De keuze voor een zaaddonor

[kiena]

Ik en mijn man hebben al een tijdje een kinderwens.
Na allerlei onderzoeken is gebleken,omdat ik maar niet zwanger raakte,dat mijn man het Syndroom Van Klinefelter heeft.Dit is een afwijking in de chromosomen.Mannen met dit syndroom zijn op uitzonderingen na onvruchtbaar.Soms kan d.m.v.bepaalde technieken nog zaad gevonden worden.
Bij mijn man hebben ze een week geleden een Tese behandeling gedaan om na te gaan of er heel misschien nog zaadcellen gevonden kunnen worden in de ballen.De kans hierop zou uitermate klein zijn.Wij hielden er dus al rekening mee dat dit niet het geval zou zijn maar er was nog een heel kleine kans.Wij wilden de poging wagen.Dan hebben we er immers alles aan gedaan.Maar direct na de ingreep kregen wij slecht nieuws te verwerken.Ze hebben geen zaad bij mijn man kunnen vinden.De klap komt hard aan,ook al wisten we diep in ons hart de uitslag eigenlijk al maar nu is het definitief.Mijn man zal nooit vader kunnen worden en dat is zo ontzettend moeilijk.
Vanaf het moment dat wij te horen kregen dat mijn man het Klinefelter Syndroom heeft zijn wij(vooral ik) over het idee voor een zaaddonor gaan nadenken.Nog niet metteen serieus maar die gedachte kwam wel voorbij.Mijn man heeft het hier moeilijk mee,wat ik zeer goed begrijp.Ik heb hierover ook nog steeds mijn twijfels maar de gedachte dat wij nooit kinderen samen zullen krijgen kan ik niet accepteren.

Graag zou ik in contact willen komen met paren die ook voor de keuze voor een zaaddonor staan of hebben gestaan of ervoor gekozen hebben.

Groeten,
Kiena

[Vraagtekens]

Beste Kiena..

twee jaar geleden stonden wij voor dezelfde hartverscheurende keuze..

Het is inderdaad zo dat je je perfect kunt voorbereiden op het nieuws maar je blijft stiekem hopen dat al was het maar 1tje dat ze iets zouden vinden bij de tese operatie.. maar zoals je zei je wilt deze operatie zo graag omdat je echt wel alle mogelijkheden wilt uitsluiten..

Mijn man is onvruchtbaar door kanker behandeling op zeer jonge leeftijd.
Wij hebben heel snel voor donor gekozen omdat we wisten dat dat op dat moment de enigste optie was voor onze kinderwens te vervullen.
Geen kinderen was geen optie en adoptie dat is voor mij het laatste reddingsmiddel.. ik zou heel graag zwanger worden en dan is donor de enigste optie..

Wij hebben gekozen voor een anonieme Belgische donor.. was dit bewust? niet echt.. van ons mocht het ook bekend zijn maar helaas was het zo een rollercoaster van emoties en ging alles ineens heel snel dat wij er nooit bij stil gestaan hebben dat je zelf kon aankopen en meer inspraak erin kon hebben.
Nu zijn we al aan poging 6 bezig met donorzaad.. helaas nog niet zwanger..

Mijn man heeft het er ook erg moeilijk mee gehad.. maar kijkt nu het meest van ons twee uit naar de zwangerschap.. hij is nog feller geobsedeerd in het feit of het zou gelukt zijn of niet.. best wel schattig.. ik heb 1 keer biochemische zwangerschap gehad en toen wist ik zeker dat ik zwanger was en toen was hij al aan het afmeten waar wat zou kunnen staan in onze leefruimte..

Een hulp kan het boek van ken daniels zijn: building a family with donorinsemination..

Ik wens je veel succes en veel sterkte!
ik ben er altijd voor je!! je mag me gerust privé berichten sturen!

succes en veel sterkte

[kiena]

Hoi Vraagtekens,

Bedankt voor je lieve woorden.
Ik was er even helemaal stil van toen ik jouw verhaal las.Erg heftig.
Ik vind het fijn te praten met iemand die in een soortgelijk schuitje zit.
Jullie hadden gelukkig keuze voor een zaaddonor al vrij snel gemaakt.
Bij mijn man en ik ligt het dus wat ingewikkelder.
Ik zou het graag willen en ja ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik geen twijfels zou hebben want die heb ik ook.Mijn man word dan immers niet de vader van het kind en dat maakt het zo moeilijk.Mijn man heeft het hier dus heel erg moeilijk mee,wat zeer begrijpelijk is.
We praten er regelmatig over en hij geeft dan ook aan dat hij er goed over na wilt denken en dat hij er wat meer over wilt weten d.m.v een gesprek met een deskundige.Wat meer dan logisch is.Het is dus niet zo dat hij het helemaal niet zou willen en dat is al positief.Hij moet er goed over nadenken en het allemaal op een rijtje zetten.
Ik hoop dat we uiteindelijk de keuze kunnen maken.

Jullie ook veel succes en sterkte

Groetjes
Kiena

[Vraagtekens]

hey kiena

Het is niet zo dat we daar niet lang over nagedacht hebben hoor..
we hadden in december gehoord dat er geen zaadcellen gevonden waren in sperma..
we wisten dat hij dan even met testosteronzalf moest stoppen want dat zou het kleine beetje dat er is ook kunnen onderdrukken.. dus drie maand moeten wachten op nieuw staan.. ook negatief.. dan maar afwachten wat TESE operatie in juni zei..
dus we hadden een goeie 4 - 5 maand al stil gestaan bij het feit dat we misschien wel voor die keuze zouden staan. Ja doordat hij als jong kind ook kanker gehad heeft, hadden wel het vermoeden dat het misschien wel kon maar je hoopt daar niet op hoor. Je denkt altijd van het zal wel via pgd ofzo wel lukken ofzo..

Toen we de uitslag in het ziekenhuis kregen aan zijn bed.. zei mijn man ineens uit het niets: dan wordt het donor he..
ik stond even perplex.. maar hij zei me achteraf..
ja lief.. het is de enigste manier nu om samen met jou een gezin te starten.. dan is het op zijn minst toch nog voor de helft van ons.. terwijl bij adoptie ik jou een zwangerschap ook ontneem..

Vroeger wou ik liever geen kind dan een kind van een donor.. ik vond die gedachte zeer raar.. en nu ja lijkt het mij zo logisch.. nu wil ik niet liever..
Mijn man kan echt na een poging in de wachtweken tegen mijn buikje praten enzo.. kei lief.. hij doet ook echt de moeite om bijna op elke afspraak int ziekenhuis mee te gaan.. wat ik ook uitermate lief vind...

Het is allemaal niet makkelijk en alles heeft zijn tijd nodig.. ik denk ook wel dat gesprek met de psychologe van het ziekenhuis (in Jette hebben ze een hele goeie), echt wel verhelderend kan zijn..

Ik beloof je uit de grond van mijn hart dat als je even wilt praten ik absoluut er voor jullie ben...

Het is misschien niet de ideale manier om een gezin te starten maar het is wel ons ideaal gezin uiteindelijk..

[Vooron]

Het is misschien niet de ideale manier om een gezin te starten maar het is wel ons ideaal gezin uiteindelijk..

Mooie quote vraagtekens, je hebt duidelijk het boek van Ken Daniels ook zien passeren

@Kiena: Moeilijk te plaatsen allemaal he... Maar het kan misschien helpen te beseffen dat er best wel veel andere koppels hier ook hebben voorgestaan, en wij zijn er ook één van!

Een belangrijke raad die ik je wil geven: verwar de begrippen 'vader' en 'donor' niet... Je man, de persoon die samen met jou een kindje wil, die samen met jou naar dat kindje uitkijkt, die het kindje zal opvoeden, die waarden en normen en karaktereigenschappen en gewoontes enz meegeeft, dát is de vader van je kind. Hij heeft spijtig genoeg geen zaadcellen om een kindje te 'maken', maar kan wel samen met jou de stap zetten om via een donor toch dat gezin te stichten waar jullie naar uitkijken.
De donor moet en mag niet onderschat worden, zonder hem zou je geen gezin kunnen stichten, maar een vader zal die donor niet zijn.

Wij hebben ook enkele gesprekken gehad met een psychologe in Jette (vraag naam gerust via pb als je wil), en dat is écht heel verhelderend.

En kan me voorstellen dat dit artikel ook ogen opent:
http://nieuws.kuleuven.be/node/12334

Groetjes!

[Vraagtekens]

mai dank je vooron wat een verhelderend artikel..
zo herkenbaar..
ik merk nu al dat we anders zijn en ons anders voelen dan tijdens de beslissing, wachttijd op donor en de vruchtbaarheidsbehandelingen nu..
Hoe teleurgesteld we zijn bij mij weer eens die negatieve test..
we zijn nu eigenlijk wel al zoals 'gewone' koppels..

Het enige wat mij best wel pijn heeft gedaan en mij soms ook wel pijn doet is dat wij nooit het romantische van een kindje maken meegemaakt hebben..
Ik ben pas gestopt met mijn pil na controle van het sperma.. mja we wouden wel genetisch uitsluiten dat we geen kindje met ziekte zouden verwekken.. (mijn man zijn zus had ook een gezwel na de geboorte, bij haar wel goedaardig).. snap je..

en vooron idd die zin komt uit dat boek..
maar het is de verdomde waarheid he!!
sinds ik die zin gelezen heb, gaat die niet uit mijn hoofd.. die geeft me eigenlijk moed.. en vooral steun

[Vooron]

Is inderdaad een knaller van een zin he, d'er recht op Heb ik zelf ook al vaak aangehaald hoor!

Wij hebben ook nooit op de natuurlijke manier geprobeerd om kindjes te maken (ook hier kankergeschiedenis). Is ergens zeker spijtig, en afscheid nemen van dat idee, maar ik zie er graag een groot voordeel van in: seks is bij ons altijd voor de fun gebleven, nooit omdat het moest

Wij zijn na een lange weg ondertussen 23 weken zwanger, en écht overtuigd waar: helemaal uitkijkend naar onze baby zoals elk 'gewoon' koppel dat zou doen!

[Vraagtekens]

hahaha das ook weer waar:)
alleen ist bij icsi ook wel van nu mag het niet zene sjoe!!
staat opt tpapierke
en ge zou het zien he.. just dan meer goesting hebben

[Softebanana]

Het is misschien niet de ideale manier om een gezin te starten maar het is wel ons ideaal gezin uiteindelijk..

Mooie quote vraagtekens, je hebt duidelijk het boek van Ken Daniels ook zien passeren

Inderdaad prachtig gezegd!!
Ik zal dan toch maar eens dat boek halen zeker? Kheb die naam al enkele keren zien passeren...

[Vraagtekens]

zeker een aanrader..

btw vooron hoe is het met jou?

[kiena]

Vraagtekens,

Ik begrijp dat jullie niet zomaar het besluit hebben genomen voor een zaaddonor.Het is toch iets waar je samen goed over na moet denken maar uiteindelijk stonden jullie beiden achter dit besluit.
Mijn man zei in het begin eigenlijk meteen dat hij dit niet zag zitten.Nu,na veel erover te hebben gepraat samen,zegt hij toch hierover na te willen denken en geeft hij aan dat hij er wat meer over wilt weten via een deskundige.
Het lijkt dus wel dat hij er nu iets anders over gaat denken.

Groetjes

[kiena]

Een belangrijke raad die ik je wil geven: verwar de begrippen 'vader' en 'donor' niet... Je man, de persoon die samen met jou een kindje wil, die samen met jou naar dat kindje uitkijkt, die het kindje zal opvoeden, die waarden en normen en karaktereigenschappen en gewoontes enz meegeeft, dát is de vader van je kind. Hij heeft spijtig genoeg geen zaadcellen om een kindje te 'maken', maar kan wel samen met jou de stap zetten om via een donor toch dat gezin te stichten waar jullie naar uitkijken.
De donor moet en mag niet onderschat worden, zonder hem zou je geen gezin kunnen stichten, maar een vader zal die donor niet zijn.
Groetjes!

Dat heb je zeer mooi gezegd vooron.Zo zie ik het namelijk ook

Groeten,
Kiena

[Vraagtekens]

Je moet weten dat de mannelijkheid geraakt is en dat het ook een beetje een rouwproces is om een kind dat jullie nooit biologisch samen gaan hebben..
Ken daniels verteld dat echt zoals het is..
Hij en ook jij moeten dit eerst wat verwerken..
Mijn man zegt na twee jaar pas van kheb er wel vrede mee genomen.. maar blijf bang van reacties familie..

Het is en blijft iets waar je nooit voor wou kiezen.. maar er zijn niet veel andere opties. .

Ik ben zeker dat gesprek met psychologe zkr goed zal doen

[kiena]

Dat heb ik zelf ook wel een beetje,dat ik bang ben voor de reacties van familie,althans de familie van mijn mans kant,met name zijn ouders.Maar in feite is het ons leven en als wij deze keuze willen maken dan moet je je eigenlijk geen zorgen maken over wat anderen daarvan vinden maar dat is soms erg moeilijk.Je wilt graag dat de familie achter de keuze staan die wij maken.

Wij gaan zeker een gesprek aan met een psychologe.
Wij vragen ons ook af bij wie wij als eerst moeten aankloppen als wij wat meer informatie willen verkrijgen via een deskundige,wat betreft het kiezen voor een zaaddonor.Of moeten wij eerst de stap zetten naar de gynocoloog?

[Vraagtekens]

Kijk Kiena
De ouders van je man gaan daar niet verkeerd op reageren hoor..
en jouw ouders al helemaal niet..
Ik ben er zeker van dat ze achter jullie keuze zullen staan. ze houden van jullie en ze weten beter als wie dan ook hoe het is om een kind te hebben of te wensen..

Wij hebben besloten om er open over te zijn en zijn er die er niet mee omkunnen of ons met de vinger wijzen.. jammer voor hun.. maar wij staan achter onze keuze..

In Jette ga je eerst bij de dokter, die legt je een groot deel uit.. dan raad hij je aan om bij een psychologe te gaan.. die stelt je aantal vragen en geeft ook haar mening aan de raad of jullie mentaal klaar zijn voor deze stap.
Indien ja dan ga je terug bij de dokter en dan bespreek je samen met hem of je voor die stap wilt kiezen en of je dat gaat doen (nu al).. Kies je voor ja en de dokter heeft het ook goedgekeurd dan ga je langs bij een counselor.. die bespreekt aantal mogelijkheden en dan kan het wachten beginnen..
Ik weet niet of er bij jou al onderzoeken gedaan zijn?

Bij het topic IUI is er ook een deeltje IUI en KID..
Daar zijn paar dames die iui aan het doen zijn met donorzaad.
paar hetero koppels en paar lesbische koppels..
Doet wel goed om daar ook wat ervaring bij te lezen!
en gevoelens..

Big hug!!!