Niet weer...

[Phaar]

Hey iedereen!

Ik ben al een tijdje niet meer op het forum geweest.. En had vnv toch weer de nood om hier nog eens te komen kijken. En nu zie ik dat jullie @sabo @billy ook gereageerd hebben, wow jullie hebben ook al wat meegemaakt! Het is echt niet eerlijk Vind het enorm erg dat jullie dit ook moeten meemaken en alle gevoelens die er bij te pas komen...

Bij mij is het nu iets meer dan 4 maand geleden sinds de geboorte van ons zoontje op 18 weken. Ik heb ondertussen al 2 maand ervan terug gewerkt en het was wel een heel zware periode. Sommige dagen gingen al beter, als andere. Ik werk als winkelverantwoordelijke in een kledingwinkel en wij verkopen ook babykleding dus die confrontaties zijn telkens weer moeilijk...
Ik vond dat ik het in het begin er beter mee kon omgaan, maar hoe meer tijd er passeert, hoe erger het wordt. Ik ben zo jaloers op alle vrouwen die hup zomaar zwanger geraken en dan 9 maand later hun kindje mogen vasthouden en aan hun leven samen mogen beginnen, ... Dat doet zo'n pijn om daar constant mee geconfronteerd te worden, ik kan het soms echt niet meer aan en ik heb al vaak op het punt gestaan om Facebook en Instagram en al die dingen te verwijderen, zodat ik het niet meer moet zien... Ik ben ook bang omverbitterd te geraken. Mijn vriend weet het nu ook al dat als er ergens een zwangere vrouw loopt, ik het sowieso direct gezien heb, dan zeg ik steeds 'daar kijk daar loopt er weer 1...' En ze zijn ook plots overal. Mijn beste vriendin is ook zwanger... Ze zou twee weken na mij bevallen, wat normaal een prachtige periode had moeten zijn, wij twee, samen met onze baby's, ja dat zal niet gebeuren,, en het is haar laatste zwangerschap dus het zal ook nooit meer gebeuren verder ook nog een paar kennissen die bevallen zijn, maar voor de rest valt het nog goed mee...

Ik haat ook de term 'pech' hebben. Bij ons was het ook zo. Eerste keer miskraam, pech, tweede keer open rugje, weeral pech, de kansen op een gezond kindje zijn bij ons precies toch niet in ons voordeel. Dus ik heb ontzettend bang dat het terug zo gaat zijn de volgende keer en ik weet niet of ik dat nog is ga aankunnen... Grrrr kan er me echt druk in maken en ik heb ook een onregelmatige cyclus dus geen idee wnr ik zwanger ga zijn... Vanaf deze maand mogen we terug proberen dus ik ben is benieuwd...
En de gynaecologen, voor hun ben ik ook maar een nummer, dus dan gaat het steeds van, de kans is zeer klein dat dit nog eens gebeurd, maar het was al klein de vorige keer en toen is het ook zo gegaan...
Al die gedachten, ze blijven maar komen ik ga mezelf nog eens zot maken. Kan het niet helpen...
Ben wel 'blij' dat jullie dezelfde gevoelens hebben, zo weet ik dat dit niet abnormaal is.

Ik wens jullie heeeel veel succes en ik hoop dat we allemaal snel een gezond kindje mogen verwelkomen! Ik gun het jullie van harte.
Dikke knuf!

[Billy78]

@ Weetje, hoe is je eerste werkdag verlopen ? Viel het wat mee ? Veel steun gekregen van de collega's ?
En wat zei de zwangerschapstest maandag ?

Ik ben zondag bij mijn zus langs geweest want die was vorige week bevallen. Wat een paniek. Gans de zaterdag gehuild dat het geen naam had. En als mensen me dan vroegen "maar je bent toch blij voor je zus dat alles ok is", eerlijk gezegd voel ik niets, alleen maar ontgoocheling, woede, angst,... dus nee, geen blijdschap voor mijn zus of alle andere zwangere vrouwen.
Gelukkig is de zondag zelf redelijk goed verlopen. We hebben wel allemaal samen gehuild, maar ik ben blij dat dat gebeurd is en het voelt weer aan als een stapje in de goede richting. Heb de baby wel niet vastgepakt. Ik wou dat ons zoontje* niet aandoen. Klinkt misschien stom, maar het voelt als een soort verraad ofzo...

Ja Phaar, ik voel die verbitterheid ook. Bij mij is het nu 3,5 maand geleden en heb echt momenten dat het ineens weer veel slechter met me gaat.
Maar maandag was ik heel euforisch...echt stom, maar ik had ineens mijn regels gekregen. Da wilt dus zeggen dat er weer regelmaat komt in mijn cyclus en we in september wsl opnieuw kunnen starten....toch weer een sprankeltje hoop !

[sabo]

test

[sabo]

test

[Billy78]

Dag Sabo,

ga je dat in Jette doen of waar ?
ik heb nu ondertussen 3 ICSI pogingen achter de rug en op zich valt het echt wel goed mee.
ja, je moet zelf elke dag 2 spuiten zetten (menopur en nog iets anders), maar behalve wat blauwe plekjes is dat niet zo vervelend. Ook geen bijwerkingen enzo...
Mijn eerste pick-up was redelijk pijnloos, maar mijn 2e pick-up deed wel pijn (was nochtans dezelfde dokter die ze verwijderde - dus daar lag het niet aan). De 3e keer heb ik onder volledige verdoving laten doen (volledig pijnloos !).
Ook het terugplaatsen is best wel ok.
Het enige negatieve is dat je elke keer weer geconfronteerd wordt met het feit dat het mentaal moeilijk gaat.
En uiteraard hoop je dan dat het tot een zwangerschap leidt, maar ook die kans is nog maar steeds 25%...dus ook daar weer die emotionele rollercoaster telkens ze je bellen en zeggen "helaas mevrouw"...

Ik hoop dat ik terug een cyclus heb tegen september zodat ik dan opnieuw een terugplaatsing kan hebben van een nog ingevroren embryo.

En nee hoor: TE veel zelfmedelijden kan in ons geval echt geen kwaad !

Alleszins, gefeliciteerd met jullie trouw en geniet er 100% van !

[weetje81]

@ Sabo: Ja; ik kan daar ook in komen, dat je ouders ziet die geen kinderen verdienen. Dat heb ik ook in de crèche waar ik werk.

Proficiat al met jullie huwelijk!

Ik heb ook ooit eens Menopur moeten spuiten maar bij mij sloeg dat niet aan. De gyn zei nog, 'tis precies water dat je inspuit, geen reactie'. Die poging, de allereerste ICSI werd dan afgebroken. Ik had zelfs met Puregon weinig respons, telkens maar 2-3 eicellen en 1 embryootje. Daarom zijn wij overgestapt naar ECD.
Daar ben ik al 3x zwanger van geweest. 1e keer MK, 2e keer vroeggeboorte en nu...hopelijk gaat het nu goed.

4 maanden wachten...ik moest 6 maanden wachten van mijn gewone gyn. 'Om het een plaatsje te geven'. Van de ferti-arts mochten we van zodra we 'er klaar voor waren'. In juni heb ik gebeld naar Jette, juli een afspraak met de ferti-arts en kijk, we zijn zwanger. Voorzichtjes.
Ik had ook gehoopt, in die periode, dat ik zomaar zwanger zou geraken. Ik ben niet onvruchtbaar maar er is toch één en ander niet juist. Alhoewel dat de gyn zegt dat het wel zou kunnen, zomaar zwanger.

2017 is echt een kutjaar. 23/4 Sari* geboren, 7/8 mijn vriends beste vriend gestorven en deze nacht mijn nonkel. Pfff...wat staat ons nog allemaal te wachten...Mijn vriend zijn meter is ook niet goed...
Volgende week 2 begrafenissen...Ik ben er 15 jaar gespaard van gebleven en nu komt alles samen...

Amai, Sabo, pfff...wat jij hebt meegemaakt...
Ik heb dat ook gedacht, als klein meisje, als tiener, als 20-jarige. Ik was op mijn 21e al klaar voor een kindje, mijn toenmalige vriend wou niet. Op mijn 26e leerde ik mijn huidige vriend kennen, na een jaar was ik gestopt met de pil. Maar ja, ondertussen nog steeds geen kindje in onze armen. Wie had dat gedacht, dat het zo lang zou duren...

[sabo]

test

[weetje81]

Hey, Sabo,

Ik ben donderdag 36 geworden, voor mij dringt de tijd. In principe mag je nog ICSI ed. doen tot je 42e. Maar dat vind ik al 'te oud', al zal ik wss wel nog proberen zolang het nodig is. Dan ben ik maar een 'oude' mama.
Toen ik begin de 20 was, wou ik kinderen rond mijn 25 (of vroeger), dan is mijn relatie stukgelopen en op mijn 27e mijn huidige vriend leren kennen. Dan was het ook zo, 'zeker voor mijn 30e'. Maar kijk, ondertussen zijn we al een stukje ouder en nog steeds met lege handen. Al heb ik toch wat hoop dat deze zwangerschap goed afloopt. Ik moet er wel in geloven, al is het moeilijk.
ECD is Eiceldonatie. Ben zo blij dat we deze stap gezet hebben. Aangezien ik met eigen eicellen geen enkele kans maak. Gelukkig dat er vrouwen bestaan die dit willen doen, want het is dezelfde behandeling als je zelf ICSI zou doen. Dus, chapeau voor deze vrouwen!

Heb je al ovulatietesten geprobeerd? Mss lukt het dan zo wel? Als je weet wnr je je eisprong krijgt, kun je rond die dag 'klussen'.
Ik duim allezins dat je vlug weer zwanger bent. Veel succes!

[weetje81]

Pfff miserie miserie. Gisteren namiddag rond 15.30u (we waren net in het funerarium geweest om mijn nonkel nog een laatste keer te zien) bloedverlies. Later begon ik 'pijn' te krijgen, niet echt pijn, maar zo ms-gevoel, zeurderige 'pijn'. Veel bloedverlies gehad, met klonters.
Eerst rustig gebleven, daarna paniek, groot verdriet. Maar toch het gevoel dat het mss nog goed is. Gisterenavond rond 18u kwam de thuisverpleegster om mijn spuitje Fraxiparine (bloedverdunners) te geven. Ik vroeg haar wat ik best zou doen, naar Spoed gaan om bloedname te doen of gewoon afwachten. Ik weet dat, als het een mk is, ik er niks aan kan doen. Om niet in onzekerheid te leven, stelde ze voor om langs Spoed te gaan.
Rond 18.30u waren we er. Ik bloedde nog steeds, al was het al wat minder. Er werd een bloedafname gedaan en voor de echo moest ik naar het verloskwartier. De gynaecoloog van wacht was natuurlijk bezig met een ingreep. HCG waarde bepalen duurde een uur.
De gyn kwam dan binnen, rond 20.30u. Ondertussen was het bloeden gestopt. Wel nog bruinverlies, maar daar kan ik mee leven , oud bloed he...
Gyn excuseerde zich dat het zolang duurde. Hij zei dat hij een echo zou doen, zo gezegd, zo gedaan. Er was nu wel een vruchtzakje te zien (woensdag bij ferti-arts nog niet). HCG waarde was gestegen van 1784 naar iets boven de 4000 (juiste waarde heb ik niet echt gehoord). Het was nog te vroeg om een vruchtje te zien. (ik herinner me nog bij de zwangerschap van Sari dat ik 6w was toen ik een speldenkopje zag)

Maandagavond moet ik terug bloed laten nemen en dan moet HCG boven de 8000 zijn, anders is het een miskraam. Ondertussen bloed ik niet meer, enkel bruinverlies. Ik ga mij de komende 2 dagen rustig houden, erna ook natuurlijk.
En door die bloedverdunners zou het kunnen dat ik meer bloedverlies had dan als ik die niet zou nemen.
Ik ben redelijk positief. Het is mijn 3e zwangerschap waarin ik bloedverlies heb.
De eerste keer had ik een Missed Abortion op 7w (hartje was gestopt met kloppen en navelstreng liet los), toen met Sari had ik op 7w ook bloedverlies en verloor ik ook 'iets' waarvan ik dacht dat het ons kindje was, maar bleek een bloedklonter te zijn. En nu weer...dus duimen dat het weer een bloedklonter was.
Als het een bloedklonter is, vraag ik me wel af van waar dat die komt...vooral aangezien ik bloedverdunners neem.

[sabo]

test

[Billy78]

Wow Weetje, das wel heftig ! Hopelijk komt het goed en hoeft dat bloedverlies niets te betekenen.
Alleszins toch een voorzichtige proficiat gewenst !

Ook hier dringt de tijd. Ik ben 39j. Ik was op mijn 33j naar het UZA gegaan om alleenstaande moeder te worden maar daar vonden ze me "te jong" om er al alleen voor te gaan. Dus ik heb een wachttijd gekregen.
Kort nadien dan toch iemand leren kennen en op mijn 35e gestart met "klussen".
Mijn gyne zei altijd "mevrouw je hebt nog tijd genoeg alvorens te starten met fertiliteit" en zie nu...4j later ben ik nog steeds aan het "wachten" op een eerste baby.

Maar geniet eerst van je huwelijk en de huwelijksreis (naar waar gaat ie naartoe ???) !

[weetje81]

Niet goed he...slecht zelfs...miskraam. Pfff...
Gyn zag dat het vruchtzakje ingezakt is. Zal nog bloedverlies hebben. Moet dan nog iedere week bloedafname doen om te zien of HCG goed daalt.
En ja, dan verder kijken wat we nog kunnen doen. Mss nog extra onderzoeken ofzo laten doen.

[sabo]

test

[Billy78]

Oooh Weetje toch...zo erg
Veel sterkte de komende weken !
Hopelijk kunnen meer testen duidelijkheid brengen.
Hoe KUT kan het leven toch zijn voor sommige mensen .

Sterkte en een dikke knuffel xxx

[weetje81]

Sabo: ik wil het zelf voorstellen, evt meer onderzoeken. Al denk ik dat er mss niks uitkomt. Aangezien ik nu al 3x zwanger geweest ben, en misgelopen met elke keer een andere reden.
De eerste keer was een Missed Abortion, de tweede was door een infectie en de derde keer een miskraam. 3x pech zeker? Pfff...

Nu afwachten tot alles eruit is...gyn wou geen pillen geven, en eerlijk, met die pillen doet het extra veel pijn, heb ik nu efkes de kracht niet voor. We zien wel.