Bevalling op 16 weken

[Sara84]

Ik ben op 16 januari 2015 bevallen na 16 weken zwangerschap. Op mijn 16w echo bleek het kindje op 13w gestorven te zijn. Uit onderzoeken blijkt dat ik een infectie gehad heb die dodelijk kan zijn voor de foetus, ik was ook wel,erg ziek die week. Tot op heden heb ik nog niet gemenstrueerd. Ik zou zo graag verder gaan met mijn leven en terug zwanger zijn. Ik heb het gevoel dat nu mijn leven 'on hold' staat en dat ik constant verdrietig ben. Ik was van dit kindje van de eerste keer zwanger en verlang naar niets anders dan terug zwanger zijn. Herkent iemand dit en heeft iemand hetzelfde meegemaakt? Het deed al goed dit te kunnen delen.


Groetjes,
Sara

[Nellie]

Hey Sara

Ik kan geloven dat je door een moeilijke periode gaat!

Even mijn verhaal schetsen: bevallen van onze eerste dochter na 2 jaar vruchtbaarheidsbehandelingen, daarna direct terug spontaan zwanger en op 26 weken bevallen van onze tweede dochter, die gestorven was in mijn buik, jaar erop terug een behandeling gedaan en bevallen van een flinke zoon.

Ik begrijp dus wat je meemaakt, zijnde: zwanger zijn, verlangen naar, en dan verweesd achter blijven, maar natuurlijk is iedere situatie anders, want wij hadden toen onze oudste dochter waar we voor moesten zorgen. Maar ik herken wat je zegt, nadien wou ik ook zo vlug mogelijk terug zwanger zijn! Het is goed dat je weet wat er fout ging... Kan je je daarmee wat verzoenen?

Nu vraag ik me af: ben je al terug aan het werk, zijn er familie, vriendinnen of collega's die je opvangen? Ik ben er voor je, als je je hart wilt luchten...

Groetjes!

[Sara84]

Super lief nellie!
Ik ben zes weken thuis geweest en nu terug aan het werk. Die petiode duurde lang genoeg want liep ook wel echt de muren op.
Er zijn heel veel mensen die me steunen alsook heel veel mensen dat de meest absurde dingen zeggen! Nu ja 7 weken wordt er nog weinig over gesproken al blijft het gevoel intens bij mij. De dianosr heeft me geholpen om de toekomst rooskleuriger in te zien. Ik kan al niet hetzelfde meemaken want ben resistent nu. Naar het verleden toe wel ff slikken... Er was dus niets mis met het kind... Duurde het mang voor je lichamelijk hersteld was van je miskraam en wat was bij jou de reden? Ik hoop voor mij dat m'n kinderwens ooit vervult geraakt...

[Nellie]

Graag gedaan, Sara! Ik heb hier ook veel aan gehad toen ik mijn verhaal gedaan had... Ondertussen is het bijna 5 jaar geleden! Lichamelijk was ik heel vlug hersteld, mentaal was het zwaarder! Ik had recht op mijn zwangerschapsverlof, maar ben toch na 9 weken al terug aan het werk gegaan, en dan ben ik gecrasht toen ik terug zwanger was! Hormonen...

Bij ons was er ook niets mis met ons kindje! Het was een perfect klein meisje! Maar ze ging het nooit gehaald hebben als ze toen geboren was, want ze woog maar 380g (terwijl ze 1kg moest wegen) en dat gaf me ook wel rust! De moederkoek was niet goed, foutje bij de aanleg, foutje van de natuur! Onze meid heeft 26 weken moeten vechten om wat voeding te krijgen... Tot de moederkoek het niet meer deed en dus ook ons meisje stierf.

Neem je tijd, Sara, want het slijt maar heel traag! Veel moed! X

[Cathy Van den Broek]

Hey Sarah,

Ik ben net, als jij, bevallen op 16 januari 2015, ik was 16,5 weken zwanger. Vreselijk he? Al die gevoelens, emoties, schuldgevoel...
Ik ben na 2 weken terug aan het werk gegaan, ik wou niet langer thuisblijven.
Ik zit al 10 jaar in de mmm, en net als jij heb ik het grote verlangen om opnieuw zwanger te worden.

Twee weken na mijn bevalling moest ik op controle bij de gyn, en die heeft mij tabletjes voorgeschreven die mijn regels op gang hielpen: ik moest ze 7 dagen innemen en exact op de dag dat hij voorspelde, braken mijn regels door.
Dit was 3 weken na de bevalling.
Het voelde zo goed; neen, ik was niet opnieuw zwanger, maar mijn lichaam was terug "opgestart", ik had terug hoop, ik kon vooruit! Zonder mijn sterrenkindje te vergeten, heeft het heel veel gedaan in mijn verwerking.

Ondertussen hebben we 1 cryo-poging reeds achter de rug (negatief) en ben ik sinds eergisteren terug een verse ivf poging opgestart. En of dat moed geeft!

Als jouw regels nog steeds niet zijn doorgekomen, misschien aan je gyn suggereren om je cyclus een handje te helpen?
Mij heeft het in alle geval deugd gedaan!
Liefs,
Cathy

[Sara84]

Hey cathy,

Amai we hebben dus hetzelfde verschrikkelijke meegemaakt rond dezelfde periode! Ben nu net de pilletjes aan het nemen die m'n menstruatie op gang gaan helpen. Vanaf dit weekend zou ik dus een nieuwe start kunnen nemen. Het is nogal een klop die we te verwerken hebben. Ik wil alleen maar terug zwanger zijn en al de rest lijkt me onbelangrijk. Voor mij is het ook super belangrijk dat ik menstrueer al is het maar om het gevoel te krijge, dat ik niet stilsta, al zal ik nooit vergeten wat er gebeurde... Weet je de oorzaak bij jou? Welke pilletjes moest je nemen?
Heel veel sterkte!

[Cathy Van den Broek]

Hey Sara,

Oh, super dat je met de pilletjes mag beginnen. Ik zal eens nakijken welke ik genomen heb, ik laat het nog weten.
Ivm mijn bevalling: bij ons was het een bewuste zwangerschapsonderbreking, er was, na de 12-weken echo, NIPT en vruchtwaterpunctie, met zekerheid vastgesteld dat ons kindje trisomie 21, het syndroom van down had.
Wij hebben dus voor de moeilijkste keuze in ons leven gestaan... Enerzijds blij dat we de keuze hadden, anderzijds boos dat we de keuze moesten maken...
Het is geen genetische afwijking, enkel "puur pech".
En bij mij is het net als bij jou hoor; ik zou graag ook zo snel mogelijk zwanger zijn... Enkel hebben we dan niet in de hand he... Ik heb drie weken geleden een cryo-poging gehad, er zijn twee cryo's teruggeplaatst in mijn natuurlijke cyclus. Het waren twee "broertjes of zusjes" van ons overleden kindje... Best moeilijk en raar. In alle geval was de poging negatief en ben ik ondertussen een verse poging opgestart. Ik ben de 6e dag GonafF aan het spuiten en ben gisteren begonnen met de cetrotide. Morgen controle en ergens tussen woensdag en volgende zondag pick-up. Voor mij de meest stressvolle week.
Eens de pick-up goed verlopen ligt alles in handen van het ziekenhuis en kan ik me wel ontspannen. Ook de wachtweken vind ik niet zo heel erg, want dan leef ik op hoop. Wanneer zou jij terug starten? In welk ziekenhuis ben je bevallen -als je dat wil zeggen natuurlijk- Ik in het Uza, waar ik ook ga voor de IVF.
Heb je al enig idee wanneer je terug start? En met welk schema? Ik heb nu het korte, voordien had ik 2x het lange schema.
Trouwens, moest je hier nood aan hebben; er bestaan gesloten fora voor met lotgenoten te praten over je bevalling hé... Ik heb er zelf veel aan, want de buitenwereld snapt lang niet altijd wat we doormaken...
Liefs en nog veel succes,
Cathy

[Sara84]

Hey cathy,

Wanneer is dit bij jou gebeurd? Wat erg om zo'n keuze te maken!
Ik zou normaal dit we menstrueren en dan kan ik er terug aan beginnen. Ik was vorige keer van de eerste poging zwanger. Misschien was dit geluk, misschien gaat het snel of was het toeval. Ik hoop in ieder geval dat ik snel terug zwanger geraak. Het is een verschrikkelijke periode en ik tel elke dag af tot ik terug zwanger ben! Niemand begrijpt het inderdaad. Iedereen gaat heel snel door en ze zijn er niet meer mee bezig terwijl het mijn ga,se leven overheerst...

[Cathy Van den Broek]

Hey Sara,

Zoals gezegd ben ik gelijk met jou bevallen he, op 16 januari....
Wij waren zwanger in oktober, hadden de 12 weken echo rond sinterklaas, de uitslag van de NIPT hadden we oudjaarsavond. Op 7 januari had ik de vruchtwaterpunctie en op 16 januari ben ik bevallen...
Heb jij al een nieuw schema gekregen? Start je nu op, of moet je er een cyclus laten overgaan?
Toi toi toi he... ik duim mee dat het snel terug mag lukken
Liefs,
Cathy

[Sara84]

Hey cathy,

Ik ben nu aan het wachten op een nieuwe menstruatie... Die zou een van de dagen moeten komen. Vanaf dan kan ik terug beginnen. Ik kijk er echt naar uit om terug te starten, geeft toch wat hoop!

[RuthDF]

Dag Sara,

het was een tijdje geleden dat ik hier op het forum was. Doch wil ik je kort onze situatie schetsen en je een hart onder de riem steken!
We zijn op 28/08/2014 bevallen van ons zoontje Sep. 20 weken zwanger, bij echo bleek hij al 2 weken dood te zitten in mijn buik. Na 2 maanden kregen we de diagnose: Amniotic band syndrome. De placenta had koorden aangemaakt die rond de navelstreng zijn gekropen en die dan hebben afgesnoerd. Dus hij heeft geen kans gehad om te overleven..
Conclusie: brute brute brute pech..
Het was een verschrikkelijke domper op ons leven. We waren sinds 2011 gestopt met de pil, september 2013 stap gezet richting fertiliteit, mei 2014 na 1e ICSI poging. Eindelijk waren we zwanger, had een goeie zwangerschap, al een heel mooi buikje en plots boem, patat, gedaan met al je dromen!
ik had een maand thuis gekregen maar ben ook na 10 dagen terug beginnen werken, ik liep de muren op! Ik was net zoals jou alleen maar bezig met opnieuw zwanger worden, maar je bent altijd met 2 en mijn man had zo een schrik om het opnieuw mee te maken.. we hebben dan beslist om pas in 2015 opnieuw te starten, hebben we ondertussen gedaan, 1e cryo poging is mislukt, de 2e weet ik volgende week (lees: niet te veel hoop)
Ikzelf was vrij snel hersteld na de bevalling, maar dat is bij iedere persoon anders, hopelijk heb je ondertussen je regels gekregen.
En wat Cathy zegt is zeker waar, de buitenwereld heeft het allang vergeten maar wij moeten er elke dag mee leven. We hebben 2 mooie foto's gekregen en dat helpt echt wel. Hij ligt ook in onze gemeente begraven..

Alleszinds, ik wens je enorm veel sterkte en als je wil babbelen, gewoon doen!!

liefs
Ruth

[Sara84]

Amai ruth, klinkt allemaal super zwaar. Je bent dus al 4j bezig met zwanger worden en dan een keer zo dicht bij... Het is echt jammer dat het zo moeilijk moet gaan. Het is nu 2 maand geleden en nog steeds geen menstruatie... Super vervelend. Zou nochtans echt belangrijk zijn want zou aanvoelen als een nieuwe stap. Hatelijk! Heb uiteindelijk lutenyl gekregen om menstruatie te starten! Na stop lutenyl zouden ze binnen 2 weken moeten komen... Nog een week geduld dus ! Al is wachten het enige wat ik laatste weken doe precies... Hopelijk loopt je poging nu goed! Bedankt om je verhaal te delen!

[Lotje1981]

Ik beviel vorig jaar van ons zoontje op 16 weken. Hij was de week voordien overleden zo bleek op de echo. Ik kan het nog steeds heel moeilijk plaatsen en heb nu pas een psychologe aangesproken.

Als je niet ongesteld word zou ik toch even de gyn/fertiarts bellen. Zij kunnen even kijken hoe en wat.

Ik wilde ook gelijk weer door en toch ook weer niet. Ik moest 3 maanden pauze nemen en lichamelijk is dat ook wel niet slecht. Maar mentaal ...
Helaas ben ik tot op heden na 6 terugplaatsingen (icsi) nog niet weer zwanger ( van de 8 tp's in totaal was ik de eerste 2 zwanger die helaas beiden niet goed eindigden)