Dromen blijven dromen

[Dodo]

Hallo

Wil even mijn verhaal kwijt omdat ik me enorm alleen en onbegrepen voel.
Had altijd de droom om een gezinnetje te hebben tussen m'n 25 en 30.

Mijn twintiger jaren staan in het teken van daten, de ene teleurstelling na de andere. 'maar het komt wel' - althans dat zei iedereen altijd.
Ondertussen ben ik 32 en nog steeds aan het swipen, met zelden eens een leuke date, waarna ik nadien weer m'n liefdesverdriet en teleurstelling moet verwerken.

Een half jaar geleden heb ik mijn vruchtbaarheid laten testen... Amh van 1,18ng/mL... Geen drama, maar wel onder het gemiddelde voor m'n leeftijd. Ook geen idee wanneer ik aan kinderen zou beginnen, dus ben verder gegaan naar fertiliteitsklinkiek. Ik wil geen BAM worden, maar social freezing lijkt me de enige optie om wat tijd te kopen.
Drie maanden later amh van 0,66 µg/L gemeten... Gesprek psycholoog, nogmaals gesprek gynaecoloog, gesprek vroedvrouw...

We zijn weer een paar maanden verder en pas midden januari zou ik kunnen invriezen. Ook nog wat business trips gepland, waardoor het allemaal wat moeilijk in m'n hoofd is met plannen.
Het weegt enorm op me en telkens sta ik er alleen.
Sinds ik een half jaar geleden de eerste keer amh liet nakijken, voel ik me oud en heb ik zware downperiodes, huilbuien. Ik mis de vrolijke ik die ik was...Het weegt enorm door dit nieuws te hebben en hiermee bezig te zijn. Herkennen jullie dit?

Mijn twintiger jaren was een zoektocht naar liefde, m'n dertiger jaren komt de kinderwens er nog bij het is telkens de confrontatie, ik voel me zo gefaald op beide vlakken en haal me enorm neer

Anyway... Bedankt om m'n verhaal te lezen, ik hoop me hier wat begrepen te voelen.

[mich75]

Je gevoelens zijn heel normaal, het grote probleem is dat enkel lotgenoten je echt begrijpen.

Je amh-waarde was inderdaad onder het gemiddelde voor je leeftijd, maar laat je daar niet door leiden. Het is een waarde die kan schommelen en stress/depressie kan deze waarde omlaag halen.
Dus die lagere waarde kan te wijten zijn aan je negatievere gevoel.

Er zijn dames die zich op jouw leeftijd oud voelen als ze de diagnose 'vervroegde menopauze' krijgen, maar dat is bij jou niet aan de hand.

Stel de stimulatie en punctie eventueel even uit tot wanneer het wat rustiger is, zowel op werkvlak als in je hoofd.

Jij voelt je gefaald, bekijk het eens van de andere kant, had je graag kinderen gehad met de verkeerde partner?

Jouw leven verloopt niet hoe jij het in je hoofd had, je bent zeker niet de enige. Ik ben gescheiden toen ik 24 was, terwijl ik getrouwd ben met het idee dat het de rest van ons leven zou duren. Uiteindelijk ben ik pas op mijn 35 mijn huidige man tegengekomen, we hebben een heel traject afgelegd, maar nu hebben we een gezin met 4 kindjes.
Er was een tijd dat ik dacht, had ik maar vroeger mijn kindjes gekregen (ik was 41 bij de eerste), maar dan was ik niet de mama geweest die ik nu ben.

Veel succes met je traject en zorg goed voor jezelf.