Ik heb net een relatie van ruim een jaar beëindigt met veel spijt in het hart, want ik hield zeer veel van hem, maar hij wil geen kinderen en ik wel. Daarnaast ben ik bijna 36 en mijn biologische klok tikt. Mijn vorige partner wou ook geen kinderen en ik voel me stilaan de wanhoop nabij. Mijn vorige relatie duurde 10 jaar en toen was ik nog zo dom en naïef om nog te denken dat hij ging bijdraaien. De steek in mijn hart is dat hij mij een miskraam sloeg omdat hij absoluut geen kind wou en hij ondertussen een zoontje heeft met zijn nieuwe vrouw. Dat heeft me misschien nog ergens doen hopen dat mijn nieuwe partner wel zou willen bijdraaien, maar niet dus.
Ik zou graag een gezin stichten, maar blijkbaar vind ik maar geen man die kinderen wil. Daarom overweeg ik om via een donor te werken, want ik kijk echt op tegen een volgende relatie, waarbij ik misschien weer moet vaststellen dat hij geen kinderen wil.
Anderzijds krijg ik van mijn omgeving heel weinig steun en verklaren ze me gek omdat ik een kindje uit een potje wil. Maar niemand begrijpt hoeveel verdriet het me doet te moeten buiten komen en overal kinderen en zwangere vrouwen te zien.
Het doet me zoveel pijn dat geen enkele man waar ik van hou me dat gunt. Het doet me zoveel pijn dat niemand me een kind gunt, dat ik onlangs een zelfmoordpoging ondernomen heb. Die pijn en dat verdriet van het gemis van een kind in mijn leven is gewoon ondragelijk.
Momenteel ben ik terug recht gekrabbeld en probeer ik te blijven hopen. Alleen weet ik dat ik op een man niet moet rekenen. Blijkbaar willen die geen verantwoordelijkheid dragen, als het er op aan komt. Ik geef toe dat ik mijn eerst ex enorm haat omdat hij mij geen kind gunde, maar zijn import bruid wel.
Met mijn laatste ex ben ik nog vrienden, maar had ik misschien beter moeten weten, omdat hij reeds in vorige relaties gedumpt was omdat hij geen kinderen wil en dan zit hij zich daar maar over te beklagen, dat vrouwen hem maar niet kunnen blijven zien. Nu begrijp ik wel waarom ze er een punt achter zetten.
Ik weet dat als ik voor KID ga, heel mijn familie me dumpt en er volledig alleen voor sta, maar ik weet dat een relatie opbouwen weer veel tijd gaat kosten en weer een zware teleurstelling kan zijn.
Daarom zou ik denken aan een gekende donor. Als mijn omgeving zou denken dat het kind uit een relatie komt, wordt het wel aanvaard, anders sta ik er volledig alleen voor en dat wil ik ook niet.
Het is misschien ergens liegen, maar eigenlijk zou ik ook liever weten wie de vader van mijn kind is. Een anoniem potje spreekt me ook niet aan.
Of nog liever: een man die graag kinderen wil en eventueel ook open staat voor een relatie, maar mijn ervaring is op dat gebied heel slecht. Ik heb al mannen ontmoet die graag kinderen willen, tot ze je in je bed gekregen hebben en je dan dumpen als niets. Vandaar dat ik graag zou hebben dat het kind ontstaat uit een potje, maar wel dat ik er een naam en een gezicht op kan plakken.
Dat lijkt me ook het best voor het kind. Ik ben niet van plan alimentatie te eisen. Ik verlang niet dat de donor het kind herkend, maar wel dat hij bereikbaar moest zijn in uiterste nood, bijvoorbeeld moest het kind ooit een beenmergtransplantatie nodig hebben of iets dergelijk. Daarom vind ik anonieme donatie eigenlijk moreel onverantwoord. Dat is gewoon mijn mening. Een donor zou in mijn ogen altijd traceerbaar moeten zijn.
Klinkt drastisch: maar ik heb ooit iemand weten sterven omdat ze geen geschikte donor vonden, gezien die persoon geadopteerd was uit het buitenland en er geen papieren van de echte ouders meer te vinden waren.
Vandaar dat ik dus graag een gekende donor zou vinden, als alternatief voor het feit dat ik nog nooit een man getroffen heb die echt kinderen wil.
Vraagtekens
Forumregels
De Verdwaalde Ooievaar heeft intern meermaals de discussie gevoerd over het al dan niet toelaten van berichten over aanvraag of aanbod van donormateriaal. Ook de wetgeving hierrond is nog vrij dynamisch en actueel.
De Verdwaalde Ooievaar geeft de voorkeur aan het weren van deze oproepen, maar stelt vast dat deze hoe dan ook terugkomen in fora die hier niet voor bedoeld zijn.
Om deze reden werd een subforum voor aanbod/aanvraag van donormateriaal aangemaakt.
De Verdwaalde Ooievaar kan enkel waarschuwen voor de risico's die donatie via niet-officiële kanalen met zich meebrengt. Uit ervaringen weten wij immers dat naast een aantal goed bedoelende donors, er ook mensen zijn die hierin enkel financiële bedoelingen hebben, mensen die het niet nauw nemen met medische geschiedenis en hier al dan niet over liegen, mensen die vooral op zoek zijn naar het sexuele, enz.
Misbruik van andere fora zal streng gesanctioneerd worden.
-UPDATE- Omdat blijkt dat mensen toch respectloos andere fora blijven misbruiken voor oproepen omtrent donormateriaal, zullen de accounts van misbruikers meteen verwijderd worden. Er werd een apart forum aangemaakt, maak daar dan aub gebruik van.
De Verdwaalde Ooievaar heeft intern meermaals de discussie gevoerd over het al dan niet toelaten van berichten over aanvraag of aanbod van donormateriaal. Ook de wetgeving hierrond is nog vrij dynamisch en actueel.
De Verdwaalde Ooievaar geeft de voorkeur aan het weren van deze oproepen, maar stelt vast dat deze hoe dan ook terugkomen in fora die hier niet voor bedoeld zijn.
Om deze reden werd een subforum voor aanbod/aanvraag van donormateriaal aangemaakt.
De Verdwaalde Ooievaar kan enkel waarschuwen voor de risico's die donatie via niet-officiële kanalen met zich meebrengt. Uit ervaringen weten wij immers dat naast een aantal goed bedoelende donors, er ook mensen zijn die hierin enkel financiële bedoelingen hebben, mensen die het niet nauw nemen met medische geschiedenis en hier al dan niet over liegen, mensen die vooral op zoek zijn naar het sexuele, enz.
Misbruik van andere fora zal streng gesanctioneerd worden.
-UPDATE- Omdat blijkt dat mensen toch respectloos andere fora blijven misbruiken voor oproepen omtrent donormateriaal, zullen de accounts van misbruikers meteen verwijderd worden. Er werd een apart forum aangemaakt, maak daar dan aub gebruik van.
-
Softebanana
- Berichten: 288
- Lid geworden op: 15 november 2012, 21:40
Re: Vraagtekens
Hey mindy,mindy schreef:Ik verlang niet dat de donor het kind herkend, maar wel dat hij bereikbaar moest zijn in uiterste nood, bijvoorbeeld moest het kind ooit een beenmergtransplantatie nodig hebben of iets dergelijk. Daarom vind ik anonieme donatie eigenlijk moreel onverantwoord. Dat is gewoon mijn mening. Een donor zou in mijn ogen altijd traceerbaar moeten zijn.
Klinkt drastisch: maar ik heb ooit iemand weten sterven omdat ze geen geschikte donor vonden, gezien die persoon geadopteerd was uit het buitenland en er geen papieren van de echte ouders meer te vinden waren.
eerst en vooral vind ik het supererg voor je dat je je in deze positie bevind.
Ergst van al is dat je familie zich tegen je zou keren, denk je niet dat ze je zouden steunen eenmaal het kindje er is?
Ik wou even ingaan op het feit dat donors niet traceerbaar zijn. Normaal gezien is met KID voor dringende medische zaken altijd het medisch dossier van de donor traceerbaar... Hebben ze mij toch verteld!
Groetjes
-
mindy
- Berichten: 38
- Lid geworden op: 10 augustus 2010, 19:14
Dat is eigenlijk het probleem: ik vrees mezelf kennende dat ik een kind van een anonieme donor zou hebben, dat ik zelf ook gek zou worden van de vragen. Ik zou het er ook moeilijk mee hebben mijn kind te moeten vertellen dat ik niet weet wie zijn of haar vader is.
Oké, ik verwar een donor niet met een vader, maar het is alsof ik hem toch eerst zou willen ontmoeten om een idee te hebben van zijn karakter of om toch enkele vragen, die je niet uit een medisch dossier kan afleiden, te kunnen beantwoorden.
Misschien ben ik inderdaad niet realistisch op dat punt, maar ik begrijp dat ik een kind op de wereld ga zetten dat recht heeft om te weten waar het vandaan komt.
Daarnaast heb ik en vooral mijn ex het nog erg moeilijk met de breuk, maar het voelt voor mij aan als het beste. Het zwaarst heeft hij me gekwetst door te zeggen dat hij me wel zou aanvaard hebben, moest ik al een kind van een ander gehad hebben, maar zelf vader worden, ziet hij niet zitten. Hij snapt ergens nog altijd niet dat het gedaan is en ik krijg het moeilijk aan zijn verstand. Door omstandigheden woont hij nog bij me in, wat de situatie ook niet gemakkelijk maakt, maar mijn besluit staat vast: ik wil een kind en ik ga het hem niet opdringen en ik ben al te dikwijls teleurgesteld. Al mijn relaties springen af op mijn kinderwens. Blijkbaar vind ik geen enkele man die met mij een gezin wil stichten.
Oké, ik verwar een donor niet met een vader, maar het is alsof ik hem toch eerst zou willen ontmoeten om een idee te hebben van zijn karakter of om toch enkele vragen, die je niet uit een medisch dossier kan afleiden, te kunnen beantwoorden.
Misschien ben ik inderdaad niet realistisch op dat punt, maar ik begrijp dat ik een kind op de wereld ga zetten dat recht heeft om te weten waar het vandaan komt.
Daarnaast heb ik en vooral mijn ex het nog erg moeilijk met de breuk, maar het voelt voor mij aan als het beste. Het zwaarst heeft hij me gekwetst door te zeggen dat hij me wel zou aanvaard hebben, moest ik al een kind van een ander gehad hebben, maar zelf vader worden, ziet hij niet zitten. Hij snapt ergens nog altijd niet dat het gedaan is en ik krijg het moeilijk aan zijn verstand. Door omstandigheden woont hij nog bij me in, wat de situatie ook niet gemakkelijk maakt, maar mijn besluit staat vast: ik wil een kind en ik ga het hem niet opdringen en ik ben al te dikwijls teleurgesteld. Al mijn relaties springen af op mijn kinderwens. Blijkbaar vind ik geen enkele man die met mij een gezin wil stichten.
-
Lucas
- Berichten: 13
- Lid geworden op: 28 februari 2012, 8:24
Re: Vraagtekens
Beste Mindymindy schreef:Vandaar dat ik dus graag een gekende donor zou vinden, als alternatief voor het feit dat ik nog nooit een man getroffen heb die echt kinderen wil.
Ik begrijp je standpunt en wil je niet afschrikken, maar wel even op een paar wettelijke aspecten wijzen.
In België is gekende spermadonatie toegestaan (zie ook het sticky-topic in deze categorie), maar niet erg duidelijk geregeld. Als je jezelf wilt indekken tegen eisen van de donor later, moet je met enkele dingen rekening houden. Zo spreekt men wettelijk gezien maar van een donor (en geen vader) indien men werkt via een fertiliteitscentrum. Alle soorten overeenkomsten en 'donorcontracten' die je online misschien al gevonden hebt, zijn van rechtswege niet geldig en hebben nul en generlei waarde voor de rechtbank. Zo kan niemand gedwongen worden om schenkingen te doen (ook al heeft hij zelf verklaard dat wel te zullen doen) en kan niemand geldig afstand doen van het recht om een kind te erkennen.
Centra in België zal je moeten overtuigen om met een gekende donor te werken daar zij dit normaal niet doen. Als je toch zou besluiten om buiten een fertiliteitscentrum om te werken, raad ik je aan om eerst een (gespecialiseerde) advocaat te raadplegen.
Ik wens je veel succes met je kinderwens.
-
Willeke1983
- Berichten: 6
- Lid geworden op: 27 januari 2013, 10:40
Ik wilde even reageren hier. Zit min of meer in hetzelfde schuitje, alleen zit ik nog in een relatie.
Ik wordt in april 30 jaar en zit momenteel 3 jaar in een relatie. We wonen nog niet samen en de reden hiervoor is volgens mij omdat mijn vriend weet dat ik héél graag kinderen wil (of tenminste eentje) en hij absoluut niet. Dus momenteel twijfel ik héél erg om de relatie te beëindigen... Maar ergens hoop ik nog stilletjes dat hij zal bijdraaien wanneer we eenmaal samen wonen.
Ik heb al wel een balletje opgegooid bij mijn familie (twee zussen en m'n ouders) over dat ik de relatie wil stopzetten en eventueel zou gaan voor anonieme spermadonatie. Zij willen me daar wel in steunen. Dus dat is zo het probleem niet. Maar dit beangstigt me ook wel ergens, want dan sta ik er alleen voor en ik vind het moeilijk het idee los te laten dat ik altijd voor ogen heb gehad, namelijk samen met iemand die ik heel graag zie een gezinnetje stichten....
Ik heb een vaste job en verdien niet slecht. Momenteel woon ik in een huurappartement met maar één slaapkamer. Ik heb al eens rond gekeken voor appartementen met twee slaapkamers, maar ik vrees dat ik dat financieel niet trek.
Nu kwam m'n vader op de proppen met het idee om hun huis uit te breiden met een tweede woon unit, en er een soort van kangoeroewoning van te maken. Dat idee zie ik hoe langer hoe meer zitten. Alleen moet ik nu wel stilaan gaan beslissen, want als we eerst het huis nog moeten uitbreiden gaat daar toch ook wel een jaar of twee over heen, tegen dan ben ik 32 en ik hou er toch wel rekening mee dat het niet onmiddellijk zal lukken om zwanger te raken.
Dus Mindy ik begrijp jou héél goed en ik vind het moedig dat je de stap hebt gezet om je relatie te beëindigen.
Ik wordt in april 30 jaar en zit momenteel 3 jaar in een relatie. We wonen nog niet samen en de reden hiervoor is volgens mij omdat mijn vriend weet dat ik héél graag kinderen wil (of tenminste eentje) en hij absoluut niet. Dus momenteel twijfel ik héél erg om de relatie te beëindigen... Maar ergens hoop ik nog stilletjes dat hij zal bijdraaien wanneer we eenmaal samen wonen.
Ik heb al wel een balletje opgegooid bij mijn familie (twee zussen en m'n ouders) over dat ik de relatie wil stopzetten en eventueel zou gaan voor anonieme spermadonatie. Zij willen me daar wel in steunen. Dus dat is zo het probleem niet. Maar dit beangstigt me ook wel ergens, want dan sta ik er alleen voor en ik vind het moeilijk het idee los te laten dat ik altijd voor ogen heb gehad, namelijk samen met iemand die ik heel graag zie een gezinnetje stichten....
Ik heb een vaste job en verdien niet slecht. Momenteel woon ik in een huurappartement met maar één slaapkamer. Ik heb al eens rond gekeken voor appartementen met twee slaapkamers, maar ik vrees dat ik dat financieel niet trek.
Nu kwam m'n vader op de proppen met het idee om hun huis uit te breiden met een tweede woon unit, en er een soort van kangoeroewoning van te maken. Dat idee zie ik hoe langer hoe meer zitten. Alleen moet ik nu wel stilaan gaan beslissen, want als we eerst het huis nog moeten uitbreiden gaat daar toch ook wel een jaar of twee over heen, tegen dan ben ik 32 en ik hou er toch wel rekening mee dat het niet onmiddellijk zal lukken om zwanger te raken.
Dus Mindy ik begrijp jou héél goed en ik vind het moedig dat je de stap hebt gezet om je relatie te beëindigen.
-
mindy
- Berichten: 38
- Lid geworden op: 10 augustus 2010, 19:14
Mijn woning gaat inderdaad ook te klein worden, als de baby er zou zijn, maar dat lijkt me nog het minst van mijn zorgen. Momenteel ben ik werkloos en als ik rondkijk op de arbeidsmarkt met mijn CV, is de kans heel klein dat ik snel terug werk ga hebben, al solliciteer ik me te pletter.
In oorsprong wou ik ook eerst werk, maar als ik zie wat mijn loonfiche is en wat ik als uitkering zou trekken als gezinshoofd, want dat ben ik dan als ik een kind heb, zie ik weinig verschil. Hopen op een vaste baan begint voor mij zoiets te worden als hopen op een man die kinderen wil. Ik zou het wel willen, maar niets garandeert me dat ik het voor mijn menopauze zou willen. Ook heb ik als ik niet werk, ik misschien iets minder geld voor mijn kind, maar wel meer tijd en geen zorgen van kinderopvang en ga zo verder. Ik probeer gewoon positief te blijven.
Vandaar dat ik inderdaad niet zomaar over 1 nacht ijs ga en eerst alles zowel financieel als juridisch ga bekijken. Op mijn moeder moet ik niet rekenen, maar ik begrijp ook dat ze al wat ouder wordt en ze niet uitkijkt naar een baby in huis.
In de grond hou ik nog zielsveel van mijn ex en had ik echt graag gehad dat hij de vader van mijn kind zou zijn, maar hij heeft andere plannen met zijn leven en ik wil hem niets opdringen. Ik voel me nog steeds rot omdat ik hem heb moeten kwetsen. Het is niet de eerste keer dat hij gedumpt wordt omdat hij geen kinderen wil en ik kan zijn exen op dat punt ook begrijpen. Ik dacht: hij valt altijd op vrouwen die kinderen willen, dus zal hij wel ooit bijdraaien en zien dat zolang hij geen kinderen wil, hij geen relatie stand zal kunnen houden.
Ik zie hem dus echt graag, maar mijn kinderwens voor hem opgeven en elke keer op zijn aandringen mijn pil blijven nemen, ging gewoon niet meer.
In oorsprong wou ik ook eerst werk, maar als ik zie wat mijn loonfiche is en wat ik als uitkering zou trekken als gezinshoofd, want dat ben ik dan als ik een kind heb, zie ik weinig verschil. Hopen op een vaste baan begint voor mij zoiets te worden als hopen op een man die kinderen wil. Ik zou het wel willen, maar niets garandeert me dat ik het voor mijn menopauze zou willen. Ook heb ik als ik niet werk, ik misschien iets minder geld voor mijn kind, maar wel meer tijd en geen zorgen van kinderopvang en ga zo verder. Ik probeer gewoon positief te blijven.
Vandaar dat ik inderdaad niet zomaar over 1 nacht ijs ga en eerst alles zowel financieel als juridisch ga bekijken. Op mijn moeder moet ik niet rekenen, maar ik begrijp ook dat ze al wat ouder wordt en ze niet uitkijkt naar een baby in huis.
In de grond hou ik nog zielsveel van mijn ex en had ik echt graag gehad dat hij de vader van mijn kind zou zijn, maar hij heeft andere plannen met zijn leven en ik wil hem niets opdringen. Ik voel me nog steeds rot omdat ik hem heb moeten kwetsen. Het is niet de eerste keer dat hij gedumpt wordt omdat hij geen kinderen wil en ik kan zijn exen op dat punt ook begrijpen. Ik dacht: hij valt altijd op vrouwen die kinderen willen, dus zal hij wel ooit bijdraaien en zien dat zolang hij geen kinderen wil, hij geen relatie stand zal kunnen houden.
Ik zie hem dus echt graag, maar mijn kinderwens voor hem opgeven en elke keer op zijn aandringen mijn pil blijven nemen, ging gewoon niet meer.
-
menno
- Berichten: 3
- Lid geworden op: 12 februari 2013, 22:11
Beste Mindy,
Je verhaal raakt me. Mijn partner heeft ook nooit een kinderwens gehad. Afgelopen zomer bekroop me de angst; zijn kinderen een dicht boek voor mij? Ik houd van mijn vrouw en koos destijds voor haar. Niet voor een kind. Toch kon ik niet op dezelfde voet verder leven. Wat kon ik als alleenstaande in mijn wens doen? Voor een kind zijn er in mijn beleving nog altijd twee nodig. Ik kon een ander helpen. Een kind twee ouders geven.
Samen met mijn vrouw heb ik dit creatief opgelost. Ik ben nu c-donor (donor met contact) voor een echtpaar (lesbisch stel) Ze hadden al een dochter van een goede vriend. Hij kreeg een relatie met een jaloerse vrouw en kon hen nadien geen tweede meer geven. Momenteel zijn 'we' zwanger. Ik de toekomst kom ik minimaal een keer per maand langs als bezoekpappa.
Mijn situatie heeft veel elementen van co-ouderschap. Ken je het boek van Sara Coster? De Wens en de vaders? Misschien is het overwegen van co-ouderschap met een homo stel een optie? Je kind groeit dan op als een kind van gescheiden levende ouders.
www.meerdangewenst.nl
Je verhaal raakt me. Mijn partner heeft ook nooit een kinderwens gehad. Afgelopen zomer bekroop me de angst; zijn kinderen een dicht boek voor mij? Ik houd van mijn vrouw en koos destijds voor haar. Niet voor een kind. Toch kon ik niet op dezelfde voet verder leven. Wat kon ik als alleenstaande in mijn wens doen? Voor een kind zijn er in mijn beleving nog altijd twee nodig. Ik kon een ander helpen. Een kind twee ouders geven.
Samen met mijn vrouw heb ik dit creatief opgelost. Ik ben nu c-donor (donor met contact) voor een echtpaar (lesbisch stel) Ze hadden al een dochter van een goede vriend. Hij kreeg een relatie met een jaloerse vrouw en kon hen nadien geen tweede meer geven. Momenteel zijn 'we' zwanger. Ik de toekomst kom ik minimaal een keer per maand langs als bezoekpappa.
Mijn situatie heeft veel elementen van co-ouderschap. Ken je het boek van Sara Coster? De Wens en de vaders? Misschien is het overwegen van co-ouderschap met een homo stel een optie? Je kind groeit dan op als een kind van gescheiden levende ouders.
www.meerdangewenst.nl
-
mindy
- Berichten: 38
- Lid geworden op: 10 augustus 2010, 19:14
Dat laatste voorstel lijkt me ook wel iets. Ik krijg hier veel antwoorden en voorstellen, die me wel hoop geven en waar ik zeker over zal nadenken.
Mijn ex is ondertussen aan een charme offensief begonnen en we zijn weer samen, maar ik krijg het gevoel dat hij enkel op gebied van kinderen is bijgedraaid voor mij terug te krijgen.
Ik heb uitgerekend en besef dat ik me echt te oud voel om nog aan kinderen te beginnen. Ik had ze graag rond mijn 20ste gehad en zeker voor mijn dertigste. Dat is niet gelukt en ik weet niet of het nog voor mijn 40ste zal lukken.
Ik heb dan maar voor de relatie gekozen, want ik wou echt een jonge moeder zijn en voel me echt te oud om nog helemaal opnieuw te beginnen.
Ondertussen slorpt mijn zoektocht naar werk me helemaal op en ik wou bewust huisvrouw zijn, omdat ik de stress van mijn alleenstaande, voltijds werkende moeder destijds niet aankon. Ik had een moeder die wel geld had voor mij, maar zelden tijd of aandacht en die me altijd emotioneel afwimpelde.
Ik wou bewust een voltijdse moeder zijn voor mijn kinderen, maar die zijn er nooit gekomen. Ik heb dan maar terug voor mijn ex gekozen, maar ik weet dat de relatie me nooit gelukkig zal maken.
Ik ben bijna 36 en vind dat echt te oud om nog kinderen te willen. Veel van mijn vriendinnen waren tienermoeders waarvan hun kinderen ondertussen ook al volwassen aan het worden zijn. Dat is wat ik wou. Die vriendinnen zijn mijn leeftijd en kunnen nu van hun leven genieten, terwijl ze zelf nog jong genoeg zijn.
Mijn moeder heeft me anders opgevoed. Ik moest studeren, waar ik niets van bakte en ik moest maar professionele ambities hebben, die ik eigenlijk niet had.
Als ik moet wachten tot mijn kinderen volwassen zijn ... dan ben ik te oud om nog iets aan mijn leven te hebben.
En ik ben dus niet het type dat haar kinderen maar bij de babysit achterlaat. Mijn vriend wil reizen en de wereld zien, uitgaan en dergelijke en sleept me daar ik mee, terwijl het me gewoon ongelukkig maakt.
Ik heb nooit willen reizen. De wereld kan je op andere manieren ook zien. Uitgaan maakt me depressief en haat laat opblijven. Ik vind het niet leuk.
Ik wou een man die huiselijk was en ook een gezinnetje wou. Ik heb hem helaas niet gevonden en ben daar doodongelukkig door. Gezocht heb ik genoeg, maar elke keer ik interesse had in iemand, zag ik hem trouwen met een ander. Ja, de mannen die ik graag zag hebben kinderen ... bij een ander en sluiten mij uit hun leven.
De man die ik nu heb, heeft wel wat gemeenschappelijke interesses, maar compleet mijn levensdoelen niet. Alleen ik voel me te oud en te op om nog verder te hopen. Ik heb echt de tijd niet meer om weer een nieuwe relatie op te bouwen en weer te hopen op iets dat misschien nooit zal komen.
Mijn ex is ondertussen aan een charme offensief begonnen en we zijn weer samen, maar ik krijg het gevoel dat hij enkel op gebied van kinderen is bijgedraaid voor mij terug te krijgen.
Ik heb uitgerekend en besef dat ik me echt te oud voel om nog aan kinderen te beginnen. Ik had ze graag rond mijn 20ste gehad en zeker voor mijn dertigste. Dat is niet gelukt en ik weet niet of het nog voor mijn 40ste zal lukken.
Ik heb dan maar voor de relatie gekozen, want ik wou echt een jonge moeder zijn en voel me echt te oud om nog helemaal opnieuw te beginnen.
Ondertussen slorpt mijn zoektocht naar werk me helemaal op en ik wou bewust huisvrouw zijn, omdat ik de stress van mijn alleenstaande, voltijds werkende moeder destijds niet aankon. Ik had een moeder die wel geld had voor mij, maar zelden tijd of aandacht en die me altijd emotioneel afwimpelde.
Ik wou bewust een voltijdse moeder zijn voor mijn kinderen, maar die zijn er nooit gekomen. Ik heb dan maar terug voor mijn ex gekozen, maar ik weet dat de relatie me nooit gelukkig zal maken.
Ik ben bijna 36 en vind dat echt te oud om nog kinderen te willen. Veel van mijn vriendinnen waren tienermoeders waarvan hun kinderen ondertussen ook al volwassen aan het worden zijn. Dat is wat ik wou. Die vriendinnen zijn mijn leeftijd en kunnen nu van hun leven genieten, terwijl ze zelf nog jong genoeg zijn.
Mijn moeder heeft me anders opgevoed. Ik moest studeren, waar ik niets van bakte en ik moest maar professionele ambities hebben, die ik eigenlijk niet had.
Als ik moet wachten tot mijn kinderen volwassen zijn ... dan ben ik te oud om nog iets aan mijn leven te hebben.
En ik ben dus niet het type dat haar kinderen maar bij de babysit achterlaat. Mijn vriend wil reizen en de wereld zien, uitgaan en dergelijke en sleept me daar ik mee, terwijl het me gewoon ongelukkig maakt.
Ik heb nooit willen reizen. De wereld kan je op andere manieren ook zien. Uitgaan maakt me depressief en haat laat opblijven. Ik vind het niet leuk.
Ik wou een man die huiselijk was en ook een gezinnetje wou. Ik heb hem helaas niet gevonden en ben daar doodongelukkig door. Gezocht heb ik genoeg, maar elke keer ik interesse had in iemand, zag ik hem trouwen met een ander. Ja, de mannen die ik graag zag hebben kinderen ... bij een ander en sluiten mij uit hun leven.
De man die ik nu heb, heeft wel wat gemeenschappelijke interesses, maar compleet mijn levensdoelen niet. Alleen ik voel me te oud en te op om nog verder te hopen. Ik heb echt de tijd niet meer om weer een nieuwe relatie op te bouwen en weer te hopen op iets dat misschien nooit zal komen.
-
Vraagtekens
- Berichten: 2445
- Lid geworden op: 17 augustus 2012, 10:43
-
mindy
- Berichten: 38
- Lid geworden op: 10 augustus 2010, 19:14
Ik voel me echt te oud om nog aan kinderen te beginnen. Volgens mij komt dat doordat mijn partner jonger is dan ik. Hij wil geen kinderen en is er helemaal nog niet aan toe, maar als ik op hem moet wachten, komt het er voor mij nooit van.
Hij wil liever reizen en festivals doen en alles waar ik me echt niet meer goed bij voel en compleet geen boodschap meer aan heb. Ik doe maar mee, maar haat het en blijf maar bij hem, omdat ik voor hem gekozen heb, maar ik voel me alles behalve gelukkig in de relatie.
Hij wil liever reizen en festivals doen en alles waar ik me echt niet meer goed bij voel en compleet geen boodschap meer aan heb. Ik doe maar mee, maar haat het en blijf maar bij hem, omdat ik voor hem gekozen heb, maar ik voel me alles behalve gelukkig in de relatie.
-
pol80
- Berichten: 28
- Lid geworden op: 12 augustus 2009, 8:20
Mindy,
Als ik jouw laatste post les, heb ik echt wel het gevoel dat je totaal verkeerd bezig bent. Nu offer je je kinderwens op voor een relatie waarin je als het ware met handen en voeten bent geketend.
Wat ga je doen als je relatie over 5 jaar op een definitieve breuk eindigd en je kinderwens heb weggegooid voor het najagen van een fata morgana?
Als je kinderen wilt, ga er gewoon voor en een mannelijke donor zoeken is nu niet een probleem. En als je partner ermee niet akkoord gaat, so be it. Als een plant niet wil groeien, laat ze dan maar sterven.
Als ik jouw laatste post les, heb ik echt wel het gevoel dat je totaal verkeerd bezig bent. Nu offer je je kinderwens op voor een relatie waarin je als het ware met handen en voeten bent geketend.
Wat ga je doen als je relatie over 5 jaar op een definitieve breuk eindigd en je kinderwens heb weggegooid voor het najagen van een fata morgana?
Als je kinderen wilt, ga er gewoon voor en een mannelijke donor zoeken is nu niet een probleem. En als je partner ermee niet akkoord gaat, so be it. Als een plant niet wil groeien, laat ze dan maar sterven.
-
mindy
- Berichten: 38
- Lid geworden op: 10 augustus 2010, 19:14
Ik hou gewoon mijn hoofd recht, maar voel me doodongelukkig in mijn relatie, al zie ik mijn vriend doodgraag en hij me ook.
Binnen enkele dagen wordt ik 36 en ik kan niets anders meer doen dan mijn ogen uit blijten. Mijn vriend begrijpt mijn kinderwens niet en begint me op de zenuwen te werken met hem elke keer uit mijn hoofd te praten.
Ik krijg hem ook niet overtuigd om kinderen te willen. Hij zou enkel een kind willen om mij te houden en dat vind ik ook geen argument. Anderzijds wil ik liever dat de relatie afspringt met een kind dan zonder.
Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik ga stoppen met de pil en de rest zal de natuur wel regelen. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat als hij me echt niet kxiht wil, hij me een kind moet gunnen. Ik heb geen garantie voor de relatie, maar als hij geen kind wil, is hij me zeker kwijt.
Binnen enkele dagen wordt ik 36 en ik kan niets anders meer doen dan mijn ogen uit blijten. Mijn vriend begrijpt mijn kinderwens niet en begint me op de zenuwen te werken met hem elke keer uit mijn hoofd te praten.
Ik krijg hem ook niet overtuigd om kinderen te willen. Hij zou enkel een kind willen om mij te houden en dat vind ik ook geen argument. Anderzijds wil ik liever dat de relatie afspringt met een kind dan zonder.
Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik ga stoppen met de pil en de rest zal de natuur wel regelen. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat als hij me echt niet kxiht wil, hij me een kind moet gunnen. Ik heb geen garantie voor de relatie, maar als hij geen kind wil, is hij me zeker kwijt.
-
Vraagtekens
- Berichten: 2445
- Lid geworden op: 17 augustus 2012, 10:43
-
mindy
- Berichten: 38
- Lid geworden op: 10 augustus 2010, 19:14
Ik ben razend op mijn vriend. Ik wou dolgraag kinderen en probeerde hem te overtuigen om te stoppen met de pil, ook omdat ik me er niet goed bij voelde. Ik ben er drastisch van aangekomen, werd hoe langer hoe kortademiger en voelde me een wrak. Iedereen het maar op mijn overgewicht steken, tot ik verging van de pijn en bloed ophoestte.
Ik lig nu in het ziekenhuis met longen vol bloedklonters dankzij die pil die ik enkel voor meneer zijn plezier genomen heb.
En nu ik geen pil meer mag nemen, durft meneer nog zeggen dat mensen hem aanraden om hem te steriliseren. Hij heeft er al voor bij een uroloog gezeten en hij snapt echt niet waarom ik hem nu haat.
Meneer is bij mij niet meer welkom. Ik zal deze slappe zak wel eigenhandig cadtreren, als ik beter ben. Al mijn liefde voor hem is omgeslagen in haat en ik wens hem nooit meer te zien.
Ik lig nu in het ziekenhuis met longen vol bloedklonters dankzij die pil die ik enkel voor meneer zijn plezier genomen heb.
En nu ik geen pil meer mag nemen, durft meneer nog zeggen dat mensen hem aanraden om hem te steriliseren. Hij heeft er al voor bij een uroloog gezeten en hij snapt echt niet waarom ik hem nu haat.
Meneer is bij mij niet meer welkom. Ik zal deze slappe zak wel eigenhandig cadtreren, als ik beter ben. Al mijn liefde voor hem is omgeslagen in haat en ik wens hem nooit meer te zien.
-
Vraagtekens
- Berichten: 2445
- Lid geworden op: 17 augustus 2012, 10:43
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten