17 weken en terug slecht nieuws

[Elsie79]

Ik kan misschien hier even mijn verhaal kwijt, er zijn misschien nog mensen die wat raad weten.

In maart hebben wij tp gehad, we waren super verrast en blij als twee weken later bleek dat we zwanger waren.
Op zes weken moest ik voor een eerste echo gaan, helaas helemaal niets te zien. Bloeduitslag zei nochtans wel zwanger. Volgens de dokter grote kans op bbz. Na een paar dagen super ongerust af te wachten opnieuw een echo en ja hoor er was een klein spruitje te zien!
Op acht weken werden we terug verwacht voor een echo na positieve bloeduitslagen, terug slecht nieuws vruchtje was nauwelijks gegroeid en het zou een miskraam worden. Terug naar huis en een week wachten want volgens de dokter zou de natuur haar werk wel doen. Grote teleurstelling natuurlijk maar beter nu dan later in de zwangerschap waren de troostende woorden die we te horen kregen. Op negen weken nog geen miskraam en nog steeds stijgende bloedwaarden. Dus opnieuw echo, er was wel iets te zien en ja misschien was er nog een hartslag maar volgens de dokter helemaal niet goed en konden we beter een curettage inplannen. Ik wou wel zekerheid dat er geen hartslag meer was en vroeg om een tweede opinie. Gelukkig konden we de dag erna bij een andere gyne terecht die gespecialiseerd was in echografie. We zijn daar naartoe gegaan met het idee dat we bevestiging gingen krijgen van wat we al eerder te horen gekregen hadden. Groot was dan ook onze en de gyne's verbazing dat we een spruitje zagen dat voldoende groot was en een perfecte hartslag had! Wij super blij !
Op 11 weken opnieuw echo nog steeds alles okido, op 13 weken echo en nekplooimeting ook een nipt test omdat we een verhoogd risico op trisomie 18 hadden. Na twee spannende weken wachten op de uitslag van de nipt weer euforie want uitslag was normaal en het is een dochter! Ons geluk kon niet op, een gezonde dochter, dat is zowat alles wat we naar verlangden. Op 17 weken terug afspraak voor een echo, we namen zelf onze twee zonen mee want die wilden nu ook wel eens hun zus zien. Ik kan niet omschrijven wat er door mijn gedachten ging toen de gyne nog maar net haar echoding op mijn buik zette en zei: oei nee, dat is niet goed! Ze vroeg om de zonen naar de wachtzaal te brengen. Waarna ze ons wist te vertellen dat er geen vruchtwater meer was! Op dat moment werd ik precies geleefd, veel uitleg, kans op triploïdie, een vlokkentest en plots sta je terug thuis wetende dat het deze keer echt wel niet goed komt. We zijn gisteren nog op uitgebreid onderzoek geweest naar Leuven om daar eigenlijk gewoon een bevestiging te krijgen van wat we al te horen kregen, geen hoop meer. Ondertussen heeft ons spruitje al vocht in de hersenen. Voor de rest wel alles nog goed. Vandaag weten we normaal de uitslag van de vlokkentest, maar gelijk wat de uitslag zal zijn het lijkt erop dat we er ons bij moeten neerleggen dat we volgende week bevallen van ons dochtertje op 18 weken. Ik heb het er erg moeilijk mee, ik kruip nu het liefste in een hoekje helemaal op een bolletje gerold en hopen dat ik wakker word en dat het allemaal maar een slechte droom was.

[Maddie]

Dag Elsie
Je verhaal raakt me, moet verschrikkelijk zijn. Heb er geen woorden voor. Heel veel sterkte!!! Hopelijk geraak je hier samen met je gezin bovenop!
Maddie