wie kan mij raad geven?

[kurt]

Hallo

Waar moet ik beginnen?
Wel op de dag 1 jaar geleden hebben ze ontdekt
dat mijn sperma van slechte kwaliteit is en
dat ik geen kinderen kan maken.
Mijn vriendin en ik zijn er kapot van.
We hebben een zeer zwaar jaar achter de rug met
veel ruzies, weinig sex en precies of ieder zijn
eigen weg op gaat. Het ligt voornamelijk aan mij hoor.
Ben niet echt een prater, zowel niet bij mijn
vriendin, ouders, zus of vrienden.
Daarom misschien met vreemde mensen die ook deze
problemen meemaken en die mij niet kennen.

Mijn vriendin wilt een spermadonor, maar dat is toch
niet mijn kind. lijkt die wel op mij?
Hebben we het zelfde karakter of intresse?
Ga ik van dit kind houden of kijk ik anders
tegen dit kind aan?
Hoe zullen mijn ouders reageren op dit kind, ze
zijn nogal van de oude stempel en gaan zij dit kind
behandelen zoals de 3 kinderen van mijn zus?

Ik ben er echt kapot van, ik zou zo graag kinderen
willen van mijzelf maar dat gaat niet.
Het leven is zwaar en ik heb al genoeg meegemaakt.
Maar dit vreet mij op vanbinnen.

Ik heb er ook al aan gedacht om een einde te maken
aan onze relatie, zodat zij een nieuw leven kan beginnen met een man die haar wel kinderen kan schenken. Maar ze zegt dat ze niet zonder mij wilt
leven maar ook niet zonder kinderen.
En ik ben in de war, als ik kinderen kon krijgen van mijzelf dan graag. Maar via spermadonatie? Ik kan het geen plaats geven.

Als iemand mij kan helpen met zijn verhaal of tips
dan zal ik dit zeer fijn vinden.
merci

[Vraagtekens]

Beste Kurt

Bedankt om je verhaal te delen met ons!

Ik vermoed dat je het eerst even hebt moeten verwerken. Dat je er nu over kunt praten is al een grote stap.

Mijn man is ook onvruchtbaar en geloof me hij kan er ook niet over praten.. Ja soms maar liefst niet teveel en zeker niet met jan en alleman.

Ontdekken dat je onvruchtbaar bent is eigen een rouwproces om een kind dat je nooit kunt hebben samen met je vriendin.
Dit is iets wat niet van vandaag of morgen uit je gedachten gaat, dit is iets wat je moet proberen te verwerken.

Een kind creëren is 1 ding, een kind opvoeden, waarden en normen aanbrengen is een tweede ding.
Mijn man heeft onmiddellijk gekozen voor spermadonatie omdat hij zich geen leven zonder kind kon inbeelden. Het is ofwel geen kinderen, adoptie of spermadonatie. Dankzij Spermadonatie kan je vriendin zwanger worden en maak je het hele proces vanaf dag 1 mee. Je maakt deel uit van de creatie.

Wat andere mensen denken of gaan denken, dat zijn zorgen voor later.
Eerst en vooral moet jij achter die keuze staan, samen met je partner.. Probeer er met haar over te praten, vertel haar wat je voelt. Geloof me het zal jullie verder helpen. Je vriendin houdt van jou om wie je bent...

Misschien moet je het boek Building a family with donorinsemination eens lezen van Ken Daniels (hier bij de verdwaalde ooievaar te koop). Het boek helpt je echt om bepaalde zaken in een context te plaatsen en om bepaalde gevoelens beter te leren begrijpen.

De vragen die je stelt zijn heel normaal, ga je dat kind graag zien? op wie gaat ons kind lijken?.. Zijn heel normale vragen, maar een kind kopieert ook het gedrag van de ouder van het zelfde geslacht. Karaktertrekken zullen er altijd zijn, maar opvoeding bepaald ook heel veel.
Op fertiliteitscentra zijn er psychologen die al meerdere vragen en gesprekken hebben gehad. Misschien moet je daar eens even mee gaan praten.

Ik wens je erg veel sterkte en stel gerust al je vragen die je voelt.. Wij gaan jullie zeker hierbij steunen en helpen waar we kunnen..

[menno]

Ik heb er ook al aan gedacht om een einde te maken
aan onze relatie, zodat zij een nieuw leven kan beginnen met een man die haar wel kinderen kan schenken.

Haar behoefte is geen nieuwe man. Jullie relatie is goed. En jij bent een goede man.

Wat je zou kunnen doen om je vrouw tegemoet te komen is afstand nemen van dit avontuur. Laat het haar avontuur zijn.

Zij zou een homo stel met een kinderwens kunnen benaderen en met hen een co-ouderschap starten. Het kind zou 50% van de tijd bij jullie kunnen doorbrengen.

Je hoeft je nu niet meer te schikken in de beladen vaderrol. Je bent nu een steun voor je vrouw en mede co-ouder tot op een niveau waarbij jij je prettig voelt. Het kind groeit op in een situatie vergelijkbaar met die van gescheiden ouders. Dat doen er wel meer, 2 op de 10 tegenwoordig.

Mijn vrouw heeft geen kinderwens, ik wel. Als contact-donor help ik nu een lesbisch stel. Geen co-ouderschap, wel maandelijks bezoekpappa.

Het kan moeilijk zijn om met een andere man te concurreren om aandacht van het kind. Houd daar rekening mee. Ook kan het moeilijk zijn een kind te delen.