gaan.
En de mogelijkheid om een gekende donor aan te brengen via een buitenlandse bank is - draai of keer het hoe je wil - een kostelijke zaak, die ook ethische issues met zich meebrengt.
Ik sta achter je betoog, maar je bestoog zou zich meer moeten richten op de wetgeving en de ziekenhuizen en autoriteiten etc. Niet zozeer op de wensouders en donoren die écht alleen maar meedraaien en niet altijd de mogelijkheden hebben om buiten de lijntjes te kleuren.
Of wil je eigenlijk bekomen dat de wensouders van nu hun kinderwens naast zich neerleggen zodat er geen kinderen van anonieme donoren meer geboren worden? Ik bedoel dit als oprechte vraag want dat is namelijk het gevoel dat ik er soms bij krijg...
Die 'als de acceptor zelf haar donor meebrengt' is hier heel ruim te interpreteren. Er wordt ook mee bedoeld dat jij zelf een donor kan 'kopen' in het buitenland (waar er geen verplichte anonimiteit heerst) en die dan meenemen naar hen.
Voor meer info, stuur maar PM.
@StephKid
Ik snap je punt, maar probeer toch niet te kort door de bocht te gaan.
Ik ken persoonlijk donoren die zich hier wél van bewust zijn, maar er tóch voor kiezen om op die mamnier mensen te helpen. Op dit moment is er in België nu eenmaal geen mogelijkheid om niet-anoniem te doneren.Ik kom op om het taboe door te breken, voor bewustwording te creeëren bij al die mannen die weldra een kwakje in het bakje doen, aan 50 euro het potje. Ze staan er niet bij stil (of niemand licht de donoren ook in) dat van hun donatie er later kinderen zullen rondlopen, kinderen die wel vragen zullen hebben naar hun genetische roots.
Er moet/mag idd wat meer aan gewerkt worden, maar geloof me gerust dat er best veel wensouders zich hier wél van bewust zijn! Maar opnieuw: het systeem in België is nu eenmaal anoniem...Ook bewustwording aan wensouders/mama's dat een kind zal verwelkomen die later wel issues kan hebben met het donorgegeven.
En de mogelijkheid om een gekende donor aan te brengen via een buitenlandse bank is - draai of keer het hoe je wil - een kostelijke zaak, die ook ethische issues met zich meebrengt.
Ik sta achter je betoog, maar je bestoog zou zich meer moeten richten op de wetgeving en de ziekenhuizen en autoriteiten etc. Niet zozeer op de wensouders en donoren die écht alleen maar meedraaien en niet altijd de mogelijkheden hebben om buiten de lijntjes te kleuren.
Of wil je eigenlijk bekomen dat de wensouders van nu hun kinderwens naast zich neerleggen zodat er geen kinderen van anonieme donoren meer geboren worden? Ik bedoel dit als oprechte vraag want dat is namelijk het gevoel dat ik er soms bij krijg...
-
liezeke
- Berichten: 2798
- Lid geworden op: 14 juli 2009, 7:23
Stephkid,
Misschien lijkt het iets voor je om nr de lezing vn Astrid Indekeu te gaan?:
http://www.deverdwaaldeooievaar.be/foru ... php?t=7216
Om 'de andere kant' te leren kennen uit de mond vn een heel gedreven bijna Phd psychologe op vlak vn donorgezinnen.
Wat niet wegneemt dat je mag voelen wat je voelt, hé. En ook al ben je niet kwaad, het komt wel zo over in je betoog. Niets of niemand zegt dat je dat niét mag doen maar tlijkt inderdaad alsof mensen met een kinderwens die alleen kan vervuld worden met donormateriaal het allemaal éénzijdig bekijken en éénzijdig aanvoelen (ondanks de begeleiding die ze moeten volgen)...
Liesje
Misschien lijkt het iets voor je om nr de lezing vn Astrid Indekeu te gaan?:
http://www.deverdwaaldeooievaar.be/foru ... php?t=7216
Om 'de andere kant' te leren kennen uit de mond vn een heel gedreven bijna Phd psychologe op vlak vn donorgezinnen.
Wat niet wegneemt dat je mag voelen wat je voelt, hé. En ook al ben je niet kwaad, het komt wel zo over in je betoog. Niets of niemand zegt dat je dat niét mag doen maar tlijkt inderdaad alsof mensen met een kinderwens die alleen kan vervuld worden met donormateriaal het allemaal éénzijdig bekijken en éénzijdig aanvoelen (ondanks de begeleiding die ze moeten volgen)...
Liesje
-
Repelsteeltje
- Berichten: 1422
- Lid geworden op: 23 juli 2009, 10:33
Psst, Liesje, dat is bijna een jaar geleden 
Astrid heeft daar niet veel gesproken. t Was vooral Ken Daniels die daar zijn ervaringen is komen delen.
Van mij mag die man elk jaar komen, want het was verhelderend, boeiend, bemoedigend,... Een warme man die de twee kanten van het verhaal kent (al vind ik het fout om over twee kanten te spreken).
Misschien toch maar eens een reisje naar Nieuw-Zeeland overwegen, ergens tussen de echo's en vruchtwaterpuncties door
Astrid heeft daar niet veel gesproken. t Was vooral Ken Daniels die daar zijn ervaringen is komen delen. Van mij mag die man elk jaar komen, want het was verhelderend, boeiend, bemoedigend,... Een warme man die de twee kanten van het verhaal kent (al vind ik het fout om over twee kanten te spreken).
Misschien toch maar eens een reisje naar Nieuw-Zeeland overwegen, ergens tussen de echo's en vruchtwaterpuncties door
-
StephKID
- Berichten: 40
- Lid geworden op: 20 september 2012, 22:33
Hey iedereen, (liezeke en repelsteeltje en co)
Je vroeg wat duidelijkheid over heel het gegeven.
Voor een zwangerschap gaan, een kind krijgen is in c een egoïstische keuze. Jij kiest voor een kind. Een kind kiest er zelf niet voor om verwekt of geboren te worden.
Ik vind dat elke ouder de morele verantwoordelijke plicht heeft eerlijk aan zijn/haar kind te vertellen op welke manier het er is gekomen (natuurlijk, via donor, adoptie). Elk kind (mens) heeft recht op deze info.
Goed dat er lezingen, besprekingen zijn a la Ken Daniels. Het bevestigt of beantwoordt aan het advies dat ik (ervaringsdeskundige zijnde door zelf een donorkind te zijn) aan alle ouders zou geven.
Het is niet omdat je een kind krijgt via donormateriaal het daarom niet minder gewenst en in een goed stevig gezin terecht komt. De meeste donorkinderen zijn net gewenster dan bij koppels die toevallig geluk hadden met hun vruchtbaarheid.
(kanttekening: die Ken Daniels komt spreken op Gasthuisberg, waar het hoofd fertiliteit tot 2 keer toe op TV met kracht ontkende ooit gecontacteerd te zijn geweest door een volwassen donorkind met vragen. Vragen die enkel met stilzwijgen werden beantwoord? Misschien kan Ken hem eens lessen oprechtheid en eerlijkheid geven - retorische vraag)
Mijn betoog start ook hier, bij de wensouders die misschien ooit voor de keuze zullen gesteld worden om een zwangerschap met donormateriaal in overweging te nemen. Zonder die ouders zouden er geen klinieken zijn die die behandelingen uitvoeren, geen donoren die worden gezocht.
Ik vind het logisch dat ik ook de wensouders aanspreek en hen aangeef dat ze kunnen terugblikken op 40 jaar van KID-behandelingen en nu duidelijker de pro's en de contra's kunnen afwegen. Het zijn ook de ouders die een signaal kunnen gegeven naar de centra's, want face it: de meeste centra's wijzen de volwassen donorkinderen gewoon de deur. Ze zijn niet geïntresseerd noch hebben ze begrip voor een mens die zij mede-creeërde, die de oerbehoefte heeft te weten waar hij of zij van af stemt en oprecht vindt dat hem onrecht is aangedaan.
Daarnaast de wildgroei in mogelijkheden van een donor om in verschillende centra's te kunnen doneren, met het risico onwetend een halfbroer of -zus tegen het lijf te lopen, misschien een relatie beginnen. Het kan allemaal in dit land.
Ouders horen te weten en er zich van bewust te zijn dat je kind hier later degelijk mee kan worstelen. En ga er niet licht over. Je maakt hier een keuze voor een kind, maar je hebt niet het recht de genetische roots van je kind te ontzeggen, dat heeft niemand.
Ik ken het prijskaartje van een buitenlandse donor. Je kan uiteraard ook op zoek naar een donor die wel bereid is om via een centra aan jou/jullie te donoren. (het hoeft geen huis/tuin/keukenfertiliteit te worden)
Ondertussen ben ik ook bij de politiek een bewustzijn aan het creeëren, omdat zij het net zijn die de centra toelaten zulke wanpraktijken te blijven uitvoeren en zelfs ouders misleiden, alsook donoren met de nodige onwetenheid met een briefje van 50 euro willen lokken.
Ik vind het wel erg dat onze maatschappij vandaag de dag zo kortzichtig tov van het creeëren van KIDkinderen staat. 1-zijdig vind ik het verhaal niet.
Al jaren worden alleen maar verhalen van onvruchtbaarheid (niet te onderschatten), baanbrekende fertiliteitstechnieken, het blijvend taboe rond onvruchtbaarheid (let's face it), maar als er dan een paar donorkinderen aan het woord komen en hun verhaal doen, dan is het opeens overdreven. Ik snap het niet. De getuigenissen van de ouders van Leen en Jacinta waren oprecht. Ik voelde hun pijn.
Ik ben niet tegen inseminaties met donormateriaal, maar het kind zou het recht moeten hebben zijn genetische roots te kunnen achterhalen. Het is niet veel. Ouders hebben rechten, donoren ook, het wordt tijd dat het kind (het langverwachte eindproduct) eindelijk ook eens rechten krijgt.
We zijn 2013, mensen. Tijd voor evaluatie, echt. Vooral bij de centra en de politiek maar ook bij de wensouders en donoren.
Groet,
Steph
Je vroeg wat duidelijkheid over heel het gegeven.
Voor een zwangerschap gaan, een kind krijgen is in c een egoïstische keuze. Jij kiest voor een kind. Een kind kiest er zelf niet voor om verwekt of geboren te worden.
Ik vind dat elke ouder de morele verantwoordelijke plicht heeft eerlijk aan zijn/haar kind te vertellen op welke manier het er is gekomen (natuurlijk, via donor, adoptie). Elk kind (mens) heeft recht op deze info.
Goed dat er lezingen, besprekingen zijn a la Ken Daniels. Het bevestigt of beantwoordt aan het advies dat ik (ervaringsdeskundige zijnde door zelf een donorkind te zijn) aan alle ouders zou geven.
Het is niet omdat je een kind krijgt via donormateriaal het daarom niet minder gewenst en in een goed stevig gezin terecht komt. De meeste donorkinderen zijn net gewenster dan bij koppels die toevallig geluk hadden met hun vruchtbaarheid.
(kanttekening: die Ken Daniels komt spreken op Gasthuisberg, waar het hoofd fertiliteit tot 2 keer toe op TV met kracht ontkende ooit gecontacteerd te zijn geweest door een volwassen donorkind met vragen. Vragen die enkel met stilzwijgen werden beantwoord? Misschien kan Ken hem eens lessen oprechtheid en eerlijkheid geven - retorische vraag)
Mijn betoog start ook hier, bij de wensouders die misschien ooit voor de keuze zullen gesteld worden om een zwangerschap met donormateriaal in overweging te nemen. Zonder die ouders zouden er geen klinieken zijn die die behandelingen uitvoeren, geen donoren die worden gezocht.
Ik vind het logisch dat ik ook de wensouders aanspreek en hen aangeef dat ze kunnen terugblikken op 40 jaar van KID-behandelingen en nu duidelijker de pro's en de contra's kunnen afwegen. Het zijn ook de ouders die een signaal kunnen gegeven naar de centra's, want face it: de meeste centra's wijzen de volwassen donorkinderen gewoon de deur. Ze zijn niet geïntresseerd noch hebben ze begrip voor een mens die zij mede-creeërde, die de oerbehoefte heeft te weten waar hij of zij van af stemt en oprecht vindt dat hem onrecht is aangedaan.
Daarnaast de wildgroei in mogelijkheden van een donor om in verschillende centra's te kunnen doneren, met het risico onwetend een halfbroer of -zus tegen het lijf te lopen, misschien een relatie beginnen. Het kan allemaal in dit land.
Ouders horen te weten en er zich van bewust te zijn dat je kind hier later degelijk mee kan worstelen. En ga er niet licht over. Je maakt hier een keuze voor een kind, maar je hebt niet het recht de genetische roots van je kind te ontzeggen, dat heeft niemand.
Ik ken het prijskaartje van een buitenlandse donor. Je kan uiteraard ook op zoek naar een donor die wel bereid is om via een centra aan jou/jullie te donoren. (het hoeft geen huis/tuin/keukenfertiliteit te worden)
Ondertussen ben ik ook bij de politiek een bewustzijn aan het creeëren, omdat zij het net zijn die de centra toelaten zulke wanpraktijken te blijven uitvoeren en zelfs ouders misleiden, alsook donoren met de nodige onwetenheid met een briefje van 50 euro willen lokken.
Ik vind het wel erg dat onze maatschappij vandaag de dag zo kortzichtig tov van het creeëren van KIDkinderen staat. 1-zijdig vind ik het verhaal niet.
Al jaren worden alleen maar verhalen van onvruchtbaarheid (niet te onderschatten), baanbrekende fertiliteitstechnieken, het blijvend taboe rond onvruchtbaarheid (let's face it), maar als er dan een paar donorkinderen aan het woord komen en hun verhaal doen, dan is het opeens overdreven. Ik snap het niet. De getuigenissen van de ouders van Leen en Jacinta waren oprecht. Ik voelde hun pijn.
Ik ben niet tegen inseminaties met donormateriaal, maar het kind zou het recht moeten hebben zijn genetische roots te kunnen achterhalen. Het is niet veel. Ouders hebben rechten, donoren ook, het wordt tijd dat het kind (het langverwachte eindproduct) eindelijk ook eens rechten krijgt.
We zijn 2013, mensen. Tijd voor evaluatie, echt. Vooral bij de centra en de politiek maar ook bij de wensouders en donoren.
Groet,
Steph
-
Softebanana
- Berichten: 288
- Lid geworden op: 15 november 2012, 21:40
Wanpraktijken? Ouders misleiden? Onwetende donoren lokken ?StephKID schreef:Ondertussen ben ik ook bij de politiek een bewustzijn aan het creeëren, omdat zij het net zijn die de centra toelaten zulke wanpraktijken te blijven uitvoeren en zelfs ouders misleiden, alsook donoren met de nodige onwetenheid met een briefje van 50 euro willen lokken.
Ik heb alles al een tijdje meegevolgd en je toenemende kwaadheid in je berichten gelezen.
Maar ik vind dit toch wel de kroon spannen.
Moesten het wel wanpraktijken zijn zouden we geen gesprekken vooraf moeten ondergaan om te benadrukken dat het kind later vragen kan gaan stellen. Dat we het open moeten opvoeden en zeker niet verzwijgen dat het een donorkind is!
Als het dan toch zover komt zullen er veel minder kinderen zijn die dit 'recht' kunnen opeisen. Want de meeste donoren die doneren om anderen te helpen willen echt later geen kind aan hun deur.StephKID schreef: Ik ben niet tegen inseminaties met donormateriaal, maar het kind zou het recht moeten hebben zijn genetische roots te kunnen achterhalen. Het is niet veel. Ouders hebben rechten, donoren ook, het wordt tijd dat het kind (het langverwachte eindproduct) eindelijk ook eens rechten krijgt.
We zijn 2013, mensen. Tijd voor evaluatie, echt. Vooral bij de centra en de politiek maar ook bij de wensouders en donoren.
Daarom zijn er in nederland ook langere wachtlijsten hé.
Moest het niet anoniem zijn zouden misschien de helft van de KID kinderen die er nu leven niet bestaan, ook jij misschien niet!
Wij kiezen niet voor medische problemen waardoor we een donor nodig hebben. Wij hebben de optie om zonder kinderen te leven, of een kind met een donor.
Met of zonder moeilijke periode voor ons gezin later wat betreft de anonimiteit van de donor. Die neem ik er graag bij,want zonder had mijn kind niet bestaan!
-
StephKID
- Berichten: 40
- Lid geworden op: 20 september 2012, 22:33
Hey Tam, dank voor je lieve en oprechte post. Helemaal niet chaotisch en duidelijk.Tam schreef:
Ik wil gewoon maar zeggen dat ik denk dat we aan dezelfde kant staan en uiteindelijk willen we het beste voor onze kindjes en ik ben blij dat we nu de kans krijgen om als wensouder de kant van het kind te horen. Ik zie het als een opportuniteit om op de één of andere manier in de toekomst te kijken want denk dat de kans zeker bestaat dat wij als ouder binnen x jaar geconfronteerd zullen worden met deze vragen….
Ik hoop dat ik niemand kwets of wat dan ook met mijn reactie, is zeker niet de bedoeling en sorry als het wat chaotisch geschreven is, sommige dingen zijn makkelijker te zeggen dan te schrijven …. En zoals meermaals geschreven ik schrijf vanuit mijn gevoel, mening.
Tam
Dank voor je open-mindheid en stil te staan bij hoe jullie dochtertje (en jullie volgend kindje) zich misschien later zal voelen bij het donorgegeven. Het kan ook zijn dat ze hier geen issues mee zal hebben. Wederom eerlijkheid en openheid verstevigt jullie band en yep, jullie zijn de ouders, de mama en de papa. Niet de donor.
Alle donorkinderen die ik ken beschouwen hun donor niet als vader of papa. Diegenen die een papa hadden beschouwen hem als echte papa. Diegene die hen grootbrachten.
In Nederland zie je nu een stijging van het aantal donoren. Yep, dit aantal was gedaald door de afschaffing van de anonimiteit. Het soort donoren is er gewijzigd. Donoren geven nu veel bewuster hun zaad af om anderen te helpen + staan stil bij het feit dat de donorkinderen later issues en recht hebben om hun genetische roots te achterhalen.
Vermoedelijk zal het aantal donoren in België zakken, maar zal het daarna terug stagneren. In Engeland is het aantal donoren niet gedaald.
Mbt argumentatie dat ik zonder donor niet had bestaan. Het is niet omdat je een mens bestaansrecht geeft, dat je zijn recht op genetische roots integraal mag negeren. Je hebt het hier wel over kinderen, mensen van vlees en bloed. De ukjes die jij later gaat vertellen dat ze niet met genetische roots issues moeten afkomen, omdat ze blij mogen zijn dat ze leven.
Zo kan je ook stellen: (voor alle duidelijkheid, dit is niet mijn stelling) dat alle adoptiekinderen maar blij mogen zijn dat ze leven in ons westers rijk land, want waren ze in hun land van afkomst gebleven, hadden ze waarschijnlijk hun 5e levensjaar niet gehaald. En hun recht op genetische roots: daar moeten ze ook niet mee afkomen, want he, ze (blijven) leven, dus wees maar dankbaar.
Het is inderdaad een dialoog aangaan, met begrip en respect voor alle partijen. Geen extremen, een compromis. Maar in de compromis horen ook de rechten van het donorkind te zitten.
Ik ben, samen met anderen trouwens met van alles bezig, in de hoop een aantal zaken in dit landje te veranderen waaronder ook voor de kleine donorkinderen, die ooit later de behoefte voelen, te helpen in hun zoektocht.
Groet,
Steph
-
superunknown
- Berichten: 6
- Lid geworden op: 5 februari 2013, 13:56
Hallo,
Ik heb een tijd terug mij kandidaat gesteld als spermadonor. Het is nog wat afwachten voor de resultaten en blijkbaar komt slechts 30% uiteindelijk in aanmerking, dus voor hetzelfde geld gebeurt er straks niets verder.
Niettemin zit ik toch ook met enkele vragen, te meer nadat ik alles ben gaan lezen wat ik op het internet over het onderwerp kon vinden.
Ik heb zelf al een zoon van een jaar en ik herinner me dat we beiden toch wel even schrik hadden of zwanger raken wel gemakkelijk zou lukken. Dit was gelukkig een vrees voor niks want het lukte van de eerste keer. Het gelukkigste moment in mijn leven was wanneer ik mijn zoon voor het eerst vasthield en in de schijnbaar zoekende donkere oogjes keek. Ik krijg er nog steeds tranen van in mijn ogen als ik eraan terugdenk
.
Vandaar dat ik gereageerd heb op "het nijpend tekort aan donoren in ons land". Het was mijn bedoeling om mensen met een vurige kinderwens te helpen, kinderen krijgen is iets wonderlijks! Verder heb ik eerst voor mezelf uitgemaakt of ik ermee kon leven dat er dan misschien kinderen van mij op de wereld rondlopen die ik waarschijnlijk nooit zal leren kennen. Daar had ik ook geen probleem mee. Meer vragen heb ik mij in eerste instantie niet gesteld.
Sinds ik "recht op roots" e.d. meer heb gezien, ben ik toch wel meer beginnen nadenken, maar ben ik ondertussen nog niet van gedacht veranderd. Ik vind wel dat er dringend wat meer regels moeten komen in het voor mij lakse beleid die nu in Belgie gevoerd wordt. Eeen paar zaken waar ik het moeilijk mee heb:
1. De buitenlandse zaadtoeristen (vooral uit Nederland (door niet-anonieme donorwet)en Frankrijk (lesbische koppels en BOM´s of BAM´s)) die ervoor zorgen dat er hier in België een tekort ontstaat. Hiervan profiteren de Belgische fertiliteitsklinieken maar al te graag. Ik krijg de indruk dat het over een miljoenenbusiness gaat die niet moet onderdoen voor de Chinese economie qua jaarlijkse groeicijfers. Verder denk ik ook aan de Deense export van sperma. Dit alles ruikt niet alleen naar handel, maar ook naar belangenvermenging. Als het gaat over anonieme of niet-anonieme spermadonaties vind ik dat profs die fertiliteitscentra runnen niet relevant zijn. Want zij verdedigen alles wat hun winkel en verdere groei toelaat. Ik gruw bijvoorbeeld van die prof D´Hooghe van het UZ Leuven. Die gooit echt volledig de rechten van donorkinderen in de vuilbak! WTF, heeft die hier eigenlijk iets in te zeggen? Hij behoort tot geen enkele van de 3 partijen! Ik vraag me zelfs af wat profs écht denken over spermadonoren, want ze zijn maar al te blij om te zeggen dat ze niet zelf kunnen doneren omdat ze er werken.
2. Er is bij mijn weten nog altijd geen centraal register. Ik kan dus zo maar naar 5 andere spermabanken gaan doneren zonder probleem terwijl de wet duidelijk stelt dat je maar bij zes verschillende gezinnen één of meerdere kinderen mag hebben.(In Nederland en Denemarken gaat dit tot 25). Gaan landen dan allemaal zo maar een beetje met de natte vinger uitmaken hoeveel kinderen een donor mag verwekken om het risico op consanguiniteit te minimaliseren? Verder is het mij ook nog niet duidelijk of die zes gezinnen dan inclusief buitenlandse gezinnen is of niet. Wat is de interpretatie van de fertiliteitscentra hiervan?
3. Er is volgens mij geen duidelijke regeling i.v.m. ZI met donorsperma. Donorcontracten bieden geen enkele garantie op rechtszekerheid omdat de derde partij (het donorkind) hier niet in betrokken werd (i.v.m. anonimiteit, alimentatiegeld,...). Maar wat nog erger is: vrouwen die ZI doen met donorsperma hebben geen garantie dat het sperma bvb HIV-vrij is. In de kliniek moeten spermadonoren 6 maanden (geen dag minder!) na de laatste donatie nog eens bloed laten prikken om te laten controleren. Verder hebben een aantal (zoniet de meeste) van die donoren volgens mij maar bedenkelijke motieven. Hetzelfde kan gezegd worden van de wensouder(s), behalve dan zij die echt willen gaan voor een niet-anonieme donor (in Belgie niet veel keus als je niet-anonieme donor wil). Wat als de BAM-moeder een psychisch gestoorde vrouw is die een kind wil ter compensatie voor het niet vinden van haar ware Jacob? Dan zadel je dat kind misschien levenslang op met een obsessieve bezitterige moeder. Onverantwoord dus volgens mij.
4. Verder las ik ergens op dit forum over het al dan niet vereist psychologisch onderzoek voor de ouder(s). Iemand was blij dat dit in haar kliniek niet verplicht was. Vind ik zelf héél verontrustend. Ik vind dit aspect even belangrijk als screening op erfelijke ziekten.
Dit alles bewijst dat er dringend nood is aan een duidelijke éénduidige Europese aanpak, voorafgegaan door een uitgebreid maatschappelijk debat met betrokken partijen en moraalfilosofen à la Etienne Vermeersch. Misschien dat dan de hele zaak ook uit de taboesfeer kan komen (binnen een jaar of 20?).
Waarom wil ik dan nog spermadonor worden? Nog steeds met altruïstisch motief en omdat ik mezelf een beter alternatief vind dan de niet-anonieme Deense donor die in ons land kan "besteld" worden. Ik gruw van de catalogen, maar verder vraag ik me ook af hoe een kind dan nog echt contact kan opnemen met zijn biologische vader. (Spreekt Deens en woont misschien 500 km verder, naast de andere aspecten die ik hierboven al aangaf). Ik wil zelf ook liefst volledig anoniem blijven. Mijn vrouw en kind(eren) moeten niet geconfronteerd worden met mijn keuze, zeker niet in deze tijd wanneer er nog een taboe op rust. Maar als het donorkind daar nood aan heeft, vind ik dat hij/zij het recht heeft om later zijn donor te kennen in de zin van "recht op roots". Daartoe kan een afspraak geregeld worden tussen de donor en het donorkind maar wel met dien verstande dat het privé-leven van de donor privé kan blijven. Ik bedoel daarmee: het donorkind moet respecteren dat het niet zomaar contact kan opnemen met de familie van de donor.
Graag wil ik van KID-mensen vernemen wat ze eigenlijk graag willen van hun donor. Gaat het over weten hoe hij eruit ziet, wat zijn hobby´s interesses zijn e.d. meer omdat ze zich dat altijd al afgevraagd hebben, of wou je meer? Wil je het recht hebben om contact op te nemen met halfbroers en halfzussen ook al wil de donor dit niet.
P.S. Indien ik in mijn post dingen gezegd heb die anderen zouden kwetsen, dan was dat helemaal niet mijn bedoeling. Ik wil niet generaliseren of discrimineren, just give you my 2 cents.
Ik heb een tijd terug mij kandidaat gesteld als spermadonor. Het is nog wat afwachten voor de resultaten en blijkbaar komt slechts 30% uiteindelijk in aanmerking, dus voor hetzelfde geld gebeurt er straks niets verder.
Niettemin zit ik toch ook met enkele vragen, te meer nadat ik alles ben gaan lezen wat ik op het internet over het onderwerp kon vinden.
Ik heb zelf al een zoon van een jaar en ik herinner me dat we beiden toch wel even schrik hadden of zwanger raken wel gemakkelijk zou lukken. Dit was gelukkig een vrees voor niks want het lukte van de eerste keer. Het gelukkigste moment in mijn leven was wanneer ik mijn zoon voor het eerst vasthield en in de schijnbaar zoekende donkere oogjes keek. Ik krijg er nog steeds tranen van in mijn ogen als ik eraan terugdenk
.Vandaar dat ik gereageerd heb op "het nijpend tekort aan donoren in ons land". Het was mijn bedoeling om mensen met een vurige kinderwens te helpen, kinderen krijgen is iets wonderlijks! Verder heb ik eerst voor mezelf uitgemaakt of ik ermee kon leven dat er dan misschien kinderen van mij op de wereld rondlopen die ik waarschijnlijk nooit zal leren kennen. Daar had ik ook geen probleem mee. Meer vragen heb ik mij in eerste instantie niet gesteld.
Sinds ik "recht op roots" e.d. meer heb gezien, ben ik toch wel meer beginnen nadenken, maar ben ik ondertussen nog niet van gedacht veranderd. Ik vind wel dat er dringend wat meer regels moeten komen in het voor mij lakse beleid die nu in Belgie gevoerd wordt. Eeen paar zaken waar ik het moeilijk mee heb:
1. De buitenlandse zaadtoeristen (vooral uit Nederland (door niet-anonieme donorwet)en Frankrijk (lesbische koppels en BOM´s of BAM´s)) die ervoor zorgen dat er hier in België een tekort ontstaat. Hiervan profiteren de Belgische fertiliteitsklinieken maar al te graag. Ik krijg de indruk dat het over een miljoenenbusiness gaat die niet moet onderdoen voor de Chinese economie qua jaarlijkse groeicijfers. Verder denk ik ook aan de Deense export van sperma. Dit alles ruikt niet alleen naar handel, maar ook naar belangenvermenging. Als het gaat over anonieme of niet-anonieme spermadonaties vind ik dat profs die fertiliteitscentra runnen niet relevant zijn. Want zij verdedigen alles wat hun winkel en verdere groei toelaat. Ik gruw bijvoorbeeld van die prof D´Hooghe van het UZ Leuven. Die gooit echt volledig de rechten van donorkinderen in de vuilbak! WTF, heeft die hier eigenlijk iets in te zeggen? Hij behoort tot geen enkele van de 3 partijen! Ik vraag me zelfs af wat profs écht denken over spermadonoren, want ze zijn maar al te blij om te zeggen dat ze niet zelf kunnen doneren omdat ze er werken.
2. Er is bij mijn weten nog altijd geen centraal register. Ik kan dus zo maar naar 5 andere spermabanken gaan doneren zonder probleem terwijl de wet duidelijk stelt dat je maar bij zes verschillende gezinnen één of meerdere kinderen mag hebben.(In Nederland en Denemarken gaat dit tot 25). Gaan landen dan allemaal zo maar een beetje met de natte vinger uitmaken hoeveel kinderen een donor mag verwekken om het risico op consanguiniteit te minimaliseren? Verder is het mij ook nog niet duidelijk of die zes gezinnen dan inclusief buitenlandse gezinnen is of niet. Wat is de interpretatie van de fertiliteitscentra hiervan?
3. Er is volgens mij geen duidelijke regeling i.v.m. ZI met donorsperma. Donorcontracten bieden geen enkele garantie op rechtszekerheid omdat de derde partij (het donorkind) hier niet in betrokken werd (i.v.m. anonimiteit, alimentatiegeld,...). Maar wat nog erger is: vrouwen die ZI doen met donorsperma hebben geen garantie dat het sperma bvb HIV-vrij is. In de kliniek moeten spermadonoren 6 maanden (geen dag minder!) na de laatste donatie nog eens bloed laten prikken om te laten controleren. Verder hebben een aantal (zoniet de meeste) van die donoren volgens mij maar bedenkelijke motieven. Hetzelfde kan gezegd worden van de wensouder(s), behalve dan zij die echt willen gaan voor een niet-anonieme donor (in Belgie niet veel keus als je niet-anonieme donor wil). Wat als de BAM-moeder een psychisch gestoorde vrouw is die een kind wil ter compensatie voor het niet vinden van haar ware Jacob? Dan zadel je dat kind misschien levenslang op met een obsessieve bezitterige moeder. Onverantwoord dus volgens mij.
4. Verder las ik ergens op dit forum over het al dan niet vereist psychologisch onderzoek voor de ouder(s). Iemand was blij dat dit in haar kliniek niet verplicht was. Vind ik zelf héél verontrustend. Ik vind dit aspect even belangrijk als screening op erfelijke ziekten.
Dit alles bewijst dat er dringend nood is aan een duidelijke éénduidige Europese aanpak, voorafgegaan door een uitgebreid maatschappelijk debat met betrokken partijen en moraalfilosofen à la Etienne Vermeersch. Misschien dat dan de hele zaak ook uit de taboesfeer kan komen (binnen een jaar of 20?).
Waarom wil ik dan nog spermadonor worden? Nog steeds met altruïstisch motief en omdat ik mezelf een beter alternatief vind dan de niet-anonieme Deense donor die in ons land kan "besteld" worden. Ik gruw van de catalogen, maar verder vraag ik me ook af hoe een kind dan nog echt contact kan opnemen met zijn biologische vader. (Spreekt Deens en woont misschien 500 km verder, naast de andere aspecten die ik hierboven al aangaf). Ik wil zelf ook liefst volledig anoniem blijven. Mijn vrouw en kind(eren) moeten niet geconfronteerd worden met mijn keuze, zeker niet in deze tijd wanneer er nog een taboe op rust. Maar als het donorkind daar nood aan heeft, vind ik dat hij/zij het recht heeft om later zijn donor te kennen in de zin van "recht op roots". Daartoe kan een afspraak geregeld worden tussen de donor en het donorkind maar wel met dien verstande dat het privé-leven van de donor privé kan blijven. Ik bedoel daarmee: het donorkind moet respecteren dat het niet zomaar contact kan opnemen met de familie van de donor.
Graag wil ik van KID-mensen vernemen wat ze eigenlijk graag willen van hun donor. Gaat het over weten hoe hij eruit ziet, wat zijn hobby´s interesses zijn e.d. meer omdat ze zich dat altijd al afgevraagd hebben, of wou je meer? Wil je het recht hebben om contact op te nemen met halfbroers en halfzussen ook al wil de donor dit niet.
P.S. Indien ik in mijn post dingen gezegd heb die anderen zouden kwetsen, dan was dat helemaal niet mijn bedoeling. Ik wil niet generaliseren of discrimineren, just give you my 2 cents.
-
donor Seb
- Berichten: 1
- Lid geworden op: 19 april 2012, 13:25
Wij hebben ook heel veel moeten doen om aan kinderen te geraken doordat mijn vrouw heel moeilijk zwanger kan geraken (zware PCOS) Dat is dan ook onze overtuiging geweest waardoor ik als gezonde spermadonor vrouwen wil helpen. Als toekomstig wensouder probeer je toch alles te doen om een gewenst kind onder de beste omstandigheden op de wereld te zetten. Waarom worden zo'n ouders dan zo door het slijk gehaald terwijl andere (misschien ongewenste) kinderen er zoveel slechter aan toe zijn ondanks dat ze wel weten wie hun ouders zijn.
En dan heb je nog zo veel kinderen die ook nooit hun beide ouders gekend hebben door omstandigheden. Zullen deze kinderen dan nooit een gelukkig leven kunnen opbouwen? Stop toch dat hypocriet gedoe en geloof er toch in dat wensouders het beste voor hebben met hun kindjes.
En dan heb je nog zo veel kinderen die ook nooit hun beide ouders gekend hebben door omstandigheden. Zullen deze kinderen dan nooit een gelukkig leven kunnen opbouwen? Stop toch dat hypocriet gedoe en geloof er toch in dat wensouders het beste voor hebben met hun kindjes.
-
An__Marie
- Berichten: 5
- Lid geworden op: 23 juli 2011, 12:44
Beste Seb, iedereen,
Niemand - ook de donorkinderen van de Panorama reportage of StephKid niet- haalt wensouders door het slijk. Ik geloof net als jou dat de meeste wensouders het beste voor hebben met hun kinderen. Je hebt ook gelijk dat sommige kinderen die hun beide 'ouders' kennen er slechter aan toe kunnen zijn, of dat andere kinderen door omstandigheden geen van hun ouders ooit kennen.
Sommigen hebben ook zeker gelijk dat het ontdekken van onvruchtbaarheid een verschrikkelijk moeilijke en verdrietige ervaring en confrontatie is.
Maar dit alles is geen argument om niet te (willen) luisteren naar de stem en gevoelens van donorkinderen...
Het draait uiteindelijk voor ons allemaal toch om hen?
Het is geen aanvallende stem naar wensouders, maar een uitnodiging tot dialoog, uitwisselen van gevoelens, de huidige wetgeving evalueren met iedereen.
Groet, An-Marie
Niemand - ook de donorkinderen van de Panorama reportage of StephKid niet- haalt wensouders door het slijk. Ik geloof net als jou dat de meeste wensouders het beste voor hebben met hun kinderen. Je hebt ook gelijk dat sommige kinderen die hun beide 'ouders' kennen er slechter aan toe kunnen zijn, of dat andere kinderen door omstandigheden geen van hun ouders ooit kennen.
Sommigen hebben ook zeker gelijk dat het ontdekken van onvruchtbaarheid een verschrikkelijk moeilijke en verdrietige ervaring en confrontatie is.
Maar dit alles is geen argument om niet te (willen) luisteren naar de stem en gevoelens van donorkinderen...
Het draait uiteindelijk voor ons allemaal toch om hen?
Het is geen aanvallende stem naar wensouders, maar een uitnodiging tot dialoog, uitwisselen van gevoelens, de huidige wetgeving evalueren met iedereen.
Groet, An-Marie
-
Elif
- Berichten: 77
- Lid geworden op: 16 juni 2009, 18:51
superunknown respect dat je toch donor wil worden.
Ik als mama van een donorkindje zou ook voor mijn zoontje graag hebben willen weten.
Van waar kwam de donor ( nationaliteit) aangezien de donor een buitenlandse persoon is.
Wat zijn interesses zijn.
Zijn karaktereigenschappen etc.
Zodat hij wat zou weten waar hij "vandaan" komt.
Ik als mama van een donorkindje zou ook voor mijn zoontje graag hebben willen weten.
Van waar kwam de donor ( nationaliteit) aangezien de donor een buitenlandse persoon is.
Wat zijn interesses zijn.
Zijn karaktereigenschappen etc.
Zodat hij wat zou weten waar hij "vandaan" komt.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten